Jacek i Agatka

„Jacek i Agatka” zabierają czytelnika w podróż do świata kultowej dobranocki emitowanej w latach 60-tych ubiegłego wieku. Mimo, że przygody wszędobylskiego przedszkolaka Jacka i jego bystrej, starszej siostry Agatki transmitowano w wersji czarno–białej, to po dziś dzień dodają kolorytu rzeczywistości.
Na zasadniczą cześć książeczki składa się dziewięć opowieści napisanych przez Wandę Chotomską , a zebranych przez córkę pisarki - Ewę (dla pokolenia „Tik Taka” szerzej znanej jako „Ciotkę – Klotkę”). Ponadto publikacja została opatrzona wypowiedziami twórcy postaci pacynek – plastyka Adama Kiliana i jego potomstwa na temat: okoliczności stworzenia i „kariery” lalek, a także wspomnieniem warunków powstawania tekstów wieczorynki: w bloku, w mieszkaniu Chotomskiej – przywołane przez wcześniej wymienioną córkę pisarki.
Twarda oprawa oraz dobrej jakości papier dodają powagi opracowaniu, a fakt, że jest to pierwsza książkowa publikacja przygód Jacka i Agatki (wcześniej odcinki pojawiały się tylko w prasie),sprawiają wrażenie wydania kolekcjonerskiego, będącego zarazem formą podziękowania twórcom.
Czcionka jest duża, zmienia swój kształt i barwę w zależności od sytuacji – różnokolorowe wierszowane fragmenty, pogrubione dialogi bohaterów dodają historyjkom uroku, ale też sprzyjają wspólnemu czytaniu. Książeczka jest bogato ilustrowana – przede wszystkim obrazkami inspirowanymi twórczością pana Kiliana, choć rysunki artysty także się pojawiają. Nie zabrakło zdjęć autorów (pani Wandy i pana Adama),ale też fotografii oryginalnych pacynek (ze zbiorów Muzeum Dobranocek w Rzeszowie) – „Jacek i Agatka były to dwie toczone z drewna bukowego kulki. Każda miała około ośmiu centymetrów średnicy. Buzie miały malowane (…)”.
Pomysłodawczyni Orderu Uśmiechu zabiera duet bohaterów w podróż poprzez pory roku. W pogodę i niepogodę rozwiązuje z pozoru nieistotne problemy dzieci, bawi się słowem i pobudza wyobraźnię. W zabawny sposób zadaje i odpowiada na pytania, na które niejeden dorosły nie znalazłby rozwiązania, czyniąc codzienne sytuacje – nieprzeciętnymi przygodami.
Z racji tego, że teksty powstały ponad pół wieku temu, realia życia bohaterów, a także niektóre sformułowania mogą trącić myszką, dlatego zalecam lekturę w towarzystwie (jeśli to tylko możliwe) osób, które w czasie rzeczywistym śledziły perypetie rodzeństwa w telewizji, czy „Płomyczku”. Bez wątpienia babcie oraz dziadkowi odpowiedzą na wszelkie pytania, jakie mogłyby się pojawić, a w razie wątpliwości na pewno je rozwieją, szczególnie Ci ostatni, chociażby ze względu na to, że dzięki pani Chotomskiej [Wandzie] mogą w styczniu obchodzić swój dzień [Dziadka].
Może się okazać, że na spotkanie z duetem lalek, bardziej będą nalegali właśnie rodzice, czy dziadkowie. Zarazem mam wrażenie, że jeżeli zechcemy wziąć udział w tej podróży (bez względu na to, które pokolenie reprezentujemy) przyniesie ona nowe opowieści, a starym, zakurzonym, trochę jak historia Jacka i Agatki da drugie życie.

„Jacek i Agatka” zabierają czytelnika w podróż do świata kultowej dobranocki emitowanej w latach 60-tych ubiegłego wieku. Mimo, że przygody wszędobylskiego przedszkolaka Jacka i jego bystrej, starszej siostry Agatki transmitowano w wersji czarno–białej, to po dziś dzień dodają kolorytu rzeczywistości.
Na zasadniczą cześć książeczki składa się dziewięć opowieści napisanych...

"Jacek i Agatka" to bajeczka z mojego dzieciństwa, to była jedna z trzech bajek na dobranoc, które pamiętam z czarnobiałej telewizji. Wczoraj zaskoczyła mnie mile moja synowa, gdy przywiozła do mnie swoje dzieci wraz z tą książeczką. Często podrzucają mi moje dzieci książki do czytania, ale bardziej takie nowe, nowoczesne. Są bardzo ładne, pięknie wydane, lecz żadna nie sprawiła mi takiej przyjemności i wspomnień.
Bardzo ładnie wydana, napisane przygody Jacka i Agatki prze z panią Wandę Chotomską, z ilustracjami pana Adama Kiliana. Okazało się, że te laleczki zrobione z rękawiczek i piłeczki są ponadczasowe, które zatoczyły wielkie koło i połączyły pokolenia. Moje wnuki tak były zachwycone tą książką, że nawet mój mąż zrobił podobne laleczki i przy czytaniu udawał postacie z bajki. W sieci syn znalazł również filmiki z ta bajką. Nawet nie przypuszczałam, że taka trochę prymitywna bajka może jeszcze przeżywać takie zainteresowanie. Ja będąc dzieckiem nie miałam wyboru, więc oglądałam te bajki, chociaż może czasem bardziej wolałabym coś innego. Były nadawane przed dziennikiem, o godzinie 19, we wtorki, czwartki i soboty. Teraz ze wzruszeniem czytam przygody pacynek swoim wnukom, a moje dzieci również się tym zainteresowały, gdyż takie bajeczki czytane nawet przed snem nie straszą dzieci, jak niektóre kreskówki. Są w sam raz do czytania na dobranoc. Właśnie to, że opowieści są proste i nieskomplikowane powoduje, że dzieci łatwo je przyswajają i chętnie ich słuchają. Rozmowy Jacka (takiego trochę rozrabiaki) i Agatki (bardzo grzecznej) są nie tylko zabawne, ale również pouczające, pokazujące różne zwyczaje, sekrety oraz poruszające tematy, które są dla dzieci ważne i ciekawe, pomagają w prawidłowym odbieraniu świata. Bajkę w telewizji oglądałam przez kilka lat, więc musiało być sporo odcinków, w książce mamy dziewięć opowiadań oraz dodatkowo wspomnienia córki pani Wandy Chotomskiej dotyczące tych bardzo sympatycznych pacynek. Moje starsze wnuki nie mogą zrozumieć, że był kiedyś tylko jeden program w telewizji i nie było wyboru bajek, tylko Jacek i Agatka, Gąska Balbinka i Miś Uszatek.
Polecam.
Myślę, że każdy rodzic powinien mieć taką książeczkę dla swoich dzieci.

"Jacek i Agatka" to bajeczka z mojego dzieciństwa, to była jedna z trzech bajek na dobranoc, które pamiętam z czarnobiałej telewizji. Wczoraj zaskoczyła mnie mile moja synowa, gdy przywiozła do mnie swoje dzieci wraz z tą książeczką. Często podrzucają mi moje dzieci książki do czytania, ale bardziej takie nowe, nowoczesne. Są bardzo ładne, pięknie wydane, lecz żadna nie...