Rozjemca

Sanderson po raz kolejny buduje skomplikowany świat fantasy, który w swoich założeniach jest zupełnie inny od tych znanych z Elantris oraz Mystborn. Czytelnikowi sprawia przyjemność poznawanie kolejnych części mitologii oraz historii tego świata. Kolejny raz mamy tutaj zarysy epic fantasy z akcją dziejącą się na poziomie władzy nad całymi królestwami.

Podczas lektury żadna z postaci szczególnie się nie wybiła. Większość z nich była dość ciekawa, ale nie poczułem do nich sympatii. Podobnie fabuła - była interesująca i sensownie skonstruowana, ale nie wczułem się w nią do końca. Wydaje mi się, że wynika to z dużej ilości zwrotów akcji, które po sobie następowały. Ciężko mi jest się zaangażować, kiedy wszystko regularnie się wywraca do góry nogami. Same zwroty akcji były sensowne.

Książka była ciekawa, ale nie jest to moja ulubiona książka Sandersona. Nie zmienia to faktu, że miłośnik fantasy znajdzie tu dla siebie dobrą historię w interesującym świecie.

Sanderson po raz kolejny buduje skomplikowany świat fantasy, który w swoich założeniach jest zupełnie inny od tych znanych z Elantris oraz Mystborn. Czytelnikowi sprawia przyjemność poznawanie kolejnych części mitologii oraz historii tego świata. Kolejny raz mamy tutaj zarysy epic fantasy z akcją dziejącą się na poziomie władzy nad całymi królestwami.

Podczas lektury żadna...

Przez ponad 50 chapterów powolne tempo niczym z telenoweli - knowania, romansiki, drobne nieporozumienia, manipulacje, zdrady żeby potem dostać mięso na które czekałem przez 20 godzin słuchania audiobooka - mięso które trwało może 2-3 chaptery a ja na koniec miałem „Ale to już? To wszystko?”. Jak nad tak długą podbudowe konkluzja średnio satysfakcjonująca, wyraźnie nie jest to standalone tylko pierwsza część dłuższej serii bo wiele wątków nie zostało wyjaśnionych na koniec.

Charakterystyczny dla Sandersona bardzo orginalny system magiczny który nie wszystkim może podejść. Jeżeli chodzi o bohaterów to zdecydowanie do wyróżnienia character arc Lightsonga. Kapitalna postać z świetnym zakończeniem.

7/10

Przez ponad 50 chapterów powolne tempo niczym z telenoweli - knowania, romansiki, drobne nieporozumienia, manipulacje, zdrady żeby potem dostać mięso na które czekałem przez 20 godzin słuchania audiobooka - mięso które trwało może 2-3 chaptery a ja na koniec miałem „Ale to już? To wszystko?”. Jak nad tak długą podbudowe konkluzja średnio satysfakcjonująca, wyraźnie nie jest...

Świetna historia i świat przedstawiony dawno nie czytalem tak ciekawego fantasy lecz kilka ostatnich rozdziałów działo się najzwyczajniej za szybko tempo pędziło o wiele szybciej niż reszta książki nie jest to duża wada gdyż nawet te ostatnie rozdziały wyjaśniające wiele wątków są najzwyczajniej dobre ale nie aż tak bardzo jak reszta książki

Imo dar pieśni i denth najlepsze postacie

Świetna historia i świat przedstawiony dawno nie czytalem tak ciekawego fantasy lecz kilka ostatnich rozdziałów działo się najzwyczajniej za szybko tempo pędziło o wiele szybciej niż reszta książki nie jest to duża wada gdyż nawet te ostatnie rozdziały wyjaśniające wiele wątków są najzwyczajniej dobre ale nie aż tak bardzo jak reszta książki

Imo dar pieśni i denth...

To mój pierwszy Sanderson. Pomysł ciekawy, jeżeli chodzi o wykreowany świat, jego hierarchię i system magii. Początek książki można potraktować jako wprowadzenie do tego świata, wszystko jest w miarę dobrze wytłumaczone w trakcie toczenia się narracji , dlatego łatwo można tą rzeczywistość przyswoić, to zdecydowany plus. Środek to trochę leniwa akcja, to bardziej obyczaj z polityką i stosunkami religijnymi oraz intrygami tego przedstawianego tutaj świata. Na szczęście dobra książka "nie musi wcale cały czas pędzić", tutaj to stopniowe dozowanie napięcia plus zabieg nieoczekiwanej zamiany czarnego w białe trafia w mój gust. Z kolei zakończenie jest dla mnie zbyt szybkie, po prostu za dużo, w za krótkim czasie, ale za to pozwala oczekiwać na następne przygody Vashera i Vivenny, którzy odchodzą razem w stronę Kuth i Huth...

To mój pierwszy Sanderson. Pomysł ciekawy, jeżeli chodzi o wykreowany świat, jego hierarchię i system magii. Początek książki można potraktować jako wprowadzenie do tego świata, wszystko jest w miarę dobrze wytłumaczone w trakcie toczenia się narracji , dlatego łatwo można tą rzeczywistość przyswoić, to zdecydowany plus. Środek to trochę leniwa akcja, to bardziej obyczaj z...

Tak, to kolejna świetna książka Sandersona. W dodatku pojedyncza (choć wiem, że w założeniu ma być seria, ale tego nie czuć) i moim zdaniem nadająca się jako pierwsza lektura spod pióra tego znakomitego autora. Straszono mnie, że jest tutaj trochę romansu, ale nie uważam tak, a przynajmniej nie ma go więcej niż w innych pozycjach.

Historia przedstawiana jest w sposób charakterystyczny dla autora - mamy kilka ognisk akcji i głównych bohaterów, nie wszystko jest tłumaczone wprost, ale jest to na tyle ciekawe poprowadzone, że sami wręcz cieszymy się, że coś odkrywamy, a potem dostajemy tego potwierdzenie... lub nie. Sama fabuła jest po prostu ciekawa i ponownie osadzona w charakterystycznym systemie magii, nieoczywistym jak na zwykłe fantasy, ale oczywistym dla Sandersona - tym razem polega on na oddechach i kolorach. Prosty, genialny pomysł, podparty wprowadzeniem do uniwersum, które pewnie będzie jeszcze rozwijane. Co ciekawe i nie zawsze pewne dla tego autora, mamy tutaj troszeczkę humoru i to tych bohaterów, którzy są nim obdarzeni, najbardziej polubimy. W dodatku jest epicko (szczególnie pod koniec),jest dużo walki, dużo emocji i znowu heroicznie.

No właśnie - może nawet za bardzo heroicznie, co trochę męczy, a w dodatku niespodzianki, które rzuca nam autor (a jest ich trochę) są dziwnie podobne do innych lektur spod jego pióra. Specjalnie nie będę nic więcej pisał, aby nie spoilerować, ale podczas lektury miałem silne skojarzenia z inną pojedynczą książką Sandersona. To nie jest nic złego, ale z drugiej strony, muszę to odnotować. Mam też wrażenie, że przez dość normalne 3/4 książki, pod koniec dzieje się aż za dużo i za szybko. To też niby normalne, ale mam wrażenie, że jest tutaj zbyt duża kumulacja niesamowitych zbiegów okoliczności.

Co nie zmienia faktu, że polecam tę książkę gorąco. Jedna z lepszych pozycji Brandona Sandersona i ceniłbym ją ciut wyżej niż "Elantris".

Tak, to kolejna świetna książka Sandersona. W dodatku pojedyncza (choć wiem, że w założeniu ma być seria, ale tego nie czuć) i moim zdaniem nadająca się jako pierwsza lektura spod pióra tego znakomitego autora. Straszono mnie, że jest tutaj trochę romansu, ale nie uważam tak, a przynajmniej nie ma go więcej niż w innych pozycjach.

Historia przedstawiana jest w sposób...

"Rozjemca" to książka, po którą sięgnęłam przypadkowo, nie mając względem niej żadnych oczekiwań, tym bardziej, że wcześniej nie czytałam książek Sandersona. Na szczęście historia okazała się wciągająca, ze świetnie wykreowanym światem, ciekawymi i różnorodnymi bohaterami i wciągającą akcją.

Świat stworzony w tej książce jest zdecydowanie czymś wyjątkowym i wartym uwagi. Powracający (bogowie),biochroma (takie... magiczne zdolności),oddechy, nieżywi, księżniczki, najemcy, tajemniczy Bóg i intrygujący mężczyzna z jeszcze bardziej intrygującem mieczem... To wszystko tworzy zgrabną całość, która wciąga, ale nie prowadzi do tego, że czujemy się zagubieni.

Bardzo polubiłam stworzonych przez osobę autorską bohaterów i doceniam, że przechodzili oni swój własny rozwój na łamach tych powieści. Każdy z nich miał ważną rolę do odegrania i swoje miejsce w tym świecie.

Choć książka jest lekko przegadana i pewne wątki można byłoby skrócić, tym bardziej, że zakończenie było dość szybkie, to i tak zdecydowanie polecam wszystkim, którzy chcieliby zmierzyć się z nieco bardziej rozbudowaną fantastyką.

"Rozjemca" to książka, po którą sięgnęłam przypadkowo, nie mając względem niej żadnych oczekiwań, tym bardziej, że wcześniej nie czytałam książek Sandersona. Na szczęście historia okazała się wciągająca, ze świetnie wykreowanym światem, ciekawymi i różnorodnymi bohaterami i wciągającą akcją.

Świat stworzony w tej książce jest zdecydowanie czymś wyjątkowym i wartym uwagi....

Książka była ciekawa, aczkolwiek akcja toczyła się dość wolno. Samo zakończenie pospinało większość wątków, jednak końcówka książki była zbyt szybka w porównaniu z jej początkiem. Mocne 7 za dobry styl i pomysł!

Książka była ciekawa, aczkolwiek akcja toczyła się dość wolno. Samo zakończenie pospinało większość wątków, jednak końcówka książki była zbyt szybka w porównaniu z jej początkiem. Mocne 7 za dobry styl i pomysł!

mocne 8. Książka trzyma poziom. Troszkę zakończenie mogłoby być bardziej rozwinięte, brakowało mi tutaj kilkudziesięciu stron.

mocne 8. Książka trzyma poziom. Troszkę zakończenie mogłoby być bardziej rozwinięte, brakowało mi tutaj kilkudziesięciu stron.

Sanderson to jeden z moich ulubionych autorów.
Jako, że powoli próbuję nadrobić wszystkie powieści autora tym razem przyszła kolej na "Rozjemcę".

Książka opowiada o Siri i Vivennie, dwóch księżniczkach, z których jedna ma poślubić Króla-Boga. W ich świecie istnieje magia, czyli tak zwana Biochroma, a o potędze człowieka decyduje liczba posiadanych przez niego Oddechów. Może on wchłaniać z otaczającego świata kolory, żeby tchnąć Oddech w przedmioty nieożywione i za ich pomocą czynić dobro lub zło. W tym samym świecie ludzie, którzy umarli jako bohaterowie powracają do życia jako bogowie. Dar Pieśni jest jednym z takich bogów, jednak posiada bardzo lekceważący stosunek do pełnionej przez siebie roli. Oprócz nich w rozgrywanych wydarzeniach występuje również Rozbudzający imieniem Vasher, a losy wszystkich bohaterów ostatecznie się splatają i wplątują się oni w polityczną intrygę.

Jak zawsze światotwórstwo u Sandersona jest wykonane po mistrzowsku. Jego pomysły na świat i bohaterów są niesamowicie świeże, a fabuła jest poprowadzona bardzo oryginalnie. Najciekawszym aspektem powieści jest religia i bogowie, stąpający pośród śmiertelników. Również system magii jest niesłychanie wciągający.

Muszę jednak przyznać, że nie wszystko w tej powieści mi się podobało. O tyle o ile męscy bohaterowie byli wykreowani bardzo dobrze, to obie żeńskie postaci traciły przy bliższym poznaniu. Miałam wrażenie, że brakowało im charakteru i do samego końca pozostały w moim odczuciu raczej nijakie. Miałam również problem z zakończeniem, które rozegrane było po prostu zbyt szybko, odkrywając wszystkie karty na kilku ostatnich stronach.

Nie mówię, że jest to powieść zła, jednak w moim odczuciu jest to najsłabsza powieść Sandersona z tych, które dotychczas udało mi się przeczytać.

Sanderson to jeden z moich ulubionych autorów.
Jako, że powoli próbuję nadrobić wszystkie powieści autora tym razem przyszła kolej na "Rozjemcę".

Książka opowiada o Siri i Vivennie, dwóch księżniczkach, z których jedna ma poślubić Króla-Boga. W ich świecie istnieje magia, czyli tak zwana Biochroma, a o potędze człowieka decyduje liczba posiadanych przez niego Oddechów....

Uwielbiam Sandersona. Rozjemcę polecam jako pierwsze spotkanie z autorem, bo puki co nie ma kontynuacji i nie wymaga wgłębiania się w mroczne zakątki Cosmere :D Książka pełna zwrotów akcji. Wciągająca i magiczna.

Uwielbiam Sandersona. Rozjemcę polecam jako pierwsze spotkanie z autorem, bo puki co nie ma kontynuacji i nie wymaga wgłębiania się w mroczne zakątki Cosmere :D Książka pełna zwrotów akcji. Wciągająca i magiczna.