Thorgal Saga: Wendigo. Tom 02

Druga odsłona cyklu "Thorgal. Saga", w którym różni autorzy tworzą własne opowieści o przygodach tytułowego wikinga, przynosi historię wypełniającą w pomysłowy sposób lukę czasową w głównym cyklu Van Hamme'a i Rosińskiego. Scenariusz Duvala dokonuje zgrabnej syntezy wyimków mitologii nordyckiej z mitologią indiańską, stawiając w centrum wydarzeń Thorgala oczywiście. Podobają się rysunki Rogue'a - klimatyczne, a zarazem dość precyzyjne, niekiedy mocno przestrzenne. "Saga" jest eksperymentem ze wszech miar udanym - również ci, którzy mają wątpliwości co do ostatnich kontynuacji "Thorgala" czy serii pobocznych, powinni po nią sięgnąć.

Druga odsłona cyklu "Thorgal. Saga", w którym różni autorzy tworzą własne opowieści o przygodach tytułowego wikinga, przynosi historię wypełniającą w pomysłowy sposób lukę czasową w głównym cyklu Van Hamme'a i Rosińskiego. Scenariusz Duvala dokonuje zgrabnej syntezy wyimków mitologii nordyckiej z mitologią indiańską, stawiając w centrum wydarzeń Thorgala oczywiście....

Pierwszy album z tej serii to prawdziwa perełka, więc moje oczekiwania odnośnie "Wendigo" poszybowały w górę. Tymczasem w tym przypadku miałem do czynienia z raczej niewyróżniającą się historią z Thorgalem w roli głównej. "Wendigo" dobrze się czyta, ale po lekturze nie za wiele zostaje w głowie. Ot jedna z wielu średnich historii z Thorgalem Aegirsonen, jakich w ostatnich latach dostaliśmy sporo.

Pierwszy album z tej serii to prawdziwa perełka, więc moje oczekiwania odnośnie "Wendigo" poszybowały w górę. Tymczasem w tym przypadku miałem do czynienia z raczej niewyróżniającą się historią z Thorgalem w roli głównej. "Wendigo" dobrze się czyta, ale po lekturze nie za wiele zostaje w głowie. Ot jedna z wielu średnich historii z Thorgalem Aegirsonen, jakich w ostatnich...

To nie jest zły komiks. Historia opowiedziana przez Duvala rozwija się płynnie, rysunki Rouge,a mają swój charakter. Po znakomitym albumie, przywodzącym na myśl najlepsze lata serii, jakim był "Żegnaj Aaricio" można było jednak oczekiwać czegoś więcej. Postać Thorgala wydaje się być wrzucona tutaj trochę na siłę w zupełnie obcą historię. Sama opowieść jest z ducha bardzo gaimanowska, mozna by ją własciwie czytać trochę jako fajny fanfic "Amerykańskich bogów" czy "Chłopaków Anansiego". Konkludując - jest nieźle, momentami nawet bardzo dobrze, ale trochę obok.

To nie jest zły komiks. Historia opowiedziana przez Duvala rozwija się płynnie, rysunki Rouge,a mają swój charakter. Po znakomitym albumie, przywodzącym na myśl najlepsze lata serii, jakim był "Żegnaj Aaricio" można było jednak oczekiwać czegoś więcej. Postać Thorgala wydaje się być wrzucona tutaj trochę na siłę w zupełnie obcą historię. Sama opowieść jest z ducha bardzo...

Żegnaj, Aaricio oraz Wendigo z pewnością znajdują się wśród najlepszych albumów Thorgala stworzonych po Klatce (która jest dla mnie prawdziwym zakończeniem serii, resztę traktuję jako historie dodatkowe). Bardzo podoba mi się pomysł na wypełnienie luki między Cyklem Qa, a Władcą gór i Wilczycą. I to jeszcze w tak pomysłowy sposób. Północ Ameryki, zapewne tereny dzisiejszej Kanady, ludy indiańskie, ich wierzenia i w tym wszystkim rodzina Aegirssonów. One-shot rozpisany na bardzo dużą ilość plansz (120). Rouge znakomicie kadruje i opowiada obrazem, jest miejsce na oddech i podziwianie widoków, a scenariusz Duvala nie jest przeładowany informacjami, dostajemy bardzo rozrywkową, choć niegłupią opowieść o walce dwóch indiańskich plemion. Przez tę historię się płynie, a pod koniec z zadowoleniem przewraca się ostatnią stronę, bo była to satysfakcjonująca lektura. O takie albumy Thorgala nic nie robiłem.

Żegnaj, Aaricio oraz Wendigo z pewnością znajdują się wśród najlepszych albumów Thorgala stworzonych po Klatce (która jest dla mnie prawdziwym zakończeniem serii, resztę traktuję jako historie dodatkowe). Bardzo podoba mi się pomysł na wypełnienie luki między Cyklem Qa, a Władcą gór i Wilczycą. I to jeszcze w tak pomysłowy sposób. Północ Ameryki, zapewne tereny dzisiejszej...