Agla. Aurora

Dla takich książek warto żyć. Trudno mi w to uwierzyć, ale druga część jest jeszcze lepsza niż pierwsza. Świat jest nadal niezwykły, niesamowity i jeszcze groźniejszy. Bohaterowie przeżywają straszne przygody. Jest mrocznie i brutalnie, a przy tym tyle tu obserwacji życia. Mieszanka wybuchowa magii, łagrów, rebelii, goblinów i wszystkiego co tylko można sobie wymyślić. I nadal to wszystko ma jakimś cudem ma sens i jest bardzo dobre.

Dla takich książek warto żyć. Trudno mi w to uwierzyć, ale druga część jest jeszcze lepsza niż pierwsza. Świat jest nadal niezwykły, niesamowity i jeszcze groźniejszy. Bohaterowie przeżywają straszne przygody. Jest mrocznie i brutalnie, a przy tym tyle tu obserwacji życia. Mieszanka wybuchowa magii, łagrów, rebelii, goblinów i wszystkiego co tylko można sobie wymyślić. I...

Czekam na III tom, by należycie ocenić "Aglę". Niestety, druga część mnie nie zachwyciła. Okazała się książką przygodową. w której akcja goni akcję. Oczekiwałam czegoś więcej, choć spodobały mi się niektóre wątki, np. przeobrażenia w końcowych scenach, rzeczywistość gułagu, zagadkowa postać cara. Pierwszy tom zachwycił przedstawionym światem, a zwłaszcza zamieszkałymi w nim istotami, w drugim zapanował pewien chaos, niektóre sceny rwą się bez dopowiedzenia. No, zobaczymy...

Czekam na III tom, by należycie ocenić "Aglę". Niestety, druga część mnie nie zachwyciła. Okazała się książką przygodową. w której akcja goni akcję. Oczekiwałam czegoś więcej, choć spodobały mi się niektóre wątki, np. przeobrażenia w końcowych scenach, rzeczywistość gułagu, zagadkowa postać cara. Pierwszy tom zachwycił przedstawionym światem, a zwłaszcza zamieszkałymi w nim...

Cześć przesłuchana. Książka jednak jest tak ciekawa, że doczytywałam na czytniku lub nawet na telefonie, byle poznać dalsze losy bohaterów.
Uwielbiam jak pan Rak wplótł znane frazesy do Agi. Usłyszeć czy przeczytać, że sowy nie są tym, czym się wydają sprawia, że serducho podskakuje.

Cześć przesłuchana. Książka jednak jest tak ciekawa, że doczytywałam na czytniku lub nawet na telefonie, byle poznać dalsze losy bohaterów.
Uwielbiam jak pan Rak wplótł znane frazesy do Agi. Usłyszeć czy przeczytać, że sowy nie są tym, czym się wydają sprawia, że serducho podskakuje.

Pomysł na świat przedstawiony 10/10 ale wykonanie już gorzej... Przez większą bowiem część książki po prostu się nudziłam. Gdybym ją czytała to na pewno co rusz przeskakiwałabym o kilka stron, a i słuchając przyśpieszałam lektora albo robiłam 30 sekundowe przeskoki. Bardzo to rozwlókł pan Rak tym razem. Końcówka interesująca i zastanawiam się czy w tomie trzecim będzie kontynuacja niektórych wątków czy tak po prostu je autor zostawi. Czekam na ostatni tom, bo mimo ospałej akcji lubię być w świecie Agli.

Pomysł na świat przedstawiony 10/10 ale wykonanie już gorzej... Przez większą bowiem część książki po prostu się nudziłam. Gdybym ją czytała to na pewno co rusz przeskakiwałabym o kilka stron, a i słuchając przyśpieszałam lektora albo robiłam 30 sekundowe przeskoki. Bardzo to rozwlókł pan Rak tym razem. Końcówka interesująca i zastanawiam się czy w tomie trzecim będzie...

Jakież to było wspaniałe! Bawiłam się cudownie. Historia się rozkręca, a ja coraz bardziej wsiąkam.
Uważam ten tom za jeszcze lepszy niż poprzedni - to, co nie podobało mi się w pierwszej części nie istnieje już siłą rzeczy w tej części, co jest dla mnie plusem. Klimat wciąż świetny, wydarzenia fantastyczne.
Pierwsza połowa tej powieści to historia Tymiana, która mocno mnie wciągnęła. Dopiero w drugiej połowie wracamy do Sofii. Polubiłam bohaterów, wydarzenia, dziwną sympatią pałam do ojca Tymiana. Nie mogę doczekać się kolejnej części!

Jakież to było wspaniałe! Bawiłam się cudownie. Historia się rozkręca, a ja coraz bardziej wsiąkam.
Uważam ten tom za jeszcze lepszy niż poprzedni - to, co nie podobało mi się w pierwszej części nie istnieje już siłą rzeczy w tej części, co jest dla mnie plusem. Klimat wciąż świetny, wydarzenia fantastyczne.
Pierwsza połowa tej powieści to historia Tymiana, która mocno mnie...

Sofja Kluk trafia do łagru, gdzie ma nadzieję dowiedzieć się więcej na temat ekspedycji swojego ojca, jednak żeby tak się stało, musi przede wszystkim przeżyć. Poza tym prawda niekoniecznie okaże się łatwa do zaakceptowania. Równolegle Tymian Drakow, syn ubeka, musi się mierzyć z konsekwencjami rewolucji, którą przypadkowo wywołał. W towarzystwie piromanki i jej mówiącego kota opuszcza Tybil, żeby odnaleźć skrytobójczynię i przekazać jej wiadomość, w której posiadanie przypadkiem wszedł. Zarówno Sofja, jak i Tymian, chociaż o tym nie wiedzą, równoległe zmierzają do legendarnego miejsca nazywanego Wieżą Swedenborga.

Drugi tom „Agli” przenosi czytelnika do rzeczywistości łagru i eksperymentalnych miast, gdzie panuje system totalitarny, a ludzie robią wszystko, żeby przetrwać. Widzimy walkę Sofji o ocalenje „prawdziwej siebie” przed zlagrowaniem, poznajemy grono nowych postaci i odkrywamy sekrety prowadzonych na dalekiej północy eksperymentów. Myślę, że ciekawym rozwiązaniem ze strony Raka było wprowadzenie podwójnej perspektywy. Zakończenie pozostawia więcej pytań niż odpowiedzi, dlatego czekam niecierpliwie na tom trzeci.

Sofja Kluk trafia do łagru, gdzie ma nadzieję dowiedzieć się więcej na temat ekspedycji swojego ojca, jednak żeby tak się stało, musi przede wszystkim przeżyć. Poza tym prawda niekoniecznie okaże się łatwa do zaakceptowania. Równolegle Tymian Drakow, syn ubeka, musi się mierzyć z konsekwencjami rewolucji, którą przypadkowo wywołał. W towarzystwie piromanki i jej mówiącego...

„W samotności, ciszy i ciemności wszystko widać jaśniej. Bezsenna noc odziera ze złudzeń i pozwala stanąć wobec prawdy, zwykle twardej, trudnej do przeżucia i zgrzytającej między zębami”.

Drugi tom Agli, czyli „Agla. Aurora” to dla mnie zupełnie inna bajka niż poprzednia część. Tu jest mroczno i straszno, losy Sofji Kluk i Tymiana Dymitrowicza Drakowa plątają się z każdą chwilą coraz bardziej, a świat stworzony przez autora ma wiele tajemnic, których odkrywanie potrafi przysporzyć czytelnikowi sporo wrażeń i emocji. Radek Rak nadal jest w szczytowej formie, jego szalona wyobraźnia, żywy język (momentami ostry!) i poczucie humoru nie pozwalają się nudzić. Choć to bardzo udana kontynuacja, to jednak moje serce bardziej bije dla pierwszego tomu.
Wiosna nadeszła i długi weekend trwa w najlepsze więc słuchajcie Wielkiego Mistrza, który prawi, że nie ma ważniejszych rzeczy od wina i całowania się z dziewczynami. Kiedy, jak nie teraz, najlepiej robić głupstwa i marnować czas?

„Serce jest bowiem czymś, co przypomina duszę, ale rządzą nim namiętności i służy tylko do wprowadzania zamętu; jest zasłoną, utrudniającą dostęp do prawdziwej duszy, drzemiącej w człowieku niczym perła niezwykłej wartości”.

„W samotności, ciszy i ciemności wszystko widać jaśniej. Bezsenna noc odziera ze złudzeń i pozwala stanąć wobec prawdy, zwykle twardej, trudnej do przeżucia i zgrzytającej między zębami”.

Drugi tom Agli, czyli „Agla. Aurora” to dla mnie zupełnie inna bajka niż poprzednia część. Tu jest mroczno i straszno, losy Sofji Kluk i Tymiana Dymitrowicza Drakowa plątają się z każdą...

Miejscami zabawnie, miejscami strasznie, a w całości dobrze napisane! Czekam na trzecią część!
Tylko miejscami mi się dłużyło, ale taka już chyba dola drugich części, że raczej przedstawiają szczegóły niż pchają akcję do przodu.

Miejscami zabawnie, miejscami strasznie, a w całości dobrze napisane! Czekam na trzecią część!
Tylko miejscami mi się dłużyło, ale taka już chyba dola drugich części, że raczej przedstawiają szczegóły niż pchają akcję do przodu.

Pięknie napisana, ciekawa światotwórczo, wyjątkowo miałka fabularnie i wprawiająca w konsternację znaczeniowo.

Taka jest Aurora, kontynuacja Alef, cyklu Agla. Trudna do opisania, trudna nawet do określenia czy czytanie sprawiło więcej przyjemności, czy znużenia.

Na pewno niecodzienna, ale czy polecam? Nie umiem zdecydować, chyba dopiero po zakończeniu cyklu się określę.

Pięknie napisana, ciekawa światotwórczo, wyjątkowo miałka fabularnie i wprawiająca w konsternację znaczeniowo.

Taka jest Aurora, kontynuacja Alef, cyklu Agla. Trudna do opisania, trudna nawet do określenia czy czytanie sprawiło więcej przyjemności, czy znużenia.

Na pewno niecodzienna, ale czy polecam? Nie umiem zdecydować, chyba dopiero po zakończeniu cyklu się określę.

Powrót do świata tak mi bliskiego, że nie potrzebuję tam mapy :-)

Specjalna gwiazdka za cytat o gołębiach i dzielnego Nuriela, który próbuje zbudować sobie ciało...

Powrót do świata tak mi bliskiego, że nie potrzebuję tam mapy :-)

Specjalna gwiazdka za cytat o gołębiach i dzielnego Nuriela, który próbuje zbudować sobie ciało...