Jedenaste przykazanie

Powieść szpiegowska. Ze wszech miar przeciętna.

Powieść szpiegowska. Ze wszech miar przeciętna.

Jednak nie dla mnie. Intryga nawet może i dość ciekawa, ale w gruncie rzeczy typowe "zabili go i uciekł".
Przedstawione sytuacje tworzą problemy moralne, których rozwiązanie mi się nie podobało. Główny bohater jest po prostu mordercą, bez skrupułów, ale jest dobry, bo kocha żonę i córkę. Scena egzekucji w St. Petersburgu też jakoś taka moralnie dwuznaczna. Wydaje się, że powinna zostawić dużo większe wrażenie, a autor po prostu się trochę prześlizgnął. Chyba na tym trzeba było coś więcej zbudować - a tak wychodzi, że skazaniec naprawdę umarł na darmo, i w książce, i w naszym prawdziwym życiu.
Poza tym źli są źli, a dobrzy są dobrzy, piękni i mają wielu przyjaciół. Zaskakujące zwroty akcji (zły okazuje się być dobrym, albo złym z innej frakcji, albo dobry - złym) nie zaskakują.
Na końcu pewnie dobro zwycięża, ale już się chyba nie dowiem, bo przerwałem w około 2/3. W ogóle mnie nie interesuje, czy wybuchnie wojna atomowa. Ani też to dobro i zło do mnie nie przemawia.
Jednak Archer się do tego typu książek chyba nie nadaje. To jest materiał na dwugodzinny film z Mattem Damonem a nie na kilkanaście godzin czytania.

Jednak nie dla mnie. Intryga nawet może i dość ciekawa, ale w gruncie rzeczy typowe "zabili go i uciekł".
Przedstawione sytuacje tworzą problemy moralne, których rozwiązanie mi się nie podobało. Główny bohater jest po prostu mordercą, bez skrupułów, ale jest dobry, bo kocha żonę i córkę. Scena egzekucji w St. Petersburgu też jakoś taka moralnie dwuznaczna. Wydaje się, że...

Rewelacyjna powieść, jak zresztą każda Jeffreya Archera. Polecam. To napięcie!!

Rewelacyjna powieść, jak zresztą każda Jeffreya Archera. Polecam. To napięcie!!

Ciekawa akcja. Dużo się dzieje i nie jest to Bond, James Bond. Connor jest ciekawym bohaterem, a akcja trzyma w napięciu. Dobra książka.

Ciekawa akcja. Dużo się dzieje i nie jest to Bond, James Bond. Connor jest ciekawym bohaterem, a akcja trzyma w napięciu. Dobra książka.

Średniak, Archer chciał pójść w sensacje rodem z Clancy'ego, ale poszło mu średnio.

Przeczytałem masę książek Jeffreya Archera :D .

To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Średniak, Archer chciał pójść w sensacje rodem z Clancy'ego, ale poszło mu średnio.

Przeczytałem masę książek Jeffreya Archera :D .

To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

"...numer, nie wymieniony w żadnej książce telefoniecznej..." :D

"...numer, nie wymieniony w żadnej książce telefoniecznej..." :D

Jasny gwint ale książka.
Tutaj do końca nie wiadomo kto jest z kim a kto przeciwko komu.
CIA przeciwko mafii
mafia przeciwko prezydentowi
prezydent przeciwko prezydentowi
prezydent przeciwko CIA
itd itd
No i ten samotny strzelec.
Rewelacyjne moje pierwsze spotkanie z tym autorem, który intrygę polityczną tworzy jak Clancy, no może nie tak rozwiniętą a styl ma rodem z Ludluma.
Czyta się kapitalnie i ochoczo ponownie spotkam się z tym autorem.

Jasny gwint ale książka.
Tutaj do końca nie wiadomo kto jest z kim a kto przeciwko komu.
CIA przeciwko mafii
mafia przeciwko prezydentowi
prezydent przeciwko prezydentowi
prezydent przeciwko CIA
itd itd
No i ten samotny strzelec.
Rewelacyjne moje pierwsze spotkanie z tym autorem, który intrygę polityczną tworzy jak Clancy, no może nie tak rozwiniętą a styl ma rodem z...

Jak kolejny odcinek przeciętnego serialu, można przeczytać.

Jak kolejny odcinek przeciętnego serialu, można przeczytać.

?

?

Komplikacje, komplikacje i wielka gmatwanina - tak w skrócie przedstawia się fabuła tej pozycji. Powinnam się już przyzwyczaić, bo to zdaje się znak rozpoznawczy Archera. Gmatwanina którą wyprodukował w Jedenastym przykazaniu jest już tak nieprawdopodobna, że aż zabawna. Tylko dlaczego u niego są zawsze przewidywalne zakończenia, tego nie mogę pojąć???

Komplikacje, komplikacje i wielka gmatwanina - tak w skrócie przedstawia się fabuła tej pozycji. Powinnam się już przyzwyczaić, bo to zdaje się znak rozpoznawczy Archera. Gmatwanina którą wyprodukował w Jedenastym przykazaniu jest już tak nieprawdopodobna, że aż zabawna. Tylko dlaczego u niego są zawsze przewidywalne zakończenia, tego nie mogę pojąć???