Wszyscy wiedzą. O zabójstwach czarnych w Ameryce

Spodziewałam się czegoś innego niż dostałam...
Autorka starała się w jednej książce zawrzeć całe spektrum zabójstw czarnych chłopców i męźczyzn w Stanach z czego ostatecznie wyszedł chaotyczny misz-masz.
Zdecydowanie warto by było pewne zagadnienia z niej wyciąć i poświęcić im osobny reportaż, wtedy lepiej by się tą lekturę przwyswoiło.
Mimo tego jest to dobra lektura, którą warto poznać.

Spodziewałam się czegoś innego niż dostałam...
Autorka starała się w jednej książce zawrzeć całe spektrum zabójstw czarnych chłopców i męźczyzn w Stanach z czego ostatecznie wyszedł chaotyczny misz-masz.
Zdecydowanie warto by było pewne zagadnienia z niej wyciąć i poświęcić im osobny reportaż, wtedy lepiej by się tą lekturę przwyswoiło.
Mimo tego jest to dobra lektura,...

Ta książka porusza bardzo ciekawy temat, ale jest moim zdaniem dość chaotyczna i potrafi przeskakiwać z tematu na temat zupełnie znienacka. A do tego ma mnóstwo opisów miejsc i osób, które niewiele wnoszą.

Ta książka porusza bardzo ciekawy temat, ale jest moim zdaniem dość chaotyczna i potrafi przeskakiwać z tematu na temat zupełnie znienacka. A do tego ma mnóstwo opisów miejsc i osób, które niewiele wnoszą.

Epilog od autora zupełnie zmienił moje podejście do całej książki. Autorka patrzyła na prace detektywów ,pisała artykuły dotyczące morderstw, jeździła na miejsca zbrodni. A ten temat jest zupełnie wyzuty z emocji. Książka faktycznie zawiera mnóstwo informacji i statystyk ale ta treść jest bardzo surowa, ciężko się czyta, niemalże jak wykład na studiach. Polecam jeśli kogoś interesuje sam temat, bo od autora nie dostajemy nic więcej.

Epilog od autora zupełnie zmienił moje podejście do całej książki. Autorka patrzyła na prace detektywów ,pisała artykuły dotyczące morderstw, jeździła na miejsca zbrodni. A ten temat jest zupełnie wyzuty z emocji. Książka faktycznie zawiera mnóstwo informacji i statystyk ale ta treść jest bardzo surowa, ciężko się czyta, niemalże jak wykład na studiach. Polecam jeśli kogoś...

Najciekawsze są te fragmenty gdzie autorka odrywa się od szczegółowego relacjonowania konkretnych śledztw i procesów i rzutuje je na ogólną problematykę. Większość książki to jednak detale, nazwiska, daty, które nadają wiarygodności warstwie reporterskiej, ale nie przybliżają za bardzo do sedna problemu.

Najciekawsze są te fragmenty gdzie autorka odrywa się od szczegółowego relacjonowania konkretnych śledztw i procesów i rzutuje je na ogólną problematykę. Większość książki to jednak detale, nazwiska, daty, które nadają wiarygodności warstwie reporterskiej, ale nie przybliżają za bardzo do sedna problemu.

Trudno uwierzyć, że to co opisane w książce dzieje się teraz, w XXI wieku, w słonecznej Kalifornii, tuż obok głośnego LA, do którego ciągną rzesze turystów.
Książka bardzo ciekawa. O zjawisku, które nigdy nie powinno mieć miejsca. Co więcej, uświadamiające, jakie mamy w Polsce szczęście, że broń nie jest powszechnie dostępna.

Trudno uwierzyć, że to co opisane w książce dzieje się teraz, w XXI wieku, w słonecznej Kalifornii, tuż obok głośnego LA, do którego ciągną rzesze turystów.
Książka bardzo ciekawa. O zjawisku, które nigdy nie powinno mieć miejsca. Co więcej, uświadamiające, jakie mamy w Polsce szczęście, że broń nie jest powszechnie dostępna.

Temat niezwykle ważny i wciąż aktualny, ale niestety wykonanie jest bardzo nierówne. Najlepsze są części, w których Leovy opisuje podłoża sytuacji w czarnych dzielnicach, przyczyny tak dużej ilości zabójstw czarnych osób. Ale są to części bardzo niepogłębione, autorka ciągle pisze o tych samych aspektach, brakowało mi tu pogłębienia socjologicznego, historycznego. Część śledztwa w sprawie morderstwa jest z kolei bardzo "powieściowa", autorkę bardziej obchodzi główny detektyw i historia jego kariery niż obiecywany temat książki. W efekcie książka nie porusza, poza kilkoma wnioskami nie dowiadujemy się o sytuacji czarnoskórych w Stanach wiele więcej niż to, co skądinąd sami wiemy, jeśli sprawą się interesujemy. Oczekiwałam pogłębionych, wnikliwych obserwacji, dostałam plus minus powieść kryminalną opartą na faktach, stąd moje rozczarowanie.

Temat niezwykle ważny i wciąż aktualny, ale niestety wykonanie jest bardzo nierówne. Najlepsze są części, w których Leovy opisuje podłoża sytuacji w czarnych dzielnicach, przyczyny tak dużej ilości zabójstw czarnych osób. Ale są to części bardzo niepogłębione, autorka ciągle pisze o tych samych aspektach, brakowało mi tu pogłębienia socjologicznego, historycznego. Część...

Jill Leovy przez 10 lat przyglądała się pracy detektywów z wydziałów zabójstw. Jej książka rzuca światło na amerykański wymiar sprawiedliwości i sposób działania policji, która zajmuje się morderstwami wśród Afroamerykanów na obszarze getta południowego Los Angeles.
Leovy stawia mocne tezy poparte precyzyjnymi statystykami, analizą danych i obserwacją. Wyraża wprost to, co wiedzą przestraszeni rodzice nastolatków – czarni chłopcy mogą zginąć za nic, a nikt nie powie o tym w wiadomościach i nikt nie pójdzie za to do więzienia.
W reportażu szokuje nie tylko opisana skala zabójstw, ale również wzięty pod lupę system, który powinien je zwalczać. Bohaterami Wszyscy wiedzą są akurat heroiczni i skuteczni policjanci, jednak ich pracę utrudnia przepaść, jaka rozciąga się między światem państwa prawa i przemocy- brak świadków gotowych na współpracę z organami ścigania, niemożność zapewnienia ochrony zeznającym, strach rodzin ofiar, powszechna zmowa milczenia, niewystarczające środki finansowe, brak społecznego zainteresowania.
Bardzo aktualna lektura, która współczesny problem przedstawia z nietypowej strony.

Jill Leovy przez 10 lat przyglądała się pracy detektywów z wydziałów zabójstw. Jej książka rzuca światło na amerykański wymiar sprawiedliwości i sposób działania policji, która zajmuje się morderstwami wśród Afroamerykanów na obszarze getta południowego Los Angeles.
Leovy stawia mocne tezy poparte precyzyjnymi statystykami, analizą danych i obserwacją. Wyraża wprost to, co...

Sięgnąłem po tą książkę teraz, bo wiadomo - jest to temat bardzo na czasie. I strasznie się rozczarowałem. Książka jest nudna jak święta z rodziną. Dodatkowo słuchałem audiobooka, nagranego nudnym, monotonnym i cichym głosem, co nie pomogło.
Przedstawię od razu konkluzje, bo nie warto książki czytać:
- to Czarni zabijają czarnych
- zabijają ich bo w gettach i biednych dzielnicach obowiązuje inny kodeks niż prawo - pełen fochow, uraz i prymitywnej przemocy.
- policjanci nie zajmują się tym tematem, bo brakuje im środków , nie chce im się przebijać przez siatkę wzajemnych semi mafijnych uzależnień i tak naprawdę mało kto w ogóle te morderstwa zgłasza.
- świadkowie nie chcą zeznawać bo za to jest śmierć - Czarni mają zakaz współpracy z policją bo to zdrada własnej rasy.
I tyle. Jeśli autorka chciała ujawnić rasizm policji, to jej nie wyszło. Pokazała tylko patologie czarnych biednych społecznością, które stara się tłumaczyć trudna historia itp.
U r welcome ;-)

Sięgnąłem po tą książkę teraz, bo wiadomo - jest to temat bardzo na czasie. I strasznie się rozczarowałem. Książka jest nudna jak święta z rodziną. Dodatkowo słuchałem audiobooka, nagranego nudnym, monotonnym i cichym głosem, co nie pomogło.
Przedstawię od razu konkluzje, bo nie warto książki czytać:
- to Czarni zabijają czarnych
- zabijają ich bo w gettach i biednych...

Książka bardzo nierówna. Część o statystykach zbrodni i zjawisku przemocy w zamkniętych społecznościach czyta się świetnie. Natomiast część dotycząca śledztwa w sprawie zabójstwa syna policjanta jest sentymentalna, momentami przesłodzona i niestety bardzo się dłuży. To jak dwie zupełnie inne książki. Szkoda, bo temat bardzo ciekawy i ważny.

Książka bardzo nierówna. Część o statystykach zbrodni i zjawisku przemocy w zamkniętych społecznościach czyta się świetnie. Natomiast część dotycząca śledztwa w sprawie zabójstwa syna policjanta jest sentymentalna, momentami przesłodzona i niestety bardzo się dłuży. To jak dwie zupełnie inne książki. Szkoda, bo temat bardzo ciekawy i ważny.

„Wszyscy wiedzą” Jill Leovy jest reportażem przeładowanym statystykami, imionami ofiar i policjantów prowadzących śledztwo, istny kogiel-mogiel. Czyta to się momentami jak gazetową relację z mało ciekawego śledztwa, z mnóstwem dygresji, odwołań do innych spraw przez co czytelnik (ja) traci zainteresowanie. Całość jest zbudowana jak popularny film z National Geographic, co mi osobiście nie odpowiada. Ciekawymi wątkami jest prawdziwy obraz pracy policji LA z jej oszczędnościami, brakami wykwalifikowanej kadry, borykaniem się trudnościami lokalowymi. Obraz, który całkowicie odbiega od seriali i filmów o pracy amerykańskiej policji

„Wszyscy wiedzą” Jill Leovy jest reportażem przeładowanym statystykami, imionami ofiar i policjantów prowadzących śledztwo, istny kogiel-mogiel. Czyta to się momentami jak gazetową relację z mało ciekawego śledztwa, z mnóstwem dygresji, odwołań do innych spraw przez co czytelnik (ja) traci zainteresowanie. Całość jest zbudowana jak popularny film z National Geographic, co...