Tylko one. Polska sztuka bez mężczyzn

Przepiękne i poruszające historie malarek i rzeżbiarek od XVIII wieku do współczesności ze szczególnym uwzględnieniem XIX i XX wieku. Biografie, reprodukcje i analizy ich dzieł na tle zmian kulturowych, dylematy życiowe, wciągające historie życia i twórczości. Wiele do odkrycia!

Przepiękne i poruszające historie malarek i rzeżbiarek od XVIII wieku do współczesności ze szczególnym uwzględnieniem XIX i XX wieku. Biografie, reprodukcje i analizy ich dzieł na tle zmian kulturowych, dylematy życiowe, wciągające historie życia i twórczości. Wiele do odkrycia!

"Tylko one. Polska sztuka bez mężczyzn" to obowiązkowa pozycja dla każdego, bez względu na to, czy interesuje się sztuką czy nie. Nazwiska przypomniane w książce trzeba po prostu znać, powtarzać i zżyć się z nimi, bo tylko w ten sposób możemy ocalić je od zapomnienia, a chyba to jest najgorsze, co może spotkać artystę, który całe swoje życie podporządkował sztuce.

Sylwia Zientek niczym dociekliwy detektyw szpera w archiwach, bada historie artystek i rekonstruuje dzieje ich życia, nie zapominając o wplataniu w te pokrętne wątki opisów najważniejszych dzieł, atmosfery społecznej, w jakiej przyszło im żyć i związków z innymi rzemieślnikami.

Poznajemy charaktery malarek, ich cele i marzenia. Dowiadujemy się, jak ciężko było im pogodzić role artystek i opiekunek domowego ogniska. Jak dużo serca wkładały w swoje zajęcia, bez których dusiły się i nie mogły żyć. Napędzane pasją i nieustraszone w dążeniu do celu często traciły chęci do wstania z łóżka, kiedy po fali sukcesów nadchodziły nowe pokolenia, dla których ich nazwiska były obce a dzieła nierozpoznawalne...

Co tu dużo pisać, książka jest wspaniała, wciągająca i niezwykle inspirująca! Zdecydowanie warto po nią sięgnąć, choćby to była jedyna pozycja, którą przeczytacie tej wiosny ;)

"Tylko one. Polska sztuka bez mężczyzn" to obowiązkowa pozycja dla każdego, bez względu na to, czy interesuje się sztuką czy nie. Nazwiska przypomniane w książce trzeba po prostu znać, powtarzać i zżyć się z nimi, bo tylko w ten sposób możemy ocalić je od zapomnienia, a chyba to jest najgorsze, co może spotkać artystę, który całe swoje życie podporządkował sztuce.

Sylwia...

Kolejne małpowanie zachodu. Polska nie ma problemu z artystami-kobietami. Ale nasze lokalne feministki oczywiście chcą tworzyć konflikt płci słowami i głupimi publikacjami. Czekam na polską historię sztuki bez kobiet. XD
Proponuję lokalnym feministkom nowy typ publikacji - polska sztuka bez prawicowców i polska sztuka bez katolików. Szczególnie ta druga może być bekowa do XIX wieku. XD

Kolejne małpowanie zachodu. Polska nie ma problemu z artystami-kobietami. Ale nasze lokalne feministki oczywiście chcą tworzyć konflikt płci słowami i głupimi publikacjami. Czekam na polską historię sztuki bez kobiet. XD
Proponuję lokalnym feministkom nowy typ publikacji - polska sztuka bez prawicowców i polska sztuka bez katolików. Szczególnie ta druga może być bekowa do...

Mniej pogłębione biografie malarek w porównaniu do "Polek na Montparnassie", swoiste pigułki wiedzy, ale to wciąż solidne opracowanie przypominające dorobek wielu zapomnianych artystek. Szkoda, że ze względu na wysokie koszty druku, w środku znalazło się niewiele reprodukcji.

Mniej pogłębione biografie malarek w porównaniu do "Polek na Montparnassie", swoiste pigułki wiedzy, ale to wciąż solidne opracowanie przypominające dorobek wielu zapomnianych artystek. Szkoda, że ze względu na wysokie koszty druku, w środku znalazło się niewiele reprodukcji.

Książka w pięknej szacie graficznej. Dużo zdjęć, ilustracji.
Obrazy, rzeźba nigdy nie były w zasięgu moich zainteresowań. Nie znam się na sztuce i nie mogę się wypowiadać, ale jestem bardzo zadowolona z tej lektury.
Obszerna pozycja, historia dwudziestu kobiet- artystek (począwszy od XVIII wieku). Często zapomnianych, zepchniętych na margines sztuki. Wypartych przez mężczyzn.
Kobiet obdarowanych wielkim talentem ale i obciążonych różnymi przeciwnościami losu. Biedą, zdradą, wojną,patriarchalnym traktowaniem.
Od wielkich sukcesów, bogactwa, uznania po samotną starość, wegetację, choroby ciała i duszy.
Książka Sylwii Zientek to złożony należny im hołd!

Serdeczne podziękowania za spotkanie autorskie 14.05.2024 w Muzeum Żydów Mazowieckich w Płocku

Książka w pięknej szacie graficznej. Dużo zdjęć, ilustracji.
Obrazy, rzeźba nigdy nie były w zasięgu moich zainteresowań. Nie znam się na sztuce i nie mogę się wypowiadać, ale jestem bardzo zadowolona z tej lektury.
Obszerna pozycja, historia dwudziestu kobiet- artystek (począwszy od XVIII wieku). Często zapomnianych, zepchniętych na margines sztuki. Wypartych przez...

Po świetnych „Polkach na Montparnassie” nie mogło być inaczej. Autorka kontynuuje prace rozpoczęte na pocz. lat .90 XX w. przez warszawskie kuratorki (katalog „Artystki polskie”) i poszerza naszą wiedzę o życiu (warunkach bytowych, problemach z którymi się mierzyły, marzeniach) i sztuce (poglądach i dziełach) artystek.
O postaciach kobiet parających się sztuką mówi się w ostatnich latach coraz więcej (wspomnieć należy indywidualną wystawę poświęconą Annie Bilińskiej-Bohdanowiczowej w Muzeum Narodowym z 2021 r., widać coraz więcej zakupów dzieł kobiet-artystek przez muzea, mnożą się publikacje i wydarzenia).

Artystki zawsze były – było ich mniej niż mężczyzn i zwykle funkcjonowały na marginesie sceny artystycznej. Były wśród nich jednostki wybitne, artystki uznane i celebrowane, zgarniające prestiżowe zamówienia. Równocześnie dla wielu z nich dostęp do zawodu był w znacznej mierze ograniczony (edukacja: kobiety pozbawione były możliwości kształcenia się w państwowych wyższych szkołach sztuk pięknych; warunki bytowe: prywatne kursy zawodowe były drogie, a kontynuacja nauki wiązała się z wyjazdem za granicę; wymogi społeczne: macierzyństwo i sztywny gorset reputacji; wydarzenia historyczne: zniknięcie Polski z map Europy, priorytetem walka o niepodległość, spustoszenie I i II wojny światowej).
Autorka oddaje w nasze ręce subiektywny przegląd znanych i mniej znanych (wręcz: zapomnianych) sylwetek kobiet-artystek i przybliża ich życiorysy oraz artystyczną drogę. Budzi namysł nad rolą odwagi w naszym życiu, potrzebą wyrażania niezgody na zastany stan, ale i pokazuje jak różne mogą być ścieżki szukania własnego głosu, również artystycznego. Publikacja została opatrzona pięknymi ilustracjami, a także niepublikowanymi wcześniej reprodukcjami obrazów z prywatnych kolekcji.

https://modjeska.space/tylko-one-zientek/

Po świetnych „Polkach na Montparnassie” nie mogło być inaczej. Autorka kontynuuje prace rozpoczęte na pocz. lat .90 XX w. przez warszawskie kuratorki (katalog „Artystki polskie”) i poszerza naszą wiedzę o życiu (warunkach bytowych, problemach z którymi się mierzyły, marzeniach) i sztuce (poglądach i dziełach) artystek.
O postaciach kobiet parających się sztuką mówi się w...

Bardzo się cieszę, że jest Sylwia Ziętek, bo wydobywa na światło dzienne, wiedzę, która została skrupulatnie zasypana przez historię, ludzi, obyczaje, schematy, itd. Odgruzowuje informacje o artystkach, które były, tworzyły i przyciągały uwagę. Niektórym udało się osiągnąć sukces, nawet ten finansowy, wiele z nich było znanych w swojej epoce, innych nazwisko przetrwało po ich śmierci, a pamięć niektórych pieczołowicie dbają ich rodziny. Niektóre zostały zapomniane na lata, o niektórych się nie mówi, a niektóre triumfalnie weszły na galerie i do muzeów, budzą żywe zainteresowanie, wręcz sensację.

Sylwia Ziętek zdmuchuje kurz z życiorysów dwudziestu artystek: malarek i rzeźbiarek. To barwna galeria postaci, ich prywatnych historii, twórczości, podróży, drogi do zdobycia wiedzy, sukcesów, problemów, tragedii, ciekawości świata i poszukiwań miejsca dla samych siebie. Chłonęłam, wczytywałam się, w wiele nazwisk po raz pierwszy, na wystawach kilku byłam, ale dzięki autorce wybiorę się w miejsca, gdzie są dzieła innych, których nie widziałam.

Autorka przybliżała sylwetki artystek chronologicznie, począwszy od Anny Rajeckiej urodzonej w 1754/60 roku a skończywszy na tych, które można było jeszcze spotkać w XXI wieku. Następna to Zofia Szymanowska urodzona w 1825 roku, była przyrodnią siostrą żony Adama Mickiewicza, Elisabeth-Jerichau-Bauman, Anna Bilińska, Olga Boznańska, Zofia Stryjeńska, Mela Muter, Zofia Piramowicz, Tamara Łempicka, Estera Karp, Katarzyna Kobro, Małgorzata Łada-Maciagowa, Hanna Rudzka-Cybis, Maria Ewa Łunkiewicz-Rogoyska, Alina Szapocznikow, Erna Rosenstein, Maria Papa Rostkowska, Magdalena Abakanowicz, Maria Anto, Maria Pinińska-Bereś. Takie różne, takie ciekawe, takie uzdolnione.
Polecam opowieści o tych barwnych motylach.

Bardzo się cieszę, że jest Sylwia Ziętek, bo wydobywa na światło dzienne, wiedzę, która została skrupulatnie zasypana przez historię, ludzi, obyczaje, schematy, itd. Odgruzowuje informacje o artystkach, które były, tworzyły i przyciągały uwagę. Niektórym udało się osiągnąć sukces, nawet ten finansowy, wiele z nich było znanych w swojej epoce, innych nazwisko przetrwało po...

Polskie malarki i rzeźbiarki tworzące w XVIII, i XIX/XXw., zapomniane, niedocenione, poświęcające swoje życie, rodziny, dobrobyt dla sztuki, niesamowite życiorysy, dzieła wyprzedzające niekiedy swoje czasy, Sylwia Zientek zbiera je i fascynująco opisuje. Polecam.

Polskie malarki i rzeźbiarki tworzące w XVIII, i XIX/XXw., zapomniane, niedocenione, poświęcające swoje życie, rodziny, dobrobyt dla sztuki, niesamowite życiorysy, dzieła wyprzedzające niekiedy swoje czasy, Sylwia Zientek zbiera je i fascynująco opisuje. Polecam.

Fantastycznie napisana, całość uzupełniają świetne obrazy i zdjęcia. Prawdziwa uczta czytelnicza- dawkowałam sobie codziennie jedną artystkę. I taka smutna konkluzja, że największą przeszkodą w drodze do rozwoju ich talentu i kariery był zazwyczaj zazdrosny mąż albo kochanek.

Fantastycznie napisana, całość uzupełniają świetne obrazy i zdjęcia. Prawdziwa uczta czytelnicza- dawkowałam sobie codziennie jedną artystkę. I taka smutna konkluzja, że największą przeszkodą w drodze do rozwoju ich talentu i kariery był zazwyczaj zazdrosny mąż albo kochanek.

Sylwia Zientek ma wiedzę i lekkie pióro.

Sylwia Zientek ma wiedzę i lekkie pióro.