Osiem cztery

Debiut świetnego pisarza zmarłego przedwcześnie śmiercią tragiczną. Warto sięgnąć po tę mięsistą książkę i spędzić trochę czasu z jej młodocianymi bohaterami, których głównym zajęciem jest poszukiwanie grzybów halucynogennych.

Debiut świetnego pisarza zmarłego przedwcześnie śmiercią tragiczną. Warto sięgnąć po tę mięsistą książkę i spędzić trochę czasu z jej młodocianymi bohaterami, których głównym zajęciem jest poszukiwanie grzybów halucynogennych.

Czytałem w pociągu relacji Katowice - Gdynia. Piłem wódkę z sokiem w butelce po oranżadzie dla niepoznaki. Jakoś ten pociąg, ta wódka i ta historia mi się rymują i dobrze tę podróż wspominam.

Czytałem w pociągu relacji Katowice - Gdynia. Piłem wódkę z sokiem w butelce po oranżadzie dla niepoznaki. Jakoś ten pociąg, ta wódka i ta historia mi się rymują i dobrze tę podróż wspominam.

Żeby tak zadebiutować - trzeba być po prostu genialnym!

Żeby tak zadebiutować - trzeba być po prostu genialnym!

Niewiele czytałam tak lekkich i prawdziwych powieści. Byłam chwilkę młodsza od bohatera, gdy dałam mu prowadzić się za rękę. po przestrzeniach, których znajmośc wydawała mi się aż niewiarygodna. Nachacz jest geniuszem słowa, żartu i zrozumienia. Krótkim obrazem wieczora, umiejętnie zbiera, tak często patatetyczne, najważniejsze zagadnienia młodośći. Subtelnie szeptając o metafizyce, rozszerza w uśmiech usta czytelnika.

Niewiele czytałam tak lekkich i prawdziwych powieści. Byłam chwilkę młodsza od bohatera, gdy dałam mu prowadzić się za rękę. po przestrzeniach, których znajmośc wydawała mi się aż niewiarygodna. Nachacz jest geniuszem słowa, żartu i zrozumienia. Krótkim obrazem wieczora, umiejętnie zbiera, tak często patatetyczne, najważniejsze zagadnienia młodośći. Subtelnie szeptając o...

"Osiem cztery" to debiut Mirosława Nahacza, powieść, którą napisał przed maturą mając osiemnaście lat i położył na stole Andrzeja Stasiuka, jednego z założycieli Wydawnictwa Czarne. Ten tą niewielką powieścią się zachwycił i bardzo szybko książka została wydana.
Mirosław Nahacz zmarł 21 lipca 2007 roku w Warszawie. Popełnił samobójstwo w wieku 23 lat, cztery lata po ukazaniu się tej książki.

Macie tak z książkami, że je lubicie i nie lubicie zarazem?
Ja czasem tak mam i to właśnie jest taki przypadek.

Gdy przeczytałam pierwszą z trzech powieści, którą 24 marca 2021 roku Wydawnictwo Czarne wznowiło w jednym zbiorze jako hołd dla przedwcześnie zmarłego pisarza, to moje pierwsze wrażenie zarówno to w trakcie czytania, jak i na koniec było, ALE O CO CHODZI? Co w tym takiego wyjątkowego?

Ot, zebrała się zgraja gówniarzy, Olgiert, Andrew, Tępy i inni, ruszają sobie chłopaki na na hale w poszukiwaniu grzybków (nie mylić z grzybami) i nawet kilka udaje im się znaleźć. Przy okazji piją, bynajmniej nie wodę, palą, ale nie tylko papierosy i zaliczają zgon, całkowity lub częściowy i se kurde wchodzą, wchodzą i wchodzą... żeby pooglądać... wschód słońca...
A w trakcie tego chlania i jarania toczy się gadka szmatka między wódką a grzybkiem, jak to nazywamy, wynurzenia egzystencjonalne, które potrafią zmęczyć czytelnika, jak rozmowa z autentycznym pijanym.

I to, co z tego bełkotu przedzierało się do mnie przez jakiś czas od momentu jej przeczytania w końcu się przedarło uświadamiając mi, że w tej książce nic nie jest na siłę, że dzięki temu, jak została napisana stała się na wskroś prawdziwa.
Dotarł do mnie obraz młodych ludzi, którzy z jednej strony wydają się znudzeni, jakby nie mieli nic lepszego do roboty, ale tak naprawdę to są pełni obaw. Czuć strach przed dorosłością i tym, że życie jakie na nich czeka nie będzie niczym więcej jak wytyczoną ścieżką z punktu A do punktu B i z powrotem i tak w kółko.

Zaznaczyć też trzeba, że pierwszoosobowy narrator posługuje się nad wyraz plastycznym i potocznym językiem nie szczędząc dosadności.

Bardzo wyrazisty obraz pokolenia '84.

"Osiem cztery" to debiut Mirosława Nahacza, powieść, którą napisał przed maturą mając osiemnaście lat i położył na stole Andrzeja Stasiuka, jednego z założycieli Wydawnictwa Czarne. Ten tą niewielką powieścią się zachwycił i bardzo szybko książka została wydana.
Mirosław Nahacz zmarł 21 lipca 2007 roku w Warszawie. Popełnił samobójstwo w wieku 23 lat, cztery lata po...

wkurzająca trochę ta książka, bo średnio mnie interesuje, że kilku gówniarzy pije, ćpa i się czołga.
ale! jak wchodzą na dach (zastanawiałam się gdzie oni wchodzą, bo opis jakby wspinali się do nieba) i oglądają wschód słońca i przeżywają go, to nagle rozumiem, że to nie zwykły patusek, tylko super wrażliwy gościu. i ja wiem, że to jest prawda, że nic nie zostało zmyślone, ewentualnie wykreowane. ale nie ma w tej książce cienia fałszu. przypomina mi o chłopakach, których znam.

wkurzająca trochę ta książka, bo średnio mnie interesuje, że kilku gówniarzy pije, ćpa i się czołga.
ale! jak wchodzą na dach (zastanawiałam się gdzie oni wchodzą, bo opis jakby wspinali się do nieba) i oglądają wschód słońca i przeżywają go, to nagle rozumiem, że to nie zwykły patusek, tylko super wrażliwy gościu. i ja wiem, że to jest prawda, że nic nie zostało zmyślone,...

O życiu, imprezach, kumplach i wspólnych włóczęgach.
Nachwcz przeżywał świat we wzmożonym napięciu, i każdy z nas czytając Osiem Cztery tego doświadczy.

O życiu, imprezach, kumplach i wspólnych włóczęgach.
Nachwcz przeżywał świat we wzmożonym napięciu, i każdy z nas czytając Osiem Cztery tego doświadczy.

Nahacz to był wielki talent literacki. Osiem cztery to taka opowieść o chłopakach ze szkoły średniej którzy piją, ćpają, grzybią bo im się nudzi. Bo wiedzą podskórnie że należą do pokolenia w którym niby wszystko okej, tylko ten egzystencjalny lęk. To męcząca i wciągająca jednocześnie lektura. Nahacz pisał świetnie i oryginalnie. Do nikogo niepodobny, od nikogo nie czerpał. Ot, usiadł i napisał.

Nahacz to był wielki talent literacki. Osiem cztery to taka opowieść o chłopakach ze szkoły średniej którzy piją, ćpają, grzybią bo im się nudzi. Bo wiedzą podskórnie że należą do pokolenia w którym niby wszystko okej, tylko ten egzystencjalny lęk. To męcząca i wciągająca jednocześnie lektura. Nahacz pisał świetnie i oryginalnie. Do nikogo niepodobny, od nikogo nie czerpał....

Dość męczący słowotok nagrzanego młodziana.

Dość męczący słowotok nagrzanego młodziana.

Głos pokolenia urodzonych u końca '80, dorastających na początku '00. Zderzenie komunizmu z kapitalizmem, a raczej ich fantasmagorii. Imprezy, introspekcje, imersje.

Głos pokolenia urodzonych u końca '80, dorastających na początku '00. Zderzenie komunizmu z kapitalizmem, a raczej ich fantasmagorii. Imprezy, introspekcje, imersje.