Krata

"Nie chroni nas państwo, Ojczyzna nasza jest zdeptana, jest biedna- może dlatego tak strasznie ją kochamy..."

"Krata" to cienka książka, którą myślałam że przeczytam w dwa dni- myliłam się. Ładunek emocjonalny zawarty na kartkach tej krótkiej- niespełna dwustu stronicowej powieści- nie pozwalał mi na przeczytanie jej "jednym tchem".
Czas akcji: II Wojna Światowa, miejsce: damski areszt śledczy, tzw. Serbia, Warszawa. I w ten sposób cienka książeczka stała się wypełnioną tragiczną treścią historią niezliczonej ilości kobiet, które przewinęły się przez kartki książki. Historii przejmujących do bólu, opisujących doskonale zagubienie człowieka w wojennym chaosie. Takie książki trzeba czytać. Dla mnie była to lektura tym cenniejsza, że interesuje mnie temat II WŚ, a szczególnie historii mojego miasta w tych dniach. Nie mogę ocenić wartości historycznej "Kraty"- zbyt mało dotąd znałam szczegółów nt. Pawiaka i przylegającego aresztu śledczego dla kobiet, jednak znając już pióro Pani Gojawiczyńskiej choćby z "Dziewcząt z Nowolipek", wiem iż jest to Autorka, która świetnie znała dawną Warszawę.
W "Kracie" nie ma jednej, głównej bohaterki. Z początku myślałam że będzie nią Anna, jednak książka opisuje historię wielu innych kobiet, a każda z nich jest inna. Ukazany wojenny świat przeraża- ludzie cieszą się na wieść pójścia do obozu (zamiast alternatywnej kary śmierci przez rozstrzelanie). Jak straszny to musiał być czas, w którym więźniarka, której udało się uciec z odbitego transportu, wiozącego osadzonych na przesłuchanie w Aleji Szucha, sama zgłasza się na Pawiak? Tłumaczy to tym, że nie chciałaby nikogo narażać swoją obecnością, a jednak- nie mieć gdzie iść, tylko w paszczę wroga?
Tę zapomnianą książkę (ja mam wydanie z 1974 roku) wspaniałej polskiej Autorki gorąco polecam.

"Nie chroni nas państwo, Ojczyzna nasza jest zdeptana, jest biedna- może dlatego tak strasznie ją kochamy..."

"Krata" to cienka książka, którą myślałam że przeczytam w dwa dni- myliłam się. Ładunek emocjonalny zawarty na kartkach tej krótkiej- niespełna dwustu stronicowej powieści- nie pozwalał mi na przeczytanie jej "jednym tchem".
Czas akcji: II Wojna Światowa, miejsce:...

Czytałam tę książkę bardzo dawno, ale zrobiła na mnie wielkie wrażenie, jak zresztą większość książek będących relacjami osób, które przeżyły ten okrutny czas. Szkoda, ze teraz to chyba zapomniane wspomnienia.

Czytałam tę książkę bardzo dawno, ale zrobiła na mnie wielkie wrażenie, jak zresztą większość książek będących relacjami osób, które przeżyły ten okrutny czas. Szkoda, ze teraz to chyba zapomniane wspomnienia.

Jak można oceniać wspomnienia z Pawiaka ? Wspomnienia, które wymykają się wszelkim kategoriom. Bo to wspomnienia z piekła. Trzeba samemu przeczytać.

Jak można oceniać wspomnienia z Pawiaka ? Wspomnienia, które wymykają się wszelkim kategoriom. Bo to wspomnienia z piekła. Trzeba samemu przeczytać.

Wspomnienia z Pawiaka-więcej nie ma potrzeby pisać, polecam.

Wspomnienia z Pawiaka-więcej nie ma potrzeby pisać, polecam.