Jeśli jutra ma nie być

Gdyby to końca świata pozostało 9 dni to jakbyście je spędzili? Co było by dla Was priorytetem? Czy problemy, których doświadczacie przyblakłyby w obliczu zagłady?

Avery, główna bohaterka, nie miała zamiaru przeżyć kolejnych dni, ale informacja o nieuchronnym końcu świata sprawiła, że postanowiła zagryźć zęby i wytrzymać jeszcze nieco ponad tydzień. Przecież i tak już nie ma ratunku. Dla nikogo. Avery postanawia spędzić ten czas z rodziną i przyjaciółką Cass, w której od lat jest zakochana.

Historia Avery, którą poznajemy dzięki retrospekcjom, bardzo dokładnie i w poruszający sposób pokazuje proces dojrzewania bohaterki w kochającej, ale religijnej rodzinie. Pokazuje jakie myśli i uczucia kłębią się w głowie i ciele dziewczyny, która próbuje ocenić na ile może otworzyć się przed tymi, przy których powinna się czuć bezpiecznie.

Podczas czytania przypomniałam sobie jak trudno jest iść przez życie w poczuciu bycia niedoskonałą, niepasującą, nieakceptowaną. Jak trudno jest żyć czując, że nie dorasta się do samej siebie. Przejmujące uczucie osamotnienia wcale nie pomaga, zwłaszcza kiedy jest się tak owiniętą niepewnością i lękiem, że nie dostrzega się osób, które chcą być wsparciem w trudnościach.

Wylałam nad tą książką może łez i poczułam wdzięczność za to, że już nie jestem w tamtym momencie. Że tak jak Avery, zmierzyłam się z przeszłością i zrobiłam krok w przyszłość, która w końcu nie jawi mi się w czarnych barwach. Bez przyjaciół, bez siostry, taty i bez terapii nie byłabym teraz w tym miejscu w którym jestem. Nie patrzyłabym w przyszłość z nadzieją mając przy boku cudowną kobietę.

Ta książka przyniosła mi swojego rodzaju katharsis, bo po raz kolejny doceniłam, że odpowiednio zaopiekowałam się tą zagubioną dziewczynką, którą kiedyś byłam.

Gdyby to końca świata pozostało 9 dni to jakbyście je spędzili? Co było by dla Was priorytetem? Czy problemy, których doświadczacie przyblakłyby w obliczu zagłady?

Avery, główna bohaterka, nie miała zamiaru przeżyć kolejnych dni, ale informacja o nieuchronnym końcu świata sprawiła, że postanowiła zagryźć zęby i wytrzymać jeszcze nieco ponad tydzień. Przecież i tak już nie...

Mam niemały problem jeżeli chodzi o ocenienie tej książki w jakiejś konkretnej skali, dlatego wyjątkowo (bo nigdy tego nie robię) napiszę tylko co o niej myślę, bez dawania gwiazdek.

Chciałabym zacząć od tego, że uwielbiam tę książkę za jej podejście do tematu depresji i myśli samobójczych, które zazwyczaj w młodzieżówkach są traktowane po łebkach. Nie ma tutaj romantyzowania choroby, dzięki czemu jest przedstawiona w bardzo rzetelny sposób.

Szanuję również sam pomysł fabularny, który zestawia "jednostkowy koniec świata" z tym globalnym. Doskonale widać panikę ludzi, zamieszki, lament przed zbliżającym się końcem. Mamy też perspektywę głównej bohaterki, która na dobrą sprawę jest obojętna na wieść o asteroidzie. Bo w końcu, prywatnie i tak miała nie doczekać jutra.
To małe przyrównanie obydwu "końców świata" sprawia, że o wiele łatwiej wczuć się w opowiadaną historię. Czytelnik sam zaczyna się zastanawiać co zrobiłby, gdyby zostało mu 9 dni życia. Z kim spędziłby te ostatnie chwile? Czy byłby w stanie się z tym pogodzić?

Książka porusza również wątek chrześcijaństwa i to w bardzo nienachalny sposób. Miałam też wrażenie, że sytuacje związane z kościołem nie były w żaden sposób oceniane (ani negatywnie ani pozytywnie) przez autorkę co tylko dodaje całej historii wartości, ponieważ sami możemy wysnuć własne wnioski.

Mogłabym jeszcze tak pisać i pisać. Podsumowując, uważam, że "Jeśli jutra ma nie być" jest jedną z lepszych książek młodzieżowych. Wartościowa i niebagatelizująca problemów. Nie jest idealna, co to to nie, ale zdecydowanie warto po nią sięgnąć.

Mam niemały problem jeżeli chodzi o ocenienie tej książki w jakiejś konkretnej skali, dlatego wyjątkowo (bo nigdy tego nie robię) napiszę tylko co o niej myślę, bez dawania gwiazdek.

Chciałabym zacząć od tego, że uwielbiam tę książkę za jej podejście do tematu depresji i myśli samobójczych, które zazwyczaj w młodzieżówkach są traktowane po łebkach. Nie ma tutaj...

Historia rozpoczyna się , gdy główna bohaterka , która jest na studiach(Avery) postanawia popełnić samobójstwo z powodu swojej ukrywanej depresji. Jednak właśnie wtedy dzwoni do Niej Jej najlepsza przyjaciółka(Cass) którą Avery potajemnie kocha od lat i przerażona dziewczyna oznajmia Avery , że jakiś haker wykradł ważne dane z NASA i z tych danych wynika , że za 9 dni w Ziemię uderzy asteroida i Avery na początku w to nie wierzy , ale wkrótce wszyscy zaczynają panikować , a w telewizji pada informacja , że to prawda i Avery postanawia ruszyć do rodzinnego miasteczka by spotkać się z rodziną oraz Cass i w końcu wyznać Jej swoje uczucia. I razem z Nią rusza Jej współlokatorka(Aisha) z którą tak naprawdę ma nie wiele wspólnego , a dziewczyna chcę się dostać na lotnisko by polecieć do rodziców , a także nauczyciel , który oblał Avery ze swojego przedmiotu(Literatura) I po drodze spotykają Cass , która również wracała do ich miasteczka. Jednak z powodu zamknięcia lotnisk Aisha nie może polecieć do rodziny i Avery proponuję by wszyscy udali się do Jej domu. A po drodze spotykają starszego brata Avery(Peter) , który po nich wyjechał. I po jakimś czasie docierają na miejsce i tam okazuję się , że rodzina Avery wierzy , że asteroida ominie ich miasto , a także zaczynają budować schron w piwnicy , który może ich ocalić. I tak mija czas i w końcu Avery i Cass rozmawiają o uczuciach i obie przyznają , że są w sobie zakochane i się całują , a także zostają parą , ale ukrywają to przed rodzicami Avery , bo Ci nie chcą zaakceptować , że ich córka jest lesbijką. I dalej mija czas i Avery oraz Cass cieszą się byciem razem(Nawet przeżyły razem swój pierwszy raz) , a świat coraz bardziej pogrąża się w chaosie i niestety bohaterowie zostają okradzeni ze wszystkich zapasów i mamy również wątek tego nauczyciela , który w pewnym momencie wyprowadza się od bohaterki i zamieszkuję w sąsiednim domu , a pod koniec opowiada Avery o swojej żonie , która zmarła i okazuję się , że mężczyzna również miał depresję , ale z Niej wyszedł i dziewczyna wyznaję mu , że chciała się zabić , a On z kolei mówi Jej , że jest dobrą pisarką , ale oblał Ją bo nie przechodziła na zajęcia. A także mamy rozdziały z przeszłości w których obserwujemy relacje bohaterek , a także początki depresji u Avery , która uważa , że ludziom będzie lepiej bez Niej. I w końcu wychodzi na jaw , że rodzice bohaterki wiedzą o Niej i o Cass(Widzieli pocałunek) i mimo wszystko są zadowoleni , że to Cass jest tą dziewczyną. A im bliżej końca do bohaterów przyjeżdża siostra Aishy z którą dziewczyna dawno temu straciła kontakt , ale udało Jej się Ją odnaleźć i dziewczyna jest szczęśliwa , a po jakimś czasie Peter oznajmia wszystkim , że On i Jego żona oraz synek jadą do Nowego Jorku , bo kobieta wie , że to ostatnia szansa by mogli się spotkać z Jej rodziną i już nie wierzy , że przeżyją. A po tym ogłoszeniu Avery w końcu wyznaję Cass , że chciała się zabić i ta jest w szoku i niespodziewanie wyznaję , że Ona również miała takie myśli i także dodaję , że również chcę jechać do Nowego Jorku , bo tam studiowała i tam może być sobą i chcę by Avery z Nią pojechała i mimo , że bohaterka też tego pragnie to wyznaję , że po raz pierwszy wie czego chcę i czuję , że musi zostać tutaj i mimo , że Cass jest smutna to rozumie swoją ukochaną i w dzień wyjazdu wszyscy spędzają wspaniały dzień na plaży , gdzie siostrzeniec Avery udziela Jej i Cass ślubu i w końcu się rozdzielają , a Avery wraca z rodzicami i Aishą oraz Jej siostrą do domu , a tam rodzice bohaterki mówią Aishy , że Ona i Jej siostra mogą zamieszkać w domu Petera i te Jej dziękują i bohaterka zostaję sama z rodzicami i w końcu mówi im o swojej depresji i Ci Ją wspierają i mówią , że mimo wszystko Ją kochają. I w ostatnich dniach przed uderzeniem asteroidy Avery postanawia wrócić na uczelnię , bo czuję , że powinna się tam udać i żegna się z rodzicami , później z Aishą i Jej siostrą i Aisha nazywa Ją przyjaciółką , a na koniec żegna się z nauczycielem i ten daję Jej swojego psa i dziewczyna wraca na kampus , który jest opuszczony i piszę tam swoją własną książkę w której opisuję swoją depresję i , że jeśli jakimś cudem przetrwają nauczy się żyć na nowo i pójdzie na terapię i ostatniego dnia dziewczyna idzie w to miejsce , gdzie chciała się zabić i , gdy tak siedzi z pieskiem i patrzy na rzekę słyszy za sobą głos Cass , która wróciła by spędzić z Nią ostatnie godziny i bohaterki się tulą i całują , a także wyznają sobie miłość i Cass mówi , że jeśli przetrwają to zamieszkają razem w Nowym Jorku i Avery się zgadza i w pewnym momencie wsiadają na łódź i wypływają na rzekę i tuląc się widzą na niebie asteroidę i Avery myśli o tym , że chciałaby więcej…. I tak się kończy książka.
Powiem szczerze , że książka mega mnie zaskoczyła. Wciągnąłem się od pierwszej strony i trzymała mnie w napięciu do samego końca. I przerzucając każdą stronę zastanawiałem się jaki będzie finał tej historii. Czy bohaterowie ocaleją? Czy asteroida zmieni kierunek? Czy to wszystko okażę się plotką? Czy może wszyscy zginą? Polubiłem również Avery oraz Cass , a ich relacja była słodka. A ślub na plaży i pierwszy raz bohaterek był wspaniały. Na plus również Aisha oraz brat bohaterki i Jego żona. Świetna też była relacja Avery i Aishy. Na początku wydaję się , że nic Je nie łączy i tylko mieszkają razem , ale z czasem naprawdę się zaprzyjaźniają. Jedynie matka bohaterki mnie trochę irytowała , gdy w przeszłości gadała że lesbijki pójdą do piekła itp. A co do zakończenia to przyznam szczerze , że się rozpłakałem. Najpierw jak Cass wyjechała do Nowego Jorku i żegnały się z Avery. Potem jak Avery żegnała się z bliskimi i wróciła na studia. Następnie jak Avery przemierzała pustą uczelnię i pisała swoją książkę i , gdy pojawiła się Cass i na samym końcu , gdy były na rzece i patrzyły na asteroidę trzymając się za ręce i Avery myślała o tym , że pragnie więcej(czasu) Piękna historia , która nie zawodzi. Sama końcówka w sumie też otwarta , bo były sugestię , że bohaterom może się udać , ale patrząc realistycznie raczej wszyscy zginęli. Jednak gdyby autorka ogłosiła kontynuację i np: wyszłoby tam na jaw , że wiele osób przeżyło i teraz odbudowują swój świat(W tym także główni bohaterowie) to bym był bardzo szczęśliwy. Jednak wątpliwe jest to , że będzie 2 część. A szkoda. Jestem pewien , że jeszcze wrócę do tej książki. I to nie jeden raz.

Historia rozpoczyna się , gdy główna bohaterka , która jest na studiach(Avery) postanawia popełnić samobójstwo z powodu swojej ukrywanej depresji. Jednak właśnie wtedy dzwoni do Niej Jej najlepsza przyjaciółka(Cass) którą Avery potajemnie kocha od lat i przerażona dziewczyna oznajmia Avery , że jakiś haker wykradł ważne dane z NASA i z tych danych wynika , że za 9 dni w...

Przepiękna i wzruszająca historia. Zakochałam się

Przepiękna i wzruszająca historia. Zakochałam się

Jak na młodzieżówkę jest to bardzo dobra książka - jasne jestem już na tyle stara, że na niektóre wątki i zachowania bohaterów wywracałam oczami, ale zrzucam winę na liczbę przeżytych przeze mnie wiosen xD

Jak na młodzieżówkę jest to bardzo dobra książka - jasne jestem już na tyle stara, że na niektóre wątki i zachowania bohaterów wywracałam oczami, ale zrzucam winę na liczbę przeżytych przeze mnie wiosen xD

Książka Jeśli jutra ma nie być to pozycja osadzona w obliczu nadchodzącej apokalipsy i końca świata napisana przez Jen St. Jude. Polskie wydanie zostało wydane przez Wydawnictwo SQN.

Czytelnik bardzo szybko zostaje wprowadzony do świata młodej Avery, która zmaga się z depresją oraz myślami samobójczymi, gdy nagle dowiaduje się o końcu świata. Książka przedstawia jej losy, jak w preapokaliptycznych realiach próbuje odnaleźć się z przyjaciółką i wrócić do domu.

O ile zaprezentowany obraz świata w obliczu nadchodzącej zagłady naprawdę mnie zainteresował, podnie jak reakcje postaci, tak czuję się lekko zawiedziona tym, że nie był to główny temat powieści. Jak na literaturę związaną z apokalipsą, związanych z nią emocji zbyt wiele nie było.

Jeśli jutra ma nie być stanowi przede wszystkim opowieść o zmaganiu się z depresją oraz brakiem zrozumienia ze strony rodziny, przyjaciół i rówieśników. Z tego powodu książka niesie ze sobą mnóstwo rozdziałów sprzed ogłoszenia końca świata, w których bliżej wprowadzana jest sytuacja Avery oraz jej kruchy stan psychiczny. Przez te rozdziały czytelnik śledzi, co doprowadziło młoda dziewczynę do sytuacji, gdy postanowiła odebrać sobie życie.

Czytałam tę pozycję bez większych chęci. W połowie zastanawiałam się nawet nad porzuceniem jej, ale zrezygnowałam, gdy rozdziały będące retrospekcjami zniknęły. To właśnie one za bardzo mnie wynudziły - momentami miałam wrażenie, że były zbędne i nie wprowadzały niczego nowego.

Ogólnie nie polubiłam głównej bohaterki. Wydawała mi się irytująca i nie potrafiłam zrozumieć jej priorytetów. Co z tego, że oblała przedmiot, skoro za kilka dni i tak miała umrzeć? Na dodatek na początku powiedziane zostało niemal wszystko, więc tłumaczenie rzeczy wiadomych i śledzenie powolnego upadku postaci było, jakkolwiek źle to nie zabrzmi, po prostu nudne.

Książka Jeśli jutra ma nie być to pozycja osadzona w obliczu nadchodzącej apokalipsy i końca świata napisana przez Jen St. Jude. Polskie wydanie zostało wydane przez Wydawnictwo SQN.

Czytelnik bardzo szybko zostaje wprowadzony do świata młodej Avery, która zmaga się z depresją oraz myślami samobójczymi, gdy nagle dowiaduje się o końcu świata. Książka przedstawia jej losy,...

Kolejna pozycja w Polsce wydana przez osobę autorską, do której - tym razem - nie mam jak się przyczepić. Jen ukończyła kreatywne pisanie i w tej pozycji widać pracę nad tekstem.

Cenię osoby wiedzące, o czym piszą. Kobieta (osoba kobieca? Niech będzie) zazwyczaj potrafi ująć problemy kobiet i tak było w tej pozycji. Nie ma tutaj fetyszyzacji lesbijek. Jest za to zinternalizowana homofobia, homofobia katolickiej społeczności, myśli i chęci samobójcze, koniec świata - z tym się tu zmierzycie. Zmierzycie się też z niezłym ujęciem tematu depresji i możliwości radzenia sobie z nią w obliczu i tak zbliżającej się śmierci.

Czasem co prawda mi czegoś brakowało, mamy tu już tyle dramatu, że może brakować jakiegoś rozładowania, ale nie każda książka niesie to ze sobą. Nie jest to książka, którą sobie zachowam, nie jest to też pozycja, do której wrócę. Ot, coś do przeczytania i oddania dalej. Jest natomiast dobra i warta polecenia komuś, komu psychologiczne ujęcie problemu depresji i homofobii nie jest obce.

Kolejna pozycja w Polsce wydana przez osobę autorską, do której - tym razem - nie mam jak się przyczepić. Jen ukończyła kreatywne pisanie i w tej pozycji widać pracę nad tekstem.

Cenię osoby wiedzące, o czym piszą. Kobieta (osoba kobieca? Niech będzie) zazwyczaj potrafi ująć problemy kobiet i tak było w tej pozycji. Nie ma tutaj fetyszyzacji lesbijek. Jest za to...

Jakie znacie historie w których poruszany jest temat depresji ?

Z pewnością jest ich wiele jednak mało która dobrze oddaje problem i przekazuje emocje osoby borykającej się z tą chorobą.

W tej historii poznacie Avery, która od zawsze była smutna. Czuła,że wszystkim będzie lepiej bez niej . Nikt jej nie lubi . Nigdzie nie pasuje . W niczym nie jest dobra . I robi wszystko żeby być najlepszą i zasługiwać chociaż na trochę miłości.
Jednak przychodzą takie momenty,kiedy coś nie idzie po jej myśli i wpada w dół z którego nie ma siły wyjść . Kiedy ją poznajemy jest już zdecydowana żeby zakończyć swoje życie . Napisała listy , usunęła konta z mediów społecznościowych i stoi nad wodą aby właśnie tutaj pożegnać się ze światem .
I nagle dzwoni telefon,bo czasem ktoś bliski wie kiedy zadzwonić nawet gdy my jeszcze nie wiemy jak bardzo tej osoby potrzebujemy.
I wszystko się zmienia .
Nadchodzi koniec świata,a jej przyjaciółka i niespełniona miłość potrzebuje jej aby razem przeżyć tę chwilę.
Jak potoczy się te kilka dni ?

Czasem nie potrzeba końca świata, czasem wystarczy że czyjś świat dobiega końca. Temat depresji jest tematem rzeką. Bardzo potrzebny, dużym, małym. Każdemu . Warto wiedzieć gdzie udać się po pomoc gdy już wiesz ,że jest naprawdę ciężko .
Historia Avery pokazuje jej chorobę krok po kroku, gdzie z naszej perspektywy dziewczyna jest piękna , inteligentna, zdolna i ma mnóstwo znajomych i cudowną rodzinę . Temat szeroko rozwinięty ,emocje przekazane na kartach sprawiały że miałam ochotę płakać razem z nią . I już dawno nie było mi tak smutno.

Jednak książka pokazuje jeszcze jeden problem . Jak kościół spostrzega osoby queer i jest to kolejny wielki problem. Dlaczego kochanie kogoś jest grzechem? Nie pojmuje. Wiara powinna byc dla wszystkich , a wykluczenie nie jest tutaj na miejscu.

Książka porusza tematy o których mogę
dyskutować z Wami bez końca .
Napiszcie co sądzicie .
Sama książka może nie była do końca tym czego oczekiwałam bo wątek miłosny był dla mnie dość prosty ,oczywisty i płytki jednak ze względu na poruszane tematy polecam sięgnąć po tę historię.

(Współpraca reklamowa z @wydawnictwosqn )

Jakie znacie historie w których poruszany jest temat depresji ?

Z pewnością jest ich wiele jednak mało która dobrze oddaje problem i przekazuje emocje osoby borykającej się z tą chorobą.

W tej historii poznacie Avery, która od zawsze była smutna. Czuła,że wszystkim będzie lepiej bez niej . Nikt jej nie lubi . Nigdzie nie pasuje . W niczym nie jest dobra . I robi wszystko...

Okey. Mimo że nie dostałxm w 100% tego, czego oczekiwałxm, to ta książka dotyka, nienachalnie, kwestii, które są dla mnie ogromnie ważne. Naszą główną bohaterkę, Avery, poznajemy w chwili, kiedy jest minuty od odebrania sobie życia. Wtedy też, w ostatnim momencie, dzwoni do niej przyjaciółka z informacją, że za 9 dni w ziemię uderzy asteroida, której nic nie może zatrzymać. Zbliża się koniec świata. Avery podejmuje decyzję o przeżyciu tych ostatnich dni z rodziną i swoją przyjaciółką Cass, w której jest zakochana od kilku lat, jak twierdzi bez wzajemności. To jest nasz punkt wyjściowy. Może się wydawać, że to zwykła queerowa młodzieżówka, ale pod tą łatką kryje się znacznie więcej. Osoba autorska już w przedmowie zaznacza, ze to jest jej próba uświadomienia wszystkim w kryzysie psychicznym, że nie muszą cierpieć samotnie, że jutro może być inaczej, lepiej, jeśli pozwolimy mu przyjść. Avery chce odebrać sobie życie, nie chce żyć. Ale ostatecznie, gdy staje przed nieuniknionym, zacznie sobie uświadamiać, że jednak warto. Niewątpliwie przyczyni się do tego jej rodzina (cudowna) i Cass (jeszcze cudowniejsza). Poznajemy ich relację przez liczne retrospekcje. Odkrywamy, jak ważne są dla siebie nawzajem i jak można spotkać miłość podczas końca świata. tak naprawdę nie skupiamy się na apokalipsie i walce o przetrwanie. Dużo ważniejsze są kwestie depresji, smutku, ale też nadziei. Niektóre z pozoru zwykłe zdania uderzają we właściwe struny. Podróż Avery do odkrycia siebie, swoich pragnień i potrzeb nie jest łatwa. Dla mnie również nie była ona łatwa do przyswajania, bo Avery zawsze była perfekcyjną córką, uczennicą, sportowczynią, która nie przyjmowała do siebie porażek. Dlatego gdy małe rzeczy zaczęły się nawarstwiać, stabilna wieża zaczęła się pochylać, mrok zaczął ją wypełniać. Myślę, że mogę w jakimś stopniu się utożsamić. I może dlatego JJMNB mnie dotknęła. Osobie autorskiej udało się wyważyć ciężką tematykę z młodzieżową stroną życia. Utkana z melancholii, strachu i niepewności historia przetykana miłością i nadzieją. Zechcecie ją zabrać ze sobą na koniec świata?

Okey. Mimo że nie dostałxm w 100% tego, czego oczekiwałxm, to ta książka dotyka, nienachalnie, kwestii, które są dla mnie ogromnie ważne. Naszą główną bohaterkę, Avery, poznajemy w chwili, kiedy jest minuty od odebrania sobie życia. Wtedy też, w ostatnim momencie, dzwoni do niej przyjaciółka z informacją, że za 9 dni w ziemię uderzy asteroida, której nic nie może zatrzymać....

Avery jest zagubiona i nie potrafi sobie poradzić z porażkami. W chwili, w której ma popełnić samobójstwo, dzwoni do niej przyjaciółka. Okazuje się, że w stronę Ziemi leci asteroida, która unicestwi planetę. Zostało 9 dni. Avery postanawia przeżyć te parę dni i skupić się na ukochanych osobach.
W zeszłym roku czytałam książkę o podobnej tematyce - także była asteroida, która zniszczy Ziemię, ale tam ludzie mieli znacznie więcej czasu.
Narracja jest prowadzona z poziomu Avery i skupiona głównie na niej. Właściwie zagłada nie jest tutaj wątkiem przewodnim, jest bardziej tłem. Fabuła jest skupiona na życiu i uczuciach głównej bohaterki.
Na plus zasługuje przeplatanie fragmentów przeszłości Avery z teraźniejszością. Przypominało to odrobinę poszukiwanie poszczególnych puzzli i wkładanie ich na właściwe miejsce, żeby zobaczyć cały obraz.
Momentami jest bardzo depresyjnie. Przez całą książkę obserwujemy jak uczucia Avery dojrzewają i klarują się. Dziewczyna w obliczy nieuchronnej śmierci, której moment właściwie nie zależy już od jej decyzji, zdobywa się na odwagę, żeby naprawić co zepsuła. Przynajmniej częściowo.
Odrobinę zabrakło bardziej wyraźnego pożegnania z Aishą.
Książkę zaliczyłabym raczej do tych cięższych tematycznie ze względu na dobrze przedstawioną głęboką depresję głównej bohaterki jak i sam fakt nieuchronnej śmierci wszystkich ludzi.

Avery jest zagubiona i nie potrafi sobie poradzić z porażkami. W chwili, w której ma popełnić samobójstwo, dzwoni do niej przyjaciółka. Okazuje się, że w stronę Ziemi leci asteroida, która unicestwi planetę. Zostało 9 dni. Avery postanawia przeżyć te parę dni i skupić się na ukochanych osobach.
W zeszłym roku czytałam książkę o podobnej tematyce - także była asteroida,...