Whistleblower

Nie zrażajcie się łatką Wattpada i czytajcie! Nie jest idealnie, ale o wiele WIELE lepiej niż podejrzewałam.

Momentami naiwne i proste? Tak.
Nie poszło fabularnie w stronę, której oczekiwałam? Jasne, ale to moja wina jako czytelnika a nie książki czy autorki.
Autorka mogła ciekawiej opisać końcówkę w tym rozwiązanie głównego zagadnienia/problemu? Oczywiście.
Mogliśmy dostać ciekawsze opisy śledztwa a'la kryminał? Być może, ale wiemy przecież, że ta książka nie należy do tego gatunku.

Jest wiele elementów, które zasługują na uznanie i skupię się na nich w tej mini recenzji. Zwłaszcza że dla mnie dobra książka powinna mnie ująć swoimi postaciami.

Bohaterowie do pokochania, relacje między nimi są opisane realistycznie i organicznie z zachowaniem głupawego charakteru ich wieku. Momentami trąci amerykańską komedią o uczniakach, ale nie psuje to lektury. Właściwie to bardzo podobało mi się to, jak wszystko naturalnie się rozwija, jeśli chodzi o relacje pomiędzy bohaterami (zwłaszcza w sferze romansu, który nie używał wielkich słów do nazwania dopiero pojawiającego się uczucia). Postaci mają realne problemy i nie raz trafiłam na fragment, przy którym musiałam przestać czytać, bo trafił w sedno czegoś, co we mnie samej siedzi.

Muszę też wspomnieć, że kreacja głównego bohatera wywarła na mnie pozytywne wrażenie i mam tylko jedno do powiedzenia - więcej takich głównych męskich bohaterów!!

Humor raczej ten niższych lotów, ale powiedzmy, że wpisuje się w obrazek amerykańskiego college'u z mięśniakami z drużyn sportowych. Przyznaję jednak że momentami parsknęłam śmiechem.

Podobał mi się motyw feministyczny, który nie udawał, że jest feministyczny i faktycznie opisywał ważny temat. Na plus także wspierające się bohaterki (wspierające się czynami a nie jedynie krzyczące wyświechtane slogany).

"Whistleblower" to lekki powiew (łapiecie?) świeżości, jeśli chodzi o hity z Wattpada. Oby tak dalej i lepiej!

Nie zrażajcie się łatką Wattpada i czytajcie! Nie jest idealnie, ale o wiele WIELE lepiej niż podejrzewałam.

Momentami naiwne i proste? Tak.
Nie poszło fabularnie w stronę, której oczekiwałam? Jasne, ale to moja wina jako czytelnika a nie książki czy autorki.
Autorka mogła ciekawiej opisać końcówkę w tym rozwiązanie głównego zagadnienia/problemu? Oczywiście.
Mogliśmy...

Książka według mnie słaba. Nie przypadła mi do gustu. Akcja płytka, niby powieść z wątkiem śledztwa, jednak było ono słabe i nie rozwinięte. Chyba jedyny plus jest taki, że szybko się ja czyta bo fabula dość szybko płynie.

Książka według mnie słaba. Nie przypadła mi do gustu. Akcja płytka, niby powieść z wątkiem śledztwa, jednak było ono słabe i nie rozwinięte. Chyba jedyny plus jest taki, że szybko się ja czyta bo fabula dość szybko płynie.

Nie podeszła mi. Rozumiem zamysł, ale to chyba jedna z tych książek 'na jedno kopyto".

Nie podeszła mi. Rozumiem zamysł, ale to chyba jedna z tych książek 'na jedno kopyto".

Dopisek na okładce, który mnie poinformował ile to odsłon na wattpadzie zdobyła autorka, trochę mnie zniechęcił, ale opis fabuły brzmiał dobrze, więc dałam szanse Kate Marchant i spędziłam kilka godzin przy całkiem fajniej książce.

Laurel Cates chce być dziennikarką i jednocześnie nie pisać o błachostkach. Poruszanie trudnych tematów kłóci się z byciem niewidzialną, ale Laurel wie, że trzeba walczyć o dobro innych ludzi - dziewczyn, które doznały molestowania przez trenera szkolnej drużyny footballu. Jeden artykuł zmienia w jej życiu wszystko.

Bodie St. James to wybitny zawodnik, ale przede wszystkim bardzo dobry człowiek. Poznaje Laurel przypadkiem, a potem ich drogi schodzą się co chwilę i nagle osoby, których nic nie łączyło, zaczyna łączyć więcej niż tylko artykuł w studenckiej gazecie "Daily".

Chociaż książka nie jest niczym przełomowym, ma kilka błędów w edycji (urwane zdania i literówki) to czyta się ją bardzo przyjemnie. Porusza też ważny temat walki z seksizmem i molestowaniem, a także wybaczniem oprawcom i wyciszaniem sprawy.

Pozycja dla starszych nastolaków, którzy lubią powolie rosnące uczucie, cięższą tematykę i bohaterkę, która nie wkurza i jest tak bardzo "nasza", prawdziwa i ludzka.

Dopisek na okładce, który mnie poinformował ile to odsłon na wattpadzie zdobyła autorka, trochę mnie zniechęcił, ale opis fabuły brzmiał dobrze, więc dałam szanse Kate Marchant i spędziłam kilka godzin przy całkiem fajniej książce.

Laurel Cates chce być dziennikarką i jednocześnie nie pisać o błachostkach. Poruszanie trudnych tematów kłóci się z byciem niewidzialną, ale...

Laurel prowadzi normalne studenckie życie, studiuje dziennikarstwo i pracuje w studenckiej gazecie. Pisanie artykułów sprawia jej przyjemność, ale w pewnym momencie staje się dla niej przykrym doświadczeniem, a wszystko za sprawą jednego artykułu. Kiedy dziewczyna odkrywa mroczną stronę trenera uczelnianej drużyny futbol amerykańskiego, postanawia zareagować.

Laurel odkrywa kłamstwa i obrzydliwe zachowania trenera studenckiej drużyny. Mimo że drużyna jest w niego ślepo zapatrzona, to jeden z jej zawodników puszcza parę z ust. Bodie St. James staje się nieświadomie informatorem dziewczyny, a ta postanawia wszystkie przypuszczenia i poszlaki umieścić w artykule studenckiej gazety. To wprowadza niesmak w jej relacji z chłopakiem, ale nie tylko. Artykuł ściąga na nią gniew zawodników, władz uczelni i pozostałych studentów. Trener dobrze tuszuje swoje występki, a to utrudnia działanie zwykłej studentce, która chce nagłośnić sprawę. Nie pomaga również fakt, że wiele osób murem staje za mężczyzną, a to wpływa na jej codzienne życie.

Artykuł Laurel staje się zapalnikiem do wszystkich wydarzeń w księżyce. Autorka obrazuje, jak ciężko udowodnić winę osobie, która ma duży autorytet. Bohaterka mimo wielu przeciwności pozostaje jednak silna, a chęć wyjawienia prawdy stawia ponad wszystko. Presja społeczeństwa niestety odbija się na jej informatorach, świadkach i samych poszkodowanych, przez co do końca czytelnik nie może być pewien, jaki finał będzie miała ta historia.

Książka jest ciekawa, trzyma w napięciu i porusza bardzo ważne tematy. Bohaterka mimo młodego wieku jest dojrzała i inteligentna, a to zdecydowanie pomaga w jej śledztwie. Uczelniane sprawy i jej codzienne życie schodzą na dalszy plan, ale wciąż są dodatkiem do tej historii, bo w końcu nie samym artykułem bohaterka żyje. Jej codzienność pozwala na chwilę oderwać się od tych mniej przyjemnych spraw. Historia mimo wszystko nie jest skomplikowana, bohaterowie są zwykłymi ludźmi, ze zwykłymi problemami, a przez to opowieść jest realistyczna. Temat nie należy do najprzyjemniejszych, ale miejsce na radość również znajdzie się w książce.

Laurel prowadzi normalne studenckie życie, studiuje dziennikarstwo i pracuje w studenckiej gazecie. Pisanie artykułów sprawia jej przyjemność, ale w pewnym momencie staje się dla niej przykrym doświadczeniem, a wszystko za sprawą jednego artykułu. Kiedy dziewczyna odkrywa mroczną stronę trenera uczelnianej drużyny futbol amerykańskiego, postanawia zareagować.

Laurel...

„Whisleblower” jest naprawdę świetną książką młodzieżową, w której poruszony jest trudny wątek. Książka została napisana w taki sposób, że bardzo przyjemnie się ją czyta i każdy następny rozdział sprawiał, że ciężko było się oderwać od książki chociaż na chwilę.

Podobało mi się w jaki sposób autorka przedstawiła problem z czym zmagają się ofiary molestowania oraz wsparcie i zgranie młodych ludzi.
Wątek miłosny głównej bohaterki jest w pewnym sensie dopełnieniem w całej tej sytuacji, natomiast trochę się zawiodłam, że relacja rozwinęła się dopiero tak późno i nijak.

„Whisleblower” jest naprawdę świetną książką młodzieżową, w której poruszony jest trudny wątek. Książka została napisana w taki sposób, że bardzo przyjemnie się ją czyta i każdy następny rozdział sprawiał, że ciężko było się oderwać od książki chociaż na chwilę.

Podobało mi się w jaki sposób autorka przedstawiła problem z czym zmagają się ofiary molestowania oraz wsparcie...

„Whistleblower” to kolejna młodzieżówka, która pozytywnie mnie zaskoczyła.
Główną bohaterką jest Laurel, studentka, która chce zostać dziennikarką. Dziewczyna nie lubi być w centrum wydarzeń, woli po cichu robić to, co uwielbia. Jednak kiedy podczas pisania artykułu o ulubieńcu uczelni – trenerze futbolu – odkrywa powtarzający się schemat nadużyć, wie, że musi ujawnić prawdę.
Każdy wie, że sportowcy na amerykańskich uczelniach są niemal nie do ruszenia – w końcu to oni zapewniają sponsorów i największe dochody, a prawda o nadużyciach, których często dopuszczają się na kampusach, jest powszechnie znana i skutecznie zamiatana pod dywan.
Lauren szuka kolejnych tropów, świadków i z pomocą nieoczekiwanie przychodzi jej Bodie St. James – gwiazda szkolnej drużyny futbolowej. Jest on źródłem cennych informacji, choć równocześnie stara się przekonać dziewczynę, że w wielu kwestiach się myli… W końcu trener, który był dla niego niemal jak ojciec, nie może być złoczyńcą.
I to mogłaby być historia, w której Lauren jest wielką bohaterką, doprowadza do zmian na uczelni, rozpoczyna karierę dziennikarki i znajduje miłość swojego życia… I wtedy też byłaby w porządku. Na szczęście tu mamy zdecydowanie bardziej realną wersję historii.
Głos zostaje oddany ofiarom, które znajdują w sobie odwagę, aby powiedzieć prawdę. Zarówno Lauren jaki i Bodie są zmuszeni do dokonania trudnych moralnie wyborów, dziewczyna jest nękana za mówienie prawdy, ale zakończenie daje nadzieję, choć zdecydowanie nie jest happy endem.
I to właśnie najbardziej doceniam we współczesnych młodzieżówkach – bohaterowie są odważni, ale są też ludźmi, zastanawiają się, czy to, co robią, ma sens, są niezwykle empatyczni… Oczywiście bywają sfrustrowani, potrafią to wykrzyczeć sobie w twarz, ale często po ochłonięciu starają się zrozumieć emocje drugiej osoby. Nie brakuje też trudnych tematów, które są przedstawianie zaskakująco neutralnie – wiemy, że są, trochę jesteśmy z nimi pogodzeni, ale to nie oznacza, że nie warto walczyć o zmiany. No i bohaterowie wiedzą, że do zmian potrzeba ich więcej - pomagają sobie, chronią się nawzajem i starają się szanować decyzje innych.

Więcej recenzji na profilu https://www.instagram.com/sczytalim/

„Whistleblower” to kolejna młodzieżówka, która pozytywnie mnie zaskoczyła.
Główną bohaterką jest Laurel, studentka, która chce zostać dziennikarką. Dziewczyna nie lubi być w centrum wydarzeń, woli po cichu robić to, co uwielbia. Jednak kiedy podczas pisania artykułu o ulubieńcu uczelni – trenerze futbolu – odkrywa powtarzający się schemat nadużyć, wie, że musi ujawnić...

Gdzie warto czytać książki? 
Oczywiście, że na Wattpadzie.
Nie dość, że są one tam za darmo, to jeszcze można tam poznać nowych autorów i takie perełki jak na przykład "Whistleblower".
Książkę autorstwa Kate Marchant, która doczekała się papierowego wydania w Polsce.

To wzruszająca historia pewnej odważnej uczennicy i grupy jej przyjaciół, którzy stawiają czoła syndykatowi uczelni, dla ktorego pieniądze i prestiż są ważniejsze niż studenci.
Wszystko to zaś rozgrywa się na fikcyjnym Uniwersytecie Garland w małym miasteczku w południowej Kalifornii i skupia się na wspomnianej Laurel Cates.Studentce, której pasją jest pisanie dla szkolnej gazetki.Kiedy jednak odkrywa pewna prawdę o Trumanie Vaughnie, trenerze uniwersyteckiej drużyny piłkarskiej wszystko zaczyna nabierać nieoczekiwanego tempa.Niestety trener jest osobą chronioną przez uczniów, zawodników, a nawet administrację szkoły, co nie ułatwia dochodzenia jakiego podejmuje sie dziewczyna.Dochodzenia, gdzie seksizm i rasizm stają sie wierzchołkiem góry lodowej, w którym reporterce college'u i gwieździe futbolu przyjdzie skonfrontować się z sekretami trenera. Prawda jednak musi wyjść na jaw – nawet jeśli oznacza to utratę wszystkiego. . .

Książka zgłębia trudne i poważne tematy, skupiając się jednocześnie na znaczeniu przyjaźni, zaufania do własnej intuicji i istocie odkrywania prawdy.
Dla zbalansowania tematyki autorka pokazała nam tez kilka lekkich, a nawet komicznych scen z udziałem głównej bohaterki i jej przyjaciół.Co w efekcie sprawia, że historia staje sie lżejsza, łatwiejsza w odbiorze i jeszcze bardziej wciągająca.
Ale najważniejsze w niej jest to, że pokazuje jak szept wątpliwości, nabiera odwagi i znaczenia, zmuszając tym samym ludzi do słuchania.

Szczerze polecam tą realnie ludzką, pełną wątpliwości i lęku w dążeniu do prawdy książkę.

Gdzie warto czytać książki? 
Oczywiście, że na Wattpadzie.
Nie dość, że są one tam za darmo, to jeszcze można tam poznać nowych autorów i takie perełki jak na przykład "Whistleblower".
Książkę autorstwa Kate Marchant, która doczekała się papierowego wydania w Polsce.

To wzruszająca historia pewnej odważnej uczennicy i grupy jej przyjaciół, którzy stawiają czoła syndykatowi...

Laurel Cates studiuje dziennikarstwo na Uniwersytecie Garland. Podczas pisania artykułu dkrywa pewien bardzo mroczny sekret swojej uczelni, im bardziej drąży, tym gorszych rzeczy dowiaduje się. W roli głównej afery: trener futbolu. Dziewczyna staje przed trudnym wyborem, milczeć i pozostać niezauważoną czy wyjawić prawdę, na temat kogoś kogo autorytet wydaje się być nie do zburzenia.

Tworzenie artykułu, przeradza się w swego rodzaju dochodzenie, które może zepsuć nie tylko reputację uczelni, ale również zawodników drużyny futbolowej, w tym Bodiego, który nie jest obojętny Laurel. Ich relacja nabiera tempa w atmosferze narastającego napięcia, podejmowania bardzo trudnych decyzji i stawianiu czoła prawdzie.

Książka zaskakuje, porusza, ale też skłania do refleksji nad wlasnymi wyborami, przekonaniami i wartościami. Jak daleko możemy się posunąć, aby ujawnić prawdę? Opłaca się takie ryzyko?

Laurel Cates studiuje dziennikarstwo na Uniwersytecie Garland. Podczas pisania artykułu dkrywa pewien bardzo mroczny sekret swojej uczelni, im bardziej drąży, tym gorszych rzeczy dowiaduje się. W roli głównej afery: trener futbolu. Dziewczyna staje przed trudnym wyborem, milczeć i pozostać niezauważoną czy wyjawić prawdę, na temat kogoś kogo autorytet wydaje się być nie do...

Laurel Cates wcale nie zależy na tym, by być w centrum uwagi. Studiuje dziennikarstwo na Uniwersytecie Garland i cieszy się z każdego zgrabnie napisanego tekstu do studenckiej gazetki. Ale kiedy podczas pisania artykułu o trenerze futbolu, ulubieńcu uczelni, odkrywa powtarzający się schemat nadużyć i trafia na ślad zacieranych kłamstw, wie, że musi ujawnić prawdę. Bodie St. James, zawodnik uczelnianej drużyny, a przy tym chłopak o złotym sercu, którego kariera wisi teraz na wosku, będzie robił wszystko, by ją przekonać, że to niemożliwe. Trener, który jest dla niego jak ojciec, na pewno nie może być złoczyńcą, za którego uważa go Laurel. Kiedy Laurel i Bodie robią wszystko, by udowodnić, że to drugie z nich się myli, ich relacja zaczyna się komplikować: między nimi rodzi się uczucie i pojawia się coraz więcej dowodów przeciw trenerowi. Laurel będzie musiała dokonać wyboru: pozostać nieznaną szerszemu gronu studentką czy zrobić to, co wydaje się słuszne… nawet jeśli zapłaci za to więcej, niż kiedykolwiek mogłaby przypuszczać.

Zacisnęłam powieki i podciągnęłam kolana pod brodę - może jeśli zwinę się w wystarczająco ciasny kłębek, po prostu zniknę. Może znów stanę się niewidzialna.

Dawno nie spotkałam się z historią, której ocena byłaby dla mnie aż tak trudna. Z jednej strony przez pierwszą połowę książki, marzyłam by ją skończyć, przez to jak dziwnie napisana była, a żadne z wydarzeń nie zaciekawiło mnie na tyle, bym z zainteresowaniem dążyła do poznania dalszych losów. Z drugiej strony po gorszej części, nastała nagła zmiana, która właśnie namieszała w moich odczuciach. Temat molestowania został pogłębiony, a samo dochodzenie w tej sprawie głównej bohaterki, stało się bardziej racjonalne i opierające się na faktach, a nie jedynie na plotkach, choć i one odgrywają ważną rolę.

Całość recenzji https://www.czytelnika.pl/2023/11/whistleblower-kate-marchant.html

Laurel Cates wcale nie zależy na tym, by być w centrum uwagi. Studiuje dziennikarstwo na Uniwersytecie Garland i cieszy się z każdego zgrabnie napisanego tekstu do studenckiej gazetki. Ale kiedy podczas pisania artykułu o trenerze futbolu, ulubieńcu uczelni, odkrywa powtarzający się schemat nadużyć i trafia na ślad zacieranych kłamstw, wie, że musi ujawnić prawdę. Bodie St....