Wrony

Czarno-biały obraz "wysiłków" pedagogicznych matki. Zbyt jednoznaczny. Nie wierzę, że takie sytuacje zdarzają się w rzeczywistości. Jak dla mnie, powieść zmanipulowana. A zapowiadało się tak dobrze.

Czarno-biały obraz "wysiłków" pedagogicznych matki. Zbyt jednoznaczny. Nie wierzę, że takie sytuacje zdarzają się w rzeczywistości. Jak dla mnie, powieść zmanipulowana. A zapowiadało się tak dobrze.

O wow.
Ta cienka niepozorna książka z każdą kolejną stroną wywiercała mi dziurę w kamiennym serduchu.
Najgorsze jest chyba to, że czytelnik doskonale zdaje sobie sprawę z dysfunkcyjności przedstawionej rodziny, ale dla bohaterki to po prostu... normalne. Na pewno każdy tak ma, tylko po prostu nie rozmawia o tym głośno. Czytając, masz ochotę podbiec do Baśki by uświadomić, jak bardzo myli się w ocenie i przytulić.
Dziewczyna chce jedynie aby rodzice nie bili, nie krzyczeli i nie faworyzowali Kaśki. Nieustannie poszukuje sposobu by choć raz w końcu ją pochwalili. Nie dostrzega swojej wartości ani umiejętności. Czytanie o tym boli.
Coś, co dzieje się w wielu domach. Na pewno poznaliśmy wiele takich Basi, a nawet o tym nie wiemy.
Dobrze, że to przeczytałam. Oby jak najwięcej osób to zrobiło.

O wow.
Ta cienka niepozorna książka z każdą kolejną stroną wywiercała mi dziurę w kamiennym serduchu.
Najgorsze jest chyba to, że czytelnik doskonale zdaje sobie sprawę z dysfunkcyjności przedstawionej rodziny, ale dla bohaterki to po prostu... normalne. Na pewno każdy tak ma, tylko po prostu nie rozmawia o tym głośno. Czytając, masz ochotę podbiec do Baśki by uświadomić,...

Uwaga, książka może działać jak trigger dla osób, które w dzieciństwie zmagały się z ciężkimi przejściami.

Uwaga, książka może działać jak trigger dla osób, które w dzieciństwie zmagały się z ciężkimi przejściami.

Sama historia poruszająca, ale nie o samą historię chodzi w literaturze. Język, taki naiwny i prosty, z perspektywy dziewczynki mogę zrozumieć, zresztą nawet wskazany, tylko dlaczego matka mówi dokładnie tym samym językiem.

Sama historia poruszająca, ale nie o samą historię chodzi w literaturze. Język, taki naiwny i prosty, z perspektywy dziewczynki mogę zrozumieć, zresztą nawet wskazany, tylko dlaczego matka mówi dokładnie tym samym językiem.

Bardzo dobry tytuł i pomysł na książkę pisany obrazem-metaforą wron żyjących sobie równolegle do bohaterki na drzewie przy jej domu. Poetyckie fragmenty-sceny z życia wron na początku każdego rozdziału i wspaniałe zakończenie. Tylko dla tego zakończenia i może trochę tematu poruszonego w książce warto było dotrwać do końca. A mimo, że książeczka językowo lekka, żeby nie napisać prosta i naiwna w swojej formie, nużyła infantylnymi opisami. Ja rozumiem, że to historia niedużej dziewczynki z za dużymi problemami, których ani ona nie umie udźwignąć ani Autorka ciekawie i w dobrym stylu opisać. To „zniżanie” stylu do pióra dwunastolatki miało na celu na pewno zbliżyć czytelnika do bohaterki, ale mnie wyraźnie odrzuciło. Nie tego szukam w literaturze. Chcę książki dobrze napisanej a nie infantylnego pamiętnika dwunastolatki. A czy to patologia rodzinna? Bardzo trudno być dobrym rodzicem, bardzo łatwo oceniać. Nie wszystko jest biało- czarne jak wrony na śniegu. Książka mogła być emocjonalnie o wiele bardziej złożona i dużo lepiej napisana, ale Autorka wybrała naiwność i infantylność stylu i to nie był dobry wybór.

Bardzo dobry tytuł i pomysł na książkę pisany obrazem-metaforą wron żyjących sobie równolegle do bohaterki na drzewie przy jej domu. Poetyckie fragmenty-sceny z życia wron na początku każdego rozdziału i wspaniałe zakończenie. Tylko dla tego zakończenia i może trochę tematu poruszonego w książce warto było dotrwać do końca. A mimo, że książeczka językowo lekka, żeby nie...

Książka niepokojąco bliska temu, jak naprawdę wygląda przemoc domowa i szukanie pomocy przez dziecko. Świat oglądamy z dwóch perspektyw - raz dziecka (które naprawdę widzi świat po dziecięcemu, co w literaturze nie zdarza się często),raz niezwykle irytującej matki. Krótka powieść budzi dużo gniewu, również nakierowanego niespodziewanie. Większość mojej złości kierowała się w stronę matki, przyłapałam się na współczuciu ojcu, który przecież nie był ofiarą, ale sprawcą przemocy. Mam poczucie, że jest to zabieg celowy, a autorka pokazała, jak łatwo przychodzi jej manipulowanie emocjami czytelnika. To niespodziewane, źle nakierowane współczucie sprawiło, że książka mną wyjątkowo wstrząsnęła.

Książka niepokojąco bliska temu, jak naprawdę wygląda przemoc domowa i szukanie pomocy przez dziecko. Świat oglądamy z dwóch perspektyw - raz dziecka (które naprawdę widzi świat po dziecięcemu, co w literaturze nie zdarza się często),raz niezwykle irytującej matki. Krótka powieść budzi dużo gniewu, również nakierowanego niespodziewanie. Większość mojej złości kierowała się...

Smutna, trudna, denerwująca i nie wiadomo co na końcu się stało (różne interpretacje). Dlatego wybitna.

Smutna, trudna, denerwująca i nie wiadomo co na końcu się stało (różne interpretacje). Dlatego wybitna.

Nie jestem w stanie zbyt dużo napisać na temat tej książki, gdyż rozwaliła mnie ona na łopatki. Bardzo ciężko jest mi się po odsłuchaniu pozbierać. Jeszcze trudniej jest wtedy gdy jakaś część tej historii pasuje też do Ciebie i rozdrapują się stare blizny...
To ten rodzaj literatury, który powinien przeczytać każdy, komu leży na sercu dobro dzieci.

P.S. Lektorki w audiobooku wybitne.

Nie jestem w stanie zbyt dużo napisać na temat tej książki, gdyż rozwaliła mnie ona na łopatki. Bardzo ciężko jest mi się po odsłuchaniu pozbierać. Jeszcze trudniej jest wtedy gdy jakaś część tej historii pasuje też do Ciebie i rozdrapują się stare blizny...
To ten rodzaj literatury, który powinien przeczytać każdy, komu leży na sercu dobro dzieci.

P.S. Lektorki w...

Przez niemal cały czas, kiedy słuchałam tego audiobooka, towarzyszył mi smutek i rozgoryczenie. Znienawidziłam matkę, ojca i siostrę głównej bohaterki, a kiedy dowiedziałam się, że historia napisana jest na podstawie jej doświadczeń życiowych - znienawidziłam ich jeszcze bardziej.

Na pewno nie jest to książka dla czytelników o słabych nerwach, ale mimo wszystko bardzo polecam :)

Przez niemal cały czas, kiedy słuchałam tego audiobooka, towarzyszył mi smutek i rozgoryczenie. Znienawidziłam matkę, ojca i siostrę głównej bohaterki, a kiedy dowiedziałam się, że historia napisana jest na podstawie jej doświadczeń życiowych - znienawidziłam ich jeszcze bardziej.

Na pewno nie jest to książka dla czytelników o słabych nerwach, ale mimo wszystko bardzo...

Skończyłam Wrony w niecałe dwie godziny.
Nie wiem czy tak się spieszyłam, bo liczyłam, że bohaterce w końcu przydarzy się coś dobrego, czy dlatego, że bałam się, że stanie się coś znacznie gorszego i chciałam mieć to już za sobą.

Bardzo chciałabym przytulić Basię.

Skończyłam Wrony w niecałe dwie godziny.
Nie wiem czy tak się spieszyłam, bo liczyłam, że bohaterce w końcu przydarzy się coś dobrego, czy dlatego, że bałam się, że stanie się coś znacznie gorszego i chciałam mieć to już za sobą.

Bardzo chciałabym przytulić Basię.