Pomruk

W książkach pana Śmielaka chyba najbardziej podoba mi się to, że wplata on wierzenia dawnej mitologii słowiańskiej, i że choć od samego początku ma się wrażenie, że w książce czai się jakiś potwór rodem z piekła, to jednak koniec końców zawsze chodzi o demony ludzkie.

Książka wciąga od pierwszych stron, a jej fabuła poprowadzona jest wartko i ciekawie. Czuć, że bohaterowie mają to "życie", nie są pustymi manekinami do prowadzenia dialogów, a prawdziwymi ludźmi z historiami do opowiedzenia, własnymi grzechami ale także lękami. Sama fabuła tej powieści jest od początku do końca interesująca i wciągająca, a zakończenie zarówno przewidywalne jak i zaskakujące. Każdy wątek doprowadzony jest do samego końca w sposób logiczny, co niezwykle cenię sobie w powieściach.

Książka zdecydowanie godna polecenia.

W książkach pana Śmielaka chyba najbardziej podoba mi się to, że wplata on wierzenia dawnej mitologii słowiańskiej, i że choć od samego początku ma się wrażenie, że w książce czai się jakiś potwór rodem z piekła, to jednak koniec końców zawsze chodzi o demony ludzkie.

Książka wciąga od pierwszych stron, a jej fabuła poprowadzona jest wartko i ciekawie. Czuć, że bohaterowie...

Powieści Michała Śmielaka już kilka razy dały mi wiele godzin świetnej rozrywki. Nie inaczej było w przypadku kryminału/thrillera pt.: "Pomruk". Tytułowy Pomruk to miejsce akcji, wioska w Bieszczadach, która zdecydowanie zaprzecza określeniu "wsi spokojna, wsi wesoła", które znamy z jednej z pieśni Jana Kochanowskiego.

Stanisław Stadnicki to gangster, oligarcha, który trzęsie światem polityki i biznesu. Wydaje się żyć, jakby był niezniszczalny, do momentu, kiedy tragiczne wydarzenie na imprezie urodzinowej odbiera mu coś najdroższego. Stadnicki podejmuje decyzję o wycofaniu się z dotychczasowego życia, opuszcza rodzinę, zrywa wszystkie kontakty i instaluje się w niewielkiej bieszczadzkiej wsi. Pomruk wydaje się być miejscem spokojnym, wręcz nudnym, jednak z czasem okazuje się, że nic bardziej mylnego.

Po dwóch latach spokojnego życia Stanisław znajduje w lesie zwłoki nieznanej mu dziewczyny. Nie wygląda to na wypadek. Zdecydowanie ktoś pomógł jej rozstać się z życiem i to w dość brutalny sposób. Chociaż Stadnicki wycofuje się z miejsca zbrodni, szybko okazuje się, że coś wiąże go z nieznaną mu osobą.

Zło, które pleni się w Pomruku od lat, określane jest przez mieszkańców Biesem. To on według lokalsów jest winny przeróżnym dramatom, które miały miejsce w okolicy. Nikt go nie widział, ale wierzą, że istnieje i nie pozwoli im się nudzić. Mimo tych plotek i ludzkich wierzeń policjanci prowadzący śledztwo trzymają się twardych dowodów, które zdobywają powoli i mozolnie.

Atmosfera w powieści jest duszna i momentami klaustrofobiczna. Pod tym względem to zdecydowanie bardziej thriller psychologiczny, może trochę domestic noir, niż kryminał. Kiedy już lądujemy w Bieszczadach, można odnieść wrażenie, że ściany tamtejszych domów się na nas chylą, a mieszkańcy patrzą złym wzrokiem.

To taka mieszanka literacka, którą lubię najbardziej. I dlatego zdecydowanie polecam wam tę powieść. Nie zawiedziecie się!

Powieści Michała Śmielaka już kilka razy dały mi wiele godzin świetnej rozrywki. Nie inaczej było w przypadku kryminału/thrillera pt.: "Pomruk". Tytułowy Pomruk to miejsce akcji, wioska w Bieszczadach, która zdecydowanie zaprzecza określeniu "wsi spokojna, wsi wesoła", które znamy z jednej z pieśni Jana Kochanowskiego.

Stanisław Stadnicki to gangster, oligarcha, który...

Ciut gorsza niż Wnyki i Bielma. Trochę wtórna i mało wiarygodna, z wydumaną intrygą i plastikowymi bohaterami. Niemniej klimat jest i czyta się nieźle.

Ciut gorsza niż Wnyki i Bielma. Trochę wtórna i mało wiarygodna, z wydumaną intrygą i plastikowymi bohaterami. Niemniej klimat jest i czyta się nieźle.

Byłoby wyżej, jakby nie to, że w którymś momencie podczas czytania załączyło mi się w głowie pytanie: WTH??? Zaczęłam podejrzewać, że autor idzie w stronę horroru, a ja takowych nie czytam, więc się wkurzyłam. Potem książka wzbudziła we mnie napady śmiechu, znów podejrzenie,że to może jakaś parodia horroru?? Ale nie... Już pomijam, że policja nie legitymuje świadków i bandzior robi za prawie świętego i lata z bronią po wsi... No i to zakończenie... No nie! Co to właściwie było??? :)

Byłoby wyżej, jakby nie to, że w którymś momencie podczas czytania załączyło mi się w głowie pytanie: WTH??? Zaczęłam podejrzewać, że autor idzie w stronę horroru, a ja takowych nie czytam, więc się wkurzyłam. Potem książka wzbudziła we mnie napady śmiechu, znów podejrzenie,że to może jakaś parodia horroru?? Ale nie... Już pomijam, że policja nie legitymuje świadków i...

Wiele dobrego słyszałem na temat książek Michała Śmielaka i moje pierwsze spotkanie z jego twórczością oceniam za jak najbardziej udane i z przyjemnością sięgnę na następne powieści jego autorstwa.

Wiele dobrego słyszałem na temat książek Michała Śmielaka i moje pierwsze spotkanie z jego twórczością oceniam za jak najbardziej udane i z przyjemnością sięgnę na następne powieści jego autorstwa.

Ile razy sobie mówiłam "rzuć wszystko i wyjedź w Bieszczady"...
Po lekturze "Pomruku" - nie pojadę, tam zło i bies tylko czyha na potknięcie :)
Książka opisuje kilka dni z życia głównego bohatera, człowieka o mrocznej przeszłości, który postanowił spędzić spokojne lata odcinając się od dotychczasowego życia i uciekł w Bieszczady. Okazuje się jednak, że nie takiego bytu się spodziewał, zło czai się na każdym kroku, bohaterowie powieści skrywają mroczne tajemnice a wszystko skupia się wokół jego postaci.
To moje drugie spotkanie z autorem. Lubię jego język, styl pisania i poczucie humoru. Książkę przeczytałam szybko i z zaciekawieniem. I chociaż niektóre wątki były przewidywalne, to i tak uważam, że to był dobry kryminał i miło spędzony czas.

Ile razy sobie mówiłam "rzuć wszystko i wyjedź w Bieszczady"...
Po lekturze "Pomruku" - nie pojadę, tam zło i bies tylko czyha na potknięcie :)
Książka opisuje kilka dni z życia głównego bohatera, człowieka o mrocznej przeszłości, który postanowił spędzić spokojne lata odcinając się od dotychczasowego życia i uciekł w Bieszczady. Okazuje się jednak, że nie takiego bytu się...

"Rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady" ile razy się to słyszało. Początek książki jest banalny - średnio sensowny, zakończenie bardzo przylukrowane jak w amerykańskich komediach romantycznych a mimo to bawiłem się dobrze czytając tę książkę. Bardzo lubię lekki styl narracji autora, uwielbiam dialogi, które tworzy no i są góry.
Polecam, mimo iż jest to pozycja słabsza od do tej pory czytanych książkach autora.
Ps. Żarciki o warszawiakach - prima sort :-)

"Rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady" ile razy się to słyszało. Początek książki jest banalny - średnio sensowny, zakończenie bardzo przylukrowane jak w amerykańskich komediach romantycznych a mimo to bawiłem się dobrze czytając tę książkę. Bardzo lubię lekki styl narracji autora, uwielbiam dialogi, które tworzy no i są góry.
Polecam, mimo iż jest to pozycja słabsza od...

Przeczytałam już kilka książek Śmielaka i ta jest zdecydowanie najsłabsza. Niby zawiła a jednak przewidywalna, od połowy już wiedziałam o co chodzi, miałam nadzieję że na koniec moja teoria się wywali ale szło jak po sznureczku więc bez zaskoczenia. Także moim zdaniem można przeczytać ale są dużo lepsze pozycje jak np. Osada.

Przeczytałam już kilka książek Śmielaka i ta jest zdecydowanie najsłabsza. Niby zawiła a jednak przewidywalna, od połowy już wiedziałam o co chodzi, miałam nadzieję że na koniec moja teoria się wywali ale szło jak po sznureczku więc bez zaskoczenia. Także moim zdaniem można przeczytać ale są dużo lepsze pozycje jak np. Osada.

Dawno nie czytałam tak dobrego kryminału! Świetni bohaterowie, ładnie opisana rzeczywistość, bardzo dobre dialogi bez względu na postać, czyli i kobiety w wieku wszelakim, i dialogi męskie, i rozmowy zawodowców, w tym policjantów. Z odpowiednią dozą wulgaryzmów, autentycznie zabawne.
Można wybaczyć drobne potknięcia, typu buziaki w całkowicie nieodpowiadających momentach czy też określenie kobiety mafioza jako mającej klasę. Nawet żarciki z warszawiaków brzmiały całkiem stosownie ;)
Znakomicie się to czytało. Zdecydowanie polecam!

Dawno nie czytałam tak dobrego kryminału! Świetni bohaterowie, ładnie opisana rzeczywistość, bardzo dobre dialogi bez względu na postać, czyli i kobiety w wieku wszelakim, i dialogi męskie, i rozmowy zawodowców, w tym policjantów. Z odpowiednią dozą wulgaryzmów, autentycznie zabawne.
Można wybaczyć drobne potknięcia, typu buziaki w całkowicie nieodpowiadających momentach...

Czy nikt z was nie myslal chociaż raz żeby zostawić wszystko i pojechać w Bieszczady? A więc w tej historii poznajemy typa który nie był do końca dobrym człowiekiem i ma swoje za uszami i po tragedii która go dotknęła zaczal życie od nowa ale zlo nigdy nie spi. Wrecz wróciło zwielokrotnione. 1 połowa była dobra, środek męczący a zakończenie totalnie nie satysfakcjonujące. To moje 2 podejście do autora , czyta się dobrze, plusem jest poczucie humoru, wątki mitologii słowiańskiej. Mimo to nie sa wybitne historie pomruk jest słabszy od ucichlych ptaków. O ile początek wzbudzał moja ciekawość po połowie wszystko się rozlazło. W każdym razie dam autorowi jeszcze szanse bo mam kilka jego powieści na polce.

Czy nikt z was nie myslal chociaż raz żeby zostawić wszystko i pojechać w Bieszczady? A więc w tej historii poznajemy typa który nie był do końca dobrym człowiekiem i ma swoje za uszami i po tragedii która go dotknęła zaczal życie od nowa ale zlo nigdy nie spi. Wrecz wróciło zwielokrotnione. 1 połowa była dobra, środek męczący a zakończenie totalnie nie satysfakcjonujące....