O zmierzchu

“Życie się robi lepsze o zmierzchu, czyli seks, sens i cała reszta.”

W związku z tym, że książka jest wynikiem ogromnego sukcesu podcastu Marty (o tym samym tytule) poczułam się zobowiązana, zanim naskrobałam tę recenzję, kilka odcinków wysłuchać.
Jak wrażenia? Od razu napiszę, że to totalnie nie dla mnie, słuchała nie będę, po prostu zainteresowana tematyką nie jestem ALE co do formy, rozumiem popularność bo świetnie się tego słucha. Marta ładnie, płynnie bardzo opowiada, odpowiada mi jej głos, porównania, nawiązania i jak zaklnie też jestem na tak.

Co do książki. Podzielona została na cztery rozdziały; emocje, relacje, seksualność i lifehacks. Trochę jest o rozwoju osobistym, trochę spraw egzystencjalnych porządkuje. Można uznać, że to taki przewodnik po samoświadomości, choć daleko mu do poradnika.

Bez wątpienia, temat emocji został potraktowany łopatologicznie. Książka jest prosta w odbiorze i przystępnie omówiona. Tyle, co chciałam i potrzebowałam łatwo zapamiętałam, z wieloma rzeczami się utożsamiam. “Jesteśmy ewolucyjnie przystosowani do szukania dziury w całym” - od razu mi lżej na sercu jak takie rzeczy czytam! “Nasz mózg nie rozumie świata”, ej seriooo mój w ogóle nie ogarnia.

Doceniam za używane metafory i wiele idealnie nazwanych, trafnych spostrzeżeń. Zawsze cieszy, gdy ktoś podobnie widzi świat. Oczywiście, z kilkoma rzeczami się nie zgadzam, jak zgoda (a właściwie jej brak) na okazywanie złości przez kobiety, ale ja już taka jestem, że jak się złoszczę to się złoszczę i nikt mi nie będzie mówił, że mam być cicho. Tym samym, ja zwyczajnie wielu przykładów z tej książki nie ogarniam, ja nie znam takich zachowań, nie znam takiego życia.

“Świat się na nas uwziął i frustruje nasze potrzeby od momentu urodzenia. Samo rośnięcie jest frustrujące, rozłąki są, chodzenie do szkoły i cała reszta.”

“Żyjemy w kulturze, która ze złością, gniewem i agresją ma problem od wieków, bo etyka chrześcijańska kładzie nacisk na ugodowość.”

“Dopóki leżysz i nie chodzisz, to możesz krzyczeć. Kiedy zaczynasz chodzić, to tracisz prawo do krzyku.”

Przyznaję, że cała ta książka wymyka się konwenansom i politycznej poprawności, co oczywiście cieszy i nadzieją napawa!

Mimo tego, co powyżej napisałam, niewiele w książce znalazłam dla siebie, wiele treści było dla mnie oczywistych. Niestety, ogromnego sukcesu książki również nie chwytam. Ale to akurat najmniej ważne, w tej ocenie jestem, jak zauważyłam, odosobniona.

Co jest totalnie, TOTALNIE dla mnie do bani to końcówki. PRZETRWAXŚMY, ROZWINĘXŚMY, PRZYSTOSOWAX czyta się okrutnie i uważam że nasza poprawność polityczna poszła już w stronę, której nie zrozumiem, jest tworem wymuszonym i przejaskrawionym do granic możliwości. A że każdy ma prawo do swojego zdania, takie jest właśnie moje ;⁠)

“Życie się robi lepsze o zmierzchu, czyli seks, sens i cała reszta.”

W związku z tym, że książka jest wynikiem ogromnego sukcesu podcastu Marty (o tym samym tytule) poczułam się zobowiązana, zanim naskrobałam tę recenzję, kilka odcinków wysłuchać.
Jak wrażenia? Od razu napiszę, że to totalnie nie dla mnie, słuchała nie będę, po prostu zainteresowana tematyką nie jestem ALE...

Bardzo lubię podcast, ale przy słuchaniu się rozpraszamy. Niby wszystko już było, ale warto w skupieniu przeczytać, mi ta książka przypomniała o wielu ważnych zagadnieniach.

Bardzo lubię podcast, ale przy słuchaniu się rozpraszamy. Niby wszystko już było, ale warto w skupieniu przeczytać, mi ta książka przypomniała o wielu ważnych zagadnieniach.

Po słuchaniu podcastu lektura tej książki to nie było wow. Styl, który w podcaście ma pazur i energię w wersji pisanej brzmi trochę jak z podwórkowego trzepaka i bez słowniczka czasem chyba ciężko złapać skróty myślowe.
Ja wolę podcast.

Po słuchaniu podcastu lektura tej książki to nie było wow. Styl, który w podcaście ma pazur i energię w wersji pisanej brzmi trochę jak z podwórkowego trzepaka i bez słowniczka czasem chyba ciężko złapać skróty myślowe.
Ja wolę podcast.

Jestem fanką podcastowych zmierzchów, nic więc dziwnego, że sięgnęłam po książkę. Z autentyczną przykrością muszę przyznać, że jest ona po prostu kiepska. Najcięższy grzech tej pozycji to błędy merytoryczne, których znalazłam tam kilka i które aż ukłuły mnie w serce. Książka znacznie poniżej oczekiwań.

Jestem fanką podcastowych zmierzchów, nic więc dziwnego, że sięgnęłam po książkę. Z autentyczną przykrością muszę przyznać, że jest ona po prostu kiepska. Najcięższy grzech tej pozycji to błędy merytoryczne, których znalazłam tam kilka i które aż ukłuły mnie w serce. Książka znacznie poniżej oczekiwań.

Po przeczytaniu nie wiem ani do kogo książka ma być skierowana, ani co próbowała przekazać jako całość. Dla osoby, która sięgała już po lektury z tej dziedziny lub też miała doświadczenie pracy z psychologiem ten tytuł będzie przeraźliwie nudny. "Jak przestać bać się zycia i przeżyć je po swojemu" to sprint przez szeroką gamę tematów, jednak wiele z nich pozostaje porzuconych bez rozwinięcia od razu po tym jak się pojawią. Dla podobnego efektu można poczytać sobie Wikipedię. Styl męczący, co chwila jakieś niby śmieszne, nietrafione metafory które zamiast coś obrazować jeszcze bardziej oddalają czytelnika od sedna. Jest sporo książek na rynku które lepiej radzą sobie z podobnymi tematami.

Po przeczytaniu nie wiem ani do kogo książka ma być skierowana, ani co próbowała przekazać jako całość. Dla osoby, która sięgała już po lektury z tej dziedziny lub też miała doświadczenie pracy z psychologiem ten tytuł będzie przeraźliwie nudny. "Jak przestać bać się zycia i przeżyć je po swojemu" to sprint przez szeroką gamę tematów, jednak wiele z nich pozostaje...

Doceniam jakość, ale dla mnie momentami męczące.
Osoby siedziące w temacie pewnie będą się czuć jak ryba w wodzie. Sporo informacji typu: to samo przez to samo. Ostatecznie zapamiętałem może ze dwie rzeczy.

Doceniam jakość, ale dla mnie momentami męczące.
Osoby siedziące w temacie pewnie będą się czuć jak ryba w wodzie. Sporo informacji typu: to samo przez to samo. Ostatecznie zapamiętałem może ze dwie rzeczy.

17/2024
Przyjemnie się czyta, chociaż tematy poważne. Nie wybaczę autorce tzw. języka inkluzywnego (obecnx, co to jest za słowo i jak tego używasz w konwersacjach?, niewymawialne, trudnoczytalne),ale treść ciekawa w lekkostrawnej formie. Już zawsze będę mieć przed oczami złe myśli jako uparte pieczarki mózgowe, oraz przestrzegać będę siebie przed małpim umysłem, który w razie niepowodzenia zwodzi na manowce. Albo do piekła. Polecam jako lekturę dla osób lękowych, zaznaczajcie dużo, a rano hyc, na chybił- trafił, zamiast nerwosolu ;)

17/2024
Przyjemnie się czyta, chociaż tematy poważne. Nie wybaczę autorce tzw. języka inkluzywnego (obecnx, co to jest za słowo i jak tego używasz w konwersacjach?, niewymawialne, trudnoczytalne),ale treść ciekawa w lekkostrawnej formie. Już zawsze będę mieć przed oczami złe myśli jako uparte pieczarki mózgowe, oraz przestrzegać będę siebie przed małpim umysłem, który w...

Marta Niedźwiecka jest psycholożką, a także autorką jakże popularnego podkastu „O Zmierzchu”. Jak sama przyznaje, nie każdy jednak lubi słuchać podkastu, nie każdy potrafi przyswajać wiedzę w takiej formie i dlatego powstała ta jakże pięknie wydana książka! W imieniu osób wciąż przyznających pierwszeństwo słowu pisanemu/czytanemu nad słuchanym, dziękuję Pani Marcie z całego serca, gdyż jej dzieło to kawał życiowej mądrości, ośmielę się rzec nawet lektura obowiązkowa dla każdego, dlatego cudownie, iż ma możliwość dotarcia do szerszego grona.

Ta książka nie jest kolejnym, zwykłym poradnikiem, przesyconym tandetnymi poradami, który za wszelką cenę próbuje nam wmówić, że życie może być wygodne, beztroskie, a same afirmacje potrafią zdziałać cuda. To wartościowa, pozycja ucząca, jak stać się osobą w pełni dojrzałą, akceptującą niełatwe życie wraz z bolesną przeszłością, a przede wszystkim świadomą swoich emocji oraz potrzeb.

Autorka funduje czytelnikom masę cennych wskazówek, które często znamy, a jednak bagatelizujemy lub wprowadzenie zmian w życie okazało się po prostu zbyt trudne. Marta Niedźwiecka skłania do zadumy, nakazuje zatrzymać się na chwilę i dokładnie przyjrzeć codzienności. Może się okazać, że rozwiązanie znajduje się w zasadzie na wyciągnięcie ręki, tylko zwyczajnie nie dopuszczaliśmy go do siebie. Codzienne wyzwania, relacje międzyludzkie czy oraz zarządzanie naszymi emocjami nie należą do łatwych, ale na rozwój i zrozumienie, a przede wszystkim czułość wobec samego siebie, nigdy nie jest za późno, i mniej więcej o tym jest ta niezwykła książka!

„O Zmierzchu” to w każdym calu wyjątkowa, niesłychanie głęboka i inspirująca pozycja, która dzięki autentycznemu przekazowi, trafia w sam środek serca. Autorka zabiera czytelnika w niezapomnianą, niesłychanie angażującą podróż, z jakiej każdy wróci odmieniony, bardziej świadomy, gotowy do walki o własne szczęście. Bezsprzecznie, wyjątkowa pozycja, w której każdy znajdzie coś dla siebie i o sobie. Polecam całym sercem!💙

Marta Niedźwiecka jest psycholożką, a także autorką jakże popularnego podkastu „O Zmierzchu”. Jak sama przyznaje, nie każdy jednak lubi słuchać podkastu, nie każdy potrafi przyswajać wiedzę w takiej formie i dlatego powstała ta jakże pięknie wydana książka! W imieniu osób wciąż przyznających pierwszeństwo słowu pisanemu/czytanemu nad słuchanym, dziękuję Pani Marcie z całego...

Prosta książka, otwiera głowę

Prosta książka, otwiera głowę

Książka dobra jako ściągawka, choć wolę podcasty. W książce brakuje pełnego charakteru prowadzącej.

Książka dobra jako ściągawka, choć wolę podcasty. W książce brakuje pełnego charakteru prowadzącej.