Złoty rycerz

Głupiutka manga, ale zabawna. Tak dla odskoczni można przeczytać :)

Głupiutka manga, ale zabawna. Tak dla odskoczni można przeczytać :)

"Złoty rycerz" to manga, w której znajdują się trzy opowiadania:
1) "Złoty rycerz"
2) Księżniczka piastunka dzwonu"
3) Dziewczyna zakopana w gadżetach"

Pierwsze opowiadanie jest bardzo przyjemne. Główny bohater jest fajtłapowaty, ale sympatyczny. W drugim rozdziale trochę miałam nadzieję na zwrot akcji, w którym Yasaburou okazałby się dziewczyną (taką miał kobiecą budowę i twarz),ale niestety.. xD
Drugie opowiadanie było strasznie głupkowate.. Majtko - buraki? Serio?  Gdyby nie to to historia byłaby dosyć ciekawa, bo pomysł na fabułę mi się podobał.
Trzecie opowiadanie było bardzo krótkie i to główny minus. Gdyby zrobić z tego wstęp do dalszej historii byłoby super.

"Złoty rycerz" to manga, w której znajdują się trzy opowiadania:
1) "Złoty rycerz"
2) Księżniczka piastunka dzwonu"
3) Dziewczyna zakopana w gadżetach"

Pierwsze opowiadanie jest bardzo przyjemne. Główny bohater jest fajtłapowaty, ale sympatyczny. W drugim rozdziale trochę miałam nadzieję na zwrot akcji, w którym Yasaburou okazałby się dziewczyną (taką miał kobiecą budowę...

Porywające, to to nie było ;) Trzy tytuły w środku, z czego wg mnie tylko ,, Księżniczka piastunka dzwonu" miała potencjał. Dwa pozostałe uważam za płytkie, nijakie historie. Rysunki bardzo bogate, a mężczyźni przedstawieni w bardzo kobiecy sposób.

Porywające, to to nie było ;) Trzy tytuły w środku, z czego wg mnie tylko ,, Księżniczka piastunka dzwonu" miała potencjał. Dwa pozostałe uważam za płytkie, nijakie historie. Rysunki bardzo bogate, a mężczyźni przedstawieni w bardzo kobiecy sposób.

Co prawda "Dziewczyny z ruin" podobały mi się o wiele bardziej, jednak ten zbiór utrzymany w dużo lżejszym tonie też ma swój urok.
Tytułowa historia opowiada o Shirou, zdegradowanym dawnym członku Gwardii Złotych Lwów służącym jako stróż prawa w Wygwizdowie. Jak sama nazwa tego miejsca wskazuje za wiele tam się nie dzieje. A jednak bohater nie wygląda na nieszczęśliwego przez to przymusowe przeniesienie czego nie może zrozumieć podziwiający go od dawna kompan. Choć dobrze się go czytało ten rozdział nie jest niczym specjalnym, dużo bardziej podobał mi się kolejny - pewna dziewczyna z wioski wyznaje Shirou miłość. Jednak sprawa nie jest taka prosta jakby się wydawało a zakończenie było mocno zaskakujące. Delikatnie nakreślone przez autorkę zasady świata sprawiają wrażenie przygotowanego pod dużo dłuższą historię.
Zupełnie zmieniamy otoczenie w opowieści piastunki dzwonu. Jej wioska od wieków obawia się ataku barbarzyńców. Przypadkowo dziewczyna poznaje ich przedstawiciela, który okazuje się zupełnie inny niż myślała. Niewiedza przeradzająca się w nieuzasadnioną nienawiść, fałszowanie historii a to wszystko podane w dość luźnej, zwariowanej formie.
Kreska jest niesamowita, choć w "Dziewczynach z ruin" była momentami bardziej dopracowana. I nie przepadam za zniekształceniami postaci w scenach komediowych.

Co prawda "Dziewczyny z ruin" podobały mi się o wiele bardziej, jednak ten zbiór utrzymany w dużo lżejszym tonie też ma swój urok.
Tytułowa historia opowiada o Shirou, zdegradowanym dawnym członku Gwardii Złotych Lwów służącym jako stróż prawa w Wygwizdowie. Jak sama nazwa tego miejsca wskazuje za wiele tam się nie dzieje. A jednak bohater nie wygląda na nieszczęśliwego...

Kilka słów o mandze możecie przeczytać na moim blogu. Zapraszam! :D
https://manga-no-tsuki.blogspot.com/2020/02/maa-dawka-jednotomowek-waneko-odsona-2.html

Kilka słów o mandze możecie przeczytać na moim blogu. Zapraszam! :D
https://manga-no-tsuki.blogspot.com/2020/02/maa-dawka-jednotomowek-waneko-odsona-2.html

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2020/02/manga-tez-ksiazka-zoty-rycerz-tsukiji.html

Mam wątpliwości.


Wydawnictwo Waneko każdą swoją jednotomówką zachwycało mnie coraz bardziej. Kiedy sięgałam po „Złotego Rycerza”, którego piękna kolorowa okładka z miękką kreską przyciągnęła mój wzrok myślałam, że będzie to naprawdę dobra historia. Okazała się być... w sumie średniakiem. Bardzo słabym średniakiem.

FABUŁA
„Złoty Rycerz” to trzy opowiadania, z czego tytułowe jest znacznie dłuższe od pozostałych.
Pierwszym opowiadaniem jest tytułowy „Złoty Rycerz”. Shirou służył w Gwardii Złotych Lwów, jednak przez sprzeczkę z przełożonym został zdegradowany i zesłany na prowincję, aby tam strzec prawa. Mężczyzna nie traci jednak wiary i humoru, a przede wszystkim entuzjazmu i z radością pomaga mieszkańcom w drobnych sprawach. Shirou to na rękę, gdyż małe problemy zajmują mało czasu, przez co mężczyzna może leniuchować, czy flirtować z kobietami w czasie wolnym. Kiedy do wioski wpada jego przyjaciel, widząc Shirou w pełni rozluźnionego, nie do końca jest w stanie pojąć zachowania kolegi.
Druga historia opowiada o piastunce dzwonu, Anzo. Akcja tego opowiadania także rozgrywa się w małej mieścinie. Kobieta ma za zadanie bić na alarm dzwonem, w razie, gdyby mieszkańcom groziło niebezpieczeństwo. Pewnej nocy, kobiecie śni się proroczy sen, który spełnia się kilka dni później. Do wioski przybywa obcy, lecz w pokojowych zamiarach, bowiem chce on odnaleźć żonę. Anzu, razem z kilkoma przyjaciółmi postanawia go schronić w wiosce, mimo że ludzie pałają do obcego nienawiścią. Jednak choć kobieta chce dobrze, nie zawsze pomoc okazuje się być dobrze przyjęta.
Ostatnie, trzecie opowiadanie jest najkrótsze. Mówi o arystokratce, która podkochując się w mężczyźnie, należącym do niższej warstwy społecznej pragnie kupić mu prezent z okazji zbliżających się urodzin. Dziewczyna trafia do ciekawego sklepu, z jeszcze ciekawszym sprzedawcą. Czy jednak znajdzie coś dla ukochanego?

OPRAWA GRAFICZNA
Mangę ratuje piękna kreska, którą przyjemnie się ogląda. Aczkolwiek z dymkami mam już większy problem, bo widząc takie nagromadzenie tekstu wiele razy miałam oczopląs i musiałam odpocząć, aby potem ponownie móc wrócić do historii. Już nie raz pisałam, że lubię dymki z sensem. Tutaj, podobnie jak historie przedstawione w mandze, sensu w dymkach nie ma. Owszem, opowiadają one historie, ale według mnie zbyt chaotycznie. Mam wrażenie, że autorka za dużo chciała wrzucić naraz do fabuły i nie wiedziała, gdzie dać ostatnią kreskę i powiedzieć „dość”.
Podoba mi się za to mini plakacik, który możemy podziwiać zaraz po otworzeniu mangi. Przedstawia on bohaterów z opowieści. Jest kolorowy zupełnie jak obwoluta i przyjemnie się na niego patrzy, głównie dzięki tej miękkiej kresce.

OPINIA OGÓLNA
Myślałam, że będzie to jedna historia. Nie czytałam opisu tej mangi, zatem nie wiedziałam na co się pisałam. Najpierw popatrzyłam na rozdziały, a widząc trzy opowiadania pomyślałam sobie „okej, damy radę”. W końcu czytałam wiele mang, w których nie było ciągłej fabuły, a jedynie krótkie opowiadania. Problem w tym, że Tsukiji Nao rzuciła mnie w wir wydarzeń, nie tłumacząc dosłownie niczego i przez długi czas nie miałam zielonego pojęcia o co biega w całej tej historii.
Znaczy się, w pierwszej o tytułowym „Złotym Rycerzu”. Kolejne dwie ogarnęłam szybciej, bo wdrożyłam się w mangę. Wszystkie te trzy opowiadania po prostu są. Nie ma żadnych konkluzji po ich przeczytaniu. Co więcej autorka nawet na koniec napisała interpretację każdego ze swoich opowiadań, na wypadek, gdyby ktoś nie zrozumiał, co właśnie przeczytał. Dziwne to dla mnie, aczkolwiek przydatne, bo chociaż wiedziałam, co właśnie przeczytałam to i tak nie widziałam w tym większego sensu.
„Złoty Rycerz” to pierwsza, powtarzam: PIERWSZA jednotomówka od Waneko, która nie uderzyła w mój gust i kompletnie mnie nie porwała. To manga o niczym. Historyjki są nieco infantylne, a przy tym niezrozumiałe. Nie wiem, co autorka miała na celu, ale wyszło to co najmniej dziwnie.
Mnie nie urzekła, ale Wam może się spodobać, zatem jeżeli jesteście ciekawi tej mangi to sięgnijcie po nią i przekonajcie się sami.

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2020/02/manga-tez-ksiazka-zoty-rycerz-tsukiji.html

Mam wątpliwości.


Wydawnictwo Waneko każdą swoją jednotomówką zachwycało mnie coraz bardziej. Kiedy sięgałam po „Złotego Rycerza”, którego piękna kolorowa okładka z miękką kreską przyciągnęła mój wzrok myślałam, że będzie to naprawdę dobra historia. Okazała się być... w sumie...

Spoko manga. Bardzo prosta historyjka. Właściwie to trzy historyjki: "złoty rycerz" - był okej, ale zakończenie nudne; "księżniczka - piastunka dzwonu" - mi się spodobała, dwójka głównych bohaterów jest fajna (podoba mi się wygląd Asha 😶 lubię chłopaków z długimi włosami),zakończenie słabe; "dziewczyna zakopana w gadżetach" - najkrótsza, ale też mi się podobała. Chciałabym przeczytać kontynuację tych historii. Mam wielką nadzieję, że autorka wyda kiedyś coś takiego. 😁

Spoko manga. Bardzo prosta historyjka. Właściwie to trzy historyjki: "złoty rycerz" - był okej, ale zakończenie nudne; "księżniczka - piastunka dzwonu" - mi się spodobała, dwójka głównych bohaterów jest fajna (podoba mi się wygląd Asha 😶 lubię chłopaków z długimi włosami),zakończenie słabe; "dziewczyna zakopana w gadżetach" - najkrótsza, ale też mi się podobała. Chciałabym...

Jak bogato, jak ładnie. Kreska miła dla oka. Wszystkie opowieści były dobre, tylko ten "Złoty rycerz" się prosi o ciąg dalszy.

Jak bogato, jak ładnie. Kreska miła dla oka. Wszystkie opowieści były dobre, tylko ten "Złoty rycerz" się prosi o ciąg dalszy.

1 opowieść bardzo przyjemna, piastunka dzwonu według mnie badziewna. Ostatnia historyka , fajna, ale bez rewelacji.

1 opowieść bardzo przyjemna, piastunka dzwonu według mnie badziewna. Ostatnia historyka , fajna, ale bez rewelacji.

Kocham mangi, kocham zapach druku i komiks, który jest za każdym razem inny. „Złoty Rycerz” to nie typowa opowieść o księciu z bajki, ma swoje plusy i minusy.

Owa manga to w sumie trzy opowiadania. Dwa dłuższe i jedno krótsze. Coś co trochę mi psuło całość była właśnie opowiastka pierwsza – gdzie główny bohater nie wiem czy jest ofiarą, bo chce czy też bohaterem na jakiego wykreowała go autorka. Postawiłam jednak, że nasz Shirou to jednak bohater, bo tak właśnie traktowali go obywatele wioski, w której uchodził za „złotą rączkę”, która ściągła kota z drzewa czy też pomogła komuś w opałach. To taka trochę historia z morałem, gdzie należy sobie pomagać i nie ważne ile kto ma zawsze znajdzie jakiś drobiazg w podzięce.

Drugim opowiadaniem jest kobietka, piastunka dzwonu, Anzu. Żyła w krainie, gdzie wszyscy ludzie byli przekonani, iż nie tylko są atakowani przez inne nacje, ale i wrogo nastawieni do każdego przyjezdnego. Mimo to dziewczyna i jej dwóch przyjaciół uratowali życie jednemu „obcemu” – o tym co wydarzyło się dalej oczywiście musicie przekonać się sami, ale obiecuję, że i tutaj znajdziecie kolejny morał. Tym razem dowiecie się, że nie trzeba wiele, by prawda została odkryta, a wroga sobie ludność mogła zostać sąsiadami.

Ostatnim najkrótszym opowiadaniem jest opowiastka, kilkustronicowa o młodej damie, która chciała kupić ukochanemu upominek i trafia do sklepu z tysiącem różności. Jak pewnie się domyślacie tutaj także jest przesłanie, ale to zostawiam już dla Was, byście mieli małą wisienkę na torcie =) Każda z tych historii jest okraszona śliczną kreską, przekazem, o którym warto pamiętać i myślę, że znajdzie masę fanów takiej właśnie tematyki.

Kocham mangi, kocham zapach druku i komiks, który jest za każdym razem inny. „Złoty Rycerz” to nie typowa opowieść o księciu z bajki, ma swoje plusy i minusy.

Owa manga to w sumie trzy opowiadania. Dwa dłuższe i jedno krótsze. Coś co trochę mi psuło całość była właśnie opowiastka pierwsza – gdzie główny bohater nie wiem czy jest ofiarą, bo chce czy też bohaterem na jakiego...