Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Chłopi" autorstwa W. S. Reymonta to według mnie, znakomite i ponadczasowe dzieło. Moja podróż przez tą czterotomową powieść była dosyć długa i nie zawsze usłana różami, gdyż były fragmenty gdzie moim zdaniem autor trochę przesadzał z swoim, notabene znakomitym, piórem, lecz to wszystko zaprawdę nie było na marne.
Każdy tom, każdy rozdział, każda strona zbudowały taką książkę o jakiej nie da się zapomnieć. Klimat Polskiej wsi jaką dawniej były Lipce, Reymont opisał w niesamowicie szczegółowy sposób, i dało się odczuć, że to Lipce, same w sobie są oddzielnym bohaterem "Chłopów", a losy wspominanych w tytule bohaterów poznajemy wręcz od podszewki.
Tą możliwość zapoznania się z Polską, zniewoloną wsią otrzymujemy dzięki głównemu wątkowi toczącemu się między rodzinami Borynów, Paczesiów, Młynarzów i wielu, wielu innych Lipieckich rodzin. Istota całej powieści tkwi w konflikcie między starym Maciejem Boryną, a jego synem Antonim, którzy podzieleni zostają między sobą nie tylko kwestiami, tak istotnymi dla ówczesnych chłopów, jak zapis gruntów, lecz także czymś poniekąd abstrakcyjnym; miłością do tej samej kobiety, Jagusi Dominikowej.
Resztę o tej powieści należy się definitywnie dowiedzieć z samej lektury, gdyż nie warto się nawet nad tym za bardzo rozwodzić w jakieś zwykłej recenzji... To trzeba po prostu przeczytać i bardzo do tego zachęcam. 10/10

"Chłopi" autorstwa W. S. Reymonta to według mnie, znakomite i ponadczasowe dzieło. Moja podróż przez tą czterotomową powieść była dosyć długa i nie zawsze usłana różami, gdyż były fragmenty gdzie moim zdaniem autor trochę przesadzał z swoim, notabene znakomitym, piórem, lecz to w...

Rozwiń

Zwiń

"Myszy i ludzie" Johna Steinbecka to króciuchna powieść opowiadająca o losie dwójki, znacznie odmiennych od siebie przyjaciół, którzy przemierzają Kalifornie w pogoni za zarobkiem i spełnieniem marzenia jakim jest posiadanie własnej ziemi. George Milton i Lennie Small, bo o nich mowa, to para znajomych, których nie łączy zwyczajna przyjacielska więź, lecz coś zupełnie innego, coś na kształt braterstwa, którego nie są w stanie rozwiązać nawet panujące między nimi przeciwności. George to dosyć, że się tak wyrażę, pospolity mężczyzna, a Lennie? To ogr w skórze człowieka! Wielki, niebywale silny i... niecodziennie głupi, a przez to i niebezpieczny. Jednakże między nimi zawiązana jest silna relacja zbudowana dawno temu, w przeszłości, która podtrzymuję jakby dogasający już ognik braterskiej więzi. George mogący z łatwością zarabiać pieniądze na siebie stale wpada w tarapaty przez swojego kompana, a jego cierpliwość powoli przestaję sobie z tym radzić. Mimo wszystko obaj docierają do nowego miejsca pracy, na farmę, w której wszystko miało być już tak jak powinno. Miało być, ale niestety nie wszystko wyszło zgodnie z planem. Marzenie o własnej farmie, istna utopia wykreowana w umysłach Georga i Lennie'go dociera również do nowo poznanego pracownika farmy Candy'ego, który wchodzi z nimi w układ. Dzięki temu nierealne wizje, przybliżają się jak nigdy i zapowiadało się, że nic już raczej nie będzie stało na ich przeszkodzie. Aczkolwiek na przeszkodzie w pewnym momencie stanął Lennie, który swoim brakiem wyobraźni i jakiegokolwiek pomyślunku doprowadza do tragedii...

"Myszy i ludzie" to bardzo krótkie dzieło, wydawać by się mogło, że w porównaniu do dłuższych powieści Steinbecka będzie ona tylko tłem względem wszystkich innych znakomitych książek tegoż autora. Okazuje się jednak, że ta niepozorna pół-powieść, pół-nowelka to coś bardzo głębokiego, a jednocześnie banalnie prostego, co sprawia, że każda strona jest rajem dla wyobraźni, a utwór, chociaż nie imponuje ilością kartek, potrafi wprawić w kontemplacje dłuższą jak po przeczytaniu niejednego grubszego dzieła. Polecam, 10/10.

"Myszy i ludzie" Johna Steinbecka to króciuchna powieść opowiadająca o losie dwójki, znacznie odmiennych od siebie przyjaciół, którzy przemierzają Kalifornie w pogoni za zarobkiem i spełnieniem marzenia jakim jest posiadanie własnej ziemi. George Milton i Lennie Small, bo o nich ...

Rozwiń

Zwiń

Niewątpliwie "Bracia Karamazow" to znakomita i ponadczasowa powieść. Jest to taka "Zbrodnia i kara" tyle tylko, że nawet lepsza; jest w niej więcej wątków, więcej rozważanych problemów i więcej wspaniałej treści, która czasem rozbawiała, czasem zaś wstrząsała, a na samym końcu wzruszyła mnie do łez. Polecam bardzo, jeśli ktoś tak jak ja ceni sobie długie, emocjonalne, a przede wszystkim mądre i intrygujące lektury, do których perypetię rodziny Karmazowów, jak i mieszkańców Spędobydlińska śmiem z najwyższym przekonaniem zaliczyć.

Niewątpliwie "Bracia Karamazow" to znakomita i ponadczasowa powieść. Jest to taka "Zbrodnia i kara" tyle tylko, że nawet lepsza; jest w niej więcej wątków, więcej rozważanych problemów i więcej wspaniałej treści, która czasem rozbawiała, czasem zaś wstrząsała, a na samy...

Rozwiń

Zwiń