Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kavel to owiany tajemnicą tropiciel, który przez własną pazerność pozwolił się wciągnąć w polityczną potyczkę między Kociołami a władzami miasta Tin- Leve. Facet robi dobre wrażenie już właściwie w prologu i jeśli miałabym wybierać chciałabym, aby każda książka zaczynała się z takim twistem i dynamiką.

" Kroczący wśród cieni" to opowieść o polityce, zakazanej magii, intrygach oraz poznawaniu pogmatwanej historii głównego bohatera. Początek był toporny, po świetnym epilogu wkradł się niestety chaos i niezrozumienie bohaterów, tego co ich łączy i zamiast odpowiedzi zaczynały się nawarstwiać pytania. Na szczęście po przekroczeniu magicznej liczby 50ciu stron, fabuła zaczęła mnie wciągać i a postać Kavela intrygować. Czuć, że jest do debiut, bardzo zgrabny, ale również chaotyczny. Zanim połapiemy się w systemie magicznym, budowie świata i polityce to musi upłynąć trochę słów i czasu. W ogarnięciu tego wszystkiego nie pomaga również fakt, że autor chce pozostawić dla nas przeszłość bohatera jak najdłużej w sferze domysłów i np. w połowie rozdziału wrzuca nam anegdotkę z jakieś sytuacji sprzed lat.

Największym promyczkiem szczęścia oraz radości w moim sercu była Berra. Starsza babka pijąca cuchnące zioła, matka kozłów, bohaterka o bliźniaczym do mojego poczuciu humoru. I tak, czasem ją i Kavela ponosiło w tych słownych przepychankach, ale przyznam, że jak nie porwał mnie wątek polityczny w książce, a odkrywanie przeszłości głównego bohatera wytrącało z tempa czytania tak Berra wynagradzała mi wszystko. To dla niej czytałam tę pozycję.

Panie Autorze, jak Pan przestanie wprowadzać aż taki chaos do swoich książek to my się mocno polubimy, bo kreowanie bohaterów szczerze mogę ocenić na 4+ !.

Kavel to owiany tajemnicą tropiciel, który przez własną pazerność pozwolił się wciągnąć w polityczną potyczkę między Kociołami a władzami miasta Tin- Leve. Facet robi dobre wrażenie już właściwie w prologu i jeśli miałabym wybierać chciałabym, aby każda książka zaczynała się z takim twiste...

Rozwiń

Zwiń

Lubicie klimat dark academia? Taki prawdziwie mroczny, pełen tajemnic i często niejednoznaczny? Bo zbiór opowiadań "W tych szacownych murach" właśnie taki jest. Mroczny, akademicki, dojrzały i świetnie napisany. Byłam już zmęczona szarymi książkami młodzieżowymi z chaotyczną fabułą udających gatunek do którego chciałyby należeć, dziś mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że mam w końcu w rękach książkę, która mnie całkowicie usatysfakcjonowała.

Dwunastu zdolnych autorów, dwanaście świetnych opowiadań. Każde z nich jest inne, a jednak łatwo pozwoliły zamknąć się jednym gatunku i bardzo zgrabnie się swoją fabułą wzajemnie wspierają. Jedne są dłużne, drugie krótsze, część z nich jest niejednoznaczna, część ma narrację pierwszoosobową. To co wyróżnia tę książkę, to genialne oddanie klimatu, tajemnice i to, że każde opowiadanie jest nieodkładlne.

Przy zbiorach opowiadań różnych autorów często jest ten problem, że nie wszystkie nam się podobają, a nawet jest tak, że z całego zbioru podobają nam się może z dwie historie. Tutaj miałam problem tylko z jednym opowiadaniem, ale to ze względu na to, iż zostało częściowo opisane jako zapis przesłuchania a część normalną prozą. Tak resztę uważam, za naprawdę genialnie napisane historie.

Mam dwóch absolutnych ulubieńców, pierwszym jest króciutkie "Dom X" o szkole z internatem dla młodziutkich dziewczyn, gdzie zginęła tragiczną śmiercią jedna z uczennic oraz nauczycielka. Drugim jest " Królik i pies", które opowiada o obłędzie, wyrzutach sumienia, ma w sobie elementy grozy i inspirację mitologią nordycką. Tak klimatycznej i dobrze napisanej dojrzałej książki już dawno nie miała w rękach. Ogromnie polecam fanom gatunku jak i tym ciekawym, czym tak naprawdę są książki dark academia.

Lubicie klimat dark academia? Taki prawdziwie mroczny, pełen tajemnic i często niejednoznaczny? Bo zbiór opowiadań "W tych szacownych murach" właśnie taki jest. Mroczny, akademicki, dojrzały i świetnie napisany. Byłam już zmęczona szarymi książkami młodzieżowymi z chaotyczną fabułą udający...

Rozwiń

Zwiń

"Dni krwi i światła gwiazd" nie zapowiadały z początku, że aż tak obrzydliwie wciągająca będzie ta książka. Jeśli chciałabym ją porównać powiedziałabym, że ma zdecydowanie mniej angażujący początek niż poprzedniczka, ale zdecydowanie tom drugi jest dużo dojrzalszy i poważniejszy. Pomimo iż część akcji dzieje się po ludzkiej stronie Ziemi to już zdecydowanie ten tom porzuca klimat urban fantasy na rzecz bardziej politycznej fantastyki pełnej chimer i aniołów.

Cudowne było obserwowanie tych dwóch walczących ze sobą nacji, poznawanie ich argumentów i poznawanie bliżej ich celów, rozłamów, drobnych iskierek nadziei. Autorka w moim odczuciu świetnie poradziła sobie z przedstawieniem zalet jak i wad obu stron konfliktu. Mimo iż jest to nadal seria typowo młodzieżowa to na całe szczęście romans schodzi na plan tak daleki, że ledwie go widać, a wychodzi na prowadzenie całkiem mięsista fantastyka, okupiona poległymi, krwawymi ranami, okupiona bólem i strachem. Mam w tym momencie uśmiech psychopaty, ale nic na to nie poradzę!

Karou jest cudowna, prowadzona bardzo konsekwentnie i ogromnie dziękuję autorce za to, że nie poszła w sztampowe zachowanie, tylko stworzyła bohaterkę o jakiej chce się czytać. Akiva za to... No nie podbił chłopak mojego serca, mimo iż w tym tomie zyskał charakteru i jest kimś więcej niż tylko Amantem to nie udało mu się wzbudzić we mnie sympatii. Za to, dostajemy tutaj bardzo fajne rozwinięcie bohaterów pobocznych i ja z dniem dzisiejszym otwieram zapisy do fanklubu Zuzanny. Ona po prostu kradnie każdą sceną w jakiej się pojawia, jest cudowna, jakby była taka możliwość to smarowałabym sobie nią co rano kanapki.

Seria z drugim tomem zyskała więcej magii, powagi, fantastyki i rozwija się bardzo obiecująco. Wznowienie wydane jest bajecznie, te książki świecą w świetle UV! Zakończenie jest koszmarne i aż mnie wątroba boli na myśl, że jeśli chcę czytać serię w tej ślicznej oprawie to muszę czekać nie wiadomo ile na premierę. Polecam.

"Dni krwi i światła gwiazd" nie zapowiadały z początku, że aż tak obrzydliwie wciągająca będzie ta książka. Jeśli chciałabym ją porównać powiedziałabym, że ma zdecydowanie mniej angażujący początek niż poprzedniczka, ale zdecydowanie tom drugi jest dużo dojrzalszy i poważniejszy. Pomimo iż...

Rozwiń

Zwiń

Trzeci tom o Wilczej Jagodzie wciągnął mnie tak głęboko, że przeczytanie go zajęło mi dwa dni, a ja znów przypomniałam sobie, że czytanie to coś więcej niż zobowiązania. Nawet zdjęcie do tej książki jakoś lepiej mi się robiło.

Tym razem wszechpotężna Jagoda stawi czoło facetowi opętanemu przez demona, okropnym klątwom i swojej babce. Szalenie podoba mi się zamysł, aby magiczna strona Warszawy była rządzona przez wielkie magiczne mafijne rody :D Ich świat to przekręty, walka o wpływy, łapówki i toczenie cichych wojen. Te uniwersum to jedne z najlepszych urbanów z jakimi miałam styczność, pióro Pani Kubasiewicz okropnie mnie wciąga i mimo iż nie zawsze wszystko szło bohaterom łatwo to czytałam książkę z wielkim uśmiechem zadowolenia na ustach.

To nie jest oczywiście seria idealna i jakbym chciała się do czegoś przeczepić to bym się przyczepiła, ale nie chcę! Nie chcę bo lubię serię o Jagodzie z wszystkimi jej wadami i zaletami, zaraz będę musiała zaopatrzyć się w brakujący, finałowy tom i też będę go czytać z ogromnym zadowoleniem.

Na koniec mam komunikat do wszechświata: JA TEŻ CHCĘ TAKI MAGICZNY DOM CZAROWNICY!
I DOMOWNIKA!
Koniec komunikatu.

Trzeci tom o Wilczej Jagodzie wciągnął mnie tak głęboko, że przeczytanie go zajęło mi dwa dni, a ja znów przypomniałam sobie, że czytanie to coś więcej niż zobowiązania. Nawet zdjęcie do tej książki jakoś lepiej mi się robiło.

Tym razem wszechpotężna Jagoda stawi czoło facetowi opętanemu ...

Rozwiń

Zwiń

Po "Grzechóta" sięgnęłam bo zaciekawił mnie opis obiecujący właśnie rozwiniętą historię czarnej Wołgi, ale kiedy autor napisał w przedmowie, że jest to książka oddająca klimat Goonies, It, Stranger Things to pomyślałam od razu "wow, nie tak szybko kowboju, bo moje oczekiwania rosną". Było już za późno, zanim skończyłam przedmowę oczekiwania moje wobec książki tak napuchły, że nie zmieściłyby się do kratki ściekowej za Pennywisem.

Genialna jest ta książka. Gdyby nie to, że czytałam ją w pracy i musiałam od czasu do czasu pracować to przeczytałabym ją za jednym otwarciem. Autor nie cacka się z nami, mocna groza zaczyna się już od trzeciej strony i dzieje się do samego końca. Tak jest klimat Goonies i It, jest trójka bystrych dzieciaków, największe zło każdego osiedla czyli Sebiks ze swoją bandą, są upiory, nawiedzony samochód, dużo rozkładu, zwłok i wspaniałości.

Jest też cudowny letni klimat i mała nadmorska miejscowość. Fabularnie wyszło to bardzo zgrabnie, dopatrzyłam się jednej nieścisłości, ale ją przemilczę, bo jestem książką zachwycona i Wy również powinniście być. Dostałam wszystko to co obiecał mi autor i opis od wydawcy. Miała być groza i była, w dodatku taka oj mocno grozowa. Akcja książki jest niezwykle dynamiczna, opisy zgrabne i mocno działające na wyobraźnię. Jest GENIALNIE.

Po "Grzechóta" sięgnęłam bo zaciekawił mnie opis obiecujący właśnie rozwiniętą historię czarnej Wołgi, ale kiedy autor napisał w przedmowie, że jest to książka oddająca klimat Goonies, It, Stranger Things to pomyślałam od razu "wow, nie tak szybko kowboju, bo moje oczekiwania rosną". Było ...

Rozwiń

Zwiń

Zapraszam Was dziś do Polski z okresu dwudziestolecia międzywojennego, gdzie w Prudach u hrabiego Tynieckiego dzieje się wielki bal. W trakcie zabawy umiera, przez słabe serce, stara kucharka i zdradza naszej głównej bohaterce, Kate, tajemnicę, która okrutnie jej ciążyła. 27 lat temu kobieta zamieniła dzieci w łóżeczkach, sytuacja jest o tyle wyjątkowa, iż swego syna zamieniła z synem samego hrabiego, do tego czasu nikt nie miał o tej zamianie pojęcia.

Kate jest dziewczyną, której celem jest uchodzenie w opinii ludzi jak i własnej za wzór cnót więc, za jej sprawą cała sytuacja wychodzi na jaw, dorośli już mężczyźni muszą odnaleźć się w kompletnie nowych rolach, a Kate skoro już została przyrzeczona" podmieńcowi", postanawia za wyjść za niego za mąż. W czasie, kiedy Maciej uczy się tak naprawdę jak być hrabią, Gogo oraz Kasia starają się jakoś poukładać swoje życie nowożeńców. To dzięki niezwykłej urodzie Kasi oraz jej nienagannemu zachowaniu i błyskotliwości młode małżeństwo poznaje śmietankę towarzyską Warszawy i zaprzyjaźnia się z nią. Od tego czasu przedwojenna Warszawa stanie się pełna restauracji, dancingów i nocnych barów. Towarzystwo będzie bawić się wśród wybitnych poetów, malarzy, ludźmi z tytułami i ogromnymi majątkami.

Od tego momentu każdy czytelnik zaczyna obserwować powolny upadek moralny Goga, który nigdy nie był tak naprawdę bohaterem pozytywnym. Będziemy spoglądać na to jak się błaźni, jak traci honor, upija się i niszczy swoje małżeństwo. Katarzyna chociaż z początku nie wzbudziła we mnie sympatii, ponieważ została wykreowana na kobietę zbyt idealną, ma w sobie takie pokłady cierpliwości i opanowania, że zaczęła mi imponować. Książka jest niezwykła, autor obudził we mnie nostalgię za czasami, jakich nie miałam szans przeżyć, stworzył niezwykle złożonych bohaterów (Tukałło aj lof ju) i przedstawiając zwykłą prozę życia, stworzył historię niezwykle wciągającą. Nie wiedziałam czego się spodziewać po "Trzech sercach", ale to było naprawdę cudowne przeżycie.

Zapraszam Was dziś do Polski z okresu dwudziestolecia międzywojennego, gdzie w Prudach u hrabiego Tynieckiego dzieje się wielki bal. W trakcie zabawy umiera, przez słabe serce, stara kucharka i zdradza naszej głównej bohaterce, Kate, tajemnicę, która okrutnie jej ciążyła. 27 lat temu kobie...

Rozwiń

Zwiń

Piękni lśniący ludzie" zostawili po sobie uczucia mieszane. Jest to powieść z gatunku sifi, akcja książki dzieje się gdzieś sto lat po wybuchu II wojny światowej, w Japonii. W tej przyszłości niebo ozdabiają dwie stacje kosmiczne (USA oraz Chin), po ulicach śmigają nowoczesne boty, a w powietrzu fruwają drony. Jest to zarazem przyszłość mocno rozwinięta technologicznie, ale bez komicznych bzdur jak latające samochody.

Całą historię poznajemy z perspektywy Johna, siedemnastolatka ze Stanów, geniusza kodu kwantowego, który ma za niedługo podpisać intratny dla niego kontrakt z Sony. Błądząc po ulicach Tokyo trafia nocą do pewnego bistro, tam poznaje była zapaśnika sumo Geido, psa Inu o niezwykłym charakterze oraz Neotnię.

Już w momencie wejścia Johna do tego bistro czytelnik wie, że z całą trójką jest zdecydowanie "coś nie tak" i mimo, że pierwsze dwieście stron to połączenie obyczaju oraz romansu, z tyłu głowy ciągle pamiętamy o tym, że zaraz na pewno coś się w tym idyllicznym obrazie zepsuje.
Te pierwsze dwieście stron czytało mi się bardzo wolno, bo autor postanowił nam bardzo dokładnie przedstawić ścieżki jakimi podąża John zwiedzając Japonię, każde jedno uczucie jest tutaj nazwane oraz opisane. W ogóle jest to książka mocno nastawiona na uczucia Johna. Ten początek to typowy romansik dla młodzieży, jednak muszę przyznać, że łatwo przyszło mi polubienie bohaterów oraz uwierzenie w ich relację. Autor naprawdę świetnie operuje słowem, dużo pisze o uczuciach i co najważniejsze umie o nich pisać, jednak to czy jest to interesujące to już zostawiam do Waszej interpretacji.

Akcja rozkręca się po tej magicznej liczbie stron, kiedy zostaje ujawniona tajemnica Neotnii (czego możemy się dość szybko domyśleć). Wtedy w końcu zamiast obyczajowego romansu dostajemy więcej z Sifi, dużo informacji o kodowaniu, więcej akcji, ale... Miałam wrażenie, że jednak ten początek był zbyt długi, a John jest mądrzejszy od samego stwórcy, bo w ciągu pięciu minut jest w stanie napisać dowolną aplikację i w sumie głównie tym się zajmuje.

Piękni lśniący ludzie" zostawili po sobie uczucia mieszane. Jest to powieść z gatunku sifi, akcja książki dzieje się gdzieś sto lat po wybuchu II wojny światowej, w Japonii. W tej przyszłości niebo ozdabiają dwie stacje kosmiczne (USA oraz Chin), po ulicach śmigają nowoczesne boty, a w pow...

Rozwiń

Zwiń

Macie jakieś ulubione tytuły z zombiakami? Chętnie poznam Wasze typy, mnie

"Moja martwa dziewczyna" to Urban Fantasy w którym razem z głównymi bohaterami będziemy starali się rozwiązać zagadkę morderstwa na cmentarzu. Tak dokładnie to Nekropolii zamieszkałej przez wiele nieżyjących bytów, za to czerpiących z życia po śmierci ile się da. Najwięcej z życia czerpie Jutka, poliamoryczna i jurna zombie, która czas wolny dzieli między północnicę Kaśkę oraz ludzkiego odpowiednika Davida Carradinea- Piotrka. Aha i co ważne to psiocha Jutki smakuje jak piernikowy ludzik, o czym informuje nas już na kilku pierwszych stronach sam autor więc jest to chyba informacja dla nas bardzo ważna.

MMD to taka książka, którą porownałabym do filmowej serii American Pie, co prawda nikt nie pcha tu szarlotki, ale pcha się co innego, a i humor jest podobnych lotów. Historia jest całkiem angażująca, rozwiązania można się domyśleć, ale nie odbiera nam to radości jaką niesie finałowa scena. Humor mimo iż nie jest wysokich lotów to jest przyjemny, ale największym plusem jest chyba to, że nie znalazłam w fabule ani jednego błędu logicznego. A szukałam 👀 Nie będzie z tego książki życia, ale jeśli wyjdzie jeszcze coś z tego uniwersum to chętnie to przeczytam. Ot, niby książkowa głupawa komedia, a naprawdę przyjemnie spędziłam z nią czas. Bohaterowie do polubienia, uniwersum z potencjałem i ile się człowiek o innych samkach nauczy!
Książka zdecydowanie dla tych co lubią prosty humor, ale też i angażującą fabułę.

Macie jakieś ulubione tytuły z zombiakami? Chętnie poznam Wasze typy, mnie

"Moja martwa dziewczyna" to Urban Fantasy w którym razem z głównymi bohaterami będziemy starali się rozwiązać zagadkę morderstwa na cmentarzu. Tak dokładnie to Nekropolii zamieszkałej przez wiele nieżyjących bytów...

Rozwiń

Zwiń

No i co ja mam Wam napisać o "Wakacjach pełnych magii"? Że jestem zachwycona?- JESTEM. Książkę przeczytałam w trzy godziny.

Mam Wam napisać, że cudownie było wrócić do znanego uniwesym Iskier? No jasne, że było! Kasia nie ukrywała przede mną, że powstanie książka dla młodych czytelników w tym świecie, ale kurka rurka, ja nie przepadam za książkami dla dzieci a dla tej... No przepadałam.

Główną bohaterką książki jest Magda, trzynastoletnia Iskra czytająca w ludzkich myślach, córka czarodzieja oraz nie magicznej mamy piszącej fantastykę. Magda na dodatek ma jeszcze troje rodzienstwa, z czego młodsza dwójka jest ogromnie angażująca i hałaśliwa a Madzia... Dziewczyna jest zamknięta w sobie. Przytłaczają ją myśli innych ludzi, nie zawsze umie jeszcze kontrolować swój wyjątkowy dar, denerwują ją reguły nałożone na Iskry przez Radę, a najgorsze jest to, że wakacje u babci czarownicy zostały odwołane i musi jechać z wszystkimi na biwak. Życie jest takie okrutne!

Kasia Tu demonie kreowania światów, to jaki w tej książce stworzyłaś klimat wakacji jest wspaniałe! W zaledwie kilku słowach ujęłaś wszystkie plusy i minusy wypadu rodzinnego, tego jakie warunki panują na takich wyjazdach a smak zapiekanek z budki nad jeziorem to nawet ja czułam. Koniecznie z tortexem.

Przede wszystkim nie jest to tylko książka dla dzieci, bo dorosły czytelnik też spędzi przyjemnie czas z tą lekturą z szczególnie jeśli poznało się serię Między Światami. Książka jest klimatyczna, fabuła z czasem nabiera mięsistości a zakończenie ma w sobie... Nutę mroku i goryczy. Magda to bohaterka, z której młodszy czytelnik będzie czerpał wzór do naśladowania, Kasia też bardzo zgrabnie i przystępnie pokazuje dziecku jak działa mózg przemęczonego rodzica. Co jeszcze mogłabym dodać?
...
Jest smok!

No i co ja mam Wam napisać o "Wakacjach pełnych magii"? Że jestem zachwycona?- JESTEM. Książkę przeczytałam w trzy godziny.

Mam Wam napisać, że cudownie było wrócić do znanego uniwesym Iskier? No jasne, że było! Kasia nie ukrywała przede mną, że powstanie książka dla młodych czytelników ...

Rozwiń

Zwiń

Conan Barbarzyńca, Conan Cymmeryjczyk. Potężny, umięśniony i epicki. Bałam się tej serii okropnie, a z drugiej strony bardzo chciałam poznać literacki pierwowzór filmowego bohatera lat osiemdziesiątych, któremu twarz nadał drugi największy austriak w historii. Hue hue. 
Conan to facet niezwykle prosty w obsłudze, jeśli go spotkasz to liczenie własnego uzębienia masz gwarantowane. Pręży muskuły, łatwo chłopaka zdenerwować i podjudzić, myśli jasno i dość jednokierunkowo. Lubię gościa i absolutnie nie dziwi mnie, że jest wręcz pierwszym bohaterem jaki przyjdzie nam do głowy jeśli pomyślimy o heroic fantasy. 
Książka to zbiór opowiadań o najbardziej wypakowanym Cimmeryjczyku, które przybliżą nam nie tylko postać tytułową, ale też i masę innych bohaterów jak i to czym jest era hyboryjska. Co prawda wprowadzenie do tej ery zrobił już dla nas sam wstęp ale ma on 36 stron i był tak okropnie nudny, że go pominęłam. Tak przyznaję się do tego, na szczęście dla mnie i Conana wstęp nijak ma się do tego jak napisana jest książka. Owszem były opowiadania, które szły mi dość wolno, ale ogólnie zaskoczyło mnie bardzo pozytywne jak pomimo tego, że napisane prawie sto lat temu opowiadania potrafią być porywające i pełne humoru. A kiedy ja dostaję w fantastyce dobry humor to jestem kupiona. Opowiadania są ułożone chronologicznie, dzięki temu będziemy mieli szansę poznać bardzo dogłębnie bohatera oraz jego losy, a będzie się trudził min. piractwem, dowodzeniem, złodziejstwem... Oj dzieje się. Mnóstwo walk na miecze, magii, złych czarnoksiężników i epickości!  
Na koniec pochwalę jeszcze samo wydanie, bo nie od dziś wiadomo, że Vesper książki wydaje pięknie, ale te ilustracje z Conana są OBŁĘDNE. Dziękuję za uwagę, czytajcie Conana. 

Conan Barbarzyńca, Conan Cymmeryjczyk. Potężny, umięśniony i epicki. Bałam się tej serii okropnie, a z drugiej strony bardzo chciałam poznać literacki pierwowzór filmowego bohatera lat osiemdziesiątych, któremu twarz nadał drugi największy austriak w historii. Hue hue. 
Conan to facet niez...

Rozwiń

Zwiń