Tom Lake

Lara Kenison wspomina swoje dorastanie i młodzieńcze bezrefleksyjne poddawanie się wydarzeniom: "To było tak, jakbym była liściem w rzece. Wpadłam do niej i mnie poniosło". Teraz jest matką trzech dorosłych córek, współwłaścicielką farmy, kobietą wiecznie zapracowaną, ale kochającą i kochaną, uwielbiającą swoje życie. I choć kiedyś wszystkie koleżanki zazdrościły jej możliwości aktorskiej kariery, a objawy pewnego luksusu i ją oszałamiały, czuła się czasem nie na swoim miejscu, nie pozwalając jednak tym myślom, by przeszkadzały jej w korzystaniu z uroków życia. Powoli jednak zaczynała rozumieć jego jałowość, brak samodzielności w podejmowaniu decyzji, mylenie miłości z seksem, a dzięki unieruchomionej w gipsie nodze z bólem pojęła też, że dotychczasowe życie jej nie wystarcza: "Budzisz się pewnego dnia i po prostu masz już dość karnawału. W zasadzie trudno ci nawet uwierzyć, że w czymś takim uczestniczyłaś". Po latach jest szczęśliwa, że jej życie diametralnie się zmieniło, że przestała bać się wykluczenia, że zaczęła o sobie decydować, i że dzięki temu - jak mówi - "uniknęła zderzenia z pociągiem". Opowieść o Tom Lake snuje się w sadzie czereśniowym, gdzie unosi się zapach owoców, biega ukochany pies, niedaleko lśni jezioro, gdzieś rosną stokrotki, a kobiety nie bacząc na pogodę mają na szyi zawieszone wiadra, by wkładać tam zebrane owoce. Laura opowiada o dawnym zawodzie miłosnym jak o ważnym doświadczeniu, które kiedyś było katastrofą, ale po latach doprowadziło do szczęścia z innym mężczyzną, do owocowego sadu i trzech córek, które teraz zrywają z nią czereśnie. Nie ma więc w niej żalu czy nostalgii za przeszłością, mimo że jej dawny chłopak stał się sławnym aktorem, uwielbianym przez jedną z jej córek i tłumy adoratorek. Czy był szczęśliwy? Nie bez przyczyny autorka przywołuje w swej powieści ducha Antoniego Czechowa i jego "Wiśniowy sad", ale inaczej rozkłada akcenty, co jest najciekawsze. Ta książka rozczula i otula, dlatego gorąco ją polecam. Mówi o przemijaniu, o kojącym działaniu czasu, o tym, że się zmieniamy, dojrzewamy, coraz lepiej rozumiemy siebie i własne potrzeby.

Lara Kenison wspomina swoje dorastanie i młodzieńcze bezrefleksyjne poddawanie się wydarzeniom: "To było tak, jakbym była liściem w rzece. Wpadłam do niej i mnie poniosło". Teraz jest matką trzech dorosłych córek, współwłaścicielką farmy, kobietą wiecznie zapracowaną, ale kochającą i kochaną, uwielbiającą swoje życie. I choć kiedyś wszystkie koleżanki zazdrościły jej...

Magia miłości.



Pandemia zmusza rodzinę do zjednoczenia się w rodzinnej posiadłości w Michigan. Spotkanie jest okazją do wspólnych rozmów, pracy w sadzie i refleksji nad życiem. Lara postanawia odkryć przed córkami prawdę na temat sekretnej przeszłości. Jako młoda dziewczyna występowała w licznych produkcjach filmowych, choć najbardziej tajemniczym rozdziałem okazał się jej romans ze słynnym aktorem. Jak miłosna opowieść z Peterem wpłynęła na jej dalsze życie?

Ann Patchett nie trzeba nikomu przedstawiać. Znana autorka powraca z kolejną liryczną opowieścią o miłości, rodzinie, przyjaźni i wartościowych refleksjach. Tom Lake to podróż do miejsca pełnego marzeń, spokoju i nadziei. Lara próbuje nakreślić córkom powody podjętych kiedyś decyzji, a jednocześnie ukazać niespodziewany rozdział z filmowymi eksperymentami, pełnym pożądania uczuciem i słodko-gorzkim smakiem młodości. Czy jesteście gotowi na tę podróż w czasie?

Tom Lake to magiczna historia, która opisuje niezwykle zwyczajne życie kobiety. Ann Patchett snuje opowieść o młodości, popełnianych błędach, skutkach podejmowanych decyzji, ale także słodkości wspomnień. Fani twórczości autorki mogą spodziewać się kolejnej porywającej lektury, która namaluje w sercach całą paletę emocji. Lara postanowiła podzielić się z córkami własnymi refleksjami i odsłonić tajemnice skrywane w przeszłości. Jak zakończy się ta opowieść?


Pełna recenzja na stronie: weronine-library.blogspot.com | @paradisewithbooks

Magia miłości.



Pandemia zmusza rodzinę do zjednoczenia się w rodzinnej posiadłości w Michigan. Spotkanie jest okazją do wspólnych rozmów, pracy w sadzie i refleksji nad życiem. Lara postanawia odkryć przed córkami prawdę na temat sekretnej przeszłości. Jako młoda dziewczyna występowała w licznych produkcjach filmowych, choć najbardziej tajemniczym rozdziałem okazał się...

Książka mało angażująca pod względem akcji i bohaterów. Taka mocno pastelowa, wyblakła, z zerową dynamiką wydarzeń, momentami infantylna i nudna. Ogólnie mocno przeciętna, jakkolwiek zgrabnie opowiedziana (lub przetłumaczona).

Książka mało angażująca pod względem akcji i bohaterów. Taka mocno pastelowa, wyblakła, z zerową dynamiką wydarzeń, momentami infantylna i nudna. Ogólnie mocno przeciętna, jakkolwiek zgrabnie opowiedziana (lub przetłumaczona).

To 4 wydana w Polsce powieść tej autorki. I mam wrażenie, że chyba najsłabsza. Jeśli można tak w ogóle napisać. Każda jej powieść jest wybitna. No ale....
Czas pandemii, wiosna 2020 roku. 1 fala. Do rodziców Laury i Joe wracają 3 córki. Poznają historie swojej matki, która przez jeden sezon pracowała kiedyś w teatrze Tom Lake z wielkim aktorem Dukem z którym nota bene miała romans. Jak to wszystko rzutuję na jej dzisiejsze życie.
Powieść spokojna, melancholijna wręcz usypiająca, czasami wręcz nudna ale za to pełna ciepła, miłości, poświęcenia, rozterek.
Polecam.

To 4 wydana w Polsce powieść tej autorki. I mam wrażenie, że chyba najsłabsza. Jeśli można tak w ogóle napisać. Każda jej powieść jest wybitna. No ale....
Czas pandemii, wiosna 2020 roku. 1 fala. Do rodziców Laury i Joe wracają 3 córki. Poznają historie swojej matki, która przez jeden sezon pracowała kiedyś w teatrze Tom Lake z wielkim aktorem Dukem z którym nota bene...

W sumie normalna opowieść normalnej kobiety, żony i matki 3 córek, wspomnienia z młodości… a może nie całkiem normalnej kobiety? Bo czy każda kobieta ma w swojej przeszłości incydent z wielkim światem, Hollywood i pracą w fabryce snów? Dla mnie przede wszystkim opowieść, którą snuje i zdziwienie córek tą opowieścią to kwintesencja różnicy pokoleniowej. Dlaczego? Ponieważ wszyscy młodzi ludzie patrzą na swoich rodziców myśląc, że owi rodzice to wiodą taki nudny żywot, nic nigdy nie przeżyli, nie mieli żadnych ekscytujących przeżyć, jakby nigdy nie byli młodzi. I że tylko oni, ich dzieci to mają super życie, o którym będzie warto wspominać.

W sumie normalna opowieść normalnej kobiety, żony i matki 3 córek, wspomnienia z młodości… a może nie całkiem normalnej kobiety? Bo czy każda kobieta ma w swojej przeszłości incydent z wielkim światem, Hollywood i pracą w fabryce snów? Dla mnie przede wszystkim opowieść, którą snuje i zdziwienie córek tą opowieścią to kwintesencja różnicy pokoleniowej. Dlaczego? Ponieważ...

Bez grozy i wzrostu adrenaliny. Książka przyjemna do czytania, prawie kojąca. Mimo swojej lekkości może dawać do myślenia. Można podumać co ważne w życiu, ważniejsze, może też nad przemijaniem. Lecz przede wszystkim nad naszymi życiowymi wyborami.

Bez grozy i wzrostu adrenaliny. Książka przyjemna do czytania, prawie kojąca. Mimo swojej lekkości może dawać do myślenia. Można podumać co ważne w życiu, ważniejsze, może też nad przemijaniem. Lecz przede wszystkim nad naszymi życiowymi wyborami.

Świetna opowieść o życiu, miłości i teatrze opowiedziana przez dojrzałą kobietę swoim córkom u progu ich dojrzałego życia. Spokojna narracja płynie jak rzeka, jak czas a my płyniemy razem z nią, chłonąc jej treść. Polecam. 5

Świetna opowieść o życiu, miłości i teatrze opowiedziana przez dojrzałą kobietę swoim córkom u progu ich dojrzałego życia. Spokojna narracja płynie jak rzeka, jak czas a my płyniemy razem z nią, chłonąc jej treść. Polecam. 5

Lubię czereśnie, to jeden z moich ulubionych owoców. Od dziecka zawsze wyczekiwałam na te soczyste czerwone i żółte kuleczki, chciałam najeść się na zapas, zawieszałam na uszach.
Do dzisiaj mam wrażenie że sezon na te owoce jest dość krótki.
Dla każdego sadownika z kolei jest to czas wytężonej pracy, kiedy jak najszybciej trzeba zerwać owoce, a następnie sprzedać lub jakoś je przetworzyć, robiąc dżemy, soki, kompoty czy mrożonki.

W takim właśnie okresie poznajemy bohaterki, do domu ponad pięćdziesięcioletniej Lary przyjeżdżają trzy jej córki. Razem spedzają czas wśród czereśniowych drzew, dziewczyny pomagają matce, ona zaś umila im czas opowiadając o swojej młodości i przygodzie z aktorstwem.
Córki znają niektóre wątki z przeszłości matki, jednak nigdy nie poznały szczegółów.
Czy historia matki pozwoli spojrzeć im na nią inaczej? A może wpłynie to jakoś na ich własne życie ?

Historia jest napisana dość zgrabnie, akcja toczy się leniwie, opowieść o przeszłości miesza się z bieżącymi wydarzeniami.
Jest trochę melancholijna, sentymentalna, momentami dramatyczna, skłania do refleksji.

Nie czytałam wcześniej żadnej książki autorki, chociaż pamiętam, kiedy zobaczyłam zapowiedź książki "Dom Holendrów" bardzo chciałam ją przeczytać, ale nigdy nie wpadła mi w ręce i w końcu o niej zapomniałam. Kiedy nadarzyła się okazja przeczytania "Tom Lake" nie wahałam się ani chwili.
Po lekturze zostały mi dobre wrażenia, pewnie długo zostanie w mej pamięci, chociaż nie nazwałabym jej wybitną.
Za to z pewnością poszukam "Domu Holendrów", ciekawa jestem czy spodoba mi się bardziej czy mniej.

Książkę oczywiście polecam.
Dajcie się otulić tą interesującą opowieścią.

Lubię czereśnie, to jeden z moich ulubionych owoców. Od dziecka zawsze wyczekiwałam na te soczyste czerwone i żółte kuleczki, chciałam najeść się na zapas, zawieszałam na uszach.
Do dzisiaj mam wrażenie że sezon na te owoce jest dość krótki.
Dla każdego sadownika z kolei jest to czas wytężonej pracy, kiedy jak najszybciej trzeba zerwać owoce, a następnie sprzedać lub...

Ann Patchett kolejny raz mnie urzekła! Cudowna, niespieszna proza i opowieść o tym, co w życiu najważniejsze. Nie mogłam się oderwać.

Ann Patchett kolejny raz mnie urzekła! Cudowna, niespieszna proza i opowieść o tym, co w życiu najważniejsze. Nie mogłam się oderwać.

Chyba jeszcze nigdy moja ocena i średnia ocen użytkowników LC danej książki nie różniła się tak istotnie, dlatego dodam krótkie wyjaśnienie 😊

Przeszłość głównej bohaterki jest przedstawiona bardzo powierzchownie. W ogóle nie uzasadnia tego, dlaczego ktoś, z kim spędziła 2 miesiące 30 lat wcześniej, tak bardzo wpłynął na życie jej rodziny. Ponadto, sama historia jest dość infantylna.

Część akcji, która toczy się współcześnie, jest natomiast opisana prozaicznie do granic możliwości. Zakładam, że celem Autorki mogło być przedstawienie „zwykłego” życia, ale litości! Zdania typu: „weszła do środka, zabrała kanapki, schowała je do torby, wyszła”, „wycierał szmatką ociekające naczynie żaroodporne” albo że opowiadanie o przeszłości nie powinno przesłonić „przygotowania sałatki jajecznej”? Bardzo nie podobało mi się także to, że młoda, 50-kilkuletnia kobieta jest pokazana tak, jakby wszystko co interesujące miała już za sobą i była niemalże na krańcu swojego życia (zamiast babci na bujanym fotelu i grona wnuczek, mamy matkę, czereśniowy sad i trzy córki, ale motyw podobny).

Czytałam do końca, licząc na jakiś niespodziewany zwrot akcji, ale mocno się zawiodłam. Zakończenie oparto na zasadzie „i wszyscy razem trzymali się za ręce i tańczyli” (a właściwie „i wszyscy razem leżeli na jednym cmentarzu”). Stanowiło ono kropkę nad „i” mojej negatywnej oceny

Nie porównywałam wersji polskiej do angielskiego oryginału, więc nie wiem, czy to problem z tłumaczeniem, czy styl literacki Autorki, ale ten tekst po prostu momentami „nie brzmi”.

Chyba jeszcze nigdy moja ocena i średnia ocen użytkowników LC danej książki nie różniła się tak istotnie, dlatego dodam krótkie wyjaśnienie 😊

Przeszłość głównej bohaterki jest przedstawiona bardzo powierzchownie. W ogóle nie uzasadnia tego, dlaczego ktoś, z kim spędziła 2 miesiące 30 lat wcześniej, tak bardzo wpłynął na życie jej rodziny. Ponadto, sama historia jest dość...