Każdy z nas ma swo­je­go rzeź­bia­rza łez. I każdy z nas jest dla kogoś rzeź­bia­rzem łez. Nie za­po­mi­naj­my o wpły­wie, jaki mamy na tych, któ­rzy nas ko­cha­ją. Nie za­po­mi­naj­my, że mo­że­my ich zra­nić, że każde słowo i gest za­pa­da­ją głę­bo­ko w ich serca. Że cza­sem szczyp­ta de­li­kat­no­ści wię­cej może zro­bić róż­ni­cę.

To wy­da­je się smut­ne, praw­da?

Pokochałam rzeźbiarza łez i mam nadzieję że i ja kiedyś odnajdę swojego. Co tu dużo mówić, książka jest fenomenalna, pokazuje Nam że bycie niedoskonałym nie jest wada , nikt z Nas nie jest doskonały i nigdy nie będzie, w każdym z Nas drzemnie jakiś potwór, jakiś strach i tylko przy osobach które Nas kochają widzimy swoje zalety.

Każdy z nas ma swo­je­go rzeź­bia­rza łez. I każdy z nas jest dla kogoś rzeź­bia­rzem łez. Nie za­po­mi­naj­my o wpły­wie, jaki mamy na tych, któ­rzy nas ko­cha­ją. Nie za­po­mi­naj­my, że mo­że­my ich zra­nić, że każde słowo i gest za­pa­da­ją głę­bo­ko w ich serca. Że cza­sem szczyp­ta de­li­kat­no­ści wię­cej może zro­bić róż­ni­cę.

To wy­da­je się smut­ne,...

🦋Nica to dziewczyna, która jest niezwykle delikatna, nosi w sobie wiele dobroci, mimo że straciła bliskich, na jej twarzy gości uśmiech. Nie znikał on z twarzy nawet, gdy działa się jej krzywda. Przyznam, że nie raz było mi przykro, a już najbardziej wtedy, kiedy pojawiały się wspomnienia z sierocińca, w którym dorastała Nica z Rigelem. To, ile musieli przeżyć, jak były traktowane dzieci, sprawiało, że serce mi się krajało. Dziewczyna była samotna, jej pasją i odskocznią od rzeczywistości były małe zwierzątka, które większość ludzi ignorowała. Zajmowała się nimi, chroniła i spędzała z nimi czas. Dla innych było to dziwne zainteresowanie, więc po części ona sama zaczęła tak uważać. Gdy trafiła do rodziny, która wykazała chęć zaadoptowania Niki, ukrywała to, by tylko w ich oczach pozostać idealna. Pragnęła rodziny i chciała tym ludziom pokazać że jest warta ich miłości.

🦋Rigel to tajemniczy chłopak, który nie jest łatwym człowiekiem,izoluje się od innych, do tego bywa niemiły, a jego postawa nie raz krzyczy obojętnością, jakby nikt i nic go nie interesowało. Jego zachowanie w niektórych przypadkach może być niezrozumiałe, jednak im dalej brniemy w ich historię tym więcej dowiadujemy się o nim. Bywał złośliwy, nie raz potrafił zdenerwować, lecz za tym wszystkim skrywało się uczucie, którego nie chciał do siebie dopuścić, więc z nim walczył. Rigel uważał, że jedynie co potrafi to niszczyć. Nie chcąc zaburzyć delikatności, niewinności Niki odpychał ją od siebie na wszelkie sposoby.

🦋Relacja Niki i Rigela toczyła się naprawdę powoli. Dlatego jeśli ktoś nie lubi slow burn to zaczynając tę książkę, niech nie liczy na szybsze tempo. Ich relacja rozkwitała, robili krok do przodu, ale wiele w tył. Zostało to opisane, w taki sposób, by pokazać, że jedna strona, jak i druga muszą sobie zaufać. Napięcie budowane między nimi jest naprawdę niesamowite, na tyle, że gdy doszło do pierwszego pocałunku miałam ochotę krzyczeć z tych emocji. Nie wyobrażam sobie, aby było tutaj szybsze tempo, ono po prostu nie pasowałoby to do tej historii. I choć dla niektórych z boku może to wydawać się dziwne, że mimo tego, jak chłopak odpycha Niki, ona dalej jest dla niego dobra. Jednak tylko oni wiedzą co przeżyli w dzieciństwie.

🦋Historia opowiadana jest z perspektywy Niki, lecz pojawia się też narracja trzecioosobowa, w której możemy bardziej poznać Rigela, co kierowało jego niektórymi zachowaniami i dostrzec pewne sprawy inaczej. „Rzeźbiarz łez” to na pewno poruszająca historia, o relacji dwojga nastolatków, ale też o rodzinie i zaufaniu. Czyta się płynnie, do tego można poczuć się lekko, jak motyl. I chociaż książka nie jest usłana wielką radością, to jednak warto ją poznać. Sądzę, że ta historia pozostanie w mojej pamięci na dłuższy czas.

🦋Nica to dziewczyna, która jest niezwykle delikatna, nosi w sobie wiele dobroci, mimo że straciła bliskich, na jej twarzy gości uśmiech. Nie znikał on z twarzy nawet, gdy działa się jej krzywda. Przyznam, że nie raz było mi przykro, a już najbardziej wtedy, kiedy pojawiały się wspomnienia z sierocińca, w którym dorastała Nica z Rigelem. To, ile musieli przeżyć, jak były...

dobra ksiazka

dobra ksiazka

Może wiekowo nie pasuję do adresatów tej historii i dlatego mam jej sporo do zarzucenia. Przede wszystkim należałoby ją skrócić o ok. 200 stron (a wystarczyło pominąć powtarzane wielokrotnie fragmenty). Wtedy wyłania się ciekawa historia z mało wiarygodnymi bohaterami.

Może wiekowo nie pasuję do adresatów tej historii i dlatego mam jej sporo do zarzucenia. Przede wszystkim należałoby ją skrócić o ok. 200 stron (a wystarczyło pominąć powtarzane wielokrotnie fragmenty). Wtedy wyłania się ciekawa historia z mało wiarygodnymi bohaterami.

Zaczynając tą historię miałam w głowie tylko jedno oczekiwanie. Chciałam się dobrze bawić. Ostatnie książki, które przeczytałam, mnie dosyć rozczarowały i w końcu chciałam coś dobrego. Okazało się, że ta książka to coś więcej nic zwykłe ,,dobra", odnalazłam swoją nową miłość w bohaterach, którzy zostali okropnie potraktowani przez trudną przeszłości. Owszem, relacja Nici i Rigela jest toksyczna i w wielu momentach irytowała mnie ta zabawa pod tytułem "przyciąganie, odpychanie", ale spędziłam cudowne 3 dni dobrze się bawiąc, podczas jej czytania. Wciągnęłam się tak bardzo, że w nocy zastanawiałam się czy położyć się spać czy czytać dalej. Z każdą mijaną minutą, z każdą przeczytaną stroną, wciągałam się jeszcze bardziej i jeszcze mocniej. Kończąc jeden rozdział od razu chciałam zaczynać następny. W pewnym momencie czułam się jakbym była pod wpływem silnego uzależnienia, bo każda sytuacja, w której musiałam odłożyć książkę na bok, irytowała mnie. Nie będę ukrywała, że w niektórych momentach płakałam przez bezsilność, gdy czytałam co musieli przeżywać nastolatkowie. Oni cierpieli, a ja mogłam się tylko przyglądać, jak gasną w oczach. Najbardziej bolało mnie ich dzieciństwo. Przeżyli okrutne chwile w momencie, gdzie tak, naprawdę powinni być najbardziej szczęśliwi i korzystać z tego, że jeszcze nie muszą przejmować się resztą świata. Mimo wszystko jestem z nich bardzo dumna i jestem wręcz bardzo szczęśliwa, że w końcu udało im się wyjść na prostą drogę.

Zaczynając tą historię miałam w głowie tylko jedno oczekiwanie. Chciałam się dobrze bawić. Ostatnie książki, które przeczytałam, mnie dosyć rozczarowały i w końcu chciałam coś dobrego. Okazało się, że ta książka to coś więcej nic zwykłe ,,dobra", odnalazłam swoją nową miłość w bohaterach, którzy zostali okropnie potraktowani przez trudną przeszłości. Owszem, relacja Nici i...

Książka która w swojej fabule delikatnie zaskakuje zastosowanym rozwiązaniem, chociaż czasami może wydawać się dosyć przewidywalna.
Idealnie opisane odczucia, pełne sprzecznych sygnałow okazywanie sympatii i uciekanie w swój własny świat emocjonalny ze względu na lęki które paraliżują bohaterów.
Mogłoby się wydawać, że to kolejna płaczliwa romantyczna historia ale czytając dostrzega się w niej więcej głębi i emocjonalnych rozterek niż przy jakiejkolwiek innej pozycji przeznaczonej dla nastoletnich czytelników. Połączenie młodzieńczych pragnień, dziecięcych przeżyć, lęków wyniesionych z traum powstałych wskutek pobytu w sierocińcu oraz powolna walka o naprostowanie tych wszystkich patologicznych uczuć sprawia, że mimowolnie wchodzimy w świat enigmatycznego Ridleya, a jednocześnie odczuwamy empatię płynącą od Nicki. Budzi się w nas złość na niesprawiedliwość wobec dzieci, które niczemu niewinne są ofiarami dążenia do chorych urojeń dorosłych, ale jest ona zrównoważona ulgą, że są ludzie dający szansę na normalne życie tym pokrzywdzonym dzieciom.
W tej książce miesza się świat emocji, fantazji, pragnień, największych lęków i nadziei. Czytając brnie się przez strony płynnie, pomimo ich sporej liczby, książka wciąga a Erin Doom idealnie zachowała charmonie pomiędzy dialogiami, opisami emocji a także barwnymi opisami miejsc, dzięki czemu wyobrażnia doświadczonego czytelnika ma okazję na zniewalającą ucztę kreatywności.

Książka która w swojej fabule delikatnie zaskakuje zastosowanym rozwiązaniem, chociaż czasami może wydawać się dosyć przewidywalna.
Idealnie opisane odczucia, pełne sprzecznych sygnałow okazywanie sympatii i uciekanie w swój własny świat emocjonalny ze względu na lęki które paraliżują bohaterów.
Mogłoby się wydawać, że to kolejna płaczliwa romantyczna historia ale...

Sama forma książki jest przyjemnością, zdania, opisy są pięknie skonstruowane z dbałością i pewnym kunsztem mimo kilku zabawnych porównań, które stosuje autorka.
Odnośnie fabuły autorka zdecydowanie ma tendencję do powtórzeń, co niepotrzebnie wydłuża powieść nic do niej nie wnosząc, zmienia się kilka szczegółów. Historia jest bardziej nastawiona na wyobrażenie jej sobie niż na utożsamianie się z nią z jednego prostego powodu, główny bohater jest skrajnie toksycznym narcyzem, bohaterka z kolei jest skrajnie zahukana, bojaźliwa oraz.. specyficzna. Pół książki narzeka na manipulację Rigela względem otoczenia, jak łatwo jest mu osiągnąć swoje cele, ale kiedy okazuje się, że on ją kocha i z tego powodu krzywdzi nagle ona również w jednym momencie się w nim zakochuje i robi wszystko, żeby zbliżyć go do siebie. Cóż, można było inaczej pokierować historią, w połączeniu z pięknym stylem autorki mogło powstać cudo, a powstała lekko tandetna historia o toksyku i jego ofierze. Przesada zastosowana w tej książce przypomina mi nieco "jeźdźca miedzianego", który również był sztucznie podkręcany na potrzeby fabuły, która nie stawała się przez to lepsza.

Sama forma książki jest przyjemnością, zdania, opisy są pięknie skonstruowane z dbałością i pewnym kunsztem mimo kilku zabawnych porównań, które stosuje autorka.
Odnośnie fabuły autorka zdecydowanie ma tendencję do powtórzeń, co niepotrzebnie wydłuża powieść nic do niej nie wnosząc, zmienia się kilka szczegółów. Historia jest bardziej nastawiona na wyobrażenie jej sobie niż...

Genialna opowieść o ciężkich początkach, miłości, przyjaźni oraz o wielu sekretach.

Genialna opowieść o ciężkich początkach, miłości, przyjaźni oraz o wielu sekretach.

Ta historia nie do końca mnie przekonała . Nie była zła ale też nie była dobra. Może i faktycznie był moment gdzie się wzruszyłam, ale to by było na tyle . Mialam do niej większe oczekiwania .

Ta historia nie do końca mnie przekonała . Nie była zła ale też nie była dobra. Może i faktycznie był moment gdzie się wzruszyłam, ale to by było na tyle . Mialam do niej większe oczekiwania .

Ta książka wzbudziła we mnie wiele sprzecznych emocji. Niby kumam założenia, ale nie zgadzam się z takimi zachowaniami u kobiet. I nie chcę, żeby popularyzowano przekonanie, że " moja miłość go zmieni, uleczy, uszczęśliwi". Bzdura, czy współczesne dziewczyny dalej w to wierza? Nie wiem, nie wiem niee
6 za język i głębie postaci.

Ta książka wzbudziła we mnie wiele sprzecznych emocji. Niby kumam założenia, ale nie zgadzam się z takimi zachowaniami u kobiet. I nie chcę, żeby popularyzowano przekonanie, że " moja miłość go zmieni, uleczy, uszczęśliwi". Bzdura, czy współczesne dziewczyny dalej w to wierza? Nie wiem, nie wiem niee
6 za język i głębie postaci.