Taką, jaka jestem

"Taką jaka jestem" Joanna Szczybura.

"I nagle przestała się bać. Nie miała pojęcia, co jeszcze ją czeka, ale czuła, że już nigdy nie ucieknie, bo ma to, o czym zawsze marzyła - bezinteresowną miłość."

Nie mogłam przejść obojętnie koło tej książki, ponieważ jest to debiut tczewianki i to udany debiut 💜
Główna bohaterka, Michalina Król, wiedzie szczęśliwe życie, ma narzeczonego, pracę i przygotowuje się do ślubu. Jej ojcem jest sławny aktor, ale Michalina ukrywa ten fakt, ponieważ nie chce mieć fałszywych przyjaciół. Jednak sielanka się kończy, Marek narzeczony dziewczyny, porzuca ją. Michalina jest załamana, nie umie sobie poradzić. Z pomocą przychodzą jej przyjaciele ze studiów. Za ich namową zostawia swoje życie w Krakowie i przenosi się do Gdańska. Tam próbuje poukładać swoje życie na nowo. Niespodziewanie pomogą jej w tym sąsiad Kuba i jego syn Maks, który cierpi na spektrum autyzmu.
Sięgnij po książkę i dowiedz się jak potoczyły się losy bohaterów.
Ta historia przepełniona jest emocjami. Autorka pięknie oddaje temat opieki nad dzieckiem ze spektrum autyzmu oraz radzeniem sobie z przeszłością.
POLECAM!!!

"Taką jaka jestem" Joanna Szczybura.

"I nagle przestała się bać. Nie miała pojęcia, co jeszcze ją czeka, ale czuła, że już nigdy nie ucieknie, bo ma to, o czym zawsze marzyła - bezinteresowną miłość."

Nie mogłam przejść obojętnie koło tej książki, ponieważ jest to debiut tczewianki i to udany debiut 💜
Główna bohaterka, Michalina Król, wiedzie szczęśliwe życie, ma...

Michalina – dziewczyna, którą porzucił narzeczony, córka sławnego ojca, zbierajaca niechciane plony jego popularności.

Kuba – mężczyzna, który z dnia na dzień musiał nauczyć się być tatą wyjątkowego chłopca i samodzielnie radzić sobie z problemami wspólnego życia.

Spotykają się w windzie gdańskiej kamienicy, do której wprowadza się Michalina wskutek zawirowań w swoim życiu. Los postanawia połączyć ich wyboiste ścieżki, jednak wzajemna fascynacja rozwija się powoli, bo oboje są niezwykle ostrożni. Ona jest dziewczyną po przejściach a on mężczyzną z przeszłością.

Kiedy wydaje się, że wszystko jest już na najlepszej drodze do szczęśliwego zakończenia, wracają duchy przeszłości, których mieli nadzieję nigdy już nie spotkać.

————

Początkowo ciężko było mi się wgryźć w książkę. Kolejna pozycja, w której pokrzywdzoną i zakompleksioną dziewczynę porzuca narzeczony, a ona oczywiście pogrąża się w wielkiej rozpaczy.

Jednakże w momencie, gdy Michalina postanawia przeprowadzić się do Gdańska a w jej życie wkracza kilkuletni Maks i jego ojciec Kuba nastąpił dla mnie obrót o 180 stopni.
Chłopiec bez dwóch zdań zaskarbia sobie ogromną sympatię. Relacja, która tworzy się pomiędzy Michaliną a Kubą jest hmm… emocjonująca. To chyba najlepsze określenie. Można odnieść wrażenie, że oboje zabierają się do siebie jak pies do jeża, każde z nich zdaje się bać wykonać pierwszy rok. Burzenie kolejnych murów, które wokół siebie zbudowali winduje emocje zarówno bohaterów, jak i czytelnika na Mount Everest.

Bardzo podoba mi się sposób w jaki Pani Joanna pokazała nam Maksa, który jest w spektrum autyzmu. Nie sposób się nie uśmiechać kiedy pokonuje on własne ograniczenia, nie sposób nie chcieć przenikać przez karty powieści by mu pomóc.

Podobał mi się również fakt, że postać Ewy - drugiej żony Roberta i macochy Michaliny jest pozytywna, z którą pasierbica ma bardzo dobre relacje i traktuje ją jak matkę.

Jeśli miałabym się do czegoś przyczepić to do zdrobnień imion: Krzyś, Kubuś to dla mnie imiona dla 5 latków a nie trzydziestokilku letnich mężczyzn.

Michalina – dziewczyna, którą porzucił narzeczony, córka sławnego ojca, zbierajaca niechciane plony jego popularności.

Kuba – mężczyzna, który z dnia na dzień musiał nauczyć się być tatą wyjątkowego chłopca i samodzielnie radzić sobie z problemami wspólnego życia.

Spotykają się w windzie gdańskiej kamienicy, do której wprowadza się Michalina wskutek zawirowań w swoim...

Lubię sięgać po debiuty, bo dzięki nim mogę poznawać nowych autorów. Tak było w tym przypadku. Nie dość, że to pierwsza książka autorki, to w dodatku akcja dzieje się w Trójmieście a dokładniej w Gdańsku. Zaciekawiona opisem na książce zaczęłam czytać i… niestety ale początek strasznie mi się dłużył, całe szczęście, że czym dalej czytałam, tym było o wiele lepiej.

Michalina jest córką znanego aktora, lecz nie przyznaje się do tego. Nie chce, by ludzie traktowali ją inaczej ze względu na ojca celebrytę. Chce do wszystkiego dojść sama, bez zarzucania jej, że osiągnęła coś po znajomości.

Kobieta mieszka w Krakowie wraz z ukochanym mężczyzną. Mogłoby wydawać się, że jest szczęśliwa, lecz niestety to jej szczęście nie trwa wiecznie. Pewnego dnia zostaje porzucona przez Marka. Załamana ucieka do Gdańska, gdzie mieszkają jej przyjaciele. Ma nadzieję, że właśnie w tym miejscu rozpocznie nowe życie. Czy tak faktycznie będzie?

Kuba to drugi bohater książki, który z dnia na dzień dowiaduje się, że jest ojcem autystycznego chłopczyka o imieniu Maks. Okazuje się, że Kuba i Michalina są sąsiadami. Czy pierwsze przypadkowe spotkanie tych dwojga sprawi, że ich złamane serca znowu zaczną szybciej bić? Musicie sami przeczytać książkę, by się tego dowiedzieć.

Autorka w swojej książce poruszyła wiele ważnych tematów. Zaczynając od zdrady i bólu jaki towarzyszy człowiekowi, po wyprowadzkę w zupełnie nowe miejsce aż do choroby jaką jest autyzm. I tak jak pisałam na początku tej recenzji – gdy zaczęłam czytać strasznie mi się ta historia dłużyła, lecz tak od połowy pochłonęłam ją, nawet nie wiem kiedy. Jeżeli lubicie historie, które mogą być z życia wzięte… Historie, które mogą przydarzyć się każdemu z was – koniecznie sięgnijcie po tą książkę! To pozycja, w której dużo się dzieje, ale przede wszystkim niesie ze sobą przekaz – nie należy poddawać się i dawać szansę każdemu. Autorka podkreśla, że po każdej burzy wschodzi słońce, tylko trzeba w to uwierzyć i iść z podniesioną głową, mimo wszystko…

Lubię sięgać po debiuty, bo dzięki nim mogę poznawać nowych autorów. Tak było w tym przypadku. Nie dość, że to pierwsza książka autorki, to w dodatku akcja dzieje się w Trójmieście a dokładniej w Gdańsku. Zaciekawiona opisem na książce zaczęłam czytać i… niestety ale początek strasznie mi się dłużył, całe szczęście, że czym dalej czytałam, tym było o wiele...

Książka "Taką jaka jestem" jest debiutancką powieścią autorki, a jak już wiecie bardzo lubię poznawać nowych pisarzy, dlatego też nie mogłam przejść obojętnie obok tego tytułu. Do sięgnięcia po tą książkę w głównej mierze zachęcił mnie interesujący opis oraz piękna, klimatyczna okładka. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się w zawrotnym tempie. Ja pochłonęłam ją w jedno popołudnie i nie odłożyłam póki nie przeczytałam ostatniego zdania! Ciężko mi uwierzyć, że to debiut, naprawdę! Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i bardzo dobrze poprowadzona. Bohaterowie, zarówno pierwszo jak i drugoplanowi, zostali świetnie wykreowani. To postaci niezwykle autentyczne, które tak jak my popełniają błędy, mają swoje tajemnice, wady i zalety, borykają się z różnymi problemami dnia codziennego, dlatego tak łatwo się z nimi utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Jestem również pewna, że z powodzeniem moglibyśmy ich spotkać w rzeczywistości. Historia została przedstawiona z perspektywy Michaliny, co pozwoliło mi lepiej ją poznać, dowiedzieć się co czuje, myśli, z czym się mierzy każdego dnia, mogłam dowiedzieć się jakie wydarzenia odcisnęły piętno na jej obecnym życiu, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć jej postępowanie oraz decyzję. Bardzo ważną rolę odgrywają tutaj także postaci drugoplanowe - Kuba i jego syn Maks, ojciec Michaliny, jej macocha i brat, a także jej przyjaciele - Krzysiek i Janek, nie brakuje także czarnych charakterów, które dostarczają Czytelnikowi wiele emocji i wrażeń. Michalina od pierwszych chwil zaskarbiła sobie moją sympatię, podziwiałam ja za to, że do wszystkiego pragnęła dojść sama, współczułam jej sytuacji w jakiej się znalazła i jednocześnie z całych sił jej kibicowałam. Jeśli chodzi o Kubę, to również zyskał moją sympatię, mało jaki mężczyzna stanąłby zadania i podjął opieki nad synkiem wymagającym zdecydowanie więcej zaangażowania, ze względu na zdiagnozowany autyzm. Jeśli już mowa o Maksie, to ten całkowicie skradł moje serce! Odnalazłam w nim wiele wspólnych cech i zachowań z moim sześcioletnim synem Jankiem, który również jest w spektrum autyzmu. To z czym zmagał się Kuba oraz Michalina pomagając w opiece nad swoim bratem ja przeżywam każdego dnia, dlatego tak dobrze rozumiałam wszystkie emocje targające bohaterami - strach, czasami bezsilność i bezradność, ale również radość z tych lepszych chwil oraz duma z małych, wiele znaczących sukcesów. Nie ukrywam, że w niektórych momentach poleciały łzy! Jeśli chodzi o relację głównych bohaterów, to ta została w rewelacyjny sposób poprowadzona - dwie skrzywdzone duszę, które stopniowo się przed sobą otwierają, coś pięknego! Wszystko toczyło się tutaj swoim rytmem, pozwalając Czytelnikowi skupić się na gestach, słowach i odczuciach towarzyszących głównym postaciom. Nie brakuje tutaj oczywiście tajemnic, kłamstw, manipulacji oraz demonów przeszłości, które bardzo mieszają w życiu bohaterów i wystawiają ich uczucia na próbę. Autorka w swojej powieści porusza wiele ważnych, życiowych i ponadczasowych tematów, które tak naprawdę mogą spotkać każdego z nas czy naszych bliskich. Mowa o trudnych relacjach rodzinnych i międzyludzkich, poszukaniu siebie i swojego miejsca w życiu, samotnym rodzicielstwie, wychowywaniu dziecka w spektrum autyzmu czy zdradzie. Asia na kartach swojej powieści pokazuje potęgę prawdziwej przyjaźni oraz udowadnia jak ważna jest w związku szczerość i wsparcie. "Taką jaka jestem" to historia napisana przez życie! To opowieść pełna życiowych mądrości, doświadczeń i uniwersalnych prawd, która z pewnością nie jednego Czytelnika zmusi do refleksji! Cudownie spędziłam czas z tą książką i nie mogę się już doczekać kolejnej powieści spod pióra autorki! Polecam!

Książka "Taką jaka jestem" jest debiutancką powieścią autorki, a jak już wiecie bardzo lubię poznawać nowych pisarzy, dlatego też nie mogłam przejść obojętnie obok tego tytułu. Do sięgnięcia po tą książkę w głównej mierze zachęcił mnie interesujący opis oraz piękna, klimatyczna okładka. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze...

"Kiedyś Michalina wierzyła, że czas leczy rany - mało tego, często powtarzała to innym, traktując jak prawdę objawioną i najlepszą radę w cierpieniu. Teraz wiedziała, że to gówno prawda - czas nie leczy ran, najwyżej powoli przyzwyczaja do życia z nimi. Bardzo powoli."

Ta książka z piękną fioletową okładką, na której widzimy zakochaną parę i Gdańsk to świetny debiut tczewskiej autorki Joanny Szczybury. Główną bohaterką książki jest Michalina. Dziewczyna wiedzie szczęśliwe życie w Krakowie, u boku Marka, miłości swojego życia. Jest córką sławnego aktora, ale stara się ukryć swoją tożsamość. Robi to dlatego aby uniknąć fałszywych przyjaźni. Większość ludzi próbuje się do niej zbliżyć tylko ze względu na ojca. Kilka miesięcy przed ślubem Marek porzuca Michalinę. Zraniona dziewczyna opuszcza Kraków i wyprowadza się do Gdańska. Wspierana przez przyjaciół ze studiów, próbuje rozpocząć nowe życie. Pewnego dnia spotyka na swojej drodze Jakuba. Mężczyzna samotnie wychowuje synka Maksa ze spektrum autyzmu. Pani Joanna na przykładzie tego małego bohatera i jego ojca pokazała z jak wielkimi trudnościami muszą mierzyć się rodzice dzieci z autyzmem. Ile barier muszą pokonać i jakimi pokładami cierpliwości muszą dysponować aby mierzyć się z codziennymi problemami i walczyć o dobro swoich dzieci. Czy tych dwoje zranionych życiowo ludzi zazna kiedyś szczęścia? Czy duchy przeszłości pozwolą im zacząć nowe, lepsze życie?

Ależ to się świetnie czytało. Bardzo zaskoczyła mnie ta wzruszająca, mądra i pełna emocji historia, która skłania czytelnika do wielu przemyśleń. To opowieść o zwyczajnym życiu, o miłości i odwadze. Pani Joanna Szczybura ma bardzo lekki sposób pisania, który powoduje, że książkę czyta się szybko i z ogromną przyjemnością. Bardzo ciężko było mi się rozstać z bohaterami, szczególnie z małym Maksem. Czekam na kolejną książkę autorki i bardzo mocno jej kibicuję.

"Kiedyś Michalina wierzyła, że czas leczy rany - mało tego, często powtarzała to innym, traktując jak prawdę objawioną i najlepszą radę w cierpieniu. Teraz wiedziała, że to gówno prawda - czas nie leczy ran, najwyżej powoli przyzwyczaja do życia z nimi. Bardzo powoli."

Ta książka z piękną fioletową okładką, na której widzimy zakochaną parę i Gdańsk to świetny debiut...

Książka splata ze sobą losy trzech bohaterów:
Michaliny, kobiety z dnia na dzień porzuconej przez narzeczonego bez słowa wyjaśnienia, która pewnego dnia postanawia zmienić swoje dotychczasowe życie i przenieść się do Gdańska.
Kuba, mężczyzna, który pewnego dnia musiał samodzielnie zająć się opieką cierpiącego na spektrum autyzmu chłopca.
Maks, chłopiec zmagający się z chorobą aspergera, pragnący jedynie ciepła i zrozumienia.

Michalina po rozstaniu ze swoim partnerem wprowadza się do gdańskiej kamienicy, dając w ten sposób sobie szansę na nowy początek.
Los sprawia, że spotyka na swej drodze Kubę i Maksa, którzy mają zbawienny wpływ na jej dotychczasowe życie.
Gdy wszystko zaczyna się układać, wracają, niedające o sobie zapomnieć, duchy przeszłości, z którymi kobieta ponownie musi się zmagać.
Autorka pokazuje czytelnikowi, z jakimi trudnościami muszą mierzyć się zwykli ludzie, a także ich zaradność, wytrwałość i chęć do życia i czerpania z niego pełnymi garściami.
Debiut autorki uważam za udany.
Książka spełniła swoją rolę powieści obyczajowej poruszającej życiowe tematy, uświadamiając czytelnika, że zawsze znajdzie się sposób, aby znaleźć wyjście z każdej sytuacji.

Książka splata ze sobą losy trzech bohaterów:
Michaliny, kobiety z dnia na dzień porzuconej przez narzeczonego bez słowa wyjaśnienia, która pewnego dnia postanawia zmienić swoje dotychczasowe życie i przenieść się do Gdańska.
Kuba, mężczyzna, który pewnego dnia musiał samodzielnie zająć się opieką cierpiącego na spektrum autyzmu chłopca.
Maks, chłopiec zmagający się z...

"Taką jaka jestem" to udany debiut autorki. Poznajcie Michalinę, córkę sławnego ojca, która zamierza zmienić swoje życie po rozstaniu z narzeczonym.

Autorka wnikliwie nakreśliła portret bohaterki, która chce samodzielnie decydować o sobie.

To wzruszająca, pełna emocji historia. Autorka porusza tutaj trudny temat autyzmu. Po wyprowadzce do Gdańska, Michalina poznaje Kubę, ojca samotnie wychowujacego autystycznego Maksa. Jak rozwinie się ta znajomość?

To książka warta przeczytania. Jeśli lubisz powieści obyczajowe to zachęcam do lektury.

"Taką jaka jestem" to udany debiut autorki. Poznajcie Michalinę, córkę sławnego ojca, która zamierza zmienić swoje życie po rozstaniu z narzeczonym.

Autorka wnikliwie nakreśliła portret bohaterki, która chce samodzielnie decydować o sobie.

To wzruszająca, pełna emocji historia. Autorka porusza tutaj trudny temat autyzmu. Po wyprowadzce do Gdańska, Michalina poznaje...

"Taką jaka jestem" to poruszająca powieść obyczajowa, która wciąga czytelnika od pierwszych stron i trzyma go w napięciu aż do ostatniej kropki. Joanna Szczybura stworzyła niezwykle realistyczne i głęboko wykreowane postacie, których losy poruszają i inspirują.

Główni bohaterowie, Michalina, Kuba i Maks, są ludźmi zmagającymi się z trudnościami życiowymi, ale także poszukującymi miłości i akceptacji. Autorka w sposób subtelny, ale zarazem głęboki, ukazuje ich walkę z własnymi demonami i dążenie do szczęścia.

Historia, która rozgrywa się w gdańskiej kamienicy, pełnej tajemnic i historii, dodaje powieści niepowtarzalnego klimatu i dodatkowej głębi. Wątek romansowy między Michaliną a Kubą rozwija się stopniowo i naturalnie, co sprawia, że czytelnik nie może się oderwać od lektury.

Jednym z największych atutów tej książki jest sposób, w jaki autorka porusza trudne tematy, takie jak autyzm czy radzenie sobie z przeszłością. Z delikatnością i empatią przedstawia codzienne wyzwania, z którymi borykają się bohaterowie, co sprawia, że czytelnik może z nimi łatwo utożsamić się.

Podsumowując, "Taką jaka jestem" to niezwykle poruszająca i inspirująca powieść, która pozostaje w pamięci czytelnika na długo po zakończeniu lektury. Joanna Szczybura udowadnia swoim debiutem, że jest nie tylko utalentowaną pisarką, ale także obserwatorką ludzkich serc i umysłów. Gorąco polecam tę książkę wszystkim miłośnikom literatury obyczajowej.

"Taką jaka jestem" to poruszająca powieść obyczajowa, która wciąga czytelnika od pierwszych stron i trzyma go w napięciu aż do ostatniej kropki. Joanna Szczybura stworzyła niezwykle realistyczne i głęboko wykreowane postacie, których losy poruszają i inspirują.

Główni bohaterowie, Michalina, Kuba i Maks, są ludźmi zmagającymi się z trudnościami życiowymi, ale także...

Przeczytałam prawdziwy kąsek dla fanów powieści obyczajowych. Historia, która gwarantuje nam szeroką gamę emocji, porusza trudne tematy, ukazuje prawdziwe życie i problemy, z jakimi borykają się normalni ludzie. Nie jest koloryzowana, bo życie też czasami nie jest do końca kolorowe. Jednak warto mimo wszystko tych kolorów szukać. Idealnym tego przykładem są bohaterowie książki ,,Taką, jaka jestem" Joanny Szczybury, gdyż mimo iż wiatr im w oczy, to te kolory w ich życiu ostatecznie gościły.
Jest to debiut autorki, który bardzo mocno zakotwicza się w czytelniku. Ukazuje ona realia wychowania dziecka ze spectrum autyzmu okiem ojca. Zazwyczaj czyta się o problemach samotnych kobiet, a ojców pomija się. Jednak oni również bywają obarczeni ciężarem wychowania dziecka w samotności. Jeśli dochodzi do tego dziecko, wyjątkowe, to dla nich naprawdę szkoła życia, gdyż takie dzieci potrzebują dwa razy więcej cierpliwości, dwa razy więcej zrozumienia i 10 razy więcej spokoju i dużo miłości.
Dlatego bardzo się cieszę, że autorka poruszyła wątek samotnego ojcostwa w książce. Ojcowie to też bohaterowie. 💪
Do teamu Kuby i Maksa dołącza Michalina. Kobieta, która została zraniona, porzucona i żyje w cieniu sławy ojca. Do czasu, gdyż pewnego dnia w końcu chce zawalczyć o swoją przyszłość i zostawić za sobą wszystko, co sprawia, że czuje się nieszczęśliwa. Wyjeżdża do Gdańska, gdzie drogi tej właśnie trójki przecinają się.
Michalina jest idealnym przykładem tego, jak niesprawiedliwie można oberwać rykoszetem. Ludzie wykorzystują sławę członków rodziny, nie uwzględniając w ogóle uczuć osób trzecich. Michalina tego doświadczyła. Z wielką przyjemnością zmieniłaby nazwisko, aby nie być kojarzona ze sławnym ojcem, bo to sprawiało wyłącznie ból, niepewność i lęk.

Nie spodziewałam się tego, że ta książka tak mi się spodoba. Chociaż ostatnio trafiają mi się same bardzo dobre debiuty to i tak bardzo miłe zaskoczyło mnie to, że pod osłoną delikatnej okładki kryją się takie wartości. Aż mam dreszcze, jak pomyślę, jaka może być kolejna pozycja tej autorki. Solidne pióro naprawdę polecam Wam gorąco.

Przeczytałam prawdziwy kąsek dla fanów powieści obyczajowych. Historia, która gwarantuje nam szeroką gamę emocji, porusza trudne tematy, ukazuje prawdziwe życie i problemy, z jakimi borykają się normalni ludzie. Nie jest koloryzowana, bo życie też czasami nie jest do końca kolorowe. Jednak warto mimo wszystko tych kolorów szukać. Idealnym tego przykładem są bohaterowie...

Michalina wydaje się być szczęśliwą i spełnioną kobietą. Ma narzeczonego, dobrą pracę, znanego ojca, grono przyjaciół. Jednak pewnego dnia narzeczony porzuca ją, kontakt z ojcem się urywa a ona wyrusza do Gdańska, aby ułożyć swoje życie na nowo. Poznaje tam Kubę oraz jego syna Maksa. Postanawia odejść z pracy i pomóc Kubie przy autystycznym chłopcu. Niestety nie jest to najłatwiejsze zadanie, ale Michalina staje się jedną z ważniejszych osób w życiu chłopca, ale też i Kuby.

Ja tej książki nie przeczytałam, ja ją pochłonęłam. Michalina to dziewczyna, która ciągle ucieka przed problemami. Nie potrafi stawić im czoła. Jednak gra w zielone i pomoc wróżki skłania ją często do refleksji i zaczyna walczyć o siebie i swoje marzenia. Kuba jest samotnym ojcem, który marzy o tym, żeby Maks w końcu powiedział do niego „tato"... Obydwoje mają trudną przeszłość, ale próbują stawić jej czoło.

W książce mamy poruszonych wiele ciekawych tematów - autystyczny chłopiec - Maks niesamowicie mnie do siebie przyciągał, mimo choroby jest bardzo zaradnym i mądrym chłopcem. Prześladowanie - narzeczony Michasi oraz była Kuby, trudne relacje z ojcem... Są jednak też piękne relacje jak ta z macochą Michaliny - pokazuje, że nie zawsze muszą być to relacje pełne kłótni i zawiści. Przyjaźń z Krzysztofem i Jaśkiem ukazuje, że może istnieć przyjaźń damsko-męska. Autorka skradła moje serce wspominkami na temat Harry'ego Pottera oraz Marvela :)

Michalina wydaje się być szczęśliwą i spełnioną kobietą. Ma narzeczonego, dobrą pracę, znanego ojca, grono przyjaciół. Jednak pewnego dnia narzeczony porzuca ją, kontakt z ojcem się urywa a ona wyrusza do Gdańska, aby ułożyć swoje życie na nowo. Poznaje tam Kubę oraz jego syna Maksa. Postanawia odejść z pracy i pomóc Kubie przy autystycznym chłopcu. Niestety nie jest to...