Bridget Jones. W pogoni za rozumem

Nie chcę, żeby ukazane tutaj postacie reprezentowały singielki w jakichkolwiek czasach, dekadach, wiekach... Książka jest zdecydowanie za długa, przynudzająca i depresyjna. Dawno nie spotkałam się z taką dawką głupoty, infantylizmu, braku samorefleksji. Tej Bridget nie da się lubić, ma się za to ochotę walnięcia jej w łeb tą książką. To samo Mark Darcy - rany, nie dość, że znowu jest postacią epizodyczną, to jest niezłym dupkiem przez większość czasu. NIE. NIE. NIE.

Co mnie najbardziej oburzyło (UWAGA! ZDRADZAM FABUŁĘ!):
Wywiad z Colinem Firthem, który dla głównej bohaterki i jej mało rozgarniętych psiapsół, jest tylko i wyłącznie wychodzącym z wody w mokrej koszulce panem Darcy. Nie śmieszył mnie ten wywiad. Wręcz przeciwnie - czułam obrzydzenie do Bridget. A potem, co zrobiła Bridget? Po przeprowadzeniu najbardziej żenującego, najbardziej tragicznego wywiadu w historii, gdzie wcześniej spóźniła się na samolot przez własną głupotę, a później spóźniła się z terminem do redaktora, bo nie jest (łagodnie mówiąc) rozgarnięta, uważała że cały świat jest przeciwko niej i ona nie wie, dlaczego ludzie mają do niej pretensje o ten wywiad... Serio?

Nie chcę, żeby ukazane tutaj postacie reprezentowały singielki w jakichkolwiek czasach, dekadach, wiekach... Książka jest zdecydowanie za długa, przynudzająca i depresyjna. Dawno nie spotkałam się z taką dawką głupoty, infantylizmu, braku samorefleksji. Tej Bridget nie da się lubić, ma się za to ochotę walnięcia jej w łeb tą książką. To samo Mark Darcy - rany, nie dość, że...

Bridget Jones kocham miłością wielką od pierwszych stron książki, cudowna, zabawna, im jestem starsza tym coraz bardziej ją rozumiem. Każda z Nas ma w sobie trochę z Bridget, mimo wielu niepowodzeń nie należy się poddawać i iść przez życie z uśmiechem.

Bridget Jones kocham miłością wielką od pierwszych stron książki, cudowna, zabawna, im jestem starsza tym coraz bardziej ją rozumiem. Każda z Nas ma w sobie trochę z Bridget, mimo wielu niepowodzeń nie należy się poddawać i iść przez życie z uśmiechem.

Opowieść o mało rozgarniętej dziuni, która podbija świat. Tzn. historyjka podbija, bo dziunia nie. Ideał wielu singielek po 30stce, czego nie rozumiem i nigdy nie zrozumiem.

Opowieść o mało rozgarniętej dziuni, która podbija świat. Tzn. historyjka podbija, bo dziunia nie. Ideał wielu singielek po 30stce, czego nie rozumiem i nigdy nie zrozumiem.

Uwielbiam! Cudowna książka, która bawi, relaksuje. Niewiele w niej morałów lub zdobytej wiedzy. Jednak to jest lektura, przy której niejednokrotnie śmiejesz się w głos. Bardzo polecam <3

Uwielbiam! Cudowna książka, która bawi, relaksuje. Niewiele w niej morałów lub zdobytej wiedzy. Jednak to jest lektura, przy której niejednokrotnie śmiejesz się w głos. Bardzo polecam <3

Lekka i przyjemna, troszkę gorsza niż pierwsza część, ale wciąż bawi.

Lekka i przyjemna, troszkę gorsza niż pierwsza część, ale wciąż bawi.

Nie jest to zbyt madra literatura ale chwilami zbyt zabawna. Na pewno ciekawe jest jak zmieniła się wiedza dotycząca wagi i spożywania alkoholu - okazuje się ze bridget tak naprawdę nosi rozmiar m, za to upija się jak rasowa alkoholiczka. Moje największe pytanie - na ile jest to literatura trochę antykobieca - bridget, która nie grzeszy inteligencja oczywiście spotyka najbardziej inteligentnego gościa, poważnego z renoma i o niego walczy a na ile to bardzo gruba kreska obraz kobiety która ma pocieszyć inne.
Najbardziej bawi mnie ciagle pojawiający się Colin Firth, który finalnie wcieli się w postać Marka.

Nie jest to zbyt madra literatura ale chwilami zbyt zabawna. Na pewno ciekawe jest jak zmieniła się wiedza dotycząca wagi i spożywania alkoholu - okazuje się ze bridget tak naprawdę nosi rozmiar m, za to upija się jak rasowa alkoholiczka. Moje największe pytanie - na ile jest to literatura trochę antykobieca - bridget, która nie grzeszy inteligencja oczywiście spotyka...

Z jednej strony książka fajna, "odmóżdżająca", nie wymagająca wysiłku fizycznego i psychicznego.
Z drugiej jednak główna bohaterka w niektórych elementach irytuje, tym jak naprawdę nie radzi sobie w niektórymi sprawami i zachowuje się jak nastolatka (albo nawet gorzej).

Z jednej strony książka fajna, "odmóżdżająca", nie wymagająca wysiłku fizycznego i psychicznego.
Z drugiej jednak główna bohaterka w niektórych elementach irytuje, tym jak naprawdę nie radzi sobie w niektórymi sprawami i zachowuje się jak nastolatka (albo nawet gorzej).

Jedna z najbardziej zabawnych książek mojego życia

Jedna z najbardziej zabawnych książek mojego życia

Co tu można napisać o takiej książce. Dla mnie idealna do relaksu po pracy. Jest równie zabawna jak pierwsza część. Nie trzeba sie zastanawiać nad tym co się czyta. Czytając po prostu chichotałam z perypeti Bridget.
Wcale mnie nie zdziwiło to jak zakończył się pomysł na przybudówkę, ani wywiad z Colinem oraz wakacje w Tajlandii.
Do filmu mnie jakoś nie ciągnie ale pewnie przeczytał kolejna część

Co tu można napisać o takiej książce. Dla mnie idealna do relaksu po pracy. Jest równie zabawna jak pierwsza część. Nie trzeba sie zastanawiać nad tym co się czyta. Czytając po prostu chichotałam z perypeti Bridget.
Wcale mnie nie zdziwiło to jak zakończył się pomysł na przybudówkę, ani wywiad z Colinem oraz wakacje w Tajlandii.
Do filmu mnie jakoś nie ciągnie ale pewnie...

Drugą część przygód nieco głupiutkiej, infantylnej, a niekiedy nawet trochę irytującej czyta się niezwykle lekko i przyjemnie. Mimo powyższych przywar, nie można jednakże odmówić głównej bohaterce uroku. Całość jest nieco cukierkowa, ale pomimo to fabuła bardzo wciąga. Idealna książka na odstresowanie. Ja bawiłam się bardzo dobrze.

Drugą część przygód nieco głupiutkiej, infantylnej, a niekiedy nawet trochę irytującej czyta się niezwykle lekko i przyjemnie. Mimo powyższych przywar, nie można jednakże odmówić głównej bohaterce uroku. Całość jest nieco cukierkowa, ale pomimo to fabuła bardzo wciąga. Idealna książka na odstresowanie. Ja bawiłam się bardzo dobrze.