Dziennik Bridget Jones

Jak pewnie każda młoda kobieta, zbliżająca się nieubłaganie do trzydziestki, znam filmy o Bridget Jones prawie jak własną rękę. To było moje pierwsze spotkanie z książkową Bridget i stwierdzam, że to dwie zupełnie różne historie. Ukazana tutaj Bridget nie jest fajtłapą bez własnego zdania, której z trudem przychodzi mówienie tego co myśli, jeśli jest to coś niemiłego. Wręcz przeciwnie. Ewidentnie jest też wysoko funkcjonującą alkoholiczką… I to mnie zastanawia, bo nie znam kobiet, które by tak żyły. Wypijały codziennie kilka kieliszków wina czy innego alko (nie jest powiedziane wprost, co pije, ilość substancji zostaje podana w uncjach),jednocześnie pracując na cały etat w biurze itd. Bohaterka zdecydowanie przesadza z codzienną dawką alkoholu przez co trudno jest się z nią utożsamiać (a przecież miała reprezentować nas wszystkie). Może to wynik różnicy prawie trzech dekad od powstania książki? - Nie wiem. Może powinnam poczekać kilka lat z tą oceną, bo za rok albo dwa sama będę codziennie pić? - Nie wiem. Tak samo papierosy, zdarza jej się nie palić przez cały dzień (rzadko! bardzo rzadko!),a następnego dnia wypalić 64 papierosy (takie ilości to norma)! To są trzy paczki! W najgorszym momencie swojego nałogowego życia, kiedy wydawało mi się, że nie mam nic innego do roboty poza paleniem, i nie schodząc praktycznie z balkonu, wypalałam maksymalnie paczkę dziennie, po czym prawie traciłam głos dnia następnego…

W książce lepiej, niż w filmie, ukazana jest relacja z Danielem. W filmach odnosiłam często wrażenie, że nie rozumiem tej fascynacji nim. Tutaj jest to bardziej rozbudowane, romans trwa dłużej, przechodzi różne etapy, a sam Daniel nie jest aż takim, hmm, dupkiem? Zresztą związek z nim jest bardziej urojony w głowie Bridget, niż rzeczywisty. Sypiają ze sobą, ale nigdy nie pada tam słowo „związek". To Bridget uważa siebie za jego partnerkę.

Kolejna rzecz - zdziwiłam się wykształceniem Bridget. Anglistyka, czyli jak nasza polonistyka, powinna sugerować, że operuje ona bardzo dobrze słowem, czyta książki, bo lubi (dlatego też pracuje w wydawnictwie, heloł),a tymczasem nie czyta nic (nic z literatury pięknej w każdym razie),robi błędy w korespondencji z szefem i w własnym dzienniku… No, uważam że w tej kwestii nasza Bridget została potraktowana zbyt brutalnie zarówno w książkach, jak i w filmach (chociaż w filmach jej wykształcenie nigdy nie jest wspomniane, zawsze myślałam, że była na jakimś zarządzaniu albo w szkole dla sekretarek czy coś). Zrobiono z niej idiotkę, która skończyła studia z kierunku, na którym się w ogóle nie zna (i którego nawet nie lubi). I to tak po bandzie, po prostu nie nadaje się do pracy w tym wydawnictwie i nie ma nic do powiedzenia w rozmowie z oczytanym facetem… Dla mnie to lekko uwłaczające.

Zdecydowanie wolę książkowego Marka, bo sprawia wrażenie mniej sztywnego. Uwielbiam Colina Firtha, ale chociaż książkowy Mark Darcy pojawia się rzadziej na kartkach powieści, jest bardziej sympatyczny.

Jak pewnie każda młoda kobieta, zbliżająca się nieubłaganie do trzydziestki, znam filmy o Bridget Jones prawie jak własną rękę. To było moje pierwsze spotkanie z książkową Bridget i stwierdzam, że to dwie zupełnie różne historie. Ukazana tutaj Bridget nie jest fajtłapą bez własnego zdania, której z trudem przychodzi mówienie tego co myśli, jeśli jest to coś niemiłego. Wręcz...

Zabrałam się do książki "Dziennik Bridget Jones" jako próbę oderwania od samych mrocznych historii. Biorąc pod uwagę film nakręcony na jej podstawie sądziłam, że się będę śmiać na co drugiej stronie, a zupełnie tak nie było. Generalnie w filmie Bridget wydaje się bardziej nieporadna niż w powieści, jest trochę różnic w fabule pomiędzy tymi dwoma "nośnikami kultury", ale generalnie nie jest źle.

Zabrałam się do książki "Dziennik Bridget Jones" jako próbę oderwania od samych mrocznych historii. Biorąc pod uwagę film nakręcony na jej podstawie sądziłam, że się będę śmiać na co drugiej stronie, a zupełnie tak nie było. Generalnie w filmie Bridget wydaje się bardziej nieporadna niż w powieści, jest trochę różnic w fabule pomiędzy tymi dwoma "nośnikami kultury",...

Dawno temu przeczytana obecnie przesłuchana w oryginale. Zdecydowanie wolę nasze polskie poczucie humoru.

Dawno temu przeczytana obecnie przesłuchana w oryginale. Zdecydowanie wolę nasze polskie poczucie humoru.

Tej książki nie da się nie polubić. Dziennik Bridget Jones ma w sobie niepowtarzalny urok i chociaż obecnie mamy nieco inne podejście do pewnych spraw to główna bohaterka od wielu lat już jest uznawana za ikonę singielki. Jest to spis przemyśleń wobec związków, pracy czy samej siebie. Ja pochłonęłam ją w jedno popołudnie dostając przezabawną lecz nieco ironiczną i gorzkawą książkę przedstawiającą pewne prawdy o życiu samotnej kobiety po trzydziestce.

Tej książki nie da się nie polubić. Dziennik Bridget Jones ma w sobie niepowtarzalny urok i chociaż obecnie mamy nieco inne podejście do pewnych spraw to główna bohaterka od wielu lat już jest uznawana za ikonę singielki. Jest to spis przemyśleń wobec związków, pracy czy samej siebie. Ja pochłonęłam ją w jedno popołudnie dostając przezabawną lecz nieco ironiczną i gorzkawą...

Zdecydowanie film podobał mi się bardziej ale to tylko potwierdza, że najpierw książka potem film. Nie jestem zachwycona lekturą ale sięgnę z ciekawością po kolejne części.

Zdecydowanie film podobał mi się bardziej ale to tylko potwierdza, że najpierw książka potem film. Nie jestem zachwycona lekturą ale sięgnę z ciekawością po kolejne części.

"Dziennik Bridget Jones" ... Z czym może się kojarzyć? Czy tylko z książką? Otóż nie, gdyż na podstawie tej książki powstał znany zapewne niektórym osobom serial cieszący się pewnym zainteresowaniem jednakże jak dotąd nie słyszałam ani o serialu ani o książce, więc postanowiłam nadrobić zaległości. Sięgnęłam po tę książkę bez szczególnego zainteresowania... Czy "Dziennik Bridget Jones" jest książką wartą uwagi? Czy okaże się interesująca bądź zabawna? A może ... po prostu zabawna?

"Dziennik Bridget Jones", jak sam tytuł książki wskazuje, dotyczy zapisków i przeróżnych perypetii młodej trzydziestoletniej kobiety, która nazywa się właśnie Bridget Jones. Kobieta opisuje w swoim dzienniku zwyczajne codzienne życie - począwszy od kłótni z matką aż po różnorodne relacje z przyjaciółmi czy też innymi osobami. W "Dzienniku" nie może zabraknąć też wzmianki o postanowieniach dotyczących między innymi rzuceniu nałogów choćby takich jak alkohol czy papierosy. "Dziennik Bridget Jones" może wydawać się zabawnym zapiskiem z życia codziennego tytułowej bohaterki, która mimo iż jest dorosłą kobietą to może wciąż wydawać się takim "dużym dzieckiem". Jednakże "Dziennik Bridget Jones" nie jest jedyną powieścią autorstwa zagranicznej pisarki Helen Fielding a jedynie wstępem do cyklu o Bridget Jones.,

Bridget Jones - trzydziestoletnia kobieta po przejściach wdaje się w przeróżne relacje z przeróżnymi osobami - a t o z przyjaciółmi a to z pewnym mężczyzną, w którym jest zauroczona. Nie jest jednak kobietą idealną, ma swoje wady ( nałogi ) i zalety ( własne zasady ),miewa własne humory ( lub nie ) i w niektórych kwestiach ma odmienne zdanie ( nie tylko ) od matki; nie szuka na siłę partnera co nie uchodzi uwadze matki.

"Dziennik Bridget Jones" zalicza się do powieści lekkich i zabawnych, choć nie dla wszystkich może być tak samo lekka czy zabawna. Codzienne życie Bridget Jones wydaje się być taką "karykaturą" zwykłego życia, takim prześmiewczym spojrzeniem na życie przeciętnej kobiety... Muszę jednak przyznać, iż książka ta nie zrobiła na mnie pozytywnego wrażenia i z pewnością nie zapamiętam jej na długo. Powieść wydaje się całkiem przeciętna z kilku powodów. Jednym z nich jest opis zwyczajnego życia, który nie wydaje się zbyt zabawny ani zbyt interesujący a sami bohaterowie nie są zbyt wyraziści - zarówno ich zachowania jak i dialogi nie są zbyt przekonywujące. Niestety nie ma w tej powieści zbyt wiele zalet a szkoda, ponieważ nie spodziewałam się tak przeciętnej książki. Książkę przeczytałam w kilka dni i niewiele z niej zapamiętałam.

Uważam, że jest to pozycja zdecydowanie dla wielbicieli takich książek. Mimo iż książka nie przypadła mi do gustu to całkiem możliwe iż ktoś może odebrać tę książkę całkiem inaczej. W każdym razie nie polecam jej osobom wymagającym.

Cała opinia książki na stronie:
https://moichksiazekswiat.pl/dziennik-bridget-jones

"Dziennik Bridget Jones" ... Z czym może się kojarzyć? Czy tylko z książką? Otóż nie, gdyż na podstawie tej książki powstał znany zapewne niektórym osobom serial cieszący się pewnym zainteresowaniem jednakże jak dotąd nie słyszałam ani o serialu ani o książce, więc postanowiłam nadrobić zaległości. Sięgnęłam po tę książkę bez szczególnego zainteresowania... Czy...

To pierwszy raz gdy zawiodła mnie książka i ekranizacja okazała się lepsza :/ Mimo mojej wielkiej sympatii do filmu, książka niesamowicie mi się dłużyła albo wydawała mi się mniej barwna niż film. Wydała mi się mocno płytka. Szukałam emocji i wrażeń i ich nie znalazłam 🥲

To pierwszy raz gdy zawiodła mnie książka i ekranizacja okazała się lepsza :/ Mimo mojej wielkiej sympatii do filmu, książka niesamowicie mi się dłużyła albo wydawała mi się mniej barwna niż film. Wydała mi się mocno płytka. Szukałam emocji i wrażeń i ich nie znalazłam 🥲

Jestem zaskoczona, że można stworzyć świetny i zabawny film na podstawie tak słabej książki.
Rzadko się zdarza, żeby film był lepszy od książki, ale według mnie w tym przypadku, tak jest.

Jestem zaskoczona, że można stworzyć świetny i zabawny film na podstawie tak słabej książki.
Rzadko się zdarza, żeby film był lepszy od książki, ale według mnie w tym przypadku, tak jest.

Ekranizację Dziennika oglądałem dawno temu, ale pamiętam, że całkiem dobrze się bawiłem! Nie mogę tego do końca powiedzieć o książce... Na dłuższą metę, Bridget jest męcząca i zdecydowanie zbyt przewidywalna! Momentami dzieją się rzeczy zabawne, ale mimo tego, że wiedziałem na co się piszę, wybierając tę książkę, liczyłem na więcej frajdy z czytania! Poziom infantylności niektórych myśli i działań jest zdecydowanie zbyt wysoki ;) i dlatego dość trudno się to chwilami czytało. Forma dziennika ze stałymi punktami dotyczącymi wagi, kalorii, czy ilości wypalonych papierosów - fajna. Strój króliczka zarówno tutaj, jak i w filmie, to najbardziej chyba zabawny i charakterystyczny moment - wywołuje uśmiech na twarzy! I, mimo wszystko, z takim akcentem odkładam książkę na półkę :)

Ekranizację Dziennika oglądałem dawno temu, ale pamiętam, że całkiem dobrze się bawiłem! Nie mogę tego do końca powiedzieć o książce... Na dłuższą metę, Bridget jest męcząca i zdecydowanie zbyt przewidywalna! Momentami dzieją się rzeczy zabawne, ale mimo tego, że wiedziałem na co się piszę, wybierając tę książkę, liczyłem na więcej frajdy z czytania! Poziom infantylności...

„Dziennik Bridget Jones” jest niesamowicie zabawny w swojej naiwności, czy raczej- wciąż śmieszny. Paradoksalnie dalej rozśmiesza nas do łez postać niezamężne kobiety po trzydziestce, jej dylematy i obsesje, z którymi z jednej strony chcemy skończyć, bo są obiektywnie infantylne i chorobliwe, a z drugiej strony czytamy i i myślimy sobie czasami: „Bridget, też tak czasem myślę!”. Prawdę mówiąc, bawiłam się przy niej fantastycznie. Niby książka trochę nieaktualna, a jednak taka zrozumiała w swoim humorze…

„Dziennik Bridget Jones” jest niesamowicie zabawny w swojej naiwności, czy raczej- wciąż śmieszny. Paradoksalnie dalej rozśmiesza nas do łez postać niezamężne kobiety po trzydziestce, jej dylematy i obsesje, z którymi z jednej strony chcemy skończyć, bo są obiektywnie infantylne i chorobliwe, a z drugiej strony czytamy i i myślimy sobie czasami: „Bridget, też tak czasem...