Dzikie dziecko miłości

Nie do końca moja bajka, ale rozumiem i doceniam, dlaczego ta książka (i cała seria) ma swoich fanów (choć chyba głównie fanki) i czemu jest całkiem popularna.

Mi przeszkadza konstrukcja postaci, które są w mojej ocenie mało ciekawe i mało wyraziste. Fabuła choć interesująca, napisana jest na jedno kopyto - scena rozmowy w salonie i pościgu za złoczyńcą są napisane z dokładnie taką samą dynamiką. Brakuje również jakieś oryginalności w kreacji świata - świat "po drugiej stronie" stanowiący konglomerat wszelkich możliwych motywów fantastycznych - od wampirów, przez wilkołaki aż po nekromancję, nie wzbudza jakieś większej sympatii.

Nie do końca moja bajka, ale rozumiem i doceniam, dlaczego ta książka (i cała seria) ma swoich fanów (choć chyba głównie fanki) i czemu jest całkiem popularna.

Mi przeszkadza konstrukcja postaci, które są w mojej ocenie mało ciekawe i mało wyraziste. Fabuła choć interesująca, napisana jest na jedno kopyto - scena rozmowy w salonie i pościgu za złoczyńcą są napisane z...

Dobre... trzymające w napięciu. ruszające emocje. waaaarte uwagi!

Dobre... trzymające w napięciu. ruszające emocje. waaaarte uwagi!

Wyjątkowo długo mi się to wszystko w głowie układało.... I w sumie nie wiem czy po przeczytaniu mogę stwierdzić , że wszystko się ułożyło, ale warto było wytrwać chwilowe zawahanie, bo później strasznie miło mnie wszystko zaskoczyło. No a imię ,,Roman" dla wampira ... ,,mistrzostwo świata " :)

Wyjątkowo długo mi się to wszystko w głowie układało.... I w sumie nie wiem czy po przeczytaniu mogę stwierdzić , że wszystko się ułożyło, ale warto było wytrwać chwilowe zawahanie, bo później strasznie miło mnie wszystko zaskoczyło. No a imię ,,Roman" dla wampira ... ,,mistrzostwo świata " :)

Pożeracz czasu. Książka, która przeniesie Cię w inny świat. Gorąco polecam.

Pożeracz czasu. Książka, która przeniesie Cię w inny świat. Gorąco polecam.

Dzisiaj wrócimy na trochę do Thornu, za którym tęskniłam. Powrót do niego napełnił moje serce miłością i więcej niż raz wywołał uśmiech na mojej twarzy. A teraz najważniejsze pytanie: lubicie wątek kryminalny w książkach?

„Dzikie dziecko miłości” to kolejna niesamowita książka, która wyszła spod pióra Pani Anety. Ponowne spotkanie ze znanymi mi już bohaterami było dla mnie czystą, ekstatyczną przyjemnością. Tym razem wraz z Dorą Wilk zagłębimy się w śledztwo związane z masowymi mørdami i ściganiem seryjnego mørdercy. Miłym zaskoczeniem było dla mnie obserwowanie poczynań dobrze mi znanej bohaterki w duecie z Romanem, którego tak, jak pozostałą resztę bohaterów, poznaliśmy, czytając Heksalogię o Dorze. Połączenie ich w duet to był strzał w dziesiątkę! Uwielbiałam dialogi między tą dwójką, była to również świetna odmiana, gdyż głównej bohaterce zawsze u boku towarzyszy Miron i Joshua. I było to bardzo dobre zagranie przez autorkę, że odstawiła ich na boczny tor.

Fabuła jest bardzo wartka. Pani Aneta od samego początku buduje napięcie, które potęguje narracja z różnych perspektyw. I tutaj mogę śmiało stwierdzić, że pomimo różnych punktów widzenia, nie wkradł się chaos. Wszystko było spójne, a poznanie Romana od bliższej strony było więcej niż przyjemne. Z zapartym tchem śledziłam losy bohaterów. Sam wątek śledztwa był bardzo przemyślany, a sytuacje z nim związane - oryginalne i zapadające w pamięć. Ucieszyło mnie, że oprócz Romana znów można było spotkać Katię, Witkacego, Sępa oraz kurczaczka. Przysięgam, że z nimi nie da się nudzić, a nostalgia biła we mnie falami.

Jeśli zdecydujecie się sięgnąć po „Dzikie dziecko miłości” uprzedzam, że najlepiej nadrobić Heksalogię o Dorze Wilk i Trylogię Szamańską. Inaczej wpadniecie w chaos, a co gorsza odkryjecie pewne fakty, które jak dla mnie są ogromnym spoilerem już na starcie.

Oceniam: 5/5🥃

Marcela 🐝

Dzisiaj wrócimy na trochę do Thornu, za którym tęskniłam. Powrót do niego napełnił moje serce miłością i więcej niż raz wywołał uśmiech na mojej twarzy. A teraz najważniejsze pytanie: lubicie wątek kryminalny w książkach?

„Dzikie dziecko miłości” to kolejna niesamowita książka, która wyszła spod pióra Pani Anety. Ponowne spotkanie ze znanymi mi już bohaterami było dla mnie...

Powrót do Thornu i Dory Wilk był jedną z moich lepszych decyzji książkowych. A heksalogia z Dorą to jedna z moich ulubionych serii fantasy. Zagadki kryminalne, magia, dużo humoru, nawet tego czarnego - to moje ulubione połączenie.
Co prawda nie było Trio, ale Roman to całkiem ciekawe urozmaicenie i dobry partner do współpracy z Dorą.
Ponad 500 stron dobrze poprowadzonej fabuły, bez wielu wątków pobocznych. Czyta się szybko, nawet za szybko, ale akcja tak świetnie się rozwija, że ciężko odłożyć lekturę.
Polecam.

Powrót do Thornu i Dory Wilk był jedną z moich lepszych decyzji książkowych. A heksalogia z Dorą to jedna z moich ulubionych serii fantasy. Zagadki kryminalne, magia, dużo humoru, nawet tego czarnego - to moje ulubione połączenie.
Co prawda nie było Trio, ale Roman to całkiem ciekawe urozmaicenie i dobry partner do współpracy z Dorą.
Ponad 500 stron dobrze poprowadzonej...

Ależ to było dobre! Doskonale poprowadzona historia kryminalna z mnóstwem nieciekawej magii i dziwacznych zwrotów akcji. Postać młodej wampirzycy nieco przypominała mi początki Dory, kiedy autorka zaczęła ją pompować magicznymi sterydami, ale na szczęście nie było tu pompowania do granic możliwości. Świetnie napisany Roman! Cóż tu dużo mówić - z całego Thornverse, oprócz książek o Witkacym, ta podobała mi się najbardziej. Nie chcę się rozpisywać, bo musiałabym zaspojlerować całą historię... dla mnie 10/10, warto przeczytać, pokochać i kiedyś zrobić rerrad.

Ależ to było dobre! Doskonale poprowadzona historia kryminalna z mnóstwem nieciekawej magii i dziwacznych zwrotów akcji. Postać młodej wampirzycy nieco przypominała mi początki Dory, kiedy autorka zaczęła ją pompować magicznymi sterydami, ale na szczęście nie było tu pompowania do granic możliwości. Świetnie napisany Roman! Cóż tu dużo mówić - z całego Thornverse, oprócz...

Ciekawe śledztwo z Dorą Wilk na czele.

Ciekawe śledztwo z Dorą Wilk na czele.

Za Heksalogią o Dorze Wilk delikatnie mówiąc za bardzo nie przepadałam, jednak kolejne książki z uniwersum Thornu podobają mi się coraz bardziej. W Dzikim dziecku miłości to Dora jest główną bohaterką, ale po raz pierwszy z ciekawością śledziłam jej losy i nie denerwowała mnie jako postać. Myślę, że na duży plus zadziałała tutaj narracja prowadzona w trzeciej osobie i wyjście na pierwszy plan również innych postaci.
Książka mocno skupia się na wątku kryminalnym, co jest dla mnie dużym plusem. Wątki poboczne są tylko dodatkiem i nie przyćmiewają głównej sprawy, nad którą pracuje Dora oraz raczej nie spowalniają akcji.
W tej powieści wątek kryminalny jest dość brutalny, bo mamy do czynienia z gwałtami i torturami. Ale na szczęście przełamane jest to także luźniejszymi scenami pełnymi humoru.

Za Heksalogią o Dorze Wilk delikatnie mówiąc za bardzo nie przepadałam, jednak kolejne książki z uniwersum Thornu podobają mi się coraz bardziej. W Dzikim dziecku miłości to Dora jest główną bohaterką, ale po raz pierwszy z ciekawością śledziłam jej losy i nie denerwowała mnie jako postać. Myślę, że na duży plus zadziałała tutaj narracja prowadzona w trzeciej osobie i...

Polecam z całego serca

Polecam z całego serca