Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mi się podobało. Styl pisania mniej kwiecisty i lepszy w czytaniu niż u Lovecrafta, ale nie wywołuje strachu. Chambers miał całkiem dobre pomysły, ale trochę gorzej poszło mu z realizacją.

Mi się podobało. Styl pisania mniej kwiecisty i lepszy w czytaniu niż u Lovecrafta, ale nie wywołuje strachu. Chambers miał całkiem dobre pomysły, ale trochę gorzej poszło mu z realizacją.

"Pustą noc", czyli powieść fantasy, przeczytałem za namową mojej wychowawczyni z liceum, która studiowała razem z autorką.

Zazwyczaj nie czytam powieści young adult, ponieważ powielają ciągle ten sam schemat i często od siebie kopiują (wystarczy spojrzeć na Cassandrę Clare). "Pusta noc" jednak pozytywnie mnie zaskoczyła.

Książka napisana jest prosto, w sposób typowy dla tego gatunku, z poprawnie opisanymi scenami walki. Bestiariusz również jest ciekawy (słowiański, więc wielu czytelnikom raczej szerzej nieznany) i autorce jakimś cudem udało się zrobić dobrą ekspozycję bez przynudzania albo poświęcania na to całego rozdziału.

Czy książka powiela pewne schematy? Tak. Jednak robi to znacznie lepiej, niż większość książek YA. Wątek romantyczny jest zbudowany poprawnie i nie dominuje nad resztą fabuły; to samo można powiedzieć odnośnie walki z potworami, która występuje przez całą książkę, jednak zostawia dużo miejsca dla innych wątków. Początkowa relacja Magdy z Mateuszem również jest po prostu normalna - chłopak jej się podoba, ale nie pada mu do stóp i nie traktuje go wyłącznie jako obiektu pożądania. Nie jest to również enemies to lovers, a ich relacja od początku rozwija się pozytywnie (wiążą się z tym pewne spojlery, których jednak nie ujawnię).

Intryga nie jest jakoś mega skomplikowana, ale trzyma się kupy i chociaż nie wciąga nie wiadomo jak, to nie nazwę jej złą.

Przejdźmy jednak do wad - postacie są dość płaskie (mam nadzieję, że zmieni się to w następnych częściach) i Magda momentami mnie irytowała ciągłym mówieniem do siebie na głos w sytuacjach, kiedy można by to przedstawić w formie myśli.

Podsumowując: książka nie jest wybitna, ale nie jest też miałka i przedstawia większą wartość niż fanfiki do "Zmierzchu" z zagranicy (dalej mam traumę po "Mieście kości"). Całość jest zaskakująco ukrytą perełką i polecam ją - może niezbyt gorliwie, ale ze stuprocentową pewność, że nie jest źle to przeczytać, chociaż do życia nie jest to potrzebne.

"Pustą noc", czyli powieść fantasy, przeczytałem za namową mojej wychowawczyni z liceum, która studiowała razem z autorką.

Zazwyczaj nie czytam powieści young adult, ponieważ powielają ciągle ten sam schemat i często od siebie kopiują (wystarczy spojrzeć na Cassandrę Clare). &qu...

Rozwiń Zwiń

Więc.

"Grona gniewu". Książka powszechnie uważana za jedno z najlepszych dzieł Steinbecka. Tragiczna historia typowej amerykańskiej rodziny sprzed 2 wojny światowej, która poszukuje ziemi obiecanej w biblijnym stylu.

Rozczarowałem się. Książka jest mocno marksistowska i agresywnie wbija w czytelnika antykapitalistyczny przekaz, stosując komorę echa. Brak namacalnego antagonisty czyni z niej powieść anarchistyczną, gdzie złoczyńcą jest system.

Książka jest pełna zbędnych postaci (dziadkowie, John, Noah) i scen (fanatyzm Lisbeth Sandry i problemy jednookiego człowieka). Ostatnia strona jest z kolei wręcz niesmaczna.

Wiele elementów książki jest autobiograficznych i nakłada się na podobne wątki w napisanym później "Na wschód od Edenu". Jednak "Grona gniewu" nie dorównują temu mistrzostwu, przez co całość wydaje się znacznie gorszym prototypem bądź szkicem.

Ale cóż, to Steinbeck, więc przyjemnie się to czyta. Podoba mi się również nieco swobodniejsze spojrzenie na religię chrześcijańską z powodu kryzysu wiary pastora Casy'ego.

Podsumowując: nie polecam książki i nie rozumiem jej popularności.

Pozdrawiam.

Więc.

"Grona gniewu". Książka powszechnie uważana za jedno z najlepszych dzieł Steinbecka. Tragiczna historia typowej amerykańskiej rodziny sprzed 2 wojny światowej, która poszukuje ziemi obiecanej w biblijnym stylu.

Rozczarowałem się. Książka jest mocno marksistowska i agresyw...

Rozwiń Zwiń