The Atlas Paradox

[spojlery]

Piątka wybrańców dotrwała do inicjacji, która jednak nie przebiega tak, jak sobie wyobrażali. Nad Towarzystwem Aleksandryjskim zbierają się ciemne chmury, tymczasem młodzi Medejowie prowadzą własne badania, poszukując odpowiedzi na nurtujące ich pytania. Co się stało z Libby? Czy można stworzyć nowych bogów i podróżować w czasie? Do kogo powinna należeć wiedza Towarzystwa? Czym są w rzeczywistości archiwa i dlaczego pragną ludzkiej krwi? W drugim tomie bohaterowie osiągnęli już cel, dla którego przybyli do biblioteki, ale to nie oznacza bynajmniej końca zmagań. Przed nimi nowe tajemnice i nowe sojusze.

Czekałam na tę książkę i zastanawiałam się, czy spełni moje oczekiwania. Fabuła nie była tak ciekawa, jak mogłabym się tego spodziewać, w zasadzie prawie nic się nie działo, natomiast podobały mi się zmiany w układzie sił. Nawet bardziej niż sama akcja interesowały mnie relacje między postaciami i w tej kwestii się nie zawiodłam, bo Blake dba o barwność charakterów, którymi operuje.

W tym tomie wreszcie poznajemy plany Atlasa i wcale nie są one bezpieczne. Świeżo upieczeni członkowie Towarzystwa jeszcze o tym nie wiedzą, ale mogą się stać śmiercionośną bronią. Blake zdecydowanie namieszała: Tristan przystaje do Kustosza, Parisa snuje własne intrygi, Libby wraca, ale nie jest już taka sama, a Reina i Callum stworzyli morderczy i niespodziewany duet. Nie wiem, jak autorka zamierza w sensowny sposób podomykać wszystkie wątki w następnym tomie, bo jest tego sporo, ale mam nadzieję, że sobie poradzi.

[spojlery]

Piątka wybrańców dotrwała do inicjacji, która jednak nie przebiega tak, jak sobie wyobrażali. Nad Towarzystwem Aleksandryjskim zbierają się ciemne chmury, tymczasem młodzi Medejowie prowadzą własne badania, poszukując odpowiedzi na nurtujące ich pytania. Co się stało z Libby? Czy można stworzyć nowych bogów i podróżować w czasie? Do kogo powinna należeć wiedza...

Jeżu, jak dobrze że to już koniec. 3/4 książki to filozoficzne rozważania, dopiero na ostatnich 100 stronach coś się dzieje. Niestety to nie wynagradza większe części książki. Wiało nudą. Męczyłam tę książkę od kiedy miała premierę i nie zlicze ile razy chciałam ją porzucić na dobre. Dobrnęłam do końca, poproszę za to medal.

Jeżu, jak dobrze że to już koniec. 3/4 książki to filozoficzne rozważania, dopiero na ostatnich 100 stronach coś się dzieje. Niestety to nie wynagradza większe części książki. Wiało nudą. Męczyłam tę książkę od kiedy miała premierę i nie zlicze ile razy chciałam ją porzucić na dobre. Dobrnęłam do końca, poproszę za to medal.

N

N

"The Atlas Paradox" to fascynująca kontynuacja serii, która doskonale wpisuje się w motyw dark academia, tajemniczych stowarzyszeń i złożonych relacji między członkami.
Książka ta nie tylko kontynuuje sukces poprzedniego tomu, ale również rozwija historię, dodając nowe elementy i odsłaniając kolejne tajemnice. Każdy z bohaterów odgrywa kluczową rolę, tworząc barwną mozaikę dynamicznych postaci, których trudno nie polubić.
Z niecierpliwością czekam na kolejny tom!

"The Atlas Paradox" to fascynująca kontynuacja serii, która doskonale wpisuje się w motyw dark academia, tajemniczych stowarzyszeń i złożonych relacji między członkami.
Książka ta nie tylko kontynuuje sukces poprzedniego tomu, ale również rozwija historię, dodając nowe elementy i odsłaniając kolejne tajemnice. Każdy z bohaterów odgrywa kluczową rolę, tworząc barwną mozaikę...

Tak jak pierwszą część uważałam, za coś ciekawego i intrygującego. Tak ta była zbiorem filozoficznych rozważań o niczym. Poziom zblazowania bohaterów jest tak wysoki, że aż męczy. Wszyscy oni zmagają się z jakąś potworną depresją egzystencjalną i szczerze udzielił mi się ten marazm. Rozumiem poszukiwanie celu, ale do czego w ogóle te ich ciągłe rozważania prowadzą? Wg mnie autorka opanowała do perfekcji opisywanie rzeczy trywialnych w sposób tak zawiły i rozwlekły, że aż zaczynasz wierzyć, że to może jednak jest o czymś istotnym. Podsumowując, wynudziłam się ale nie na tyle, żeby ostatecznie nie dać szansy kolejnej części.

Tak jak pierwszą część uważałam, za coś ciekawego i intrygującego. Tak ta była zbiorem filozoficznych rozważań o niczym. Poziom zblazowania bohaterów jest tak wysoki, że aż męczy. Wszyscy oni zmagają się z jakąś potworną depresją egzystencjalną i szczerze udzielił mi się ten marazm. Rozumiem poszukiwanie celu, ale do czego w ogóle te ich ciągłe rozważania prowadzą? Wg mnie...

Jedni z najbardziej niebezpiecznych młodych Medejów kontynuują wtajemniczenie do sławnego i elitarnego Towarzystwa Aleksandryjskiego. Na ich drodze pojawiają się liczne trudności, a na domiar złego polują na nich wspólni wrogowie.

Książka jest drugim tomem serii, która jest mi bardzo bliska, ze względu na wspaniały sposób pisania autorki, pełen mrocznego i tajemniczego klimatu w który wręcz wsiąknęłam od razu. Liczne spiski, utarczki słowne, walka z własnymi demonami, rozterki moralne to tylko parę spraw, z którymi młodzi medejowie muszą sobie poradzić, po za tym mają jeszcze większy problem i złożoną obietnice, że postarają się o powrót jednej z nich. Napotykają tylko jeden problem, a mianowicie fakt, że utknęła ona w przeszłości.

Książka jest mocno intrygująca, serdecznie więc polecma wszystkim, którzy kochają klimat dark academia z bohaterami o niespotykanych mocach. Dajcie się zaciągnąć do środka Towarzystwa Aleksandryjskiego!

Jedni z najbardziej niebezpiecznych młodych Medejów kontynuują wtajemniczenie do sławnego i elitarnego Towarzystwa Aleksandryjskiego. Na ich drodze pojawiają się liczne trudności, a na domiar złego polują na nich wspólni wrogowie.

Książka jest drugim tomem serii, która jest mi bardzo bliska, ze względu na wspaniały sposób pisania autorki, pełen mrocznego i tajemniczego...

Pierwsza część była taka sobie,dałam 6. Skusiłam się na drugą część widząc wysoką ocenę na tym portalu. Niestety nie da się tego czytać. Dobrnelam do 1/3 i tu się nic nie dzieje, tylko rozkminy i rozkminy. Szkoda czasu.

Pierwsza część była taka sobie,dałam 6. Skusiłam się na drugą część widząc wysoką ocenę na tym portalu. Niestety nie da się tego czytać. Dobrnelam do 1/3 i tu się nic nie dzieje, tylko rozkminy i rozkminy. Szkoda czasu.

Lubicie motyw Dark Academy ?

Dalsze losy nowicjuszy Towarzystwa Aleksandryjskiego, Libby znika a pozostała 5 mimo swojej niechęci do siebie nawzajem, postanawia rozwiązać zagadkę jej zniknięcia.

Nico, prosi Gideona o odnalezienie jej w przestrzeni astralnej, Tristan szuka wytłumaczenia, kto porwał dziewczynę, męczą go też koszmary. Nieoczekiwanie tych dwóch wrogo do siebie nastawionych męższczyzn stanie się dla siebie sojusznikami.

Raina znajdzie wsparcie z największym out siderem całej 5. A Parisa będzie próbowała wniknąć w myśli Daltona, by odkryć co, skrywa przed światem.

Lobby odkrywa, że Ezra ukrył ją przed wszystkimi w miejscu, z którego ciężko jej będzie wrócić.

Nad towarzystwem zawisają czarne chmury, a adeptów czeka walka z nowym wrogiem.

Pierwszy tom mnie zachwycił, naprawdę czułam to tempo akcji, w tym ta akcja zwalnia niemal do zera, by pod koniec książki wystrzelić niczym rakieta. Mamy tu bardzo dużo przemyśleń bohaterów, większą część książki to właśnie one zajmują czytelnika. Tym razem podział rozdziałów na różnych bohaterów trochę mi przeszkadzał i wybijał z rytmu.

Nadal uwielbiam sposób pisania autorki, cała historia też jest mega ciekawa, ale to zwolnienie tempa przez ponad 300 str. jest dość frustrujące. Wielkie tajemnice, galop myśli, szukanie ucieczki podejmowanie trudnych decyzji, tym dla mnie jest ta książka.

Smaczku dodają Ilustracje wykonane przez @littlechmura

A wy czytaliście już tę serię?

Lubicie motyw Dark Academy ?

Dalsze losy nowicjuszy Towarzystwa Aleksandryjskiego, Libby znika a pozostała 5 mimo swojej niechęci do siebie nawzajem, postanawia rozwiązać zagadkę jej zniknięcia.

Nico, prosi Gideona o odnalezienie jej w przestrzeni astralnej, Tristan szuka wytłumaczenia, kto porwał dziewczynę, męczą go też koszmary. Nieoczekiwanie tych dwóch wrogo do...

Po przeczytaniu "The Atlas Six" byłam zachwycona, że od razu mogę kontynuować przygodę z członkami Towarzystwa Aleksandryjskiego, lecz z każdym kolejnym rozdziałem mój entuzjazm słabł, tak samo jak słabły starania bohaterów, by odnaleźć zaginioną Libby Rhodes. Chyba padłam ofiarą własnych, zbyt wygórowanych jak się okazało, oczekiwań wobec "The Atlas Paradox". Kontynuacja wypada bowiem wyjątkowo blado w porównaniu z pierwszym tomem. To, co było siłą "Six" stało się zmorą "Paradox". Rozważania bohaterów są tu płytkie, popadli w marazm, zastój, a ja oczekiwałam, że minione wydarzenia przeobrażą grupę w zupełnie inny sposób. Nawet nawiązanie nowych sojuszy zostało wykonane nieciekawie, a potencjał był ogromny. Główna intryga, która wyszła na jaw pod koniec części pierwszej, została praktycznie całkowicie zmarginalizowana, poszukiwania Libby nie istnieją, a postacie jedynie snują się z kąta w kąt.

Gdzieś się ta fabuła pogubiła w próbie upchnięcia w nią popularnych obecnie wątków, które nie popychają jej do przodu, a służą jedynie jako swoisty "zapychacz" stron. Szkoda.

Po przeczytaniu "The Atlas Six" byłam zachwycona, że od razu mogę kontynuować przygodę z członkami Towarzystwa Aleksandryjskiego, lecz z każdym kolejnym rozdziałem mój entuzjazm słabł, tak samo jak słabły starania bohaterów, by odnaleźć zaginioną Libby Rhodes. Chyba padłam ofiarą własnych, zbyt wygórowanych jak się okazało, oczekiwań wobec "The Atlas Paradox"....

🩹W ciekawy sposób została przetransformowana postać Libby. Można nawet powiedzieć uformowana, ponieważ dziewczyna, z daleka od trzech zabiegających o jej uwagę mężczyzn, zacznya myśleć sama za siebie. Nie podejmuje decyzji żeby jednego faceta zadowolić, a drugiemu zrobić na złość. Bardzo mi sie spodobała właśnie ta jej samodzielność w badaniach, i uważam że autorka bardzo dobrze postąpiła, pozwalając jej samej uwolnić się z pułapki, zamiast wysłać po nią rycerza na białym koniu.

⏳️Jeżeli chodzi o pozostałych zawodników, to nie przeszli żadnych zmian od końca poprzedniej książki. Tyle, że zaczeli ze sobą jeszcze mniej rozmawiać, a więcej sobie m y ś l e ć. Tak, każda nawet najmniejsza czynność, musi zostać poprzedzona filozoficznymi wręcz rozważaniami. Nawet jeżeli coś już się dzieje, to albo jest to wspomnienie, albo jesteśmy w czyjejś głowie, co naprawdę nie wpływa najlepiej na dynamikę akcji. Może i fajnie się czyta takie rozważania, ale nie jeżeli stanowią one główną część książki. Na minus również zdawkowe mówienie o naukowych aspektach, dla mnie odbierało to realizm sytuacji. Na przykład przy rozprawach o rozszczepienu jądrowym, nie ma ani razu mowy o jakimkolwiek pierwiastku, chociażby uranie, który mam wrażenie jest dość charakterystyczny.

🌙Mimo najszczerszych chęci nie byłam w stanie zrozumieć ani dążeń Atlasa, ani Ezry. Zabrakło mi szczegółow, jakiegoś tła dla tych działań. Wolałabym poznać tę dwójkę lepiej, niż czytać o rozważaniach Reiny o Nico. Nie wiem, po prostu nie rozumiem, o co Atlasowi chodziło, i uważam to za bardzo zmarnowany wątek, który mógł zrobić całą książkę.

📖Całość oceniam na 2,5/5⭐️


🥨[współpraca barterowa z wydawnictwem]

🩹W ciekawy sposób została przetransformowana postać Libby. Można nawet powiedzieć uformowana, ponieważ dziewczyna, z daleka od trzech zabiegających o jej uwagę mężczyzn, zacznya myśleć sama za siebie. Nie podejmuje decyzji żeby jednego faceta zadowolić, a drugiemu zrobić na złość. Bardzo mi sie spodobała właśnie ta jej samodzielność w badaniach, i uważam że autorka bardzo...