Córka żelaznego smoka. Smoki Babel

Jeśli w fantasy szukasz głównie lekkości, przygody i ucieczki od ponurej rzeczywistości, możesz przestać czytać tę recenzję w tym miejscu, ta książka nie spełni Twoich oczekiwań. Jeśli szukasz czegoś co będzie zaskakiwało Cię na każdym kroku, zabierze Cię w bardzo niekomfortowe miejsca i obróci wszystko co wiesz o fantastyce do góry nogami, czytaj dalej.

"Córka Żelaznego Smoka" jest prawdopodobnie najmniej przyjemną książką jaką w życiu czytałem. Swanwick nie traci czasu na tłumaczenie niczego. Od razu wrzuca nas w historię młodej, ludzkiej dziewczyny Jane, która została zniewolona w mega fabryce produkującej smoki - magiczno-cybernetyczne, samoświadome mechy, które zostały stworzone do szerzenia zniszczenia. Główna bohaterka, próbuje wydostać się z tragicznej sytuacji, przez co napotyka jedną z tych straszliwych maszyn, wplątując się w toksyczną relację z podniszczonym smokiem. A dalej jest tylko gorzej.

Śledzimy historię Jane aż do jej dorosłości, wraz z nią odkrywając przedziwny świat, który dla mnie był równie obcy, co dla głównej bohaterki. Jest niezwykłą mieszanką fantasy, baśni, mitologii, dystopii oraz cyberpunku. Po lekcjach alchemii młode feje udają się do galerii handlowych. Futurystyczna technologia istnieje obok magii. Na dodatek jest przepełniony korupcją, nihilizmem, fatalizmem, mizoginią, przeseksualizowaniem, konsumpcjonizmem, narkotykami i dziwnymi rytuałami. Kontrast między niesamowitością, a mrokiem naszego świata, sprawiało, że czytało się to jak bardzo realistyczny koszmar.

Ciężar tego świata odciska się na Jane, która stara się przeżyć za wszelką cenę. Ciężar odciska się też na czytelniku. Za każdym razem, kiedy jakakolwiek postać dawała mi nadzieję, że istnieje dobro w tym świecie, po chwili autor ją deptał, pożerał, a potem wypluwał. Przez większość "Córki Żelaznego Smoka" nie miałem pojęcia co się dzieje i dlaczego autor tak bardzo chce zmiażdżyć moje uczucia. Przez długi czas nienawidziłem tej powieści. Ale po tym jak ją skończyłem myślałem o nie dużo, a potem myślałem trochę więcej. Nadal nie jestem pewny, czy zrozumiałem wszystko. Ale niewiele książek może dorównać jej oryginalnością i prawie żadna nie zmusiła mnie do refleksji tak bardzo, jak dzieło Swanwicka.

Tak jak wspomniałem, "Córka Żelaznego Smoka" jest prawdopodobnie najmniej przyjemną książką jaką w życiu czytałem, dlatego cieszę się, że w tym samym tomie znalazły się "Smoki Babel". Akcja dzieje się w tym samym świecie, ale tym razem śledzimy losy młodego chłopca Willa, który wbrew woli zostaje sługą smoka, który rozbija w jego wiosce. Wszystko co napisałem wyżej o świecie wykreowanym przez Swanwicka tyczy się i tej książki, dlatego nie będę się powtarzał. Główną różnicą jest to, że ta wydaje się o wiele lżejsza, bardziej przygodowa. jednocześnie zachowując wszystko co najlepsze z pierwszej części.. Była miłą odmianą po dewastującej "Córce Żelaznego Smoka" i dała mi nadzieje na to, że szczęście może istnieć nawet w obcych krainach fearie.

Podsumowując, "Córka Żelaznego Smoka" i "Smoki Babel" to jedne z najoryginalniejszych powieści jakie w życiu czytałem. Nie są łatwą przeprawą, wymagają sporo od czytelnika, czasem przez to się dłużą. Ale dla kogoś, kto ma ochotę rzucić sobie wyzwanie i przeczytać coś niezwykłego okażą się strzałem w dziesiątkę i bez dwóch zdań są ucztą dla wyobraźni.

Jeśli w fantasy szukasz głównie lekkości, przygody i ucieczki od ponurej rzeczywistości, możesz przestać czytać tę recenzję w tym miejscu, ta książka nie spełni Twoich oczekiwań. Jeśli szukasz czegoś co będzie zaskakiwało Cię na każdym kroku, zabierze Cię w bardzo niekomfortowe miejsca i obróci wszystko co wiesz o fantastyce do góry nogami, czytaj dalej.

"Córka Żelaznego...

Ciekawa historia , bohaterka , z którą łatwo się utożsamić , interesujące i oryginalne tło opowieści . Niestety po bardzo dobrym początku mamy nudnawą opowieść o nastolatce w szkole średniej i na studiach . Postaci nauczycieli i kolegów szkolnych zostały zamienione na elfy czy trolle co nie zmienia faktu , ze straciłam zainteresowanie tą historią. Może Michael Swanwick bardziej sprawdzi się jako autor opowiadań . Czekam z niecierpliwością na zbiór opowiadań z serii Artefakty.

Ciekawa historia , bohaterka , z którą łatwo się utożsamić , interesujące i oryginalne tło opowieści . Niestety po bardzo dobrym początku mamy nudnawą opowieść o nastolatce w szkole średniej i na studiach . Postaci nauczycieli i kolegów szkolnych zostały zamienione na elfy czy trolle co nie zmienia faktu , ze straciłam zainteresowanie tą historią. Może Michael Swanwick...

Początek bardzo fajny. Dodatkowo mechaniczne, inteligentne smoki. Takich jeszcze nie spotkałem. I raczej nie spotkam. Ale z biegiem fabuły robi się coraz dziwniej. Sporo bezsensownej brutalności, erotyki i innych jakichś obleśnych środków. A zakończenie to jedno wielkie W.T.F. Rozczarowanie.

Co do Smoki Babel już się nie wypowiem gdyż nie pamiętam co tam się działo. Ale możliwe że było podobnie.

Początek bardzo fajny. Dodatkowo mechaniczne, inteligentne smoki. Takich jeszcze nie spotkałem. I raczej nie spotkam. Ale z biegiem fabuły robi się coraz dziwniej. Sporo bezsensownej brutalności, erotyki i innych jakichś obleśnych środków. A zakończenie to jedno wielkie W.T.F. Rozczarowanie.

Co do Smoki Babel już się nie wypowiem gdyż nie pamiętam co tam się działo. Ale...

Po "Córkę żelaznego..." zdecydowałem się sięgnąć ze względu na premierę jej duchowego spadkobiercy "Matki żelaznego smoka". Uznałem, że zapoznanie się z wcześniejszymi utworami dziejącymi się w tym świecie może pozytywnie wpłynąć na lekturę. No i jeden rabin powie tak, drugi powie nie. Z jednej strony wyrobiłem sobie pewien pogląd, czego mogę się spodziewać, natomiast z drugiej... no jednak miejsce akcji jest pokręcone bardziej niż procesy zachodzące w mózgu pewnego posła słynnego za sprawą carycy Katarzyny. Mam wrażenie, że do każdej kopii "Córki..." powinno dodawać się 1000-stronicowy przewodnik po świecie. Może wtedy jakoś by się to broniło. W obecnej formule - niespecjalnie.
Ze względu na to, że całość składa się z dwóch mniejszych historii zacznę od tej, według mnie ofc, lepszej. "Smoki Babel", będące drugą i krótszą opowieści, zdecydowanie określiłbym mniej eksperymentalnymi. Historia jest bardziej liniowa, mniej tu przeskoków w czasie, które utrudniały mi odbiór pierwszej części. Protagonistą jest Will, chłopak jakich wiele, który w wyniku wtargnięcia do jego wioski smoka traci swoje dotychczasowe spokojne życie. Brzmi sztampowo i trochę takie też jest. W sumie jakieś 80% przygód Willa to mniej lub bardziej przemielone już na miliony sposobów standardowe wątki z literatury. Największym sukcesem pana Swanwicka jest to, że specjalnie lub nie, udaje mu się przedstawić je w taki sposób, że nie czułem się nimi zirytowany. W sensie, zauważałem że czytałem coś podobnego dziesiątki razy, ale czułem przy tym wyłącznie respekt do autora za jego kunszt. Nieco bardziej oryginalna jest końcówka, która naprawdę mi się spodobała i fajnie zamykała historię.
Bardzo przypadła mi do gustu ewolucja Willa na przestrzeni opowieści. Od typowego, bezużytecznego protagonisty powieści fantasy zmienia się w spoko ziomka, któremu nic nie straszne. Również towarzystwo mu towarzyszące jest całkiem przyjemne. Mocno pokręcone, ale hej, to świetnie. Zwariowany sztuczkarz, dziewczynka z problemami pamięciowymi, jeżdżczyni hipogryfów są naprawdę udani. Również postaci epizodyczne zapadają w pamięć czymś więcej niż byciem kolejnym chodzącym stereotypem.
"Smoki Babel" są świetną powieścią. Mocno stylizowana historia, dobrze napisane postacie i naprawdę ciekawe miejsce akcji kosztowały mnie przegapienie mojego przystanku i powrót do domu z buta w palącym słońcu, ale uważam nie żałuję ani minuty spędzonej podczas ich lektury.
(Nie)stety, "Córka żelaznego smoka" jest według mnie gorszą książką niż następczyni. Brakuje jej takiego luzu, który miały w sobie przygody Willa. Tutaj protagonistką jest Jane, pracująca w fabryce wytwarzającej coś. I właśnie to stanowi największy problem "Córki...". Zarówno opowieść i jak i miejsce akcji jest zbyt enigmatyczne, aby dało radę mnie w siebie wciągnąć. Fabuła ma tendencję do sporych przeskoków, brakuje takiego liniowego przedstawienia kolejnych wydarzeń. Co biorąc pod uwagę dziwność świata przedstawionego z pewnością trochę by pomogło. Mam wrażenie, że autor wypisywał co przyszło mu na myśl (w tym nie ma nic złego, na przykład robię to właśnie ja),a potem próbował jakoś połączyć to literackim odpowiednikiem taśmy. No i mocno nie wyszło.
Zupełnie na przeciwnym biegunie bycia udanym/failem jest Jane. Bardzo przypadła mi do gustu jako bohaterka. Jest mocno zorientowana na siebie, nieco egoistyczna, sprytna, inteligentna. A co więcej, to rzeczywiście widać, a nie jest tak, że tylko inne postacie mówią o tym przejęte. Przy okazji zaimponowało mi jak Jane zmienia się na przestrzeni opowieści. Nie są to gwałtowne zmiany, bardziej coś w stylu wrzucenia podpunktu 15xxxxz do ustawy. Ale swoją rolę spełnia i mogę dać okejkę.
Słabo wypadają za to postaci poboczne. Miażdżąca większość z nich jest niesamowicie wręcz miałka. Z jednej strony boli to jak nadepnięcie na klocka lego, z drugiej podkreśla to dominującą rolę Jane w opowieści. Nie ma tu żadnych Ronów, Watsonów którzy odwracają uwagę od prawdziwych gwiazd. Taki trochę miecz obosieczny, a tym razem trafił w cel płazem.
Biorąc rzecz do kupy, "Smoki..." dostałyby 9, "Córka..." 5, więc dzięki rozszerzonej matmie w liceum mogę stwierdzić, że średnia to 7. Mam wrażenie, że "Córka..." była eksperymentem, podczas gdy "Smoki..." są już produktem końcowym. I to świetnym produktem, czymś w rodzaju bigosu. Podczas gdy pierwsza część książki to jedynie zjadliwy mielony.

Po "Córkę żelaznego..." zdecydowałem się sięgnąć ze względu na premierę jej duchowego spadkobiercy "Matki żelaznego smoka". Uznałem, że zapoznanie się z wcześniejszymi utworami dziejącymi się w tym świecie może pozytywnie wpłynąć na lekturę. No i jeden rabin powie tak, drugi powie nie. Z jednej strony wyrobiłem sobie pewien pogląd, czego mogę się spodziewać, natomiast z...

W końcu ktoś dba o własny tyłek, a nie o cały świat. Jednak książka poplątała się tak, że sama nie wiem, o co w końcu chodziło. Może jednak o świat. Tyle niepotrzebnych, czasem rażąco odpychających elementów nagromadziło się w pewnym momencie, że doczytałam już tylko z ciekawości. Natomiast w pamięci zapadł mi fragment opisu jednego z bohaterów, który trzymając puszkę napoju owijał dookoła niej palce 2 razy. To już supermoc. Poza tym, nic aż wartego uwagi nie znalazłam w tej powieści.

W końcu ktoś dba o własny tyłek, a nie o cały świat. Jednak książka poplątała się tak, że sama nie wiem, o co w końcu chodziło. Może jednak o świat. Tyle niepotrzebnych, czasem rażąco odpychających elementów nagromadziło się w pewnym momencie, że doczytałam już tylko z ciekawości. Natomiast w pamięci zapadł mi fragment opisu jednego z bohaterów, który trzymając puszkę...

Nie jest to świat, w którym pragnęlibyśmy żyć.

Dla relaksu z chęcią sięgam po fantastykę. Moja przyjaciółka zakochana jest w książkach, gdzie bohaterami są smoki. Zobaczyłam ją kiedyś na „półce weź mnie” i tak do mnie trafiła. Książka ma jedną wadę, okazało się, że to pierwszy tom. Jednak ma zalety, które przeważają. Główna bohaterka nie ratuje świata, ale siebie i nie jest nieszczęśliwie zakochana, chociaż życie seksualne nie jest jej obce. Autor ciekawie łączy magię z zaawansowaną technologię, w której świat jest okrutny i pełen przemocy. Świat jest rządzony przez elfy, zdolne do wszelkiej podłości, a wypełniają go przedziwne stwory znane nam z różnych baśni i legend, między innymi trolle i krasnoludy. Byłam pod olbrzymim wrażeniem wyobraźni autora. Jane jest inna, ma w sobie ludzką krew, dlatego jako małe dziecko zostaje porwana przez elfy i umieszczona w fabryce budujące smoki parowe. Tam razem z innymi dziećmi ciężko pracuje i stara się przeżyć. Maltretowana i dręczona marzy o ucieczce. Zaczyna słyszeć wewnętrzny głos, który ją doprowadza na złomowisko, gdzie spotyka Melanchtona, starego zepsutego smoka. W zamian za pomoc w naprawie obiecuje jej wspólną ucieczkę, gdyż tylko mając ludzką krew można pilotować smoka. Po ucieczce jej kłopoty dopiero się zaczynają, gdyż oboje są ścigani, a jednocześnie smok pragnie ją wykorzystać do własnych celów. W świecie, którym jej przyszło żyć nie ma miłych i szlachetnych istot. Ten świat jest brudny i okrutny, w którym trzeba kraść, kłamać, oszukiwać i być zdolnym do wszelkich okrucieństw, aby przetrwać. Razem z nią poznajemy ten brutalny świat i powoli uczymy się w nim żyć. Czy istnieje w tym świecie coś takiego jak przyjaźń? Przez cały czas łączy ją więź ze smokiem, co czasami ją ratuje, a czasami ją ogranicza. Aby zrozumieć tą więź a także odkryć plany smoka stara się zdobywać wiedzę. Jak jej się uda przetrwać w tym świecie i jakie są plany smoka? Autor stworzył świat fascynujący, ale jednocześnie odpychający, świat z najgorszych naszych snów. Lubię taką fantastykę, która opiera się wszelkim schematom, fajna zabawa.

Nie jest to świat, w którym pragnęlibyśmy żyć.

Dla relaksu z chęcią sięgam po fantastykę. Moja przyjaciółka zakochana jest w książkach, gdzie bohaterami są smoki. Zobaczyłam ją kiedyś na „półce weź mnie” i tak do mnie trafiła. Książka ma jedną wadę, okazało się, że to pierwszy tom. Jednak ma zalety, które przeważają. Główna bohaterka nie ratuje świata, ale siebie i nie...

Jedna z niewielu książek, której nie dałem rady przeczytać do końca.
Mamy tu szaloną mięszankę wszystkiego co tylko autorowi się wymyśliło i przyśniło, wrzucone do miksera, podlane wyuzdaniem i perwersją, podane w formię 2 powieści.
Chopocienie, fabryki smoków parowych, czary, magia, centaury, galerie handlowe, lodówki. Wszystko bez ładu, składu, uzasadnienie i w sumie celu.
Lecimy od dziwactwa do dziwactwa. W dodatku dość kiepskie literacko.

Nie polecam.

Jedna z niewielu książek, której nie dałem rady przeczytać do końca.
Mamy tu szaloną mięszankę wszystkiego co tylko autorowi się wymyśliło i przyśniło, wrzucone do miksera, podlane wyuzdaniem i perwersją, podane w formię 2 powieści.
Chopocienie, fabryki smoków parowych, czary, magia, centaury, galerie handlowe, lodówki. Wszystko bez ładu, składu, uzasadnienie i w sumie...

Opowiadania czy zbiór powieści dobry i bardzo dobry .Czytając można się wzruszyć,czyta się bardzo szybko mimo ,że książka jest gruba Polecam.

Opowiadania czy zbiór powieści dobry i bardzo dobry .Czytając można się wzruszyć,czyta się bardzo szybko mimo ,że książka jest gruba Polecam.

No nie powiem, zaskoczyła mnie ta książka, mało powiedziane zaszokowała. Nie wszystkim przypadnie do gustu, pełno erotyki i brutalności. Nie jest to lekka książka.

No nie powiem, zaskoczyła mnie ta książka, mało powiedziane zaszokowała. Nie wszystkim przypadnie do gustu, pełno erotyki i brutalności. Nie jest to lekka książka.

Czytam tą książkę i zasnąłem i się zastanawiam następnego dnia czy ja sobie to wymyślam czy jest to w tej książce.
Odlot.

Czytam tą książkę i zasnąłem i się zastanawiam następnego dnia czy ja sobie to wymyślam czy jest to w tej książce.
Odlot.