Zaginiony metal

Niestety moim zdaniem im dalej w tej erze Scardialu tym gorzej. Po rewelacyjnych "Cieniach Tożsamości" dostaliśmy tylko niezłe "Żałobne opaski", a teraz bardzo średni "Zaginiony metal". Niby wszystko jest na miejscu - mamy lubianych bohaterów, których autor ładnie rozwinął pod względem charakterologicznym. Jest dość skomplikowana intryga wykraczająca nawet poza samą planetę i dotykająca tajemnic cosmere. Pojawiają się nawet bohaterowie, których poznaliśmy w erze pierwszej (choć tutaj te spotkania z nimi są moim zdaniem lekko rozczarowujące).
A jednak, czegoś brakuje. Z pewnością zawodzą antagoniści, którzy są znacznie mniej wyraziści niż w poprzednich częściach. Sama stawka o jaką toczy się gra mimo, że większa niż podczas poprzednich przygód, mam wrażenie, że tym razem nie przykuwa aż tak bardzo uwagi czytelnika.
Końcówka lekko wynagradza oczekiwania, ale mimo wszystko ja czuję dość duży niedosyt. Choć mam nadzieję, że jeszcze spotkamy bohaterów tej serii w kolejnych książkach z cosmere, to na książki z kolejnej ery na Scadrialu raczej nie będę czekał z niecierpliwością.

Niestety moim zdaniem im dalej w tej erze Scardialu tym gorzej. Po rewelacyjnych "Cieniach Tożsamości" dostaliśmy tylko niezłe "Żałobne opaski", a teraz bardzo średni "Zaginiony metal". Niby wszystko jest na miejscu - mamy lubianych bohaterów, których autor ładnie rozwinął pod względem charakterologicznym. Jest dość skomplikowana intryga wykraczająca nawet poza samą planetę...

Uwielbiam serię "Z mgły zrodzony". Po prostu świetny każdy tom!

Uwielbiam serię "Z mgły zrodzony". Po prostu świetny każdy tom!

Całą magia poprzednich tomów znikneła :( Jestem rozczarowana, bo choć świat pozostał, bohaterowie też, to jednak coś było inaczej. Kompletnie brak emocji jak wcześniej. Liczyłam na coś więcej (bez skojarzen proszę) między bohaterem a jego siostrą, ale to było miałkie.
Mądre kobiety wcześniej, pełne uczuć też jakoś teraz działały jak maszyny.

Całą magia poprzednich tomów znikneła :( Jestem rozczarowana, bo choć świat pozostał, bohaterowie też, to jednak coś było inaczej. Kompletnie brak emocji jak wcześniej. Liczyłam na coś więcej (bez skojarzen proszę) między bohaterem a jego siostrą, ale to było miałkie.
Mądre kobiety wcześniej, pełne uczuć też jakoś teraz działały jak maszyny.

Solidnie sfinalizowana akcja, wyjście na kolejne tomy :) było ciekawie

Solidnie sfinalizowana akcja, wyjście na kolejne tomy :) było ciekawie

Niestety cała 2 era z Mgły Zrodzonego jest taka jak ta książka. W większości mętna i nudnawa ze świetnymi finałami które je ratują. Oczywiście zdaję sobie sprawę że tak właśnie wygląda styl Sandersona jednak w przypadku innych książek udawało mu się mnie jakoś zainteresować tą monotonną częścią. Tym razem niestety nie wyszło i stąd tak niska ocena.

Niestety cała 2 era z Mgły Zrodzonego jest taka jak ta książka. W większości mętna i nudnawa ze świetnymi finałami które je ratują. Oczywiście zdaję sobie sprawę że tak właśnie wygląda styl Sandersona jednak w przypadku innych książek udawało mu się mnie jakoś zainteresować tą monotonną częścią. Tym razem niestety nie wyszło i stąd tak niska ocena.

Długo kazał nam autor czekać na książkę kończącą 2. erę Zrodzonego z Mgły. Podsumowując wszystkie 4 książki, to choć przygody Waxa i Wayne'a przypadły mi do gustu, to były dla mnie mniej emocjonujące niż wydarzenia opisane w pierwszej erze. Na plus na pewno mogę ocenić pokazaną ewolucję bohaterów, poczucie humoru i liczne nawiązania do wydarzeń opisanych w innych książkach opowiadających o Cosmere.

Długo kazał nam autor czekać na książkę kończącą 2. erę Zrodzonego z Mgły. Podsumowując wszystkie 4 książki, to choć przygody Waxa i Wayne'a przypadły mi do gustu, to były dla mnie mniej emocjonujące niż wydarzenia opisane w pierwszej erze. Na plus na pewno mogę ocenić pokazaną ewolucję bohaterów, poczucie humoru i liczne nawiązania do wydarzeń opisanych w innych książkach...

Wspaniałe, cudowne, kocham! Zabawna jak każda książka z drugiej ery. Wayne błyszczy w tej części. Marasi też, ale... this is the Wayne:v

Wspaniałe, cudowne, kocham! Zabawna jak każda książka z drugiej ery. Wayne błyszczy w tej części. Marasi też, ale... this is the Wayne:v

Ze smutkiem muszę stwierdzić, ze druga era Zrodzonego z Mgły jest jedna z tych serii, o których łatwo i szybko sie zapomina. Cały polityczny element tej ery byl nudny i ciężki, bo byl zwyczajnie zbędny.
Mam nieodparte uczucie, ze przygody bohaterów ery drugiej (tych nowych i tych z pierwszej ery) były mocno pośpieszone. Nie wnosiły zadnych emocji podczas czytania, zero jakiejkolwiek eskcytacji fabula.
Owszem, spotkanie ze starymi znajomymi z ery pierwszej były przyjemne, ale z drugiej strony takie osoby jak - Sazed czy Kelsier - wydaja sie po prostu kims zupelnie innym - slusznie, bo jest wyjaśnienie w tej kwestii, ale sprawilo to, ze to spotkanie ze znajomymi juz postaciami z poprzednich ksiazek byly nieco mniej wyjątkowe.
Sanderson, na tym momencie calej serii Cosmere, zaczyna juz łączyć książki z innych serii w pewną, daleką jeszcze od siebie, całość. I jest to niesłychanie ekscytujące.
Zawiodlem sie nieco tym, ze na tyle, ile elementow boskich pojawiło sie w erze drugiej, po prostu ts boskosc okazala się przynajmniej bardzo przeciętna. Powstaje zatem pytanie - czy warto czekac z niecierpliwością na ere trzecia? Poki co, sam nie wiem, wręcz powątpiewam.
Era druga składa sie z czterech ksiazek, jednak nie poczulem szczegolnej bliskosci z bohaterami tej serii - moze procz Wayne’a, który swoim specyficznym poczuciem humoru trafil w moje gusta.
Chociażby żona samego Waxa - dla mnie byla osoba totalnie zbędną. Nie uwazam, ze kazda postac musi moec duzy wolyw na ogólna fabułę, ale nie lubie postaci, które istnieja tylko po to, zeby istniec i czasem kradną cenne strony książki, ktore mogly być wypełnione ciekawszą treścią, ciekawszym bohaterem.
To samo z siostrą Waxa. Antagonista, o ktorym zapomina sie juz pięć minut po jej pojawieniu sie, jednak tresc ksiazki zmusza czytelnika do ponownego spotkania z ta marna postacia.

Dlaczego sześć gwiazdek? Bo, mimo wszystko, czuć pewien sens tej historii. Moze bohaterowie drugiej ery Zrodzonego z Mgły nie zapadna w mojej pamieci, ale impakt wydarzen z tej serii na calosc historii Cosmere, będą zauważalne, beda odczuwalne i nie moge sie doczekać aż splecie się to w jedna, dużą całość.

Podsumowując - może szybko zapomnę o wydarzeniach w tej ksiazce, bo byly zwyczajnie nudne, ale ich konsekwencje szybko mi przypomna o drugiej erze Zrodzonego!

Ze smutkiem muszę stwierdzić, ze druga era Zrodzonego z Mgły jest jedna z tych serii, o których łatwo i szybko sie zapomina. Cały polityczny element tej ery byl nudny i ciężki, bo byl zwyczajnie zbędny.
Mam nieodparte uczucie, ze przygody bohaterów ery drugiej (tych nowych i tych z pierwszej ery) były mocno pośpieszone. Nie wnosiły zadnych emocji podczas czytania, zero...

Świetny koniec 2ej ery Zrodzonego Z Mgły.
Zdecydowanie najlepsza książka z tomów składających się na historię Waxa i Wayne. Pewnie wynika to też z tego jak zdążyłem polubić postacie które zaserwował nam Sanderson w 2ej erze i tutaj byłem już po prostu z nimi zżyty.
Każda z głównych postaci dostaje tutaj satysfakcjonujące domknięcie swojego wątku, nie rzadko wyjaśniając przy tym tajemnice będące z nami od Stopu Prawa. Jednak król/królowa mógł/a być tylko jeden/a ;)
Jedyne czego mi tutaj brakowało, jest to jednak zarzut do całej 2ej ery to brak jakiegoś wątku potomków kolosów.
Teraz pozostało mi tylko czekać kilka lat na kolejne przygody w świecie Scadrialu.

Świetny koniec 2ej ery Zrodzonego Z Mgły.
Zdecydowanie najlepsza książka z tomów składających się na historię Waxa i Wayne. Pewnie wynika to też z tego jak zdążyłem polubić postacie które zaserwował nam Sanderson w 2ej erze i tutaj byłem już po prostu z nimi zżyty.
Każda z głównych postaci dostaje tutaj satysfakcjonujące domknięcie swojego wątku, nie rzadko wyjaśniając...

Po kilku latach od przeczytania szóstej części cyklu doczekałem się kontynuacji, a zarazem zakończenia drugiej ery „Z mgły zrodzonego”. Czy warto było czekać. Myślę, że tak, chociaż pewien niedosyt pozostał. Sanderson wykonał solidną pracę, ale niektóre elementy zawiodły. Zbytni pośpiech, czy też pisanie na akord.
Plusy:
- próba ratowania Elendel, a może i świata przed zagrożeniem z zewnątrz;
- jednocześnie odkrycie, kto stoi za porwaniami młodych Allomantów;
- kolejne spotkanie z lubianymi bohaterami: Wax, Wayne, Marasi, Steris;
- odkrycie kilku tajemnic i zagadek dotyczących uniwersum Cosmere;
- dobry klimat, spora dawka napięcia, dość dynamiczna akcja;
- sporo interesujących informacji o trzech sztukach metalicznych: Allomancji, Hemalurgii i Ferruchemii i ich zastosowaniu;
- wciągające opisy pojedynków z wykorzystaniem posiadanych zdolności;
- dość satysfakcjonujące zakończenie.
Minusy:
- miejscami przegadana, bez uszczerbku dla fabuły można skrócić o 30%;
- niektóre dialogi i wątki niczego nie wnosiły do fabuły, zapychacze;
- antagoniści Telsin i Niezależność jacyś tacy bezbarwni, bez wyrazu.
Ogółem książka dobra z sentymentu dla Sandersona.

Po kilku latach od przeczytania szóstej części cyklu doczekałem się kontynuacji, a zarazem zakończenia drugiej ery „Z mgły zrodzonego”. Czy warto było czekać. Myślę, że tak, chociaż pewien niedosyt pozostał. Sanderson wykonał solidną pracę, ale niektóre elementy zawiodły. Zbytni pośpiech, czy też pisanie na akord.
Plusy:
- próba ratowania Elendel, a może i świata przed...