Swoją drogą

Autor zabiera trzy najbliższe sobie osoby w trzy różne podróże, które są dla nich zarówno ucieleśnieniem marzeń i długoletnich pragnień, jak i lęków oraz konfrontacją z samym sobą. Oprócz historii bohaterów, opisów miejsc do których pojechali, możemy sami postawić sobie pytanie "co zrobiłbyś/zrobiłabyś na jego/jej miejscu". Jest to podróż wgłąb siebie okraszona ciekawostkami kulturowymi i przyrodniczymi. Polecam tę, jak i pozostałe książki Tomka Michniewicza, które napisane są profesjonalnym, reporterskim językiem, dzięki czemu czyta się je naprawdę dobrze. Nie brakuje też pięknych zdjęć, a bardzo estetyczne wydania cieszą oko.

Autor zabiera trzy najbliższe sobie osoby w trzy różne podróże, które są dla nich zarówno ucieleśnieniem marzeń i długoletnich pragnień, jak i lęków oraz konfrontacją z samym sobą. Oprócz historii bohaterów, opisów miejsc do których pojechali, możemy sami postawić sobie pytanie "co zrobiłbyś/zrobiłabyś na jego/jej miejscu". Jest to podróż wgłąb siebie okraszona...

Najlepszym podsumowaniem dla opowieści Tomasza Michnika są słowa samego autora: "Książka o podróżach, a zarazem książka-podróż...". Podróżnik oferuje nam bowiem nie tylko wędrówkę po odległych krajach, lecz także prezentuje przemiany następujące w kolejnych bliskich jej osobach. Jak dużo z naszych poglądów stanowią jedynie utwardzane latami stereotypy? Czy spełnianie wieloletnich marzeń zawsze prowadzi do szczęścia? Z pozoru proste pytania znajdują niejednoznaczne odpowiedzi, które pozostają otwarte do interpretacji przez czytelnika.

Najlepszym podsumowaniem dla opowieści Tomasza Michnika są słowa samego autora: "Książka o podróżach, a zarazem książka-podróż...". Podróżnik oferuje nam bowiem nie tylko wędrówkę po odległych krajach, lecz także prezentuje przemiany następujące w kolejnych bliskich jej osobach. Jak dużo z naszych poglądów stanowią jedynie utwardzane latami stereotypy? Czy spełnianie...

Tomka Michniewicza cenie przede wszystkim za pomysły na książki. Nie inaczej było w tym przypadku. Trzy podróże, trzy różne sposoby widzenia rzeczywistości. Pomijam zupełnie fakt że książkę czyta się wspaniale. Polecam z całego serca. Lekka, łatwa i przyjemna. W tym konkretnym przypadku to wielki komplement.

Tomka Michniewicza cenie przede wszystkim za pomysły na książki. Nie inaczej było w tym przypadku. Trzy podróże, trzy różne sposoby widzenia rzeczywistości. Pomijam zupełnie fakt że książkę czyta się wspaniale. Polecam z całego serca. Lekka, łatwa i przyjemna. W tym konkretnym przypadku to wielki komplement.

Bardzo wciągająca, w zasadzie książka na jeden-dwa wieczory.
Czym jest podróż? Co ma zmienić w człowieku? Sporo pytań autora i sporo pytań osobistych, które budziły się w trakcie czytania.
Książkę potraktowałam jako lustro własnego stosunku do podróżowania, zwiedzania, poznawania. Jako moje chcę/nie chcę, pragnę/nie potrzebuję, warto/nie warto. Sporo przemyśleń z opisów wypraw z trzema ważnymi dla Autora osobami, które miały przebudzić się z letargu w trakcie wyjazdu? Zrozumieć? Spełnić swoje marzenia? I co z tego wyszło dla nich wszystkich?

Dziękuję Autorowi za tę książkę i śmiało polecam każdemu, kto chce pobuszować po swoich tęsknotach, a także dowiedzieć się o przerażającym wschodnim Kamerunie, nieoczywistej Arabii Saudyjskiej oraz bluesowym Nowym Orleanie.

Bardzo wciągająca, w zasadzie książka na jeden-dwa wieczory.
Czym jest podróż? Co ma zmienić w człowieku? Sporo pytań autora i sporo pytań osobistych, które budziły się w trakcie czytania.
Książkę potraktowałam jako lustro własnego stosunku do podróżowania, zwiedzania, poznawania. Jako moje chcę/nie chcę, pragnę/nie potrzebuję, warto/nie warto. Sporo przemyśleń z opisów...

Warto podkreślić, że opowieści i doświadczenia autora są subiektywnymi wrażeniami, które mogą różnić się od rzeczywistych warunków panujących w danym kraju czy regionie. Niestety nie wybrzmiewa to z treści książki. Warto zatem zachować dystans i rozwagę w traktowaniu informacji przekazywanych przez autora.

Warto podkreślić, że opowieści i doświadczenia autora są subiektywnymi wrażeniami, które mogą różnić się od rzeczywistych warunków panujących w danym kraju czy regionie. Niestety nie wybrzmiewa to z treści książki. Warto zatem zachować dystans i rozwagę w traktowaniu informacji przekazywanych przez autora.

Bardzo wciągająca książka napisana z ciekawej perspektywy. Oczywiście były wątki ciekawsze i nieco nudniejsze. Jednak poza tym to 100% można polecić.

Bardzo wciągająca książka napisana z ciekawej perspektywy. Oczywiście były wątki ciekawsze i nieco nudniejsze. Jednak poza tym to 100% można polecić.

Swoją drogą czyta się bardzo dobrze. Była to pierwsza książka na jaką trafiłem Tomka Michniewicza. Nie mniej jednak im dalej w las, tym zaczyna się coraz mniej lubić autora. Tomek zabiera w podróż m.in swoją żonę i ojca - czyli trudne postacie. Ja sam bym się chyba nie odważył pisać o kimś bliskim. W wyjeździe z ojcem szczególnie widać jakby autor cały czas się wywyższał swoim stylem życia nad innymi i tylko jego sposób pozwala doznać całkowitego szczęścia i maksymalnych wrażeń z życia. Podkreśla czasami jakby reszta osób, całkiem zwyczajnych, którzy mają swoją pracę, rutynę, zwykle spacery z psem i kilka razy w roku wyjazdy na urlop, całkowicie nie liczyły się na świecie. Poza tym osobiste przekonania Tomka odnośnie Arabii Saudyjskiej są podawane jak fakty, a nie opinie. Za to wszystko ocena odjęta na 6 jako książka dobra. Bo to jest dobra książka i warto ją przeczytać, ale nie wolno brać wszystkiego do serca.

Swoją drogą czyta się bardzo dobrze. Była to pierwsza książka na jaką trafiłem Tomka Michniewicza. Nie mniej jednak im dalej w las, tym zaczyna się coraz mniej lubić autora. Tomek zabiera w podróż m.in swoją żonę i ojca - czyli trudne postacie. Ja sam bym się chyba nie odważył pisać o kimś bliskim. W wyjeździe z ojcem szczególnie widać jakby autor cały czas się wywyższał...

Niesamowite i poruszające historie. Tomek Michniewicz zabiera nas w 3 całkowicie od siebie różne miejsca, kultury, przy czym częstuje nas takimi historiami, które przeżywamy wspólnie z nim i z jego towarzyszami. Pełno momentów, które wzruszają, które oburzają i które sprawiają, że budzi się w człowieku żyłka podróżnika. Serdecznie polecam - ocena 4,5.

Niesamowite i poruszające historie. Tomek Michniewicz zabiera nas w 3 całkowicie od siebie różne miejsca, kultury, przy czym częstuje nas takimi historiami, które przeżywamy wspólnie z nim i z jego towarzyszami. Pełno momentów, które wzruszają, które oburzają i które sprawiają, że budzi się w człowieku żyłka podróżnika. Serdecznie polecam - ocena 4,5.

3 opowieści o tym, że to co wydaje się dla nas dziwne, dla innych jest normalną codziennością. Każda kultura wnosi coś wyjątkowego - postrzeganie czasu, relacji, życia, zasad.

3 opowieści o tym, że to co wydaje się dla nas dziwne, dla innych jest normalną codziennością. Każda kultura wnosi coś wyjątkowego - postrzeganie czasu, relacji, życia, zasad.

Do tej książki mam szczególny sentyment...bo od niej między innymi zaczęła się moja pasja pisania wierszy, piosenek, opowiadań, recenzji i słów w jeszcze innych formach.
Przeczytałam ją w innej kolejności, niż czyta się normalnie, /czyli od początku do końca/, bo kto powiedział, że nie można czytać właśnie tak jak ja to zrobiłam, czyli - najpierw przeczytałam opowieść środkową, o wyprawie Tomka/lubi jak się tak na niego mówi/ z żoną do Arabii Saudyjskiej, następnie o wyprawie z ojcem do Nowego Orleanu i na końcu o wyprawie z kolegą do Afryki.

Dobrze, przyznam się Wam, że to z czystej ciekawości nie mogłam doczekać się, co też on z żoną doświadczył w tej podróży, czy stawiane na początku wyobrażenia, potwierdzą się, czy zostaną poddane ciężkiej próbie. A może to, że sama jestem kobietą i zaintrygowało mnie czy ja podjęłabym się takiego wyzwania i pojechała do Arabii Saudyjskiej? Przeżywałam to co czuła Marianna, żona Tomka a czytając o potajemnej sztuce w teatrze, miałam ciarki. Okazuje się, że można tam być i tworzyć, a my nadal żyjemy stereotypami.

Trzecia podróż, ta z ojcem do kraju i miejsca, gdzie wszystko jest muzyką/szlakiem legend jazzu i bluesa/ pokazał mi, jakie trudne mogą być męskie relacje, te ojca z synem, jak różne postrzeganie codzienności i przyjemności. Czasami wydaje się nam, że wiemy lepiej, co drugiej osobie sprawi przyjemność. Tu doświadczyłam uczucia, że tak dążymy, dążymy do czegoś, a jak już to osiągniemy, to wcale nie sprawia nam to takiej przyjemności jak mogłoby się nam wydawać na początku drogi.

Ostatnia historia o podróży do Afryki, odmieniła moje życie. Z czasem dowiem się, że kolegę Tomka też. Ta historia tak mną wstrząsnęła, że przyszła do mnie vena i wypłynęły ze mnie najpierw słowa piosenek, później wierszy. To nie tylko słowa, ale też gotowe melodie miałam w głowie. Zastanawiałam się, co takiego jest w tej opowieści, że takie rzeczy mi się przytrafiły i doszłam do wniosku, że tak opisana bieda, wybory, gdy nie wiesz, kogo rapować- starego czy dziecko obudziły we mnie ukryte pokłady wrażliwości.

Tomek pisze obrazowo, lekko operując słowem, bez lukrowania i zbędnych ozdobników. Czasami miałam wrażeniem, że pisze tak jak mówi, a mówcą jest świetnym. Najważniejsze, że zaprasza czytelnika do głębszej refleksji, zastanowienia się czy mamy jeszcze czas czekać aż nadejdzie ten właściwy moment.

Książka pięknie wydana przez wydawnictwo Otwarte, na pięknym, śliskim papierze. Czułam tę estetykę w czytaniu.

A Te słowa Tomka, już na zawsze ze mną zostaną i są podkreślone wężykiem w moim zeszycie z cytatami: „Wszystko zaczyna się od decyzji. Nie możesz czekać na właściwy moment, bo on nigdy nie nadejdzie. Za bardzo zapełniamy swoje życie, za szybko wszystko pędzi. Codzienność w biegu zagłusza nam to, co naprawdę ważne. Trzeba podjąć decyzję, zrobić pierwszy krok. Reszta sama się jakoś ułoży".

To książka, która zajmuje ważne miejsce na mojej półce i w rankingu tych ulubionych jest na samym szczycie. Mnie inspirują takie książki do tego, aby przeczytać wszystko inne, co taki autor napisał. I nie zawiodłam się, bo reportaże Tomka spisane w książce „ Świat równoległy” są jednymi z lepszych, jakie czytałam. No dobrze, na równi z „ Najlepszymi butami na świecie” Michała Olszewskiego.

Ps. Polecam każdemu, a szczególnie tym, którzy chcą odkryć w sobie pasję pisania i wszelkiego rodzaju tworzenia. Dawno nie spotkałam tak pozytywnego człowieka zarażającego pasją życia.

Do tej książki mam szczególny sentyment...bo od niej między innymi zaczęła się moja pasja pisania wierszy, piosenek, opowiadań, recenzji i słów w jeszcze innych formach.
Przeczytałam ją w innej kolejności, niż czyta się normalnie, /czyli od początku do końca/, bo kto powiedział, że nie można czytać właśnie tak jak ja to zrobiłam, czyli - najpierw przeczytałam opowieść...