Kolejne czytanie po prawie 6 latach.
Fabula wciaga, ciezko sie oderwac od lektury i w koncu moge siegnac po kontynuacje.

Kolejne czytanie po prawie 6 latach.
Fabula wciaga, ciezko sie oderwac od lektury i w koncu moge siegnac po kontynuacje.

“Thunderhead” jest kontynuacją historii osadzonej w świecie, gdzie śmierć została pokonana, a społeczeństwo kontrolowane jest przez Thunderheada - sztuczną inteligencję nadzorującą wszystkie aspekty życia ludzkiego, z wyjątkiem jednego: zadawania śmierci. Tę funkcję pełnią kosiarze, którzy selektywnie "zbierają" ludzi, dbając o odpowiednią liczebność populacji.

Jest to druga część serii "Żniwa śmierci", dlatego nie zdradzę zbyt wiele na temat fabuły. Chciałabym jednak podzielić się moją subiektywną opinią na jej temat. Mam do tej książki dość specyficzne podejście. Z jednej strony była dla mnie interesująca i naprawdę dobrze się przy niej bawiłam, z drugiej jednak trudno było mi się w pełni zaangażować w historię, co sprawiło, że jej ukończenie zajęło mi więcej czasu. Z tego powodu pierwszą część serii wspominam znacznie lepiej.

Niezmiennie, Neal Shusterman doskonale balansuje między dynamiczną akcją a głęboką introspekcją, prezentując zarówno złożone wydarzenia, jak i filozoficzne rozważania na temat ludzkiej natury, moralności oraz przyszłości naszego świata.

Postacie w tej serii zdumiewają swoją złożonością; są świetnie skonstruowane i z przyjemnością śledziłam ich przemiany.

Jeśli chodzi o moje dalsze plany związane z tą serią, mój entuzjazm nieco opadł, choć trudno mi dokładnie określić dlaczego. Planuję zrobić sobie przerwę, jednak w przyszłości na pewno będę chciała wrócić do tego świata i poznać dalsze jego losy.

“Thunderhead” jest kontynuacją historii osadzonej w świecie, gdzie śmierć została pokonana, a społeczeństwo kontrolowane jest przez Thunderheada - sztuczną inteligencję nadzorującą wszystkie aspekty życia ludzkiego, z wyjątkiem jednego: zadawania śmierci. Tę funkcję pełnią kosiarze, którzy selektywnie "zbierają" ludzi, dbając o odpowiednią liczebność populacji.

Jest to...

Opowieść o ludzkiej naturze i jej okrutnym współistnieniu ze sztuczną inteligencją. Człowiek nigdy nie odda władzy innemu bytowi.

Opowieść o ludzkiej naturze i jej okrutnym współistnieniu ze sztuczną inteligencją. Człowiek nigdy nie odda władzy innemu bytowi.

Neal Shusterman w drugiej części cyklu udowadnia swoje niekwestionowane umiejętności twórcze i wyobraźnię, serwując nam wspaniałą kontynuację historii. Powieść pozostawia czytelnika pod wrażeniem, oferując jeszcze więcej emocji i przygód. Wspaniali bohaterowie, których poznaliśmy już w pierwszej części, znów stają w obliczu wyzwań, tym razem w świecie, który staje się coraz bardziej nieprzewidywalny, co sprawia, że lektura jest jeszcze bardziej emocjonująca niż poprzednio. Nieustannie rozwijająca się akcja i świetny styl pisania sprawiają, że książka jest prawdziwą przyjemnością i przynosi nam niezapomniane momenty oraz zaskakujące zwroty wydarzeń. Udział sztucznej inteligencji w narracji dodaje jej interesującego wymiaru.
Autor prowadzi nas przez próby walki głównych postaci z zepsuciem, które zaczyna zżerać ten pozornie idealny świat od środka.
To historia, którą trudno odłożyć, a z każdą kolejną stroną chce się odkrywać więcej tajemnic tego niezwykłego świata. Dlatego gorąco polecam tę książkę wszystkim, którzy lubią wciągające opowieści pełne akcji i niezwykłych przygód.

Neal Shusterman w drugiej części cyklu udowadnia swoje niekwestionowane umiejętności twórcze i wyobraźnię, serwując nam wspaniałą kontynuację historii. Powieść pozostawia czytelnika pod wrażeniem, oferując jeszcze więcej emocji i przygód. Wspaniali bohaterowie, których poznaliśmy już w pierwszej części, znów stają w obliczu wyzwań, tym razem w świecie, który staje się coraz...

Budowa świata, mimo ciekawego założenia, jest skrajnie nielogiczna, jeszcze gorzej wyglądają bohaterowie i ich relacje.

Budowa świata, mimo ciekawego założenia, jest skrajnie nielogiczna, jeszcze gorzej wyglądają bohaterowie i ich relacje.

Książkę mogę podzielić na 3 części. Pierwsza wciągnęła mnie bez reszty i był to początek. Środek mnie niesamowicie wynudził, bo akcja jak dla mnie strasznie zwolniła. Zakończenie mnie zaskoczyło, kompletnie się takiego nie spodziewałam.

Strasznie mało mi było Rowana. Zżyłam się z nim i nie mogłam przeboleć, że tak mało było z nim rozdziałów. Poznajemy jednak niejakiego Greysona, który ma być ważną postacią w 3 tomie. Postać Citry, kosiarz Anastazji zrobiła na mnie wrażenie, tak samo jak kosiarz Curie, którą pokochałam.

Końcówka książki jest rewelacyjna. Od razu sięgam po kolejną część. Polecam!

Książkę mogę podzielić na 3 części. Pierwsza wciągnęła mnie bez reszty i był to początek. Środek mnie niesamowicie wynudził, bo akcja jak dla mnie strasznie zwolniła. Zakończenie mnie zaskoczyło, kompletnie się takiego nie spodziewałam.

Strasznie mało mi było Rowana. Zżyłam się z nim i nie mogłam przeboleć, że tak mało było z nim rozdziałów. Poznajemy jednak niejakiego...

Nie zawiodłam się. Drugi tom „Kosiarzy” – „Thunderhead” był równie dobry, jeśli nie lepszy, jak pierwszy.

Historia, która trzyma nas w emocjonalnym rollercoasterze, raz przyspieszała, raz zwalniała, ale nie potrafiła przez cały czas wyjść mi z głowy.

Domyślam się, że można tej książce zarzucić to, że jest długa i akcja rozwija się powoli. Dla mnie to zaleta, pozwala mi to na zagłębienie się w ten świat i zastanawianie nad każdym jego szczegółem, zanim nastąpi ostateczny finał.

To coś więcej niż opowieść o kilku głównych bohaterach, bo ciągle pojawiają się kolejni, którzy z początku będąc na trzecim planie, nagle okazują się niesamowicie ważni. No i system rządzący światem, który z każdym rozdziałem staje się coraz większą zagadką, a ilość niewiadomych tylko narasta.

Patrząc zupełnie głęboko jak i banalnie można powiedzieć, że książki rzucają nowe światło na pojęcie śmierci. A całkiem racjonalnie podsumowując – przynajmniej pozwalają się nad nim zastanowić.

Idę czytać trzeci tom, choć boję się poznać zakończenie.

Nie zawiodłam się. Drugi tom „Kosiarzy” – „Thunderhead” był równie dobry, jeśli nie lepszy, jak pierwszy.

Historia, która trzyma nas w emocjonalnym rollercoasterze, raz przyspieszała, raz zwalniała, ale nie potrafiła przez cały czas wyjść mi z głowy.

Domyślam się, że można tej książce zarzucić to, że jest długa i akcja rozwija się powoli. Dla mnie to zaleta, pozwala mi to...

Po burzliwym konklawe Citra skupia się na byciu Kosiarz Anastazją. Nie jest to proste zadanie, gdyż wraz ze swoją mentorką staje się celem tajemniczych zabójców. W tym samym czasie Rowan, pomimo braku oficjalnego tytułu kosiarza, decyduje się przyjąć imię Lucyfer i zgotować piekło sędziom, którzy zboczyli ze ścieżki prawości. Gdy Kosodom drży od spisków, Thunderhead zmaga się z własnymi ograniczeniami. Czy wszechwiedzący system znajdzie luki w prawie i ochroni ludzkość przed jej zepsuciem?

Po wielkim wrażeniu jakie wywarł na mnie pierwszy tom serii, nie mogłam się doczekać "Thunderheada". Neal przekonał mnie do swej wizji świata i ponownie od pierwszych stron przykuł moją uwagę tak, że pomimo obszerności tej książki bardzo szybko miałam ją za sobą. O ile wprowadzenie do serii było iście porywające, nietuzinkowe, o tyle druga część to już nieco wolniejsze tempo. Nie była to jednak nudna książka, emocji dodawały spiski na każdym kroku, zdrady i pozytywne zaskoczenia.

W kreacji bohaterów czegoś mi brakowało, nie byli tak charakterni jak w "Kosiarzach". Darzę ich jednak pewną sympatią i nie ukrywam, że zastanawiałam się czy autor utrzyma wszystkich przy życiu i - nie zdradzając za wiele - złamał mi serce więcej niż raz. Odczucia, które pojawiły się podczas lektury tj. żal, smutek, troska, ulga, złość, świadczą o tym, że nie potrafiłam z obojętnością podejść do tej historii, z czego bardzo się cieszę. Miałam obawy co do Thunderheada (któremu również autor udzielił głosu),ale początkowy sceptycyzm zastąpiła ciekawość.

Książka ta jest na tyle intrygująca, że kilka niedociągnięć, naiwnych schematów nie jest w stanie jej dla mnie zepsuć. Obserwowanie świata, w którym wszechwiedzący Thunderhead jest "zbawcą", a równocześnie może stanowić pewne niebezpieczeństwo czy pozostać bierny w obliczu pewnych zbrodni w imię wyższego dobra, było emocjonalnym rollercoasterem. Jeśli lubicie spokojne wieczory bez zbędnych rozważań i emocji, to "Thunderhead" nie jest dla Was. Do lektury tej serii zdecydowanie zachęcam wszystkich, których ciągnie do przygody, wstrzymywania oddechu, zaciskania zębów i totalnej rozsypki po przeczytaniu kulminacyjnych stron powieści. Nie czekajcie - czytajcie!
" Zezwolenie to nadęty trup wolnego wyboru."

Po burzliwym konklawe Citra skupia się na byciu Kosiarz Anastazją. Nie jest to proste zadanie, gdyż wraz ze swoją mentorką staje się celem tajemniczych zabójców. W tym samym czasie Rowan, pomimo braku oficjalnego tytułu kosiarza, decyduje się przyjąć imię Lucyfer i zgotować piekło sędziom, którzy zboczyli ze ścieżki prawości. Gdy Kosodom drży od spisków, Thunderhead zmaga...

Gdyby nie to, że chcę skończyć te serię to myślę że nie dotrwalabym nawet do połowy...

Gdyby nie to, że chcę skończyć te serię to myślę że nie dotrwalabym nawet do połowy...

Bardzo grubymi nićmi szyta. Postacie w pierwszej części były zero jedynkowe, natomiast w tej cześci są już wręcz nieudolną kreacją. Nawet brutalność niektórych scen (chleba i igrzysk!) nie wynagradza płaskości i infantylności dialogów, reakcji oraz działań. Nie potrafię też zaakceptować, że dziennik Thunderheada mnie zwyczajnie nudził.

Update: ostatecznie kończę tutaj tę trylogię.

Bardzo grubymi nićmi szyta. Postacie w pierwszej części były zero jedynkowe, natomiast w tej cześci są już wręcz nieudolną kreacją. Nawet brutalność niektórych scen (chleba i igrzysk!) nie wynagradza płaskości i infantylności dialogów, reakcji oraz działań. Nie potrafię też zaakceptować, że dziennik Thunderheada mnie zwyczajnie nudził.

Update: ostatecznie kończę tutaj tę...