Z miłości? To współczuję. Opowieści z Omanu

Bardzo dobry (7) reportaż o sytuacji kobiet w Omanie. Autorka przeprowadziła wywiady z mieszkankami tego sułtanatu pochodzącymi z wyższej klasy średniej. Bez rozmów, ale za to na podstawie obserwacji, dostaliśmy też informacje o pracujących tam Azjatkach. Wysnuć można też wnioski o arabskich dobrze sytuowanych mężczyznach.

Bardzo dobry (7) reportaż o sytuacji kobiet w Omanie. Autorka przeprowadziła wywiady z mieszkankami tego sułtanatu pochodzącymi z wyższej klasy średniej. Bez rozmów, ale za to na podstawie obserwacji, dostaliśmy też informacje o pracujących tam Azjatkach. Wysnuć można też wnioski o arabskich dobrze sytuowanych mężczyznach.

Szybko się czyta, opisuje różne sytuacje i odnosi się do kontekstu, stara się nie oceniać. Dla mnie ciekawa, choć z uwagi na moje osobiste doświadczenia, niewiele nowego się dowiedziałam. Lekka

Szybko się czyta, opisuje różne sytuacje i odnosi się do kontekstu, stara się nie oceniać. Dla mnie ciekawa, choć z uwagi na moje osobiste doświadczenia, niewiele nowego się dowiedziałam. Lekka

Dobrze napisane, różnorodne i ciekawe teksty. Warto.

Dobrze napisane, różnorodne i ciekawe teksty. Warto.

Czyta się przyjemnie, ale nie wzbogaca - a przecież to w założeniu reportaż.

Czyta się przyjemnie, ale nie wzbogaca - a przecież to w założeniu reportaż.

„Kim Jiyoung. Urodzona w 1982” Cho Nam Joo, wydawnictwo WAM 2021 i „Z miłości? To współczuję. Opowieści z Omanu” Agaty Romaniuk, Wydawnictwo Poznańskie 2019
To tak różniące się książki! A łączy je jedno – jakoś tak się układa, że kobiety zawsze mają pod górkę. Nawet przemądra Antonia Scott.
Koreańska powieść i reportażowa opowieść o kobietach w Omanie pokazują, jak w różnych krajach (różnych pod względem systemu rządów, religii, bogactw naturalnych, kultury) zmieniła się sytuacja kobiet – na lepsze, i jak bardzo źle wciąż się tam żyje kobietom. Tyle do zrobienia jeszcze. Kilka drobnych refleksji w kontekście „Z miłości?...”: bogaty mężczyzna szuka żony biednej i niewykształconej, chcąc, by była od niego zależna… (czy ktoś ze szkoły pamięta Łużyna, który chciał ożenić się z piękną i biedną Dunią, siostrą Raskolnikowa?),a ojciec zabiera syna do malezyjskiej prostytutki, a tenże syn dopilnowuje seksualnej edukacji swoich braci (scena w domu publicznym z ”Biednych istot” nie jest więc, jak wielu to odbierało, bulwersująca, jest do bólu realistyczna).

„Kim Jiyoung. Urodzona w 1982” Cho Nam Joo, wydawnictwo WAM 2021 i „Z miłości? To współczuję. Opowieści z Omanu” Agaty Romaniuk, Wydawnictwo Poznańskie 2019
To tak różniące się książki! A łączy je jedno – jakoś tak się układa, że kobiety zawsze mają pod górkę. Nawet przemądra Antonia Scott.
Koreańska powieść i reportażowa opowieść o kobietach w Omanie pokazują, jak w...

26/2024 ciekawostki, szybko się czytało. Brakuje mi większej ilości zdjęć.

26/2024 ciekawostki, szybko się czytało. Brakuje mi większej ilości zdjęć.

Naprawdę dobry i świeży reportaż! Wydawało się mi, że wiem już trochę o pozycji kobiet w islamie i krajach bliskiego Wschodu, a sporo informacji i tak mnie zaskoczyło.
Zbiór kilkunastu kalejdoskopowych historii kobiet, napisany prostymi, lecz obrazowymi zdaniami, układa się w obraz Omanu, który chłonie się szybko i łatwo, a zapamiętuje na długo.

Naprawdę dobry i świeży reportaż! Wydawało się mi, że wiem już trochę o pozycji kobiet w islamie i krajach bliskiego Wschodu, a sporo informacji i tak mnie zaskoczyło.
Zbiór kilkunastu kalejdoskopowych historii kobiet, napisany prostymi, lecz obrazowymi zdaniami, układa się w obraz Omanu, który chłonie się szybko i łatwo, a zapamiętuje na długo.

Z jednej strony ciekawa książka. Z drugiej nie widać e niej jednolitości. To zbiór różnych historii. Jeżeli w książce są zdjęcia to fajnie by było gdyby miały opis.

Z jednej strony ciekawa książka. Z drugiej nie widać e niej jednolitości. To zbiór różnych historii. Jeżeli w książce są zdjęcia to fajnie by było gdyby miały opis.

Spojrzenie na świat muzułmanek z zewnątrz, lecz sprawiedliwie. Bez słodzenia, ale i bez demonizowania. Są tu zarówno historie szczęśliwe, jak i skrajnie dramatyczne. I to nie tylko Omanek, również Indusek, Filipinek i innych imigrantek. W tym jednej Polki. Do tego rys historyczny i tło społeczne.

Spojrzenie na świat muzułmanek z zewnątrz, lecz sprawiedliwie. Bez słodzenia, ale i bez demonizowania. Są tu zarówno historie szczęśliwe, jak i skrajnie dramatyczne. I to nie tylko Omanek, również Indusek, Filipinek i innych imigrantek. W tym jednej Polki. Do tego rys historyczny i tło społeczne.

"Z miłości? To współczuję" to reportaż skupiający się na kobietach oraz na relacjach damsko-męskich we współczesnym Omanie. Są historie szczęśliwych mężatek, przedwczesnych wdów i uciekających przed przemocą rozwódek, są historie małżeństw mieszanych i niespełnionych miłości, są historie kobiet pracujących - w zawodach typowo kobiecych jak ginekolog czy typowo męskich jak kontroler ruchu lotniczego, są historie wyzysku pracownic z Azji Połudnowo-Wschodniej, kupowania w Indiach nieletnich żon czy podwójnej moralności, gdzie zaglądamy do posiadłości prostytutki na wyłączność i poznajemy jej trzech klientów - zamożnych braci. Książka jest bardzo przekrojowa - każda historia opowiada inny aspekt omańskiego życia. Z pewnością mogłaby być bardziej szczegółowa, a każdy omawiany aspekt poparty większą liczbą przykładów. To oczywiście przełożyłoby się na większą objętość książki, ale przy tej formie w jakiej jest "Z miłości? To współczuję" czuć pewien niedosyt. Nie udało się tej książce porządnie mną wstrząsnąć, chociaż wiele historii powinno było wywrzeć na mnie silny emocjonalny wpływ. Może dlatego, że o wielu rzeczach wiedziałam wcześniej? Może dlatego, że Oman to nie Arabia Saudyjska i kobieta ma tu jakąś wolność, choć oczywiście nie w małżeństwie? A może dlatego, że poszczególne historie są zbyt krótkie i, tak skacząc z tematu na temat, trudno jest się w poszczególne historie wczuć? Trudno mi określić. Czegoś jednak mi w tej książce brakuje.
(A tak na marginesie dodając, warto mieć na uwadze, że chociaż reportaż Agaty Romaniuk wydano zaledwie pięć lat temu, jest on już nieco nieaktualny. Sytuacja w Omanie trochę się zmieniła, w 2020r. umarł sułtan Kabus ibn Sa’id po pięćdziesięciu latach panowania, obecnie krajem rządzi jego kuzyn Hajsam ibn Tarik Al Sa’id, który już wyznaczył swojego następcę - swojego syna Zi Jazana ibn Hajsama Al Sa’ida.)

"Z miłości? To współczuję" to reportaż skupiający się na kobietach oraz na relacjach damsko-męskich we współczesnym Omanie. Są historie szczęśliwych mężatek, przedwczesnych wdów i uciekających przed przemocą rozwódek, są historie małżeństw mieszanych i niespełnionych miłości, są historie kobiet pracujących - w zawodach typowo kobiecych jak ginekolog czy typowo męskich jak...