69/134/52
„Skąpiec” (”L`Avare”) Moliera, komedia w pięciu aktach, PIW 1972 (ale wiadomo, że to tekst z 1668 roku)
1. Dlaczego? Taka praca.
2. I jak? „Cóż to, nadobna Elizo, zapadłaś, widzę, w smutek po chwili serdecznego zapału…” itd. To pierwsze w ogóle, wypowiedziane przez Walerego, słowa w tejże komedii. Ja czytam i rozumiem, ale dla dzieci z pierwszej klasy szkoły średniej to jednak obcy język. A szkoda, bo akurat treść tej lektury faktycznie mogłaby je zainteresować. Oto Harpagon, owładnięty obsesją na punkcie pieniędzy, a także zdecydowany na wzięcie dla swojej przyjemności ubogiej, pięknej i młodej żony (jak smakowite to połączenie!),gotów jest zniszczyć wszystko dookoła, nie liczy się z niczyimi uczuciami. Córkę próbuje zmusić do ślubu ze starym (wtedy 50 lat to była starość) mężczyzną, który nie żąda posagu, syna wypędza z domu i próbuje ożenić się z jego ukochaną. Żadna to komedia, prawda? Wszystko jest tu obrzydliwe. Syn też nie jest dużo lepszy – zadłuża się u lichwiarzy, żeby mieć pieniądze na modne stroje i prezenciki dla dziewczyny, która mu się podoba. Marzy o śmierci ojca, bo to zapewniłoby mu dostatnie życie i wolność. Marianna godzi się na ślub z obrzydliwym Harpagonem. A służbę wszyscy biją. Nikt nie robi niczego bezinteresownie. Jedyny wyjątek – Jakub, służący, który za własne pieniądze kupuje paszę głodującym koniom Harpagona. Powtórzę, dzieci to nie śmieszy, choć pozytywnie wyrażają się o grze Luisa de Funesa - bo jakże to tak, nie odtworzyć choć fragmentów filmu? Chociaż… Po przełożeniu niektórych sytuacji na bliższe im realia zaczynają zauważać i komizm, i dydaktyzm niektórych scen. Jak tej sceny, w której służący za dobrą monetę bierze słowa pana o tym, że może mu powiedzieć całą prawdę, a on się nie obrazi… Lepiej nauczycielowi (mamie, dziewczynie, szefowi…) nie mówić całej prawdy wprost. Można to nazwać unikiem, można tchórzostwem, można uprzejmością albo zdrowym rozsądkiem.
I co robić z lekturami? Na dworze piękna pogoda, a w szkole „Skąpiec” i Walery, który pyta: „Miałażbyś żałować, żeś mnie uczyniła szczęśliwym? Chciałabyś cofnąć zadatek uczuć, do którego miłość moja zdołała cię nakłonić?” Nie, dzieci, Walery nie mówi tu o seksie (a przynajmniej później twierdzi, że „nie naruszył” Elizy). A może jednak o seksie, tylko potem kłamie? Jak rozwikłać te wszystkie napuszone i piękne słowa? I co robić z lekturami?
3. Dokąd mnie to prowadzi? Czas na jakiś brutalny kryminał.

69/134/52
„Skąpiec” (”L`Avare”) Moliera, komedia w pięciu aktach, PIW 1972 (ale wiadomo, że to tekst z 1668 roku)
1. Dlaczego? Taka praca.
2. I jak? „Cóż to, nadobna Elizo, zapadłaś, widzę, w smutek po chwili serdecznego zapału…” itd. To pierwsze w ogóle, wypowiedziane przez Walerego, słowa w tejże komedii. Ja czytam i rozumiem, ale dla dzieci z pierwszej klasy szkoły...

"Skąpiec" to komedia autorstwa francuskiego dramatopisarza Moliera, opublikowana po raz pierwszy w 1668 roku. Sztuka opowiada o Harpagonie, bogatym człowieku, którego obsesją jest gromadzenie majątku. Skąpstwo Harpagona prowadzi do wielu komicznych sytuacji, a jego chciwość ośmiesza go w oczach rodziny i przyjaciół.
"Skąpiec" to mistrzowsko napisana komedia, która bawi i wzrusza. Molier zręcznie wykorzystuje komizm sytuacyjny i językowy, aby stworzyć satyrę na ludzką chciwość i pazerność. Sztuka jest ponadczasowa i do dziś porusza aktualne problemy, takie jak materializm i konsumpcjonizm. Postacie w "Skąpcu" są barwne i wiarygodne. Harpagon jest postacią tragiczną, a jego skąpstwo jest źródłem jego nieszczęścia. Pozostałe postacie, takie jak dzieci Harpagona, jego służący i zalotnicy Marianny, są komiczne i pełne życia. Język Moliera jest prosty i elegancki, a dialogi są pełne humoru i błyskotliwości. Sztuka jest łatwa do czytania i zrozumienia, nawet dla osób niezaznajomionych z teatrem klasycznym. "Skąpiec" to znakomita komedia, która dostarcza rozrywki i skłania do refleksji. Jest to lektura obowiązkowa dla wszystkich miłośników teatru i dobrej lektury.

"Skąpiec" to komedia autorstwa francuskiego dramatopisarza Moliera, opublikowana po raz pierwszy w 1668 roku. Sztuka opowiada o Harpagonie, bogatym człowieku, którego obsesją jest gromadzenie majątku. Skąpstwo Harpagona prowadzi do wielu komicznych sytuacji, a jego chciwość ośmiesza go w oczach rodziny i przyjaciół.
"Skąpiec" to mistrzowsko napisana komedia, która bawi i...

moja ulubiona lektura w gimnazjum (nikt nie rozumiał mojego poczucia humoru). bawiłam się przy skąpcu tak dobrze, jak oświatowcy chcieli, abym bawiła się przy zemście.

moja ulubiona lektura w gimnazjum (nikt nie rozumiał mojego poczucia humoru). bawiłam się przy skąpcu tak dobrze, jak oświatowcy chcieli, abym bawiła się przy zemście.

Bardzo lubię humor tej książki i dialogi, uważam, że warto sobie przeczytać

Bardzo lubię humor tej książki i dialogi, uważam, że warto sobie przeczytać

Molier miał ogromny talent. Tutaj nie mam jednego ulubionego cytatu, ale jego umiejętność pisania komedii jest niesamowita. Może to też kwestia tego, że oglądałam film, ale czytając widziałam aktorów co sprawiało, że bawiłam się jeszcze lepiej. Powtórzę jeszcze raz, Molier jest niesamowity.

Molier miał ogromny talent. Tutaj nie mam jednego ulubionego cytatu, ale jego umiejętność pisania komedii jest niesamowita. Może to też kwestia tego, że oglądałam film, ale czytając widziałam aktorów co sprawiało, że bawiłam się jeszcze lepiej. Powtórzę jeszcze raz, Molier jest niesamowity.

Jak na lekturę to "Skąpiec" jest całkiem ciekawą książką. W kilku momentach śmieszy, ale pokazuje też jedną z najczęstszych ludzkich wad, czyli skąpstwo. Do tego dobrze wykreowane postacie. To wszystko czyni komedię Moliera naprawdę niezłą książką.

Jak na lekturę to "Skąpiec" jest całkiem ciekawą książką. W kilku momentach śmieszy, ale pokazuje też jedną z najczęstszych ludzkich wad, czyli skąpstwo. Do tego dobrze wykreowane postacie. To wszystko czyni komedię Moliera naprawdę niezłą książką.

Pamiętam, że w gimnazjum byłam w teatrze na tej sztuce, i bardzo mi się podobała. Wrażenie po latach jest takie samo. Zabawna lektura, koniec przewrotny, postacie świetnie zarysowane. Jedna z ulubionych komedii.

Pamiętam, że w gimnazjum byłam w teatrze na tej sztuce, i bardzo mi się podobała. Wrażenie po latach jest takie samo. Zabawna lektura, koniec przewrotny, postacie świetnie zarysowane. Jedna z ulubionych komedii.

śmiałam się w głos na lekturze - i uważam, że to już coś

śmiałam się w głos na lekturze - i uważam, że to już coś

Pieniądze, pieniądze i jeszcze więcej pieniędzy - tak można opisać tytułowego bohatera. Książka opowiada historię, rodzeństwa - Kleanta i Elizy, który mierzą się ze swoim skąpym ojcem. Więzi, jakie między nimi są, a raczej brak jakichkolwiek ukazuję, system wartości Skąpca.
Jest to książka wartościowa, która przedstawia człowieka, dla którego liczą się tylko i wyłącznie pieniądze. Może wydawać się to tylko zwykłą lekturą, ale wcale tak nie jest. Dramat ukazuję, że na świecie są tacy ludzi jak Skąpiec.
Książce pojawiło się wiele ironii, przez co można było stwierdzić, że to śmieszna książka. Ja jednak powiedziałabym, że to nieśmieszna komedia, wystarczy tylko spojrzeć czego dana ironia dotyczy i ujrzeć drugie dno. Książka opisuję relacje oparte na nieufności, agresji i skąpstwu.
Uważam, że nie komu nie zaszkodziłoby przeczytanie, dziewięćdziesięcioro stronowej książki i wyrobieniu sobie własnej opinii na jej temat, może znajdzie się osoba, którą książka zmusi do sporych refleksji i zmiany myślenia, czy postępowania. Polecam(;

Pieniądze, pieniądze i jeszcze więcej pieniędzy - tak można opisać tytułowego bohatera. Książka opowiada historię, rodzeństwa - Kleanta i Elizy, który mierzą się ze swoim skąpym ojcem. Więzi, jakie między nimi są, a raczej brak jakichkolwiek ukazuję, system wartości Skąpca.
Jest to książka wartościowa, która przedstawia człowieka, dla którego liczą się tylko i wyłącznie...

Krótka szybko się czyta, ta się zrozumieć o co chodzi i można się pośmiać.

Krótka szybko się czyta, ta się zrozumieć o co chodzi i można się pośmiać.