Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lisioła Kronika Słowian
.
Wierzenia słowiańskie w ciągu ostatnich lat wykopały sobie porządną norkę w książkowym świecie – norkę prawie tak głęboką, że Lisioł raz czy drugi do niej wpadł. Słowiańskie symbole, bóstwa i demony stały się częstym widokiem na okładkach oraz stronach powieści. Futrzak, jako stworzenie z natury wścibskie, postanowił dowiedzieć się, z jakich korzeni wyrastają te wątki. Niestety norka z materiałami źródłowymi na temat wierzeń słowiańskich oraz ich kultury jest wyjątkowo płytka. Tutaj z pomocą Lisiołowi przyszedł pewien bardzo pracowity kret imieniem Helmold.
.
Lisioł się nie rozminie z prawdą, jeżeli napisze, że „Kronika Słowian” autorstwa Helmolda jest jed-nym z najważniejszych tekstów dotyczących Słowian, jaki kiedykolwiek powstał. Spisana w XII wieku kronika stanowi prawdziwą kopalnię wiedzy na temat kultury oraz wierzeń słowiańskich i to kopalnię o tyle unikalną, iż została napisana całkiem obiektywnie. Przynajmniej jak na mnicha z XII wieku. Autor potrafi dostrzec hipokryzję, chciwość oraz dwulicowość chrześcijan, a pogan nie wrzuca do worka z wyłącznie negatywnymi cechami. Lisioł musi pisnąć, że Helmold oczywiście stoi po stronie krzyża w tym sporze, ale dystansu do tematu mógłby się od niego uczyć niejeden współczesny!
.
Sama kronika została opatrzona długim na kilkadziesiąt stron wstępem Jerzego Strzelczyka, który pozwala zdobyć niezbędny kontekst dla całej książki. Chociaż nie jest to wprowadzenie najłatwiej-sze językowo, pozwoli nawet osobom nieobeznanym z tematem czytać bez przeszkód – pomocne są również liczne przypisy. Lisioł na takie rzeczy piszczy z radością! W samej kronice znajdziemy opisy egzorcyzmów, zwyczajów, politycznych machinacji oraz opisy tego, w jaki sposób działała władza na terytorium Słowian. Tak Lisioł dowiedział się, że wyżej od władcy ceniono sobie zdanie kapłanów, którzy odczytywali wolę bogów – a czasami wola ta wymagała złożenia w ofierze jakie-goś księdza. Lisioł nie ocenia – pisnął futrzak, chowając nóż za plecami.
.
Podpiskowując – jeżeli interesuje Was szeroko pojęta słowiańszczyzna, historia i chcecie sięgnąć po naprawdę ciekawe źródło, trudno o lepszy wybór.

Lisioła Kronika Słowian
.
Wierzenia słowiańskie w ciągu ostatnich lat wykopały sobie porządną norkę w książkowym świecie – norkę prawie tak głęboką, że Lisioł raz czy drugi do niej wpadł. Słowiańskie symbole, bóstwa i demony stały się częstym widokiem na okładkach oraz stronach powieści. F...

Rozwiń

Zwiń

Lisioł Zemsty
.
Lisioł wkroczył w ciemności, sprowadzając śmierć na Wszechśmierć. Niech doświadczą własnego błogosławieństwa. Kostucha nie odstępuje Zirry na krok, tańcząc w białych oczach Pustynnej. Krew tryska, ujawniając dawno pogrzebane tajemnice. Miasto Wiernych przyzywa Eristi. Jej śladem jak cień podąża Zirra i Karamis. To nie skończy się dobrze *piszczy Lisioł, odrywając na chwilę łebek od lektury*. „Pieśń Zemsty” Grzegorza Wielgusa to drugi tom serii Ostrze Erkal. Futrzak gwarantuje Wam, że ta książka wciągnie Was bez reszty!
.
Chociaż wojną przesiąknięte jest powietrze Ardean, grand Ossen nie zamierza się poddawać. Nawet gdy sytuacja wydaje się bez wyjścia, walczy dalej głównie swoim umysłem i to się ceni. Czy druga strona konfliktu to doceni? Bahur z pewnością napisze o tym niejeden wiersz, aczkolwiek w tym tomie nie tylko jego szalik będzie brylować na salonach. Zaś dziedzic Ardean nie-do-końca-martwy kapitan Stauros zrozumie w końcu, z czym wiąże się władza. Stanie na rozdrożach, patrząc w kierunku Astris. Czy stanie się jego słońcem? Być może Astris ma swój własny plan na taniec między młotem a kowadłem. Tym razem jednak musi liczyć sama na siebie, w przeciwnym razem dogonią ją nie tylko jej własne uczucia, ale również uśmiech Eristi.
.
Płomień zemsty pożera Zirre od środka, a do czego posunie się Pustynna, by pomścić swoją siostrę? Los bywa przewrotny, każdy się może pomylić, nawet tkaczka śmierci. Jedno jest pewne, cokolwiek Zirra planuje, może liczyć na pomocną dłoń Karamisa, chociaż ma tylko jedną. Ból, wspomnienia, alkohol. Żołnierze źle znoszą swoje słabości, przed pewnością siebie Karamisa ciężka droga. Lisioł nie jest pewien czy ten wojak znajdzie swoją drogę, czy już na zawsze zatopi się wewnątrz butelki.
.
Czas leci, wyścig po zemstę trwa. Grzegorz Wielgus nie zostawia czytelnikowi nawet sekundy wytchnienia. Postacie zderzają się ze sobą, przekraczając bezpieczne granice. Próżno szukać w ich oczach litości, zwycięzca będzie tylko jeden i na Erkal, świat może tego nie przeżyć! Lisioł jest absolutnie zachwycony, leżąc na środku pustyni, głaskając shavara po pysku.

Lisioł Zemsty
.
Lisioł wkroczył w ciemności, sprowadzając śmierć na Wszechśmierć. Niech doświadczą własnego błogosławieństwa. Kostucha nie odstępuje Zirry na krok, tańcząc w białych oczach Pustynnej. Krew tryska, ujawniając dawno pogrzebane tajemnice. Miasto Wiernych przyzywa Eristi. Jej ś...

Rozwiń

Zwiń

Lisie czasy. Jak zarobić w średniowieczu
.
Lisioł z przyjemnością postanowił sięgnąć po pozycję „Dobre czasy. Jak zarobić w średniowieczu” autorstwa Pawła Zycha. W końcu futrzak nie zamierza być biedny w tak ciekawych czasach, wręcz przeciwnie!
.
Na początek Lisioł zajrzał do wsi na działającej na prawie zwyczajowym i aż zadrżał. Śmierdzi tutaj biedą, a w gorszych czasach i głodem, nic więc dziwnego, że mnisi przekonują mieszkańców do rewolucji, czyli oparciu działalności na prawach pisanych. W takich wsiach nawet staw mają, kuźnie i grosiwem (oraz innymi rzeczami) śmierdzą, więc jest co zwinąć. W takich warunkach Lisioł może bytować, nawet kury mają tutaj dorodniejsze!
.
Lisioł dostał też ofertę pracy w cegielni, jednakże dość cwanie wysłał na zwiady 10-letniego łebka. Gdy chłopak zrzucił sobie na głowę stos cegieł i przypalił nieco włosy za 1/2 grosza na cały dzień roboty, futrzak uznał, że dobrze uczynił. ALE gdybyście szukali stałej, dobrej pracy w średniowieczu, to właśnie w cegielni byście taką znaleźli. O ile nie planujecie zostać kupcem np. handlującym kolorowym suknem. Jeśli jednak macie bardziej zamorskie ambicje, to zacznijcie od kupna porządnego kota. Ubezpieczenie też się może przydać, szkoda, że nie ma ubezpieczenia od podatków…
.
Oczywiście futrzak dokonał też inspekcji dworu rycerskiego, ze szczególnym uwzględnieniem piwniczki i kuchni – po tych obszarach poznacie wielkiego pana! Zwłaszcza że macie dokładną rozpiskę, kto ile zarabiał w groszach. Trzeba przyznać, że pisarze byli w cenie, aż dziw! Stać ich było nawet na czynsz w porządnym loku, inflacja mocno uderzyła, patrząc na czasy współczesne *lisie mrugnięcie okiem*.
.
Lisioł nie ominął też katedry. W końcu Jego Wielka Lisiołkowatość łaskawym okiem patrzy na swoich wyznawców, błogosławiąc swoją łapą również kopalnię, a zwłaszcza mennice, drogo licząc sobie swoje usługi!
.
Lisioł musi przyznać, że książka trafi zarówno w gust młodego czytelnika, jak i dorosłego. Ilustracje są po prostu fenomenalne. Średniowiecze jak żywe! W dodatku ilustrowana jest dosłownie każda strona. Do tego dochodzi fabuła, dla każdej lokacji inna. Łatwo przyswajalna z dużą ilością ciekawostek. Łapki lizać!

Lisie czasy. Jak zarobić w średniowieczu
.
Lisioł z przyjemnością postanowił sięgnąć po pozycję „Dobre czasy. Jak zarobić w średniowieczu” autorstwa Pawła Zycha. W końcu futrzak nie zamierza być biedny w tak ciekawych czasach, wręcz przeciwnie!
.
Na początek Lisioł zajrzał do wsi na działa...

Rozwiń

Zwiń

Sieć. Tom 1. Czas Lisiołów.
.
Lisioł stał na czatach, gdy Nick Smith kradł auto marzeń – oczywiście marzeń w ramach swoich możliwości. Gdy tylko futrzak zobaczył dwa psy, od razu uciekł do samochodu, uznając, że jego rola została już spełniona. Szybko się okazało, że nie tylko policja jest negatywnie nastawione do kradzieży aut (zaskakujące), ale również sam zleceniodawca. Kule fruwają, a chłopakowi zebrało się na wyrzuty sumienia. Na szczęście ma Lisioła, który z piskiem rzucił się na pedał gazu. Pod kołami ktoś dostąpił masażu oponami. Oj chłopcze, marzy Ci się 007, ale Lisioł widzi na razie same 00.
.
Pomimo niestrudzonej działalności Nicka, z pomocą pięknej rudowłosej Gii, udało się w końcu Lisiołowi dotrzeć do Sieci. Tajnej organizacji wyszukującej ludzi uzdolnionych, takich X-menów wersja very light. Lisioł oczywiście jest niesamowicie uzdolniony, więc leżakował, obserwując jak Nick się uczy – w końcu mamy do czynienia z pozycją „Sieć. Tom 1: Czas Adeptów” autorstwa Agaty Lasockiej-Myszor, więc albo Nick się weźmie za swoją dupę i zostanie adeptem, albo Lisioł go wymiecie ogonem ze stron książki. Zwłaszcza że do dyspozycji ma salę treningową rodem z animowanych X-menów z 1992 roku. Nie tylko to łączy fabułę ze znanym serialem. Otóż agenci Sieci zajmują się wyszukiwaniem podobnie uzdolnionych. Lisioł już gdzieś o tym słyszał *mrugnięcie lisiego oczka*. Można więc zadać sobie pytanie gdzie są różnice? Otóż fabułę Sieci można określić jako mieszankę X-menów i Jamesa Bonda. *Lisioł chrząknął i wymierzył Nickowi uderzenie patelnią w łeb* z elementami romansu, jak widać po wiecznie śliniącym się do pewnej rudej piękności głównym bohaterze.
.
Po w miarę spokojnym wstępie następuje ostre przyśpieszenie. Lisioł otwarcie przyznaje, że stanowczo woli towarzyszyć rudej pannie Raider i niesamowitemu Alexowi niż Nickowi. Zaprowadziło to Lisioła na bardzo obskurny okręt, gdzie jego oczy na chwilę zaszły łzami. Futrzak wziął za to odwet, zrzucając z kontenerów jednego z fanatyków – Lisioł nie znosi fanatyków – z użyciem kopniaka ogonem z potrójnego obrotu, po czym odleciał w chwale eksplodującego okrętu. I tak trzeba czytać książkę, zwłaszcza TAKĄ książkę.

Sieć. Tom 1. Czas Lisiołów.
.
Lisioł stał na czatach, gdy Nick Smith kradł auto marzeń – oczywiście marzeń w ramach swoich możliwości. Gdy tylko futrzak zobaczył dwa psy, od razu uciekł do samochodu, uznając, że jego rola została już spełniona. Szybko się okazało, że nie tylko policja jest...

Rozwiń

Zwiń

Lisioł Miecza
.
„Dusza Miecza” autorstwa Julie Kagawy to drugi tom trylogii „Cień Kitsune”. Lisioł nie jest w stanie przejść obojętnie koło słowa lis (kitsune) w nazwie, dlatego ochoczo zagłębił się w lekturę. Prawie 500-stronicowa książka przyciąga wzrok oprawą graficzną – jest na co popatrzeć! Co jednak z zawartością?
.
Lisioł zmaterializował się przy głównej bohaterce, pół yokai, Yumeko. Trzeba pisnąć, że dziewczyna umie utrudnić sobie życie. Nie dość, że jest związana obietnicą ochrony fragmentu zwoju smoczej modlitwy i zaniesienia go w bezpieczne miejsce, to jeszcze dokłada sobie kolejne obietnice. Ach miłość, nawet nienazwane uczucie potrafi zaprowadzić na skraj przepaści i zachęcić do odważnego kroku naprzód. Lisioł nie jest przekonany czy bieganie za opętanym zabójcą demonów to najlepszy pomysł. Zwłaszcza że jak wspomniany zwój dostanie się w niepowołane ręce, to będzie tragedia. Wyobraźcie sobie świat zmieniony według egoistycznego życzenia jednego człowieka! Lisioł jest znacznie lepszym powiernikiem absolutnej władzy, piśnięcie honoru!
.
Yumeko ma wsparcie mistrza Jiro, świątynnej dziewicy Reika i jej dwóch ogarów. Zbrojnym ramieniem służy samuraj Daisuke oraz lubujący się w alkoholu ronin Okame. Ekipa jak marzenie. W dodatku udziela im się nastrój z Dark Souls, czyli zanurzmy się w mrok, to się na pewno nie uda, ale spróbujmy. Lisioł na trzeźwo z nimi nie pójdzie. Z drugiej strony trudno się dziwić. Drużyna pragnie uratować zabójcę demonów, którego opętał legendarny Oni. Wspomniany demon o wdzięcznym imieniu Hakaimono szkolił się zapewne w Mortal Kombat, pobierając nauki wyciągania kręgosłupa przez cztery litery albo gardło, kolejność dowolna. Misja ta sama w sobie jest niezwykle trudna, a do tego dochodzi ochrona zwoju, na który wszyscy z zapamiętaniem polują. To nie wszystko! Hakaimono ma własny plan na przyszłość, korespondujący z planami Władcy Demonów – ten drugi tkwi na razie uwięziony w swojej czaszce, ale całkiem groźnie wychodzi mu iluzja własnego ciała. Jego armii najwyraźniej to nie przeszkadza. Szykuje się więc nam powtórka przedwiecznej wojny, połączona z krwawą łaźnią. Jak w tym wszystkim odnajdzie się Yumeko i jej ekipa? Sprawdźcie sami

Lisioł Miecza
.
„Dusza Miecza” autorstwa Julie Kagawy to drugi tom trylogii „Cień Kitsune”. Lisioł nie jest w stanie przejść obojętnie koło słowa lis (kitsune) w nazwie, dlatego ochoczo zagłębił się w lekturę. Prawie 500-stronicowa książka przyciąga wzrok oprawą graficzną – jest na co popa...

Rozwiń

Zwiń

Lisiołowie Germanów – szkice o kształtowaniu się lisioizmu skandynawskiego
.
Lisioł lubi mity i historie o bogach – zwłaszcza jeżeli dotyczą lisów. Jako że futrzak nie pierwszy raz wsadza nos między strony, nazwisko pana Dumézila nie jest mu obce – podobnie jak wszystkim studentom religioznawstwa oraz kulturoznawstwa. Zatem jest to spotkanie z autorem, który wywarł gigantyczny wpływ na to, w jaki sposób myśli się o mitach indoeuropejskich. Lisioł aż sobie wyszczotkował wąsy przed otwarciem tej książki, tak był przejęty!
.
Książka jest wszystkim, czego Lisioł oczekuje po tego typu publikacji. Mamy słowo wstępne podpisane innym znanym futrzakowi nazwiskiem – Jacek Banaszkiewicz – które przybliża nam nieco postać imć Dumézila, po czym przechodzimy do dania głównego. Wielu z Was zapewne kiedyś odbiło się od podobnych pozycji ze względu na nadmiar naukowego języka lub wyjątkowo hermetyczne tłumaczenia – tutaj tego nie ma! Dumézil pisze lekko jak na akademika, przytacza wiele przykładów, tłumaczy i argumentuje w bardzo przystępnym tłumaczeniu Anny Gronowskiej. Oczywiście, jak to bywa w przypadku badania mitów, mamy do czynienia z teoriami, więc nie oczekujcie twardych, rozstrzygających dowodów, ale o staranności autora niech świadczy fakt, że kilkanaście lat po pierwszym wydaniu książki wzbogacił ją o nowe przemyślenia oraz wątki.
.
O czym jednak są „Szkice…”? Jak sam tytuł wskazuje, są to eseje poświęcone strukturze wiary germańskiej i skandynawskiej – głównie w porównaniu do innych mitologii z pnia indoeuropejskiego. Brzmi to na złożoną kwestię, ale Dumézil tłumaczy te zagadnienia w bardzo przystępny sposób. Lisioł mógł dowiedzieć się kilku interesujących rzeczy na temat funkcjonowania panteonu – bardzo istotne, gdy samemu chce się zostać bogiem – a szczególnie interesujące były rozdziały poświęcone Thorowi (mocna głowa do picia), Tyrowi (oraz rozdawania truskawek prawą ręką) oraz przebiegłemu Lokiemu (chociaż do Lisioła mu brakuje spektakularnej kity).
.
„Szkice…” bardzo przypadły Lisiołowi do gustu i uważa, że teksty Dumézila to świetny wybór dla wszystkich osób, które interesują się mitologią oraz dawnymi wierzeniami jako takimi.

Lisiołowie Germanów – szkice o kształtowaniu się lisioizmu skandynawskiego
.
Lisioł lubi mity i historie o bogach – zwłaszcza jeżeli dotyczą lisów. Jako że futrzak nie pierwszy raz wsadza nos między strony, nazwisko pana Dumézila nie jest mu obce – podobnie jak wszystkim studentom religioz...

Rozwiń

Zwiń

Restauracja na kicie Lisioła
.
Lisiołowi zachciało się herbaty. Postanowił ten problem przepiszczeć z głównym komputerem pokładowym. Któż mógł przypuszczać, że zagadnienie DOBREJ herbaty doprowadzi Lisioła i całą ekipę statku „Serce ze złota” napędzanego silnikiem nieprawdopodobieństwa do seansu spirytystycznego? Tak proszę państwa, na kilka minut przed śmiercią najlepiej wzywa się zmarłych przodków. Lepiej się dowiedzieć kogo omijać w zaświatach prawda?
.
Oto Kochab. Piękna planeta, na której panuje wieczna sobota, a zarazem siedziba wydawnictwa poradnika „Autostopem przez Galaktykę” – będącego celem ataku komandosów z żabiego desantu. Jeśli nie widzieliście jeszcze latających budynków to Lisioł poleca lekturę książki „Restauracja na końcu Wszechświata” autorstwa Douglasa Adamsa. Taki lot to bardzo ciekawe przeżycie, zwłaszcza jak posiadacie ręcznik pokryty lekami na depresje. Łapy lizać, aczkolwiek Lisioł nie poleca bliższej znajomości z wirem całkowitego zrozumienia. Do czego to żona potrafi doprowadzić spragnionego wiedzy naukowca?
.
Po wizytacji statku kosmicznego linii podróżniczych opóźnionego o 900 lat, Lisioł dotarł w końcu do restauracji na końcu wszechświata, czyli niebotycznie drogiej restauracji, w której podziwia się wybuch planety, sącząc niezliczoną ilość pangalaktycznych gardłogrzmotów. Można też porozmawiać ze swoim przyszłym obiadem, zachwalającym swoje poszczególne części ciała jako „odpowiednio” otłuszczone. W tym miejscu Lisioł stracił apetyt. Podziękował kelnerowi i darował sobie oglądanie końca świata, ładując swój ogon na „pożyczony” statek. Tym właśnie sposobem futrzak dostał się na koncert kapeli „Strefa Zniszczenia”. Głośniki wielkości całego Manhattanu zapowiadają mocne walnięcie, którego lepiej nie testować na własnym futrze.
.
Wadliwy teleport odsłonił przed Lisiołem rzeczy, o których ciężko zapomnieć np. galaktyczną kozę będącą wielkim pożeraczem światów. Tej lektury nie da się łatwo zapomnieć! Absurd goni absurd, ani na chwilę nie zwalniając tempa. Wasz umysł już nigdy nie będzie taki sam, ale w dziwny sposób wciąż będzie złakniony dalszych przygód załogi „Serca ze złota”.

Restauracja na kicie Lisioła
.
Lisiołowi zachciało się herbaty. Postanowił ten problem przepiszczeć z głównym komputerem pokładowym. Któż mógł przypuszczać, że zagadnienie DOBREJ herbaty doprowadzi Lisioła i całą ekipę statku „Serce ze złota” napędzanego silnikiem nieprawdopodobieństwa do ...

Rozwiń

Zwiń

Mieszko. Lisioł z cienia.
.
Lisioł duszkiem opróżnił róg miodu, pijąc za ślub Czcibora z rodu piastowskiego oraz jego świeżo poślubioną żonę Lutosławę od Mściwoja. Kolejna porcja alkoholu wymagała wyminięcia kilku słabszych wojów, a nawet pociągnięcia jednego upartego z dyńki. Nikt nie będzie stać między Lisiołem a pełnym rogiem! W takich właśnie klimatach rozpoczyna się książka "Mieszko. Wyjście z cienia" autora Daniela Komorowskiego.
.
Po ślubie trzeba rozruszać kości. Najlepiej w tym pomaga wojaczka! Dlatego Lisioł wyruszył za Czciborem na pomoc księciu Bogusławowi. Trzeba odbić Lubusz z rąk Wieletów. Spodziewajcie się tutaj walki ze szczegółami, która nie raz rozgości się na stronach powieści *zapiszczał Lisioł, dzielnie broniąc dostępu do spiżarki z toporem w ręce*. Nie ma litości dla Wieletów, a są to czasy, gdy za łup uznawano też ludzi. Możecie się więc domyśleć jaki mieli plan na emeryturę.
.
Ledwo przejdziecie przez wielką bitwę a problem wielki się pojawia. Mściwój wydał swoją córkę za Czcibora, bo ten wielkim kniaziem miał być. Dobra partia, wiecie, młody, silny, z dobrym koniem, grodem, itp. Sam wielki wojownik był o tym przekonany, ba, nawet ojciec go ćwiczył do tej roli. Przewrotny bywa los. Śmiech bogów rozbrzmiał po salach Gniezna, gdy gorączka nagle zmogła Siemomysła w drodze do kibelka. Nie takie rzeczy Lisioł już widział. Synowie wielce się zmartwili, a już w ogóle pobledli, gdy okazało się, że dreszcze przeniknęły też do mózgu wielkiego kniazia. Mieszka kazał swoim następcom uczynić. Tak. TEGO MIESZKA. W dodatku wygnanego i niechętnie w grodzie widzianego przez poddanych. To się porobiło *mruknął Lisioł* a Mieszko jak to Mieszko, szaleje gdzieś, mieczem robi, panny na stolikach bierze i dobrze się bawi. Gdzie tu takiego lekkoducha złapać? No właśnie proszę Państwa, na tym się cała rzecz rozchodzi. Czcibor wbrew woli wielu ostatniej woli ojca chce dotrzymać, musi się więc nieco postarać. Dzięki temu świat słowiański czytelnik poznać może, aczkolwiek pamiętać trzeba, że to wykreowana wizja autora. Mało wiadomo o tamtych czasach, ale lepsza taka wizja niż żadna prawda?

Mieszko. Lisioł z cienia.
.
Lisioł duszkiem opróżnił róg miodu, pijąc za ślub Czcibora z rodu piastowskiego oraz jego świeżo poślubioną żonę Lutosławę od Mściwoja. Kolejna porcja alkoholu wymagała wyminięcia kilku słabszych wojów, a nawet pociągnięcia jednego upartego z dyńki. Nikt nie będ...

Rozwiń

Zwiń

Lisioł krwawy
.
Lisioł przemierzał polskie trzęsawiska, tuptając śladem zapachu okowity. Toż to najlepszy przewodnik, prowadzący prosto do karczmy! W środku futrzak zastał kompanię wesołą Maćka Borkowica – szlachcica z imienia i wyglądu. W dodatku tak wygadany, że stół dzieli się na pół, bo część woli blisko być, a część raczej zauważyła żmije w oczach pana Maćka. Coś się święci, śmierć czai się pośród archaicznych liter na kartkach książki „Mąż krwawy” Kazimierza Glińskiego. Lisioł Wam jednak piśnie, że tę pozycję – pomimo przeszło 100 lat na karku – czyta się bardzo lekko. Intryga wciąga tak mocno, że zapomnicie o naleciałościach językowych momentalnie.
.
Otóż wiedzieć musicie, że Maćko Borkowic reputacje ma paskudną. Tyle się gada o tym, co złego zrobił, że aż do króla to doszło. Teraz Imram i Jury Kasztelan przybyli sprawę wyniuchać, ale proste to nie będzie! Aczkolwiek sam Maćko lisem próbuje być, dwie pieczenie na jednym ogniu upiec planuje, czyli wybielić się i interes wielki na lewo ubić. Jednak los okazuje się przewrotny. Macko wzywa więc swoich dwóch zaufanych druhów herbowych: imć Otto ze Szczekarzowic herbu Topór i imć Piotra Pszonka z Babina i Radowca herbu Janina. Woń zgnilizny za nimi podąża, kopyta ślad krwi zostawiają. Z tego nic dobrego nie będzie! *stwierdził Lisioł, obserwując nocą karczmę. Nieludzki krzyk opuścił drewniane ściany zajazdu* No to się zaczęło!
.
Nie zabraknie też wątku miłosnego. Oto chłop Bolech zakochał się z wzajemnością w Kasieńce. Ojciec dziewczyny jednak o rycerzu dla swej córy śni. Sprawę jedynie pogorszył tutaj archanioł Michał, wtrącając swój niebiański nos. Bolech będzie musiał zawalczyć o swoją miłość, w świat wyruszając, czy mu się uda? Rycerz Zaklika będzie miał w tym swój niemały udział!
.
Krew znaczy kartki książki. Maćko nie cofnie się przed niczym w obronie swojego majątku i stylu życia człowieka, co po karkach chłopów do ich dziewek chodzi, kiedy tylko go najdzie chętka. Chociaż intryga zagęszcza się, to szczegółowe opisy chat, lasów itp. potrafią wystraszyć. Tutaj Lisioł Wam jednak szepnie, że są tak lekko napisane, że przepłyniecie przez nie bez większego szwanku. Futrzak gorąco poleca lekturę.

Lisioł krwawy
.
Lisioł przemierzał polskie trzęsawiska, tuptając śladem zapachu okowity. Toż to najlepszy przewodnik, prowadzący prosto do karczmy! W środku futrzak zastał kompanię wesołą Maćka Borkowica – szlachcica z imienia i wyglądu. W dodatku tak wygadany, że stół dzieli się na pół, b...

Rozwiń

Zwiń

Inżynierowie Hitlera
.
Fritz Todt – mówi Wam coś to nazwisko? Jeśli nie, to czeka Was lektura książki „Inżynierowie Hitlera. Todt, Speer i inni” autorstwa Blaine Taylor. Pozycja jest porządnie zrobiona ze szczegółami, dzięki czemu szybko nadrobicie braki w wiedzy, a jest co nadrabiać! Autostrady Hitlera nie zbudowały się same. Wódz wymarzył sobie plan, ale wcielił go w życie właśnie Fritz Todt. Ten uzdolniony człowiek, mający w łapie niejeden fach odcisnął swoje piętno również na II wojnie światowej jako minister uzbrojenia i amunicji pomiędzy 1940 a 1942 rokiem. Lisioł musi Wam tutaj pisnąć, że człowiek miał w sobie ikrę! Nie każdego było stać na to, żeby wziąć dowody pod pachę i udać się na 6-godzinną naradę z Hitlerem, gdzie wykładało mu się niewygodną prawdę, ryzykując przy tym własnym życiem. To, że głowa Rzeszy Was lubiła, w żadnym wypadku nie chroniło Waszego życia przed nagłym opuszczeniem tego padołu. Najwyraźniej Todt wyżej od mrzonek cenił sobie fakty.
.
Fritz Todt nie dożył końca wojny, prawie pociągając za sobą Alberta Speera. W jaki sposób? Czytać, czytać, czytać to będziecie wiedzieć! *lisie piski radości*. Ale to nie koniec książki. Po dokładnym opisie pogrzebu Todta czeka Was nowa „przygoda”, tym razem z Albertem Speerem w roli głównej. Ktoś musiał przecież kontynuować pracę Fritza. Poznacie się więc bliżej z pociskami rakietowymi oraz nieudolnymi próbami stworzenia bomby atomowej, taki poniedziałek rano. Ciężko być ministrem uzbrojenia i produkcji wojennej Rzeszy. Ten kawałek historii poznacie już do samego końca, a raczej do ławy sądowej!
.
Książka jest napisana lekkim i przystępnym językiem. Obfituje też w wiele ciekawych zdjęć postaci historycznych. Lisioł spotkał między innymi Adolfa Gallanda, asaLuftwaffe i dowódcęlotnictwa myśliwskiego, a co gorsze być może nawet przyzwoitego człowieka,jak wielu twierdzi. Przez strony przewija się również mistrz propagandy Joseph Goebbels i jemu podobne kreatury. Tutaj trzeba zachować czujność! Lisioł wolał siedzieć na barku Todta i zaglądać Gallandowi do kieliszka.
.
Dla czytelników obeznanych z tematyką lektura będzie dobrym pogłębieniem wiedzy. Z pewnością znajdziecie tutaj coś, czego jeszcze nie wiecie.

Inżynierowie Hitlera
.
Fritz Todt – mówi Wam coś to nazwisko? Jeśli nie, to czeka Was lektura książki „Inżynierowie Hitlera. Todt, Speer i inni” autorstwa Blaine Taylor. Pozycja jest porządnie zrobiona ze szczegółami, dzięki czemu szybko nadrobicie braki w wiedzy, a jest co nadrabiać! Auto...

Rozwiń

Zwiń