Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nostalgiczny reportaż, przepleciony zdjęciami i wypowiedziami osób związanych z handlem. Mimo że wiele z tamtych czasów pamiętam, to czyta się jak zapis z innej epoki. I w zasadzie tak jest. Parędziesiąt lat temu a przepaść w handlu olbrzymia. Zarówno w kwestii zaopatrzenia jak i samych sklepów i obsługi. Jedyna rzecz, której można żałować to witryny sklepowe, które w minionych czasach były znacznie ciekawsze, niż są obecnie. Ogólnie, bo perełki się zdarzają.

Brakuje mi w książce wzmianki o sprzedaży uszkodzonych sprzętów RTV. W okresie niedoboru wszystkiego taki sprzęt trafiał do sklepu z obniżoną ceną i można było kupić niegrający i oczywiście bez gwarancji. Nie było wiadomo, co jest uszkodzone. W przeciwieństwie do współczesnych były to sprzęty, które dawało się łatwo rozkręcić i naprawić, pod warunkiem dostania części.

Nostalgiczny reportaż, przepleciony zdjęciami i wypowiedziami osób związanych z handlem. Mimo że wiele z tamtych czasów pamiętam, to czyta się jak zapis z innej epoki. I w zasadzie tak jest. Parędziesiąt lat temu a przepaść w handlu olbrzymia. Zarówno w kwestii zaopatrzenia jak i samych sk...

Rozwiń

Zwiń

Zbiór bajek, rzeczywiście mocno pokręconych. Najczęściej losy bajkowych (i nie tylko) postaci krzyżują się ze sobą. Dobre na poprawę nastroju, niestety wiele wulgaryzmów, nie zawsze uzasadnionych psuje ten nastrój. Połowę opowiadań bym wyrzucił i wtedy powstałaby dobra książka.
Najbardziej przypadła mi do gustu bajka "Wypracowanie", taka mitofantastyka.

Zbiór bajek, rzeczywiście mocno pokręconych. Najczęściej losy bajkowych (i nie tylko) postaci krzyżują się ze sobą. Dobre na poprawę nastroju, niestety wiele wulgaryzmów, nie zawsze uzasadnionych psuje ten nastrój. Połowę opowiadań bym wyrzucił i wtedy powstałaby dobra książka.
Najbardzie...

Rozwiń

Zwiń

Powieść w formie pamiętnika dilera twardych używek, działającego w Warszawie. Sprzedawca na telefon, sprzedający towar dobrej jakości. Wyidealizowana postać w przeciwieństwie do pozostałych, które mają same wady. Zabiegani ludzie, pracujący w korporacjach, celebryci, gangsterzy rozmaitej maści i temu podobni.
Plusem książki jest bogaty język, mnogość barwnych porównań, najczęściej o negatywnym wydźwięku. Świat w książce pokazany bardzo czarno biało, momentami ciekawy, w większości brudny i przygnębiający. Trudno mi było się utożsamić z którąkolwiek z postaci. Nie sprzedaje, nie biorę, w korpo nie pracuję.

Powieść w formie pamiętnika dilera twardych używek, działającego w Warszawie. Sprzedawca na telefon, sprzedający towar dobrej jakości. Wyidealizowana postać w przeciwieństwie do pozostałych, które mają same wady. Zabiegani ludzie, pracujący w korporacjach, celebryci, gangsterzy rozmaitej ...

Rozwiń

Zwiń

Tytuł książki "My, skrajnie otyli" już na wstępie wzbudza mieszane uczucia. Dla niektórych może brzmieć prowokacyjnie, dla innych intrygująco. Osobiście czułem się nieco niezręcznie, trzymając ją w ręku, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że moje BMI mieści się w normie i nigdy nie miałem problemów z nadwagą. Jednakże, po głębszym zanurzeniu się w treść, zrozumiałem, że tytuł ma swoje uzasadnienie - autorka, będąc osobą skrajnie otyłą, Społeczną Rzeczniczką Praw Osób Chorych na Otyłość, miała odpowiednią perspektywę spojrzenia i doświadczenie, którym chciała podzielić się z czytelnikami.

Książka składa się z reportaży, wywiadów oraz kilku przedruków artykułów prasowych. Czytelnik ma okazję poznać różne punkty widzenia dotyczące otyłości - nie tylko osób zmagających się z nią, ale także ich najbliższych oraz profesjonalistów z branży medycznej. Autorce udaje się rzetelnie przedstawić różnorodne problemy, z jakimi zmagają się osoby otyłe, oraz ukazać ich codzienność funkcjonowania.

Jednym z głównych tematów poruszanych w książce jest problem służby zdrowia, która często nie jest dostosowana do potrzeb osób otyłych. Opieka medyczna nad nimi wymaga specjalistycznej wiedzy oraz wyposażenia, które nie zawsze jest dostępne. Pozostaje poszukiwanie w innych placówkach. Pomimo starań lekarzy i personelu medycznego, pomoc czasami nadchodzi zbyt późno lub jest niewystarczająca. Książka szczegółowo opisuje te trudności, co może być edukacyjne dla osób spoza świata medycyny, jak i inspirujące dla tych pracujących w tej branży, aby dążyć do poprawy sytuacji.

Niektóre rozdziały książki poruszają tematy bardziej techniczne i medyczne, co dla mnie było mniej interesujące. Jednakże większość treści czyta się z ciekawością i empatią, szczególnie dla tych, którzy nie mieli wcześniej okazji zastanowić się nad problemami osób otyłych, mimo że spotykamy się z takimi osobami na co dzień.

Książka rozwiewa stereotypy związane z otyłością i pokazuje, że np. prosta dieta MŻ ("mniej żreć") jest niewystarczająca a wręcz szkodliwa. Ukazuje, że otyłość to nie tylko kwestia wyboru czy braku samodyscypliny, ale przede wszystkim choroba, która wymaga zrozumienia i wsparcia. Moim zdaniem książka osiągnęła swój cel i zmieniła moje spojrzenie na osoby otyłe.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu RM.

Tytuł książki "My, skrajnie otyli" już na wstępie wzbudza mieszane uczucia. Dla niektórych może brzmieć prowokacyjnie, dla innych intrygująco. Osobiście czułem się nieco niezręcznie, trzymając ją w ręku, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że moje BMI mieści się w normie i nigdy nie miał...

Rozwiń

Zwiń

Książka w rozmowach i felietonach porusza modny ostatnio temat chłopstwa. Nasze (wszak większość pochodzi od chłopów) historie, mniej i bardziej ciekawe. Trochę historii, trochę wspomnień, rozważania o sztuce, a na końcu artykuł o genealogii dla początkujących, jak poszukać swoich przodków wśród chłopów.
Warto przeczytać.

Książka w rozmowach i felietonach porusza modny ostatnio temat chłopstwa. Nasze (wszak większość pochodzi od chłopów) historie, mniej i bardziej ciekawe. Trochę historii, trochę wspomnień, rozważania o sztuce, a na końcu artykuł o genealogii dla początkujących, jak poszukać swoich przodków...

Rozwiń

Zwiń

Jeden z ciekawszych tomików w serii. Mówi o ludziach, którzy dokonali czegoś w świecie medycyny, techniki itp, mieli swoje 5 minut w ciężkich latach PRLu. Niejednokrotnie zmagali się z betonem władzy, niedoborem materiałów, brakiem zrozumienia. Warto przeczytać.

Jeden z ciekawszych tomików w serii. Mówi o ludziach, którzy dokonali czegoś w świecie medycyny, techniki itp, mieli swoje 5 minut w ciężkich latach PRLu. Niejednokrotnie zmagali się z betonem władzy, niedoborem materiałów, brakiem zrozumienia. Warto przeczytać.

Krótki tomik, tak jak krótkie są opowiadania. Za to opowiadań i tematów bardzo dużo, bo każde ma mniej niż 300 znaków i 3 zdania. Wyzwanie, któremu podołało z powodzeniem wielu autorów. Polecam do poczytania, szczególnie jako przerywnik.

Krótki tomik, tak jak krótkie są opowiadania. Za to opowiadań i tematów bardzo dużo, bo każde ma mniej niż 300 znaków i 3 zdania. Wyzwanie, któremu podołało z powodzeniem wielu autorów. Polecam do poczytania, szczególnie jako przerywnik.

Nowa powieść ze schroniskowego cyklu rzuca nas w zimne, zaśnieżone Karkonosze. Główną treścią jest wątek kryminalny, ale mamy też romans. Autor znakomicie łączy teraźniejszość z przeszłością, w wątki wymyślone, wplata fabularne prawdziwe wydarzenia. Kilka właściwie niemających ze sobą nic wspólnego wydarzeń splata w jedną, bardzo ciekawą całość. Postacie są wyraziste, zmagania z pogodą, górskimi trudnościami realistyczne. Do tego opisy szlaków, tym bardziej ciekawe, że całkiem niedawno po nich stąpałem. Z niecierpliwością czekam na kolejną część i... wyjście na szlak.

Nowa powieść ze schroniskowego cyklu rzuca nas w zimne, zaśnieżone Karkonosze. Główną treścią jest wątek kryminalny, ale mamy też romans. Autor znakomicie łączy teraźniejszość z przeszłością, w wątki wymyślone, wplata fabularne prawdziwe wydarzenia. Kilka właściwie niemających ze sobą nic ...

Rozwiń

Zwiń

Poprzednio mieliśmy Ustronie Morskie, teraz Ustroń (zdecydowanie wole ten drugi). Mam wrażenie, że ten cykl jest według tego samego schematu: ktoś wykorzystuje starszych ludzi i właśnie taka starsza emerytowana milicjantka, która nie daje się omamić, rozwikłuje zagadkę razem ze swoim "przyszywanym" wnukiem. Powieść dobra, końcówka dość słaba i mocno naciągana. Autora stać na dużo więcej, ten cykl do mnie nie przemawia tak jak poli(mili)cjanci z Poznania. 

Poprzednio mieliśmy Ustronie Morskie, teraz Ustroń (zdecydowanie wole ten drugi). Mam wrażenie, że ten cykl jest według tego samego schematu: ktoś wykorzystuje starszych ludzi i właśnie taka starsza emerytowana milicjantka, która nie daje się omamić, rozwikłuje zagadkę razem ze swoim "...

Rozwiń

Zwiń