Reina Roja. Czerwona królowa

Ciekawa lektura, dość treściwa. Dobrze skonstruowana fabuła z nieprzeciętnymi bohaterami.

Ciekawa lektura, dość treściwa. Dobrze skonstruowana fabuła z nieprzeciętnymi bohaterami.

Interesująca pozycja książkowa, ale mimo wszystko niektóre wątki wzbudziły we mnie mieszane uczucia. Chyba jednak wolę bardziej realne książki

Interesująca pozycja książkowa, ale mimo wszystko niektóre wątki wzbudziły we mnie mieszane uczucia. Chyba jednak wolę bardziej realne książki

Tytuł dziwny, bo „reina roja” to po hiszpańsku właśnie „czerwona królowa”. Jakaś nowa moda czy maniera na powtarzanie tytułu w różnych językach? To zapewne historyjka dla dzieci „Przygody owcy” zostanie wydana pod tytułem „Przygody owcy. The adventures of a sheep. Las aventuras de una oveja. Die Abenteuer eines Schafes”. Może trochę za długie, ale za to jakże ambitne i zwracające uwagę! Zwłaszcza, gdy dział marketingu przeforsował w wydawnictwie kosztowną i szeroko zakrojoną akcję reklamową. No, trudno, jak trzeba, to trzeba.

W sensie… jak by to powiedzieć… technicznym książka napisana koszmarnie. Nie wiem czy to wina autora, czy tłumacza, czy redaktora, czy korektora, ale przekład sprawia wrażenie wykonanego za pomocą Google Translate. Szczoteczka do zębów tonąca (w czym?) w połowie drogi (do czego?). Imperium pyłowe ojca (???). Telefon na podeście schodów, taki, do którego wrzuca się monety i który wibruje przy uchu, kiedy przychodzą wiadomości WhattsApp (sic!). Główna bohaterka cierpi na anosmię, nie czuje żadnego zapachu, a w zasadzie… tu uwaga – tylko słony i słodki, bo reszta smakuje jak papier (ups!). I mnóstwo innych takich.

Jestem pewien, że powieść tego autora podoba się Hiszpanom. W milutki sposób głaszcze ego mieszkańców i obywateli tego kraju, bo według Juana Gómeza-Jurado w Hiszpanii wszystko jest najlepsze, najwyższe, największe, a główna bohaterka, Antonia Scott, jest oczywiście najinteligentniejszą osobą na świecie.

Jest w powieści element rzeczywistości. Wiele zbrodni zostałoby wyjaśnionych, mnóstwo spisków udaremnionych, afer gospodarczych ujawnionych, gdyby urzędy i instytucje (a także konkretne osoby) były w stanie współpracować, dzielić się informacjami, działać razem, a nie konkurować ze sobą – ze szkodą dla społeczeństw, oczywiście. I tu kończy się realizm, a zaczyna naiwna i naciągana teoria spiskowa. Grupa najbogatszych ludzi zakłada tajną organizację, której celem jest ratowanie świata i ludzkości przed nią samą, jej głupotą i nieudolnością. Tajna organizacja ma w każdym kraju jednego człowieka, nazywanego Mentorem, który jest łącznikiem organizacji ze światem realnym i oficjalnym oraz jedną Czerwoną Królową, osobę o niesamowitej inteligencji i paranormalnych zdolnościach.

W ogromnej willi znalezione zostały zwłoki syna prezeski największego banku w Hiszpanii. Ciało specjalnie upozowano, po pozbawieniu go całej krwi. Niewielka ilość tej krwi znajduje się w kielichu, który trup trzyma. Na jego głowie znaleziono ślady oliwy. W willi nie odkryto żadnych śladów, co oznacza, że zbrodni dokonano w jakimś innym miejscu.
Córka najbogatszego w Hiszpanii potentata została porwana. Kierowca specjalnego samochodu z przyczepą do przewozu koni, którym jechała, wioząc ukochaną klacz, został zamordowany, medalowy koń wyścigowy też stracił życie. Mijają godziny, a nie pojawiło się żadne żądanie okupu, przynajmniej oficjalnie.

W przypadku tak wysoko postawionych ofiar sprawą zajmowałaby się tylko ta tajna organizacja, ale ojciec uprowadzonej kobiety zawiadomił policję, więc wmieszał się w to Wydział Porwań i Wymuszeń Policji Krajowej, a konkretnie kapitan Parra. Rzecz jasna od razu pojawiły się spory kompetencyjne.
Sprawę prowadzi Antonia Scott, Czerwona Królowa Hiszpanii, z pomocą inspektora Jona Gutiérreza (pederasty),którego Mentor nakłonił do współpracy właściwie szantażem.

Relacja z następujących po sobie wydarzeń odbywa się z różnych punktów widzenia, bo to i Antonii Scott, i Jona Gutiérreza, i kapitana Parry, i Carli (ofiary porwania),i Bruna (dziennikarza),i wreszcie samego sprawcy o pseudonimie Ezequiel.

Powieść może nawet nie jest taka zła, jak mogłoby się to wydawać po lekturze mojej opinii, jest nawet momentami wciągająca (a momentami są to dłużyzny, zwłaszcza rozmyślania Carli) i naprawdę chciałem dobrnąć do końca, żeby dowiedzieć się o co w końcu chodzi. Nie była jednak na tyle ciekawa, żebym planował lekturę kolejnych tomów z serii „Antonia Scott”.

Tytuł dziwny, bo „reina roja” to po hiszpańsku właśnie „czerwona królowa”. Jakaś nowa moda czy maniera na powtarzanie tytułu w różnych językach? To zapewne historyjka dla dzieci „Przygody owcy” zostanie wydana pod tytułem „Przygody owcy. The adventures of a sheep. Las aventuras de una oveja. Die Abenteuer eines Schafes”. Może trochę za długie, ale za to jakże ambitne i...

Całkiem dobry kryminał/thriller, dziwaczna, super-inteligentna główna bohaterka (chociaż nie do końca taka genialna - nie popisuje się w zakończeniu),czyli wszystko, czego chce się od wciągającego czytadła na majówkę :)

Całkiem dobry kryminał/thriller, dziwaczna, super-inteligentna główna bohaterka (chociaż nie do końca taka genialna - nie popisuje się w zakończeniu),czyli wszystko, czego chce się od wciągającego czytadła na majówkę :)

Bodajże do tej pory przeczytałam jedną książkę hiszpańskiego autorstwa. Nie miałam zatem jakichś wygórowanych, a właściwie to prawie żadnych, oczekiwań. Może to nie było arcydzieło ale całkiem przyzwoity kryminał. Co prawda Antonia Scott to nie Lisbeth Salander ale także postać zupełnie nietuzinkowa, wybitnie inteligentna i mocno skrzywdzona przez najbliższych i otoczenie. Do tego ma niezwykłe umiejętności i umie z nich korzystać. Na szczęście w dobrej wierze. Polubiłam tą dziewczynę. Nie mam też nic przeciwko inspektorowi Jonowi Gutiérrezowi, z którym los zetknął Antonię i niechętnie, ale zaczęła z nim współpracować. Para musi szybko rozwiązać zagadkę morderstwa młodego chłopaka, ponieważ teraz zagrożone jest życie kolejnej ofiary, potem znowu kolejnej. Nie jest im łatwo, muszą pracować poza systemem, nie maja dostępu do takich możliwości jakie mają organy ścigania. Czy zdążą uratować zaginionych? Czytajcie bo zakończenie jest niespodziewane. Za chwilę sięgam po kolejną powieść z cyklu.

Bodajże do tej pory przeczytałam jedną książkę hiszpańskiego autorstwa. Nie miałam zatem jakichś wygórowanych, a właściwie to prawie żadnych, oczekiwań. Może to nie było arcydzieło ale całkiem przyzwoity kryminał. Co prawda Antonia Scott to nie Lisbeth Salander ale także postać zupełnie nietuzinkowa, wybitnie inteligentna i mocno skrzywdzona przez najbliższych i otoczenie....

Rozczarowanie.
Nie udało mi się utożsamić z żadnym z bohaterów. Główne postacie są niesympatyczne lub po prostu nijakie. Im bliżej końca tym tak naprawdę zwiększa się ilość pytań, a nie odpowiedz. W książce jest też kilka chwytów, które bazują na dużo lepszych pierwowzorach, ale tu nie mają żadnych podstaw. Podam przykład: podkreślanie inteligencji i wyjątkowości głównej bohaterki. W kinie/telewizji jest taka zasada "show not tell" i tu właśnie jest z nią totalny problem. Główna bohaterka jest przedstawiana jako najmądrzejsza osoba na świcie, ale czyny nie odzwierciedlają tego. Jest ona niesympatyczna a jej relacja z inspektorem Jonem jest tak płytka że aż boli. Jakikolwiek przełom w śledztwie jest wynikiem dostępu do pewnych środków lub jest to informacją totalnie spoza informacji udzielnych czytelnikowi (np. dołeczek w brodzie "Alvara") lub łut szczęścia. WOW!
Kolejnym aspektem który rzucał mi się w oczy podczas lektury to podkreślanie homoseksualizmu inspektora. Po co? W żaden sposób to nie wpływa na fabułę. W żaden sposób to nie rozwija charakterologii postaci, bo ten aspekt bohatera oprócz obelg ze strony innych postaci nie ma przełożenia na podkreślenie jakichkolwiek jego cech. To samo tyczy się uwag odnośnie jego tuszy. WTF?!
I wisienka na torcie - FABUŁA. Po przez zastosowanie "super" twistu zupełnie się rozpada i jest tak nielogiczna że pozostawia milion pytań. Dodatkowo, może to mój problem, ale ustawiania narracji, że niby mam współczuć miliarderom kiedy tracą bliskich bo nie chcą się przyznać do "nadużyć" dzięki którym zdobyli swój sukces to dla mnie jednak za duża gimnastyka.

Rozczarowanie.
Nie udało mi się utożsamić z żadnym z bohaterów. Główne postacie są niesympatyczne lub po prostu nijakie. Im bliżej końca tym tak naprawdę zwiększa się ilość pytań, a nie odpowiedz. W książce jest też kilka chwytów, które bazują na dużo lepszych pierwowzorach, ale tu nie mają żadnych podstaw. Podam przykład: podkreślanie inteligencji i wyjątkowości głównej...

,,Reina Roja" była hitem czytelniczym zeszłego roku. Reklamowana jako coś innego, coś sensacyjnego, coś wbijającego w fotel. Cóż, nie będę zaprzeczać, że zwykła ciekawość sprawiła, że postanowiłam sprawdzić o co tyle hałasu i czy na prawdę jeszcze jest mnie w stanie coś zaskoczyć.

Antonia to najinteligentniejsza osoba na świecie. Kilka lat temu pracowała na zlecenie tajnej jednostki zajmującej się zwalczeniem przestępczości. Jednak coś się w jej życiu wydarzyło i wycofała się. Jon to inspektor policji, który przez jeden błąd a raczej impulsywne zachowanie, zostaje zdyskredytowany i obecnie nie ma nic do stracenia. I to on dostaje zadanie by przekonać Antonię do powrotu i rozwiązania zagadki zbrodni (prawie) doskonałej.

,,Reina Roja" jest genialną powieścią ale nie dlatego że jest szczególnie odkrywcza czy zaskakująca. To kryminał/thriller bardzo dobrze napisany, pełen zwrotów akcji i mniejszych i większych zaskoczeń, trzymający w napięciu oraz przesycony ironicznym humorem. Początkowo sprawia wrażenie, że może szokować brutalnością i bezwzględnością sprawcy ale dosyć szybko zbrodnia schodzi na dalszy plan a zamiast tego zaczyna się gra. Antonia i Jon nie tylko muszą ścigać się by przejrzeć mordercę ale także rywalizują z normalną policją, która nie jest im zbyt przychylna. Ta książka ma wszystko by być bestsellerem i to wcale nie dziwi, że się nim stał. Jest lekka, elektryzująca, ironiczna, pełna akcji i nieoczywista.Czy jest wybitna? Nie, ale to genialny przykład naprawdę dobrzej literatury rozrywkowej. Właściwie nie wiadomo kiedy się ją kończy bo siadasz, zaczynasz i już po. Właściwie nie ma co tutaj więcej dodawać - lepiej brać i czytać i samemu poznać tę historię.

,,Reina Roja" była hitem czytelniczym zeszłego roku. Reklamowana jako coś innego, coś sensacyjnego, coś wbijającego w fotel. Cóż, nie będę zaprzeczać, że zwykła ciekawość sprawiła, że postanowiłam sprawdzić o co tyle hałasu i czy na prawdę jeszcze jest mnie w stanie coś zaskoczyć.

Antonia to najinteligentniejsza osoba na świecie. Kilka lat temu pracowała na zlecenie...

Książka super! Ciągła akcja, poczucie napięcia. Idealnie wykreowane postacie i humor mimo mrocznego ogólnego klimatu książki, polecam!

Książka super! Ciągła akcja, poczucie napięcia. Idealnie wykreowane postacie i humor mimo mrocznego ogólnego klimatu książki, polecam!

Bardzo dobra pozycja otwierająca trylogię. Polubiłam głównych bohaterów i nie mogę doczekać się, by przeczytać drugą część.

Bardzo dobra pozycja otwierająca trylogię. Polubiłam głównych bohaterów i nie mogę doczekać się, by przeczytać drugą część.

Ciekawy pomysł.

Ciekawy pomysł.