Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Potwory kryją się w ludziach, a nie pod łóżkami. Czasem przywdziewają najpiękniejsze maski, którymi zachwycamy się i które adorujemy każdego dnia, nieświadomi tego, co się za nimi kryje.

Jeśli już miałam utonąć, to tylko ze świadomością, że chociaż przez chwilę byłam Twoja”.

Jeśli oczy są odzwierciedleniem duszy, to twoja już dawno umarła.

-To, że patrzysz, nie znaczy, że widzisz. To, że słuchasz, nie znaczy, że słyszysz.

Uwielbiałam nasze rozmowy po północy. Wtedy żadne z nas nie miało siły udawać ani zakładać maski. Wtedy byliśmy szczerzy jak nigdy - wiedząc jednocześnie, że wszystko to zniknie, gdy na horyzoncie pojawią się pierwsze strugi światła. Gdy nadejdzie nowy dzień...

Zapominając, wznieciłam płomień. Ten sam, który spalił każdy most prowadzący do mojej bezpiecznej wyspy. Zostałeś na niej. I choć powinno mnie to cieszyć — przerażało.
Bo i wyspa powoli się zatapiała.
A My przecież nie potrafiliśmy jeszcze pływać”.

- Nie możesz chronić mnie przed całym złem tego świata - mamroczę zupełnie bezsilna.
- To nie znaczy, że nie mogę spróbować.

Mam ochotę krzyczeć, jednak milczę. Chcę płakać, ale moje policzki pozostają suche. Czuję wszystko i nic. Jestem wściekła, ale jednocześnie w moim wnętrzu panuje pustka. Przerażająca nicość wyżera mnie od środka.

Jedyne, o czym teraz marzę, to powrót do domu ze smutną muzyką w tle. Uwielbiam dołować się bardziej, kiedy mój nastrój i tak jest już beznadziejny. Świadomość, że ktoś też czuł się tak jak ja, jest całkiem pocieszająca.

Wiesz, prawda jest taka, że to w naszych rękach leży życie, które mamy w posiadaniu. Czasem warto zaryzykować, pomyśleć o sobie i nie zważać na to, co się wydarzy. To nic złego. Mam na myśli chęć zaznania szczęścia.

Myślę, że to jest gra warta świeczki, a my powinniśmy walczyć do końca, nie pozwalając jej zgasnąć.

No i on wtedy że biblia mówi że homoseksualizm nie jest rzeczą normalną i naturalną
a gadający wąż to przepraszam kurwa bardzo jest?

A czy pod makijażem można ukrywać smutek, jeśli ktoś go nie lubi”. Pamiętam, jak zaskoczyłam ją tymi słowami. Zdecydowanie nie spodziewała się takiego tekstu z ust czternastolatki. Mimo to odpowiedziała „Można pod nim ukryć znacznie więcej słońce". Teraz wiem, że nie kłamała.

Niesamowite, jak słowa otulone melodią potrafią oddziaływać na człowieka. Zadziwiające jest też to, jak wiele osób utożsamia się z nimi i cierpi dokładnie tak, jak autor tekstu.

Później jednak wrócimy do domu, staniemy przed lustrem, a wyćwiczony uśmiech zniknie z naszej twarzy, gdy nikt już nie będzie patrzył.

- Jeśli piekło istnieje naprawdę, to czeka tam na mnie wyjątkowo paskudne miejsce – mówię cicho, niczym zaklęta wpatrując się w ten pochłaniający mnie nefryt.
- I tak Cię znajdę – stwierdza bez zastanowienia.

Czy faceci nie znają czegoś takiego jak prośba, tylko muszą na każdym kroku pokazywać, że to właśnie oni są samcami alfa?

,,Może tutaj też naciągniesz prawdę, kłamczucho?" - znów odzywa się ten cholerny głos. Nazywa się ,,sumienie", o ile się nie mylę.

Wyjmuję z kieszeni spodni paczkę papierosów, która zawsze mi towarzyszy. Odpalam jednego. Nie po raz pierwszy odnoszę wrażenie, jakby razem z dymem ulatywało całe drzemiące we mnie napięcie.

- Nienawidzę cię - dyszy w moje usta, gdy się od siebie odrywamy.
[...]
- Ja ciebie bardziej - mówię cicho, z trudem łapiąc oddech.

Wtedy naszła mnie pewna myśl: czy w tamtym momencie w jej głowie też panował bałagan?

Znacie to uczucie, gdy kilka prostych słów sprawia, że wasze dłonie zaczynają się pocić, a serce bić tak mocno, że macie wrażenie, jakby druga osoba też mogła je usłyszeć?

Uwielbiam to, co ze mną robisz, i jednocześnie nienawidzę tego.

- [...] Spaliśmy ze sobą.
Znów czuję dziwny ścisk w dole brzucha.
,,To się chyba nazywa zazdrość" - szepczą te irytujące głosy w mojej głowie.

Jesteśmy tak popieprzonymi i zagubionymi dzieciakami, że nawet ja nas nie rozumiem.

- Do twarzy ci z tym. [...]
- Z tym? To jest z czym? [...]
- Z zazdrością.

Ktoś taki jak ja zasługuje na potępienie.

Nie powinniśmy oddalać się od siebie... Choć może tak wygląda dorosłe życie [...]?

Nienawidzę tego, co ze mną robisz, dziewczyno.

Nie ma dnia, kiedy to nie otworzyłabym nieproszona ust czy nie zrobiła czegoś nieodpowiedniego. Jestem królową popełniania błędów i podejmowania niewłaściwych decyzji...