The Book Thief

Przepiękna książka o bólu i skali tragedii podczas wojny. O rządach hitlera. Opowieść o miłości, biedzie i woli przeżycia. Polecam z całego serca ❤️🧡💛💛 książka chwyta za serce, a ostatnie rozdziały wyciskają morze łez!
Na długo zostanie w mojej pamięci.

Przepiękna książka o bólu i skali tragedii podczas wojny. O rządach hitlera. Opowieść o miłości, biedzie i woli przeżycia. Polecam z całego serca ❤️🧡💛💛 książka chwyta za serce, a ostatnie rozdziały wyciskają morze łez!
Na długo zostanie w mojej pamięci.

Książka sama w sobie jest pozycją wartą przeczytania, fabuła nieco tkliwa, lekko się czyta, ale... książka w sposób oczywisty ociepla wizerunek Niemców. Wiadomo, że nie każdy był potworem, jednak odczuwam duży dyskomfort po przeczytaniu tej pozycji.

Książka sama w sobie jest pozycją wartą przeczytania, fabuła nieco tkliwa, lekko się czyta, ale... książka w sposób oczywisty ociepla wizerunek Niemców. Wiadomo, że nie każdy był potworem, jednak odczuwam duży dyskomfort po przeczytaniu tej pozycji.

Nie jest to pierwsza książka związana z tematyką II wojny światowej, jest to jednak zdecydowanie jedna z tych, które wręcz należy przeczytać.
Sama tematyka okrucieństwa wojny wstrząsa chyba każdym a opisywane historie łamią serca.
„Złodziejka książek” Marcusa Zusaka zaliczana jest przeze mnie jako obowiązkowa lektura nawet dla tych, którzy nie lubują się w literaturze wojennej.
Autor już jako młodzieniec interesował się opowieściami o II wojnie światowej i jego rozległa wiedza sprowokowała go, aby przelać ją na papier.
Dzięki temu powstała książka niezwykła i dogłębnie ukazująca ludzkie dramaty z tamtych czasów.
Historia opowiadana jest przez samą śmierć, która pomimo tego, iż odwiecznie związana jest z zabieraniem ludzkich istnień jest ogromnie przytłoczona koszmarem wojny. Skłania ją to do opowiedzenia historii małej dziewczynki imieniem Liesel, która przebywa u rodziny zastępczej na przedmieściach Monachium. Śmierć zabrała jej brata a ona sama nie ma przy sobie nikogo bliskiego. Okazuje się, że rodzina u której przebywa Liesel ukrywa w piwnicy pewnego Żyda, z którym dziewczynka nawiązuje znajomość.
Mała Liesel pochłonięta jest w czytaniu książek, jednak najbardziej interesują ją te egzemplarze, które uda jej się ukraść.
Swoją pierwszą książkę dziewczynka kradnie podczas pogrzebu młodszego brata. To właśnie dzięki zdobytemu „Podręcznikowi grabarza” Liesel nauczy się czytać a zdobyta nowa umiejętność odmieni jej życie na zawsze.
Książka chwilami jest mocno prztyłaczająca ze względu na swoją ponurość i zawarty ogromny smutek. Jest przepełniona ludzką tragedią, ale też pełna miłości oraz nadzieji na lepsze jutro.
" Złodziejka Książek" skłania nas do refleksji nad sobą oraz otaczającym nas światem, który w mgnieniu oka z pięknego i bezpiecznego, może zamienić się w istne piekło.
Autor ukazuje nam czasy wojny z perspektywy zagubionej młodej istoty, która za wszelką cenę próbuje odnaleźć się w czasach pełnych grozy i nienawiści.
Opowiada o czasach, w których sama śmierć okazuje swoje współczucie.

Nie jest to pierwsza książka związana z tematyką II wojny światowej, jest to jednak zdecydowanie jedna z tych, które wręcz należy przeczytać.
Sama tematyka okrucieństwa wojny wstrząsa chyba każdym a opisywane historie łamią serca.
„Złodziejka książek” Marcusa Zusaka zaliczana jest przeze mnie jako obowiązkowa lektura nawet dla tych, którzy nie lubują się w literaturze...

Książka kiczowata i ckliwa. Samo w sobie nie stanowi to powodu do tak niskiej oceny, jednak fabuła wybielająca naród oprawców, który spowodował jedną z większych tragedii w historii Europy powoduje, że nie mogę tej książki nazwać inaczej niż po prostu obrzydliwą.

Książka kiczowata i ckliwa. Samo w sobie nie stanowi to powodu do tak niskiej oceny, jednak fabuła wybielająca naród oprawców, który spowodował jedną z większych tragedii w historii Europy powoduje, że nie mogę tej książki nazwać inaczej niż po prostu obrzydliwą.

✨To był październik 2015 roku, kiedy po raz pierwszy sięgnęłam po "Złodziejkę Książek" 🧡 autorstwa Markusa Zusaka. Ta lektura wywarła na mnie ogromne wrażenie i od razu wiedziałam, że mam do czynienia z czymś niezwykłym. Styl pisania autora, głębia opowieści, emocje, które przemycał w każdej stronie - to wszystko sprawiło, że książka ta stała się jedną z moich ulubionych. Przywitała mnie w świecie, którego niezapomniane wspomnienia towarzyszą mi do dziś. Czy Wy też mieliście takie książki, które od razu zdobyły Wasze serce? 🤔

👩🏼Złodziejka Książek to poruszająca powieść, osadzona w czasach II wojny światowej w Niemczech. Jej główną bohaterką jest Liesel Meminger, młoda dziewczynka, która po śmierci swojego brata trafia do rodziny zastępczej.
☠️ Narratorem w książce jest postać niezwykła - śmierć. Ta nietypowa perspektywa narracji nadaje książce unikalny charakter. Pozwala na opowiadanie historii z osobliwym dystansem, ale jednocześnie z niezwykłą wrażliwością. Śmierć jest obserwatorem wydarzeń i opowiada historię Liesel Meminger oraz innych postaci z osobistą empatią i zrozumieniem.

📚Głównymi motywami w książce są m.in. miłość, przyjaźń, przetrwanie w trudnych warunkach, a także potęga słów. Liesel staje się "złodziejką książek", kradnąc je, aby odczytywać i uczyć się czytania. Ta pasja pomaga jej znaleźć ucieczkę od realiów wojny i jest źródłem inspiracji oraz nadziei.
❤️Liesel nawiązuje wiele ważnych przyjaźni. Jednak jej najbliższym przyjacielem jest Rudy Steiner, który mieszka w sąsiedztwie. Jest on odważny, zabawny i oddanym towarzyszem Liesel. Ich przyjaźń jest jednym z piękniejszych wątków w książce.
Czytanie "Złodziejki Książek" to podróż pełna emocji, która z pewnością poruszy Wasze serca. Polecam tę książkę wszystkim miłośnikom literatury i tym, którzy chcą odkryć piękno słów w najmniej spodziewanych miejscach. 💕📖

✨To był październik 2015 roku, kiedy po raz pierwszy sięgnęłam po "Złodziejkę Książek" 🧡 autorstwa Markusa Zusaka. Ta lektura wywarła na mnie ogromne wrażenie i od razu wiedziałam, że mam do czynienia z czymś niezwykłym. Styl pisania autora, głębia opowieści, emocje, które przemycał w każdej stronie - to wszystko sprawiło, że książka ta stała się jedną z moich ulubionych....

Zusak prowadzi doskonałą grę na emocjach swoich czytelników – umieszcza główną bohaterkę na Himmelstrasse (himmel – niebo),pozwala jej doświadczyć uroków pierwszej miłości, przywiązania do nowej rodziny i przyjaźni z ukrywanym w piwnicy Żydem, wypełnia jej dni planowaniem kradzieży książek z biblioteki Ilsy Hermann i potyczkami słownymi z przyjaciółmi ze szkolnej ławki. A wszystkiemu przygląda się Śmierć, która snuje własną narrację, znającą przyszłość i będącą jednocześnie obiektywnym obserwatorem zjawisk. Opowieść ta jest momentami zabawna, czasem trochę infantylna, miejscami nieco nuży, ale tylko po to, aby nabrać rozpędu, wzrusza, koi i niepokoi jednocześnie, pokazując kruchość i nikłość ludzkiego życia, aby opowiedzieć o nieprzemijalnych wartościach - takich, których nie dotyka nawet sama Śmierć, a są nimi przyjaźń i miłość.

Autor podejmuje się tutaj bardzo kontrowersyjnego zadania, a mianowicie opisuje przebieg II Wojny Światowej z perspektywy niemieckiej dziewczynki i jej rodziny. I choć niektórzy mogą uznać ten zabieg za próbę ocieplenia wizerunku narodu niemieckiego, czytelnicy nie kierujący się zasadą opozycji binarnej w odbiorze rzeczywistości, mogą zauważyć jak Zusak tworzy z literatury formę jawnej drwiny z ludzi i tworzonych przez nich systemów, chociażby wplatając w przygody Liesel takie spostrzeżenia jak to, iż Niemcy „żywią szczególne upodobanie do świń”, łączy ich „jedna, wszechogarniająca namiętność: palenie” czy nazywając zabierające głos Niemki „chórem potężnych Helg”. W książce znajdziemy też wiele opisów wewnętrznych rozterek obywateli nazistowskich Niemiec, którzy wzbraniali się przed mackami propagandy. Na potrzeby obrony swoich tez można oczywiście przyjąć, że byli oni w mniejszości, ale cóż, o nich właśnie jest ta książka.

Zusak prowadzi doskonałą grę na emocjach swoich czytelników – umieszcza główną bohaterkę na Himmelstrasse (himmel – niebo),pozwala jej doświadczyć uroków pierwszej miłości, przywiązania do nowej rodziny i przyjaźni z ukrywanym w piwnicy Żydem, wypełnia jej dni planowaniem kradzieży książek z biblioteki Ilsy Hermann i potyczkami słownymi z przyjaciółmi ze szkolnej ławki. A...

To niezwykłe, kiedy wszyscy bohaterowie są z krwi i kości w książce. Co ważne nie są oni wcale cukierkowi, są prawdziwi i mają wiele oblicz. Książka wyjątkowa przez narratora, ale też przez to jakie słowa służą do opisywania szarej, smutnej wojennej rzeczywistości. Hans, Rudy, Rosa, Liesel wszyscy żyli w mojej wyobraźni długo po zakończeniu książki.

To niezwykłe, kiedy wszyscy bohaterowie są z krwi i kości w książce. Co ważne nie są oni wcale cukierkowi, są prawdziwi i mają wiele oblicz. Książka wyjątkowa przez narratora, ale też przez to jakie słowa służą do opisywania szarej, smutnej wojennej rzeczywistości. Hans, Rudy, Rosa, Liesel wszyscy żyli w mojej wyobraźni długo po zakończeniu książki.

Mimo ochów i achów nad tą książką, mną na nie zachwyciła. Niby jest to wzruszająca historia o dziewczynce lubiącej książki, kiedy społeczeństwo zamiast je czytać pali je. Jednak mi się wydawał cały czas sztuczna i nieprawdziwa. Jeżeli miałby ją przyrównać jakiegoś dania to przyrównał bym ją gumy do życia. Fajna ale ile można.

Mimo ochów i achów nad tą książką, mną na nie zachwyciła. Niby jest to wzruszająca historia o dziewczynce lubiącej książki, kiedy społeczeństwo zamiast je czytać pali je. Jednak mi się wydawał cały czas sztuczna i nieprawdziwa. Jeżeli miałby ją przyrównać jakiegoś dania to przyrównał bym ją gumy do życia. Fajna ale ile można.

8/10

Momentami zabawna, momentami poważna i wzruszająca. Markus Zusak ma lekkie pióro i potrafi z humorem pisać o ważnych sprawach, choć muszę przyznać, że czasami popadał w patetyzm. Nie jestem amatorką powieści obyczajowych, ale o codziennym życiu Lisel w hitlerowskiej III Rzeszy czytałam z zaciekawieniem.

Według mnie największą zaletą "Złodziejki książek" są jej bohaterowie. Zżyłam się z nimi, pokochałam ich (Papa to mój zdecydowany faworyt) i smuciłam się za każdym razem, gdy ktoś z nich odchodził. Kilka razy łezka zakręciła mi się w oku :'-|

Co prawda mam zastrzeżenia do zakończenia. Uważam, że autor trochę przesadził, próbując nadać mu dramatycznego impetu.

Niewątpliwie jednak "Złodziejka książek" to książka godna przeczytania, do czego Was szczerze zachęcam.

Ach, i nauczyłam się kilku nowych słówek po niemiecku... ;-)

8/10

Momentami zabawna, momentami poważna i wzruszająca. Markus Zusak ma lekkie pióro i potrafi z humorem pisać o ważnych sprawach, choć muszę przyznać, że czasami popadał w patetyzm. Nie jestem amatorką powieści obyczajowych, ale o codziennym życiu Lisel w hitlerowskiej III Rzeszy czytałam z zaciekawieniem.

Według mnie największą zaletą "Złodziejki książek" są jej...

Poruszający obraz wojny, straty i cierpienia oczami dziecka, a ponadto oczami samej Śmierci.

Książka jest bardzo intrygująca - jest jednocześnie ciepła i dodająca otuchy oraz smutna i przytłaczająca.
Bardzo lekki styl autora i pewnego rodzaju niewinność narratora pozwala łatwiej przebrnąć przez historię Liesel, która w rzeczywistości jest niesamowicie smutna.

Myśl, która przede wszystkim ze mną została po skończeniu lektury - pośród całej gamy uczuć, w większości tych mniej przyjemnych, kilku słodko gorzkich i nawet odrobiny tych lepszych - to by starać się odnajdywać to co pozytywne i dobre nawet w złych i przykrych sytuacjach.
Nie mogę wyjść z podziwu, gdy widzę historie, gdzie mimo przeciwności i niesprawiedliwości, mimo wielkiego cierpienia i nieszczęść, ludzie, których dotknęło tak wiele pozostają silni, a co więcej potrafią nawet tą siłą zarażać innych.

Myślę, że mogę stwierdzić, iż książka jest piękna, chociaż porusza tyle przykrych kwestii.

Z czystym sumieniem polecam ją każdemu, nawet osobom, które nie przepadają za tematyką wojenną. Przyznam, że sama nie odnajduję się w podobnych klimatach, a w tej książce zdecydowanie się odnalazłam.

Poruszający obraz wojny, straty i cierpienia oczami dziecka, a ponadto oczami samej Śmierci.

Książka jest bardzo intrygująca - jest jednocześnie ciepła i dodająca otuchy oraz smutna i przytłaczająca.
Bardzo lekki styl autora i pewnego rodzaju niewinność narratora pozwala łatwiej przebrnąć przez historię Liesel, która w rzeczywistości jest niesamowicie smutna.

Myśl, która...