Zamach

Powieść w starym stylu, rozwój bohatera, zagadka i zaskoczenie, napięcie które narasta. Mimo ciężkiego tematu wojennego czyta się niemal jak powieść sensacyjna
Nie podobała mi się ilość kluczowych a przypadkowych spotkań.w życiu tak się nie dzieje 😁 ale ogólnie i do poczytania i do przemyślenia bardzo polecam

Powieść w starym stylu, rozwój bohatera, zagadka i zaskoczenie, napięcie które narasta. Mimo ciężkiego tematu wojennego czyta się niemal jak powieść sensacyjna
Nie podobała mi się ilość kluczowych a przypadkowych spotkań.w życiu tak się nie dzieje 😁 ale ogólnie i do poczytania i do przemyślenia bardzo polecam

Powieść holenderskiego autora Harry’ego Mulischa, której ekranizacja zdobyła w 1986 r. Oscara za najlepszy film nieanglojęzyczny. Sama książka podobno była w Holandii bestsellerem.
Składa się z prologu, w którym poznajemy usytuowanie czterech domów w Haarlemie oraz pięciu epizodów, obejmujących okres od 1945 do 1981 roku. W pobliżu owych czterech domów zimowym wieczorem w 1945 roku zostaje zastrzelony holenderski kolaborant, szef miejscowej policji. Obserwujemy to oczami dwunastoletniego Antona Steenwijka, który mieszka obok wraz z rodzicami i starszym bratem. Chłopiec, oddzielony od rodziny, trafia do policyjnego aresztu, gdzie w ciemności poznaje dziewczynę, biorącą udział w zamachu. Rozmowa z nią, to jeden z kluczowych momentów powieści.
W kolejnych epizodach, rozgrywających się w latach 1952, 1956, 1966 i 1981 dorosły już Anton, lekarz anestezjolog, dobrze sytuowany i nie zaangażowany politycznie, spotyka kolejne osoby, które miały związek z zamachem – starą sąsiadkę, syna zabitego kolaboranta, współwykonawcę zamachu, wreszcie na końcu drugą sąsiadkę, która wraz z ojcem przerzuciła ciało zabitego pod dom Steenwijków. Każda z tych rozmów coraz więcej wnosi do jego wizji zdarzeń jak i ich oceny przez czytelnika. Dowiadujemy się także o dalszych losach każdej z tych osób, które z reguły są zaskakujące. Nic nie jest tak, jak nam się wydaje. Ale pozostają słowa dziewczyny – „My musimy najpierw trochę zniszczyć samych siebie, żeby niszczyć ich. Oni nie, oni mogą zwyczajnie pozostawać takimi, jakimi są, dlatego są tak silni. Ponieważ nie ma w nich żadnej światłości, to w końcu przegrają. Tylko, że my musimy przy tym uważać, żeby się za bardzo do nich nie upodobnić i żebyśmy się sami za bardzo nie zniszczyli, bo wtedy ostatecznie oni zwyciężą.” Znakomita powieść, przeczytana w ramach listopadowego wyzwania LC.

Powieść holenderskiego autora Harry’ego Mulischa, której ekranizacja zdobyła w 1986 r. Oscara za najlepszy film nieanglojęzyczny. Sama książka podobno była w Holandii bestsellerem.
Składa się z prologu, w którym poznajemy usytuowanie czterech domów w Haarlemie oraz pięciu epizodów, obejmujących okres od 1945 do 1981 roku. W pobliżu owych czterech domów zimowym wieczorem w...

Film oparty na tej książce dostał Oskara, a ta książka dostępna na: https://docer.pl/doc/nnxvxc
Harry Mulisch (1927-2010) - holenderski pisarz pochodzenia żydowskiego, zaliczany do „wielkiej trójki” najważniejszych pisarzy współczesnej literatury niderlandzkiej. Światową sławę przyniosły mu „Zamach” (1982) i „Odkrycie nieba” (1992). John Updike o „Zamachu” (Wikipedia):
„In the New Yorker, John Updike called the novel "brilliant" and "a kind of detective story" that "combines the fascination of its swift, skillfully unfolded plot with that of a study on the psychology of repressed memory..”
Ja o nim dotychczas nie słyszałem, a więc znowu nowe, wspaniałe odkrycie!!! Na LC 7,23 (64 ocen i TYLKO 5 opinii). Tamże:
„…Punktem wyjścia powieściowej akcji, obejmującej lata 1945 - 1981, jest dokonany u schyłku wojny przez członków ruchu oporu zamach na inspektora policji, faszystę i kolaboranta. Złożoną prawdę o tym zdarzeniu, jego uczestnikach i konsekwencjach Mulisch odsłania stopniowo, posługując się techniką powieści sensacyjnej, psychologicznej i politycznej.”
Najfajniejsza recenzja na LC:
kari82:
„Bardzo interesująca fabuła.. niesamowite jak przypadkowy trup może zmienić twoje życie”
Tematem książki jest dylemat szczególnie znany Polskiemu Podziemiu: czy akcje Ruchu Oporu są etycznie uzasadnione, mimo świadomości o nieuchronnym krwawym odwecie okupanta na ludności cywilnej? Aby skłonić czytelnika do głębszych refleksji, autor przedstawia racje każdej strony, a clou stanowi wyjaśnienie przyczyny przerzucania trupa na posesję akurat tego sąsiada.
Poza fabułą ciekawe twierdzenia (s.70 z 168 pdf):
„…Współczesny liberalizm.. .. łączy w sobie fundamentalny pesymizm na temat ludzkiej solidarności z poglądem, że jednostka winna korzystać z maksymalnej wolności. Ale albo jest się pesymistą i wtedy pozostaje się przy narzuconym porządku, albo jest się optymistą i wtedy stawia się na wolność. Jedno i drugie razem wzięte nie jest możliwe. Nie można łączyć pesymizmu socjalizmu z optymizmem anarchizmu. A jednak połączenie takie ma miejsce, i to właśnie w przypadku liberalizmu. Jest to więc bardzo proste.. ..wystarczy wiedzieć, czy się jest optymistą, czy też pesymistą…”

W kapitalnej rozmowie dwóch synów: zamordowanego faszystowskiego policjanta oraz Antona, którego rodzina została zastrzelona w odwecie, pada zdanie jakże istotne per analogiam dla Polaków walczących z tzw komunizmem(s.80):
„…Dopiero gdy fiihrer zaczął przegrywać, okazało się nagle, że wszyscy są w ruchu oporu, cholerne tchórze….”
Najważniejsza jednak wydaje się rozmowa zamachowca z Antonem, która udowadnia, że nie było dobrego rozwiązania, a po prostu (s.143):
„- Każdy zrobił to, co zrobił, i nic innego….”
Świetna, pasjonująca opowieść o traumie pokolenia wojennego, z równoczesnym brakiem zrozumienia „tamtych” czasów przez dzieci i wnuki. Niestety!
Jest godzina 3.30 rano i to najlepiej świadczy o wartości książki 10/10

Film oparty na tej książce dostał Oskara, a ta książka dostępna na: https://docer.pl/doc/nnxvxc
Harry Mulisch (1927-2010) - holenderski pisarz pochodzenia żydowskiego, zaliczany do „wielkiej trójki” najważniejszych pisarzy współczesnej literatury niderlandzkiej. Światową sławę przyniosły mu „Zamach” (1982) i „Odkrycie nieba” (1992). John...

Początek jest doprawdy fascynujący, później fabuła traci tempo, przez co pasja czytania opada - nie zmienia to jednak faktu, że książka jest godna polecenia szczególnie w czasach gdy wszystko musi być białe albo czarne. Mulisch ewidentnie opowiada się za tezą, że nasze życie toczy się na skali szarości a zadziwiające (często absurdalne) przypadki i decyzje podjęte pod wpływem chwili mogą stanowić o całym naszym życiu. Wszystko to oczywiście skąpane w fizycznym i moralnym okrucieństwie wojny. Bardzo na czasie.
Podsumowując, jest w tej książce parę bardzo ciekawych momentów - rozumiem, że wszystko toczy się tu wokół Antona, ostatecznie wolałbym jednak żeby fabuła była bardziej rozbudowana i wchłonęła czytelnika bez reszty - tylko tego mi zabrakło.

Początek jest doprawdy fascynujący, później fabuła traci tempo, przez co pasja czytania opada - nie zmienia to jednak faktu, że książka jest godna polecenia szczególnie w czasach gdy wszystko musi być białe albo czarne. Mulisch ewidentnie opowiada się za tezą, że nasze życie toczy się na skali szarości a zadziwiające (często absurdalne) przypadki i decyzje podjęte pod...

Jedno wydarzenie - zamach na niemieckiego oficjela - determinuje dalsze losy świadków zajścia, w tym Antona Steenwijka, głównego bohatera powieści. Nie dziwi mnie, że powstała filmowa wersja "Zamachu" - Mulisch prowadzi akcję tak, że jest ona prawie gotowym scenariuszem na oscarowe dzieło.
Całość otwiera cytat z jednego z listów Pliniusza Młodszego: "Wszędzie był już dzień, lecz tutaj była noc, nie, więcej niż noc". Myśl niejednoznaczna, bo otwiera wiele ścieżek interpretacji: po pierwsze, właściwy początek akcji rozgrywa się pewnej feralnej nocy; ale opozycję dnia i głębokiej nocy odniósłbym przede wszystkim do antagonizmu powojennej rzeczywistości Holandii, gdy "życie musi toczyć się dalej" (dzień) i niespokojnego powracania do przeszłości głównego bohatera (noc, więcej niż noc).
Stopniowe odkrywanie kart jednego wydarzenia, godne najlepszej powieści sensacyjnej, w połączeniu z elementami psychologicznymi i politycznymi, daje literacki efekt najwyższej jakości.

Jedno wydarzenie - zamach na niemieckiego oficjela - determinuje dalsze losy świadków zajścia, w tym Antona Steenwijka, głównego bohatera powieści. Nie dziwi mnie, że powstała filmowa wersja "Zamachu" - Mulisch prowadzi akcję tak, że jest ona prawie gotowym scenariuszem na oscarowe dzieło.
Całość otwiera cytat z jednego z listów Pliniusza Młodszego: "Wszędzie był już dzień,...

Doskonała powieść.

Doskonała powieść.

Bardzo interesujaca fabula.. niesamowite jak przypadkowy trup moze zmienic twoje zycie

Bardzo interesujaca fabula.. niesamowite jak przypadkowy trup moze zmienic twoje zycie

Poruszająca książka o czasach wojny, pozwalająca zrozumieć, jak dotkliwa jest utrata bliskich i jej ogromny wpływ na całe życie.

Poruszająca książka o czasach wojny, pozwalająca zrozumieć, jak dotkliwa jest utrata bliskich i jej ogromny wpływ na całe życie.