Jesteśmy społecznością, która kocha książki

APEMANTUS: (...) Dziwna zagadka człowieczego ucha:
Rad słuchać nie chce - pochlebstw zawsze słucha.

Dobry w złe nie wierzy,
Bo własną miarą innych ludzi mierzy!

Cóż to za bóg złoto,
Co cześć odbiera w podlejszej świątyni
Niż chlew, gdzie wieprze karmią się zamknięte!

TYMON: Zjesz ze mną kolację? Będzie paru panów.
APEMANTUS: Panów nie jadam
TYMON: To dobrze, bo gdybyś ich zjadł, naraziłbyś się paniom.

Ileż obfitych kęsów, pożarli dziś niewolnicy!
Kto nie poddany jest Tymonowi? Czyja głowa, serce, miecz, majątek, nie oddane jemu, temu wielkiemu, szlachetnemu, królewskiemu Tymonowi! Ach! Lecz gdy zniknie bogactwo, które kupiło te pochwały, zniknie i oddech, który je wygłosił. Jeden dzień zimowy, a muchy te zginą.