Kiedy ciało mówi nie. Koszty ukrytego stresu

Książka napisana w naukowy, mało angażujący sposób. Fakty może i są ciekawe, ale niestety musiałem się zmuszać, żeby przez nią brnąć, a nauczyłem się interpretować taki sygnał jako „zostaw tą książkę w spokoju i znajdź sobie następną”.

Książka napisana w naukowy, mało angażujący sposób. Fakty może i są ciekawe, ale niestety musiałem się zmuszać, żeby przez nią brnąć, a nauczyłem się interpretować taki sygnał jako „zostaw tą książkę w spokoju i znajdź sobie następną”.

Książka naprawdę warta uwagi. Jest to typ literatury, gdzie trzeba się konkretnie skupić przy czytaniu. Mimo to można "popłynąć" czytajac ją :) W całej książce da się odczuć, że autor mocno stara się jak najlepiej wytłumaczyć zwykłemu laikowi/czytelnikowi zawiłości ludzkich procesów zachodzących w ciele.
Autor porusza bardzo ważną sferę życia każdego człowieka-emocje, a dokładnie stres powstały przez traumatyczne wydarzenia z przeszłości (dzieciństwa) oraz to, jak dany człowiek ukształtował się już jako dorosły.
Mnie ta książka mocno uderzyła i choć nie jest to mój "pierwszy raz" z tego typu literaturą, ta pozycja zostawiła po sobie zadumę, cichość umysłu i jakiś taki wewnętrzy stan uważnosci na swoje emocje i przeszłość.

Książka naprawdę warta uwagi. Jest to typ literatury, gdzie trzeba się konkretnie skupić przy czytaniu. Mimo to można "popłynąć" czytajac ją :) W całej książce da się odczuć, że autor mocno stara się jak najlepiej wytłumaczyć zwykłemu laikowi/czytelnikowi zawiłości ludzkich procesów zachodzących w ciele.
Autor porusza bardzo ważną sferę życia każdego człowieka-emocje, a...

Miałem kilka problemów z tą książką. Po pierwsze autor szczególnie w pierwszych rozdziałach niemalże się szczycił z nieprzychylnego przyjęcia ideii zawartych w tej książce poprzez grono medyczne, jednocześnie nie adresując tej książki do lekarzy, tylko do pacjentów, przedstawiając ich problemy zdrowotne jako przyczynę ukrytego stresu psychologicznego. No i dla mnie w pierwszym odczuciu takie podejście wyglądało, jak jakaś teoria spiskową gdzie wielki konglomerat medyczny bronii przed pacjentami proste rozwiązania na ich niemałe dolegliwości, ale im głębiej się wczytywałem w tę książkę, tym bardziej rozumiałem, że wpływ stresu na choroby immunologiczne nie jest przypadkową korelacją tylko racjonalnym spojrzeniem na sprawę.
Na wielki plus zasługują rozdziały mniej popularno naukowe, a bardziej przyglądające się procesowi psychologicznemu od strony neuronauki i wpływu umysłu na upośledzone funkcje układu odpornościowego. Te rozdziały tworzyły fundamenty pod procesy biologiczne, które faktycznie mogą mieć wpływ na większą podatność na zachorowanie na raka.
I dopiero gdzieś w połowie książki zrozumiałem, że skierowanie tej publikacji przez autora do popularno naukowej biblioteczki czytelników, a nie kierowanie tego tematu do książek naukowych, nie jest skokiem na kasę, nowej fali teoretyków spiskowych, tylko to jest najskuteczniejsza metoda na poszerzenie grona osób zapoznanych z teorią wpływu stresu na układ immunologiczny, który w efekcie upośledzenia przestaje radzić sobie z rutynowym zabijanie zalążków komórek rakowych. I tym samym wpływając skutecznie na lekarzy, poprzez samych pacjentów

Kończąc. Daję książce ocenę 9/10 choć dłuższą chwilę myślałem nad daniem oceny 10/10, ponieważ sam uważam, że mam jakieś problemy z ukrytym stresem i ta pozycja uświadomiła mi, że pilnowanie by mieć zdrowy poziom stresu, jest równie ważne, jak zdrowa dieta czy aktywność fizyczna.

Miałem kilka problemów z tą książką. Po pierwsze autor szczególnie w pierwszych rozdziałach niemalże się szczycił z nieprzychylnego przyjęcia ideii zawartych w tej książce poprzez grono medyczne, jednocześnie nie adresując tej książki do lekarzy, tylko do pacjentów, przedstawiając ich problemy zdrowotne jako przyczynę ukrytego stresu psychologicznego. No i dla mnie w...

Spojrzenie na człowieka holistycznie pozwala uchwycić tego co współczesna medycyna ignoruje, a mianowicie pierwszoosobowe doświadczenie, tak jakby nadal bylibyśmy w nowożytności i żyli poglądem Kartezjusza, ze to co mentalne jest różne od tego co fizyczne. Autor stara się przedstawić, że nie tylko geny są determinantami naszego przyszłego zdrowia, ale również środowisko. Nie wydaje mi się, aby Gabor Mate pisał książkę pod tezę, a ona sama jest spójna i wciągająca, każdy rozdział jest dość obszernie obdarzony w przykłady oraz opis i definicje choroby. Baczny czytelnik uchwyci, że autor nigdzie nie wskazuje, że stres jest przyczyną choroby, a raczej korelatem. Stres obniżą odporność, a obniżona odporność może sprawić, że organizm sobie nie radzi z chorobą i ona postępuje. Opisuje traumy pokoleniowe, które sprawiają, że te nierozwiązane wprowadzają rodzaj upośledzenia emocjonalnego, które powoduje brakiem umiejętności przeżywania zdrowo każdego ze spektrum emocji. Książkę polecam, pozwala głębiej się zastanowić nad własnymi nawykami, traumami i sposobem życia, motywuje do życia w harmonii z ciałem i duchem(nie mylić z duszą).

Spojrzenie na człowieka holistycznie pozwala uchwycić tego co współczesna medycyna ignoruje, a mianowicie pierwszoosobowe doświadczenie, tak jakby nadal bylibyśmy w nowożytności i żyli poglądem Kartezjusza, ze to co mentalne jest różne od tego co fizyczne. Autor stara się przedstawić, że nie tylko geny są determinantami naszego przyszłego zdrowia, ale również środowisko....

Rozczarowanie.
Autor próbuje nam wmówić że różne ciężkie choroby są spowodowane stresem, przeżyciami w dzieciństwie czy charakterem osoby.
Manipuluje czytelnikami opisując szeroko pojedyncze przypadki i sugerując, że te przyczyny były powodem zachorowania.
Stawia swoje teorie na pojedynczych dowodach (podstawowy błąd dostępu),a żadnych badań nie omawia dokładnie. Wszystko ma wpływ. np. rodzina.
Ale jak przeczytałem że Ronald Reagan miał rak jelita grubego, Alzheimera, jego brat i ojciec alkoholicy, druga żona miała czerniaka złośliwego, a córka zmarła na czerniaka złośliwego - to wszystko jako przykład i dowód że stres jest przekazywany z pokolenia na pokolenie (str.259),
czy str. 266 "przypadki wrzodziejącego zapalenia jelita grubego w Kuwejcie są prawdopodobnie spowodowane konsekwencją urbanizacji."
Pisze też takie bzdury że "dzieci spędzają pod opieką troskliwych dorosłych niej czasu niż kiedykolwiek wcześniej w historii ewolucji człowieka" - a to już zwykła ignorancja.
Zdecydowanie szkoda czasu.
Ale jak ktoś ma ochotę to chętnie odsprzeda, książkę.

Rozczarowanie.
Autor próbuje nam wmówić że różne ciężkie choroby są spowodowane stresem, przeżyciami w dzieciństwie czy charakterem osoby.
Manipuluje czytelnikami opisując szeroko pojedyncze przypadki i sugerując, że te przyczyny były powodem zachorowania.
Stawia swoje teorie na pojedynczych dowodach (podstawowy błąd dostępu),a żadnych badań nie omawia dokładnie. Wszystko...

Dużo dowodów anegdotycznych i dosyć tendencyjne tłumaczenie pod tezę. Spodziewałem się czegoś lepszego po ogólnym zachwycie w necie nad czymś odkrywczym. Brak definicji (wg mnie nadużywane określenie "trauma"),a sam autor nie prowadzi i nigdy nie prowadził żadnych badań, nie publikował prac naukowych i nie prowadzi i nie publikuje żadnych statystyk odnośnie skuteczności swoich hipotez. Byłem zdziwiony, że nie znalazłem nic na temat jego działalności badawczej. Autor po prostu twierdzi coś o traumie (szeroko rozumianej i nigdy nie zdefiniowanej) i maksymalnie na co go stać wybiera jakieś badania po tą tezę.
Znalazłem za to krytykę środowiska naukowego:

https://medika.life/gabor-mates-bizarre-ideas-on-connections-between-stress-and-disease/

Dla mnie to książka która pokazuje, że warto weryfikować błyskotliwe teorie przedstawiane przez elokwentnych autorów.

Dużo dowodów anegdotycznych i dosyć tendencyjne tłumaczenie pod tezę. Spodziewałem się czegoś lepszego po ogólnym zachwycie w necie nad czymś odkrywczym. Brak definicji (wg mnie nadużywane określenie "trauma"),a sam autor nie prowadzi i nigdy nie prowadził żadnych badań, nie publikował prac naukowych i nie prowadzi i nie publikuje żadnych statystyk odnośnie skuteczności...

Niewątpliwie stres wpływa na nasze zdrowie. Wpływają na nie również inne czynniki. Autor zatrzymala się jednak na tym pierwszym i całą uwagę skupią na dowiedzeniu swojej teorii. Na pewno warto znać wpływ stresu na nasz organizm ale nie można przyczyn chorób zrzucać przede wszystkim na traumy, wyparcia czy tłumienie emocji. Nie podzielam entuzjastycznych opinii na temat książki. Można przeczytać, może nawet warto przeczytać jeśli się jest na początku drogi własnego rozwoju ale trzeba spojrzeć na nią krytycznie i "drążyć" dalej.

Niewątpliwie stres wpływa na nasze zdrowie. Wpływają na nie również inne czynniki. Autor zatrzymala się jednak na tym pierwszym i całą uwagę skupią na dowiedzeniu swojej teorii. Na pewno warto znać wpływ stresu na nasz organizm ale nie można przyczyn chorób zrzucać przede wszystkim na traumy, wyparcia czy tłumienie emocji. Nie podzielam entuzjastycznych opinii na temat...

Strasznie tendencyjna. Autor uchwycił się swojej hipotezy i za wszelką cenę chce ją potwierdzić. Dlatego nie jest to publikacja naukowa.
Każdy doznaje stresu w mniejszym lub większym stopniu, co nie znaczy, że zachorujemy od razu na raka albo stwardnienie rozsiane. Autor pomija inne kwestie, które się do tych chorób przyczyniają i jako źródło wskazuje właśnie na stres, traumy, czy problemy emocjonalne.

Strasznie tendencyjna. Autor uchwycił się swojej hipotezy i za wszelką cenę chce ją potwierdzić. Dlatego nie jest to publikacja naukowa.
Każdy doznaje stresu w mniejszym lub większym stopniu, co nie znaczy, że zachorujemy od razu na raka albo stwardnienie rozsiane. Autor pomija inne kwestie, które się do tych chorób przyczyniają i jako źródło wskazuje właśnie na stres,...

Książka faktycznie ma bardzo naukowy charakter ale mi taka forma odpowiada. Zawiera mnóstwo interesujących faktów i przytoczonych badań, a napisana jest przystępnym językiem oraz skłania do refleksji. Uważam, ze jest to pozycja obowiązkowa nie tylko dla pasjonatów psychosomatyki.

Książka faktycznie ma bardzo naukowy charakter ale mi taka forma odpowiada. Zawiera mnóstwo interesujących faktów i przytoczonych badań, a napisana jest przystępnym językiem oraz skłania do refleksji. Uważam, ze jest to pozycja obowiązkowa nie tylko dla pasjonatów psychosomatyki.

Miałam wrażenie, że czytam długi artykuł naukowy, taki ponad trzystustronicowy zrobiony z dwóch kartek A4 informacji. Miejscami masło maślane, w trakcie czytania trzeba się cofać do poprzednich rozdziałów. Mimo wszystko dobra pigułka wiedzy, i za to 6 gwiazdek.

Miałam wrażenie, że czytam długi artykuł naukowy, taki ponad trzystustronicowy zrobiony z dwóch kartek A4 informacji. Miejscami masło maślane, w trakcie czytania trzeba się cofać do poprzednich rozdziałów. Mimo wszystko dobra pigułka wiedzy, i za to 6 gwiazdek.