Pokochaj albo zabij

Pomimo tego, że nie przepadam za wątkami mafijnymi w tej książce to mi się podobało jak i wątek romantyczny, który nie jest prosty ,ale dający tyle burzliwych emocji totalny rollecorester . Jest w niej dużo tajemnic jak i napięć,że nie można się oderwać od książki. Myślę,że z chęcią sięgnę po druga część

Pomimo tego, że nie przepadam za wątkami mafijnymi w tej książce to mi się podobało jak i wątek romantyczny, który nie jest prosty ,ale dający tyle burzliwych emocji totalny rollecorester . Jest w niej dużo tajemnic jak i napięć,że nie można się oderwać od książki. Myślę,że z chęcią sięgnę po druga część

Lubisz świat mafii, walki, przemocy i nielegalnych interesów? Ta książka zdecydowanie Ci się spodoba.

Ja średnio przepadam za książkami z głównymi wątkami mafii, ale ta historia zaintrygowała mnie pod tym względem, że było pokazane jak ten świat wygląda od wewnątrz, a przede wszystkim to w jaki sposób główna bohaterka doprowadza swoją misję do końca.

Było dużo zwrotów akcji oraz niespodziewanych momentów, które bardzo mnie zaskoczyły. Książkę czytało się szybko i trudno się było od niej oderwać.

Bardzo przyjemnie czytało się kłótnie między Isabell, a tajemniczym mężczyzną Alexandrem, którzy cały czas robili sobie na złość. Mimo to czuli do siebie pociąg fizyczny, co myślę, że dodatkowo pchało ich do wzajemnych złośliwości.

Uważam jednak, że autorka mogła bardziej rozwinąć relacje między główną bohaterką, a jej bratem, bo czułam lekki niedosyt.

Zakończenie również jest niespodziewane, ale to już zostawię Wam do ocenienia.

Koniecznie dajcie znać jeśli czytaliście i co sądzicie.

Lubisz świat mafii, walki, przemocy i nielegalnych interesów? Ta książka zdecydowanie Ci się spodoba.

Ja średnio przepadam za książkami z głównymi wątkami mafii, ale ta historia zaintrygowała mnie pod tym względem, że było pokazane jak ten świat wygląda od wewnątrz, a przede wszystkim to w jaki sposób główna bohaterka doprowadza swoją misję do końca.

Było dużo zwrotów...

Ciekawa książka. Jest to romans mafijny.
Mamy tu dwie charakterystyczne postacie Isabellę Rodriguez i Alessandro Salvatore. Jest to książka pełna zwrotów akcji. Szybko się ją czyta.

Ciekawa książka. Jest to romans mafijny.
Mamy tu dwie charakterystyczne postacie Isabellę Rodriguez i Alessandro Salvatore. Jest to książka pełna zwrotów akcji. Szybko się ją czyta.

Dylogia Pod Przykrywką jest idealną pozycją dla tych, którzy w książkach kochają multum emocji. Weronika Ancerowicz zabiera czytelnika w niezapomnianą podróż, gwarantując mnóstwo plot- twistów, łez, uśmiechu i złamanego serca.

Chcę już na samym wstępie zaznaczyć, że jestem pod ogromnym wrażeniem stylu pisania autorki, który z każdą kolejną książką jest coraz piękniejszy, a i w debiucie skrada serce od pierwszych stron. Weronika wie, jak ubrać w słowa historię, by ta wciągnęła bez opamiętania.

Uwielbiam kreację bohaterów w obu tomach. Alessandro, Caldo i Isabelle to bohaterowie do których wracam ciągle myślami, mimo, że minął już jakiś czas odkąd się z nimi rozstałam. Widoczni, charyzmatyczni i barwni. Nie potrafię wam dokładnie opisać słowami, ale gwarantuję, że Weronika włożyła serce w tworzenie każdego jednego bohatera, który się tam pojawił, nieważne czy był na pierwszym planie, czy pojawił się na chwilę. To jest właśnie rzeczą, która od początku niezwykle mi się spodobała w książkach Weroniki, bo na pierwszy rzut oka widać jak wiele serca i pracy włożyła w napisanie tej genialnej dylogii.

Pierwszy tom dylogii jest idealnym jej wprowadzeniem i pokazaniem czytelnikowi z czym będzie miał do czynienia. Nie brakuje akcji, bo Isabelle Rodriguez to bohaterka, która nie daje się nie zauważyć. Niezwykle charyzmatyczna, ale również poniekąd zniszczona przez własnego ojca, nie cofnie się przed niczym by spełnić jego wolę. Jest ona niezwykle silną, odważną kobietą, która nie boi się sięgnąć po to, czego chce.

Pokochaj albo zabij, to historia pełna plot-twistów, trzymającej w napięciu akcji i mnóstwa namiętności. Gdy pojawia się Alessandro, ostatnie o czym można myśleć to misja, która jest do wykonania. Ten brunet pojawia się, wkrada się w umysł i uzależnia bardziej niż narkotyk. Bezwzględny, seksowny i biorący to czego chce mężczyzna, niejednokrotnie sprawiał, że balansowałam na granicy dobra i zła.

Emocje, emocje i jeszcze raz emocje, to słowo, które najbardziej oddaje opis tej dylogii. W każdym tomie było ich mnóstwo i choć są zupełnie różne w obu tych historiach, zawsze one towarzyszą.

Podobno nie powinno się wybierać między dziećmi, ale Pokochaj albo zniszcz skradło moje serce jeszcze bardziej niż pierwszy tom, co nie zdarza się wcale tak często! Kocham to, jak wszystko zaczęło się rozwiązywać, jak wiele sytuacji zaczęło być jasnych, ale przede wszystkim kocham fakt, że mamy obraz na upadek Isabelli. Z każdą stroną, kiedy stopniowo umierała w środku moje serce pękało, lecz jednocześnie się zaklejało, bo w głębi duszy ta dziewczyna nie jest zła, lecz nie znała innego życia. Dlatego tak bardzo uwielbiam to, że na jej drodze stanęła osoba, która pokazała jej, że emocje nie są niczym złym i nie ma nic złego w przekazaniu pałeczki drugiej osobie, by na chwile odpocząć. Dla dziewczyny, która całe życie była pod obserwacją, chwila wytchnienia była czymś nowym, i bardziej niebezpiecznym niż niejedno narażenie życia, które przeżyła.

Choć kocham Alessandra i to, w jaki sposób Weronika go napisała, moje serce od półtora roku zajmuje Caldo. MATKO JAK JA GO KOCHAM! Przysięgam, że jest on jednym z moich topowych męskich bohaterów od Werki, choć na samym początku nie byłam co do niego przekonana. Jednak z każdym rozdziałem, z każdym zachowaniem i gestem, który upewniał Isabelle w tym, że jest piękna, w tym, że jest czymś więcej niż potworem i tym, jak bardzo chciał jej zapewnić szczęśliwe zakończenie jednocześnie samemu wiedząc jak niepoprawne to jest. Podobni, choć różni. Pełni sprzeczności, a w pokręcony sposób pasujący do siebie idealnie. Pokochałam go głównie za to, jak wielką rolę odegrał w życiu Isy, choć nawet o tym nie wiedział. Dostrzegł w niej to, czego nikt inny nie potrafił przez tyle lat i jako pierwsza osoba, szczerze chciał dla niej dobrze. Pokazał jej, że uczucia wcale nie są słabością i nawet jeśli wydaje jej się inaczej, to warto o nią walczyć. Bo z pozoru silna i niezniszczalna kobieta, była tą, która cierpiała najbardziej uważając, że na to zasługuje.

„Krucha.Ale jednocześnie silna. Bezbronna, ale i pewna siebie. Zabawna. Odważna. Nienawidząca życia, ale jednocześnie trzymająca się go kurczowo.”

Weronika jest autorką, która w jednej dylogii przekonała mnie do kolejnej rzeczy - love triangle. Trójkąt miłosny w tej pozycji nie jest trójkątem, który zazwyczaj spotykamy w historiach, lecz przez to, jest on jeszcze bardziej wyjątkowy i genialny.

Pod Przykrywką to dla mnie jedna z ważniejszych dylogii, bo choć nie sięgam po historie mafijne w pierwszej kolejności, ta była pierwszą, która skradła moje serce i przekonała mnie do tego gatunku. Weronika Ancerowicz słowami udowodniła jak kruchy potrafi być człowiek i jak wielkie potwory potrafią tkwić w człowieku.

Obie części są swoim wzajemnym uzupełnieniem, bo choć tak podobne, opowiadające o tej samej bohaterce, to jednocześnie opowiadają o kimś zupełnie innym. Autorka dała nam obraz drogi, przebytej z bohaterką, dzięki czemu jako czytelniczka czułam, że z każdą sytuacją jestem z nią, przez co emocje towarzyszące przy kolejnym czytaniu były jeszcze większe i silniejsze.

Dylogia Pod Przykrywką stała się moim małym uzależnieniem, i oddałabym wszystko, by przeczytać tę historię na nowo po raz pierwszy, choć z każdym kolejnym re-readem odkrywam nowe rzeczy, które sprawiają, że coraz mocniej przepadam.

Fabuła, bohaterowie, plot- twisty, miejsce akcji i emocje sprawiają, że w pokręcony sposób odnalazłam w tej historii dom i ukojenie. Jestem ogromnie wdzięczna, że stałam się częścią tej zwariowanej rodzinki i wspólnie z wspaniałymi dziewczynami dumnie reprezentujemy nasze ukochane PAZ <3

Z ręką na sercu obiecuję, że sięgając po tę dylogię ani trochę się nie zawiedziecie. Nie czuć, że to debiut, bo Weronika od początku potrafiła zmanipulować czytelnika i wciągnąć go do świata pełnego brutalności, namiętności, ale i smutku. Przeżyjecie każdą z możliwych emocji, ale obiecuję, że dla tej historii warto przejść nawet przez tortury.

Dylogia Pod Przykrywką jest idealną pozycją dla tych, którzy w książkach kochają multum emocji. Weronika Ancerowicz zabiera czytelnika w niezapomnianą podróż, gwarantując mnóstwo plot- twistów, łez, uśmiechu i złamanego serca.

Chcę już na samym wstępie zaznaczyć, że jestem pod ogromnym wrażeniem stylu pisania autorki, który z każdą kolejną książką jest coraz piękniejszy, a...

Ciekawa, trzymająca w napięciu. Dużo się dzieje i sporo zagadek. Fajnie napisana relacja pomiędzy bohaterami.

Ciekawa, trzymająca w napięciu. Dużo się dzieje i sporo zagadek. Fajnie napisana relacja pomiędzy bohaterami.

Dopiero jak ją przeczytałam zobaczyłam jakie tutaj ma wysokie oceny. I zastanawiam się - ale za co?
Takie sobie mafijne romansidełko, z dużą liczbą niedociągnięć.
Na plus - czyta się szybko, nie zajmuje głowy, ot miłe spędzenia czasu.

Dopiero jak ją przeczytałam zobaczyłam jakie tutaj ma wysokie oceny. I zastanawiam się - ale za co?
Takie sobie mafijne romansidełko, z dużą liczbą niedociągnięć.
Na plus - czyta się szybko, nie zajmuje głowy, ot miłe spędzenia czasu.

Książka sama w sobie ciekawa tylko zakończenie dziwnie szokujące

Książka sama w sobie ciekawa tylko zakończenie dziwnie szokujące

Książka bardzo fajna. Na początku była dla mnie dziwaczna i sztuczna, ale potem naprawdę się wciągnęłam.

Książka bardzo fajna. Na początku była dla mnie dziwaczna i sztuczna, ale potem naprawdę się wciągnęłam.

Na fali zachwytu nad #forsurenotyou sięgnęła po poprzednie powieści @weronika_ancerowicz .
Trudno uwierzyć, że to debiut autorki.
Historia jest inna, niż te mafijne opowieści do których przywykliśmy.
Chyba czas przywyknąć, że powieści autorki nie są łatwymi romansami. Trudno uwierzyć, że tak młoda osoba potrafi zbudować postaci tak skomplikowane, przepełnione emocjami.
Dylogię czytało mi się ciężko, nie dla tego że jest źle napisana, ale dlatego że ma w sobie tak duży bagaż emocjonalny, że nie sposób przebrnąć przez nią jednym tchem.
Historia kobiety-bossie mafii jest nieszablonowa, nieprzewidywalną i poruszającą. Momentami wywoływała we mnie dyskomfort, bo jak kobieta może postępować w ten sposób. Nie do tego jesteśmy w książkach przyzwyczajeni.
Ale o to chodzi. O emocje. O zaskoczenie. O to żeby po zamknięciu książki nie uleciała od razu z naszych głów i serc.

Nie obyło się jednak bez małego zgrzytu. Boss sycylijskiej mafii mieszkający na obrzeżach Rzymu... Lekkie niedopatrzenie, pewnie widoczne tylko dla takich pasjonatów Italią jak ja 😉 ale duży plus za wzmiankę o moim ukochanym @maneskinofficial Måneskin i ich cudownej Coraline. 🥰

Z niecierpliwością czekam na kolejne pozycję od @weronika_ancerowicz 🥰

Na fali zachwytu nad #forsurenotyou sięgnęła po poprzednie powieści @weronika_ancerowicz .
Trudno uwierzyć, że to debiut autorki.
Historia jest inna, niż te mafijne opowieści do których przywykliśmy.
Chyba czas przywyknąć, że powieści autorki nie są łatwymi romansami. Trudno uwierzyć, że tak młoda osoba potrafi zbudować postaci tak skomplikowane, przepełnione...

Romans mafijny. Książka tak nietypowa dla autorki, ale wyszła całkiem nieźle. Pisana w prosty sposób. Akcja toczy się wartko i czyta się ją naprawdę szybko. Z drugiej strony nie ma scen zbyt erotycznych lub przemocy.

Romans mafijny. Książka tak nietypowa dla autorki, ale wyszła całkiem nieźle. Pisana w prosty sposób. Akcja toczy się wartko i czyta się ją naprawdę szybko. Z drugiej strony nie ma scen zbyt erotycznych lub przemocy.