Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tomasz Żak po raz czwarty stworzył książkę, która niezwykle mnie wciągnęła i pozostanie ze mną na długo.
Są czasem powieści, które przeczytam, podobają mi się, ale po roku nie pamiętam o czym to było... "Game over" i inne książki autora na szczęście nie należą do tej kategorii.
Tadeusz po wielu latach wraca do rodzinnego miasteczka Niedorzecze. Przyjechał na pogrzeb swojego przyjaciela z dzieciństwa, Piotra, który popełnił samobójstwo. Ta sytuacja sprawia, że powraca wiele wspomnień. Dowiadujemy się jak wyglądało ich dzieciństwo. Wszystko zaczęło się w czasie Mundialu w 1998 roku...
Szkoda zdradzać więcej fabuły. Nie jest to kryminał ani thriller, ale autor świetnie buduje napięcie i nie sposób się oderwać. Sama ponad połowę książki przeczytałam na raz wieczorem. Oprócz ogromnie ciekawej historii bohaterów, jest tu też pewna nostalgia. Jestem trochę młodsza niż bohaterowie, urodziłam się w 1995 roku, także Mundialu nie pamiętam. Zresztą nigdy nie lubiłam piłki nożnej to i tak bym nie oglądała. Ale wiele rzeczy z mojego dzieciństwa z początku XXI wieku odnalazłam w tej książce. Pierwsze gry, konsole, zbieranie naklejek czy znaczków i przede wszystkim przebywanie na zewnątrz w blokowisku przez większość dnia.
Tomasza Żaka świetnie się czyta nie tylko dlatego, że dobrze pisze. Przede wszystkim dlatego, że jest to autor, który ma coś do powiedzenia i przekazania. Oby takich było jak najwięcej ;)

Tomasz Żak po raz czwarty stworzył książkę, która niezwykle mnie wciągnęła i pozostanie ze mną na długo.
Są czasem powieści, które przeczytam, podobają mi się, ale po roku nie pamiętam o czym to było... "Game over" i inne książki autora na szczęście nie należą do tej kategorii.
Tadeusz po wielu latach wraca do rodzinnego miasteczka Niedorzecze. Przyjechał na pogrzeb...

Zabrzmię jak stary człowiek, ale kiedy przeczyta się już tak dużo książek jak ja, rzadko któraś staje się już ulubioną, jest to trudniejsze. Jeszcze rzadsze są te, które poruszają serce i tam zostają. Taka dla mnie jest "Kuchnia książek".
Yujin po wielu latach ciężkiej pracy postanawia odmienić swoje życie. Sprzedaje swój start up i zakłada własny biznes. Powstaje Kuchnia Książek, czyli taki bookstay, gdzie można spać, czytać, pisać i po prostu zrelaksować się z dala od miasta i problemów. Powoli poznajemy lepiej właścicielkę i pracowników Kuchni, ale również gości. Każdego z nich odmienia pobyt w tym miejscu... Odnajdują spokój.
To samo czułam podczas czytania. Nie ma tutaj plot twistów i zarywania nocy, by dowiedzieć się co dalej. Czytając relaksowałam się tak samo jak bohaterowie. Wtedy to było mi bardzo potrzebne i książka zadziałała na mnie trochę terapeutycznie.
Magiczna i niezwykła książka. Będę do niej wracać... Idealnie pasuje tutaj cytat jednej z bohaterek.
"Kiedy skończyłam czytać, czułam, jakby w moim sercu zagnieździło się ciepło."

Zabrzmię jak stary człowiek, ale kiedy przeczyta się już tak dużo książek jak ja, rzadko któraś staje się już ulubioną, jest to trudniejsze. Jeszcze rzadsze są te, które poruszają serce i tam zostają. Taka dla mnie jest "Kuchnia książek".
Yujin po wielu latach ciężkiej pracy postanawia odmienić swoje życie. Sprzedaje swój start up i zakłada własny biznes. Powstaje Kuchnia...

Od dłuższego czasu chciałam zapoznać się z prozą Grażyny Jeromin-Gałuszki, bo słyszałam o niej wiele dobrego. Dlatego z chęcią wzięłam do recenzji jej najnowszą powieść - "Skradzione dni". Niestety przed przeczytaniem nie wiedziałam, że to kolejny tom, nie jest to oznaczone na Lubimyczytać co jest moim głównym źródłem wiedzy o książkach ;) Zaczynając pomyślałam, "dlaczego taką ciekawą historię piszą na początku zamiast ją odkrywać w książce :D". Oczywiście okazało się, że działo się to w 1. tomie... Bez problemu wgryzłam się w tą historię, ale nieco żałuję nieznajomości z poprzednią. Może kiedyś do niej wrócę?
Podobał mi się szczególnie wątek Kiry, która przyjeżdża do miasta kierowana wspomnieniem kołysanki słyszanej w dzieciństwie. Brzmi intrygująco, prawda?
Moje pierwsze spotkanie z autorką uznaję za udane. Pięknie napisana i mądra powieść. Rozumiem zachwyty i chętnie przeczytam jej inne książki.

Od dłuższego czasu chciałam zapoznać się z prozą Grażyny Jeromin-Gałuszki, bo słyszałam o niej wiele dobrego. Dlatego z chęcią wzięłam do recenzji jej najnowszą powieść - "Skradzione dni". Niestety przed przeczytaniem nie wiedziałam, że to kolejny tom, nie jest to oznaczone na Lubimyczytać co jest moim głównym źródłem wiedzy o książkach ;) Zaczynając pomyślałam,...