Motyl na szpilce

Nie czytałam książki, ale przeczytałam opinie, jako że byłam ciekawa, jak oceniana jest pani, która uczy ludzi (za pieniądze oczywiście),nie tylko jak dobrze pisać, ale jak napisac bestseller. To mnie zawsze zadziwia u tych ludzi "uczących" - mają przepis na arcydzieło literackie w małym paluszku i zamiast takowe napisać i zdobyć nie tylko sławę, ale i duże pieniądze, to męczą się, namawiając ludzi na zapłacenie kilkuset złotych za "kursy". Pani owa się na mnie obraziła na FB i zablokowała, po tym jak miałam czelność nie zachwycić się jej wykładem - nie było czym; stek powielanych nagminnie "mądrości" jak pisać, a jak nie pisać, z nieśmiertelnymi przymiotnikami w roli głównej i równie nieśmiertelną "strukturą". Nie polecam tej pani.

Nie czytałam książki, ale przeczytałam opinie, jako że byłam ciekawa, jak oceniana jest pani, która uczy ludzi (za pieniądze oczywiście),nie tylko jak dobrze pisać, ale jak napisac bestseller. To mnie zawsze zadziwia u tych ludzi "uczących" - mają przepis na arcydzieło literackie w małym paluszku i zamiast takowe napisać i zdobyć nie tylko sławę, ale i duże pieniądze, to...

"— Ewciu… — Maciek jęknął w słuchawkę. — Powiedz mi, co to za facet. Brat do ciebie przyjechał?
— Nie twoja sprawa.
— Jestem pewien, że brat. Ewka, nie dręcz mnie. Muszę cię zobaczyć.
W tym momencie Leszek, mokry, owinięty ręcznikiem, wszedł do pokoju. Filek, który do tej pory drzemał na pufie, natychmiast zeskoczył na podłogę i podbiegł do wybranka swego kociego serca. Leszek, w doskonałym humorze, zawołał na cały głos:
— Chodź do mnie, maleńka! — złapał kota i przytulił go do policzka. — O tak, dobrze, mmm…"

„Motyl na szpilce” to jedyna napisana przez Beatę Wawryniuk powieść. Powiem szczerze: gdyby było ich więcej, z całą pewnością nie sięgnęłabym po kolejną. Można by ją teoretycznie zakwalifikować do lekkich czytadeł, ale od typu książek oczekuję, że pozwolą mi nieco odpocząć od myślenia, a przy okazji będę miała się z czego pośmiać. Tymczasem lektura „Motyla na szpilce” bardziej mnie zmęczyła niż odprężyła, a przez sto siedemdziesiąt sześć stron zaśmiałam się aż jeden raz — przy fragmencie umieszczonym na początku tego wpisu.

Ewa Bielska ma jeden zasadniczy problem: wokół roi się od zakochanych par, świeżo upieczonych mężatek i coraz częściej mowa o dzieciach, a w jej życiu mężczyzny brak. Dlatego też za główny cel stawia sobie znalezienie kandydata na męża — i z widoczną desperacją zabiera się za realizację planu. O ile można mówić o jakimś planie — zarówno w przypadku życia głównej bohaterki, jak i… pisania tej książki. Autorka funduje czytelnikom obserwację codziennych perypetii Ewy, ale całości brakuje dobrze zdefiniowanego początku i końca: w „Motylu na szpilce” tak naprawdę nic konkretnego się nie dzieje.

Język, jakim napisano książkę, jest mocno potoczny — w sposób, który dla mnie osobiście był irytujący. Bo co za dużo, to niezdrowo. Ponadto zdarzają się błędy — i to z kategorii rażących! Kiedy natrafiłam na hasło „Choć na spacerek”, miałam ochotę przerwać czytanie i zapomnieć, co przed chwilą zobaczyłam.

"— Ewciu… — Maciek jęknął w słuchawkę. — Powiedz mi, co to za facet. Brat do ciebie przyjechał?
— Nie twoja sprawa.
— Jestem pewien, że brat. Ewka, nie dręcz mnie. Muszę cię zobaczyć.
W tym momencie Leszek, mokry, owinięty ręcznikiem, wszedł do pokoju. Filek, który do tej pory drzemał na pufie, natychmiast zeskoczył na podłogę i podbiegł do wybranka swego kociego serca....

Książka zaczęła się tak zabawnie, ciepło tak... swojsko. Jednak im dalej, tym ta "swojskość" co raz bardziej zaczynała mi działać na nerwy. Po lekturze nabawiłam się permanentnej alergii na słowo "rechotać". Tak, co parę stron główna bohaterka, wraz ze swoją przyjaciółką biorą się pod boki i rechocą. Mnie do rechotu z tego powodu było bardzo daleko.

Część przygód bardzo zabawna, część niestety kipi kiczem i tymi okropnymi słowami, do których autorka widocznie pała ogromną miłością.

Nie narzekam, bo trochę się nawet uśmiechałam czytając. No i jednym z bohaterów jest kot, w dodatku na okładce przedstawiony jako rudzielec, co znacząco wzbudza moją sympatię.

Nie jest źle, choć to rechotanie pozostawiło we mnie taki niesmak, że aż ciężko mi o tym nie pomyśleć za każdym razem, kiedy spoglądam na półkę, na której stoi owa książka.

Książka zaczęła się tak zabawnie, ciepło tak... swojsko. Jednak im dalej, tym ta "swojskość" co raz bardziej zaczynała mi działać na nerwy. Po lekturze nabawiłam się permanentnej alergii na słowo "rechotać". Tak, co parę stron główna bohaterka, wraz ze swoją przyjaciółką biorą się pod boki i rechocą. Mnie do rechotu z tego powodu było bardzo daleko.

Część przygód bardzo...

Taka sobie, banalna historyjka napisana lekkim piórem, z odrobiną humoru.
Główna bohaterka wiecznie nieszczęśliwa, z kompleksami i harda przyjaciółka, która ją wspiera na swój szorstki sposób. Do przeczytania na raz i do zapomnienia ;)

Taka sobie, banalna historyjka napisana lekkim piórem, z odrobiną humoru.
Główna bohaterka wiecznie nieszczęśliwa, z kompleksami i harda przyjaciółka, która ją wspiera na swój szorstki sposób. Do przeczytania na raz i do zapomnienia ;)

Główna bohaterka Ewa boryka się z problemami typu: odwieczny brak mężczyzny (a wokół tyle zakochanych par...),brak samoakceptacji, w pewnym momencie brak pracy oraz nieoczekiwana zmiana płci u domowego pupila. Próbuje sobie z tym wszystkim poradzić pisząc m.in. "Przewodnik życiowy Ewy B." i zgodnie z nim postępując. W międzyczasie zostaje muzą i modelką pewnego malarza, poznaje też kilku potencjalnych kandydatów na... męża? ojca swoich dzieci?

Książka lekka, ale jak dla mnie "za lekka", może skierowana do ciut młodszego czytelnika :) choć bywały momenty zabawne, to całość trochę przerysowana.

Główna bohaterka Ewa boryka się z problemami typu: odwieczny brak mężczyzny (a wokół tyle zakochanych par...),brak samoakceptacji, w pewnym momencie brak pracy oraz nieoczekiwana zmiana płci u domowego pupila. Próbuje sobie z tym wszystkim poradzić pisząc m.in. "Przewodnik życiowy Ewy B." i zgodnie z nim postępując. W międzyczasie zostaje muzą i modelką pewnego malarza,...

Generalnie słaba.
Bohaterka z jej wręcz panicznym poszukiwaniem mężczyzny i sposobu na życie była po kilku takich samych akcjach mdła i niesmaczna.
Jestem na nie.
A szkoda, bo początek był niezły.

Generalnie słaba.
Bohaterka z jej wręcz panicznym poszukiwaniem mężczyzny i sposobu na życie była po kilku takich samych akcjach mdła i niesmaczna.
Jestem na nie.
A szkoda, bo początek był niezły.

Zapewne ta ksiazka nie zapadnie mi dlugo w pamieci. Czyta sie ja dosc przyjemnie, lecz po co czytac o zwyklych sytuacja z zycia skoro problemy ma sie na co dzien? Zdecydowanie wole oddawac sie marzeniom i choc na chwilke oderwac sie od codziennosci.

Zapewne ta ksiazka nie zapadnie mi dlugo w pamieci. Czyta sie ja dosc przyjemnie, lecz po co czytac o zwyklych sytuacja z zycia skoro problemy ma sie na co dzien? Zdecydowanie wole oddawac sie marzeniom i choc na chwilke oderwac sie od codziennosci.

Świetna książka, szybko się ją czyta. Momentami rozbawiła mnie do łez

Świetna książka, szybko się ją czyta. Momentami rozbawiła mnie do łez

Książka ogólnie okey
Fajnie się czyta
Prosta łatwa i przyjemna na długi wieczór
Typowe romansidło.

Książka ogólnie okey
Fajnie się czyta
Prosta łatwa i przyjemna na długi wieczór
Typowe romansidło.

Książka lekka,dowcipna. Dobra na poprawę humoru

Książka lekka,dowcipna. Dobra na poprawę humoru