Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wiele mnie ta książka kosztowała, wysysając ze mnie sporo energii, budząc wiele refleksji na temat ludzkich zachowań...
Każdy z głównych bohaterów przeżył swoje wielkie dramaty, które rykoszetem rozlewały się na całe otoczenie. Nie sposób mierzyć się z ogromem nieszczęść, często powodowanych własnym egoizmem, jeszcze trudniej pogodzić się z krzywdą dzieci, które w rozgrywkach między rodzicami zawsze stają się ofiarami. One nie są niczemu winne, a często płacą najwyższą cenę.
To trudna i bolesna opowieść, wywołująca takie emocje, że trudno przeczytać ją inaczej, niż po kawałku. Jest jednak ze wszech miar warta przeczytania, jeśli skłoni nas do wyciagania właściwych wniosków. Polecam

Wiele mnie ta książka kosztowała, wysysając ze mnie sporo energii, budząc wiele refleksji na temat ludzkich zachowań...
Każdy z głównych bohaterów przeżył swoje wielkie dramaty, które rykoszetem rozlewały się na całe otoczenie. Nie sposób mierzyć się z ogromem nieszczęść, często powodowany...

Rozwiń

Zwiń

To nie jest niestety najlepsza książka Lesley Lokko, a przeczytałam wszystkie, które wyszły spod jej pióra i ukazały się w Polsce...
Owszem, świetny zamysł, bardzo poważny temat krwawych zamieszek w Afryce i reporterka wojenna Lexi Sturgis, relacjonująca te tragiczne wydarzenia, przez długi czas kosztem własnego życia prywatnego, zamiast zobowiązań wybierając ciągle krążącą w jej żyłach adrenalinę.
Co zatem poszło z książką nie tak? Za wiele chaosu, niezliczone wątki i ciągłe przeskoki między nimi, niedokończone historie niektórych bohaterów, którzy albo byli mało istotni w tej powieści według autorki, albo "zapomniała" dopowiedzieć ich historię...
Doczytałam do końca, ale daleko mi do zachwytów, jakie odczuwałam, czytając inne powieści tej autorki.

To nie jest niestety najlepsza książka Lesley Lokko, a przeczytałam wszystkie, które wyszły spod jej pióra i ukazały się w Polsce...
Owszem, świetny zamysł, bardzo poważny temat krwawych zamieszek w Afryce i reporterka wojenna Lexi Sturgis, relacjonująca te tragiczne wydarzenia, przez dłu...

Rozwiń

Zwiń

Och, jakie to było piękne... Brak mi słów!
Z twórczością Leili Meacham zetknęłam się pierwszy raz, sięgając po książkę " Jak liście na wietrze", która wywarła na mnie ogromne wrażenie. Potem sięgałam po wszystko tej autorki, co wpadło mi w ręce, a sagę "Róże" po prostu przeoczyłam... Czytałam oczywiście "Plantację Somerset", gdzie zaczęła się historia Toliverów i Warwicków, założycieli miasteczka Howbutker, przybyłych do Teksasu w latach trzydziestych dwudziestego wieku, by tam znaleźć swoje miejsce na ziemi... Dalsze ich losy opisuje właśnie saga "Róże".
Znajdziecie w niej wszystko, co powinna zawierać rodzinna saga - bardzo ciekawą fabułę, rodzinne sekrety, wielkie uczucia, niespełnioną miłość, jest nawet klątwa rodzinna, wokół której toczy się życie zaprzyjaźnionych rodów, ludzi z niezłomnymi zasadami. Przeżyjecie wiele wzruszających momentów, które powodują, że powieść należy do tych "nieodkładalnych". Klasyka gatunku, chciałoby się powiedzieć, a porównanie jej do "Przeminęło z wiatrem" nie jest ani o milimetr chybione. Gorąco polecam miłośnikom tego gatunku.

Och, jakie to było piękne... Brak mi słów!
Z twórczością Leili Meacham zetknęłam się pierwszy raz, sięgając po książkę " Jak liście na wietrze", która wywarła na mnie ogromne wrażenie. Potem sięgałam po wszystko tej autorki, co wpadło mi w ręce, a sagę "Róże" po prostu ...

Rozwiń

Zwiń

Pani Joanna potrafi zachwycić swoimi powieściami, o czym przekonałam się wielokrotnie. Od tej książki też było mi się trudno oderwać, a opisana w niej dozgonna przyjaźń dwóch, najpierw bardzo młodych dziewczynek z ubogich rodzin, potem dorastających panien, którym szczęśliwy traf dawał nadzieję na wyrwanie się z biedy i trudnych relacji rodzinnych, powinna budzić naprawdę ciepłe uczucia...
Dopiero gdy po śmierci jednej z nich zaglądamy w kulisy tej przyjaźni, trudno opanować wzburzenie, trudno pogodzić się z losem obu kobiet, choć tylko jednej z nich przypisuje winę za ten trwajacy lata całe koszmar...
Wciągająca bez reszty fabuła, interesujący wątek obyczajowy i wojenne tło tej historii, to chyba wystarczajaca rekomendancja. Polecam

Pani Joanna potrafi zachwycić swoimi powieściami, o czym przekonałam się wielokrotnie. Od tej książki też było mi się trudno oderwać, a opisana w niej dozgonna przyjaźń dwóch, najpierw bardzo młodych dziewczynek z ubogich rodzin, potem dorastających panien, którym szczęśliwy traf dawał nad...

Rozwiń

Zwiń