Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dość ciekawe zestawienie mitów wraz z bardzo obszernymi nieraz interpretacjami. Jednak przy temacie nie zbadanym tak dokładnie jak niektóre inne mitologie (a może raczej przy braku dużej ilości źródeł) niemało tu poszukiwania paralel w wierzeniach innych ludów indoeuropejskich (i nie tylko). Odnoszę wrażenie, że momentami autorka trochę do przesady forsuje inicjacyjną symbolikę sporej części mitów i interpretacje wydają się niekeidy naciągane. To jest jednak wrodzony problem dziedziny - kiedy podchodzisz do tematu z zamiarem udowodnienia pewnego wstępnego założenia, to z dużym prawdopodobieństwem uda ci się je udowodnić, jeśli tylko bardzo chcesz. Antropolodzy i mitoznawcy muszą zakładać, że dana figura czy symbol znalazły się tu czy tam intencjonalnie ze względów programowych czy ideologicznych a nie były wyborem jedynie czysto estetycznym. Bez tego nie da się badać mitów (bo można by z góry założyć niemożność interpretacji czegokolwiek). Mam świadomość tego, że z perspektywy czasu nie da się udowodnić, że jakiś anonimowy Pers trzy tysiące lat temu pomyślał sobie, że np. koń z rogami wygląda po prostu całkiem cool i nic więcej, ale z drugiej strony wciskanie i na siłę podpinanie fragmentów mitów w inny taki motyw czy inną interpretację sprawia, że od razu widać gdzie i co się ledwo klei (albo wcale).

Dość ciekawe zestawienie mitów wraz z bardzo obszernymi nieraz interpretacjami. Jednak przy temacie nie zbadanym tak dokładnie jak niektóre inne mitologie (a może raczej przy braku dużej ilości źródeł) niemało tu poszukiwania paralel w wierzeniach innych ludów indoeuropejskich (i nie tylko). Odnoszę wrażenie, że momentami autorka trochę do przesady forsuje inicjacyjną...

Czy jest ktoś w stanie mi wyjaśnić jak to jest być "pewnym siebie jak pies albo jak skrzynka pocztowa"?

Paulo Coelho Turbo 3000 XXL wersja Deluxe. Pierdololo o paskudnych i pretensjonalnych ludziach co prowadzą dysputy o jazzie, Awerroesie i Heisenbergu, ale żyją całą bandą w wielkim obłoku wyziewów wódy, mają brudne nogi i śmierdzą im dupy (no dobra, to już dodatek ode mnie). Ale kobieta bezdomna to dla nich już żulica. Hipokryzja.

Ciekawość skłoniła mnie ostatecznie - jak ta gra w klasy może działać? Otóż spieszę z wyjaśnieniami - nie działa.

To znaczy, żeby być ścisłym: nie może działać coś, co nie istnieje. Gra w klasy jest po prostu zwykłym oszustwem. Raz, że te "dodatkowe" rozdziały, których czytać "nie trzeba" są nie więcej niż jakimiś odpadami poprodukcyjnym. Literackie trociny - ot, nic ponadto. Po drugie, czy przeczytasz wspak, od środka, do góry nogami czy w poprzek - nie ma to żadnego znaczenia. Będzie to wciąż zlepek - w większości - losowych scen z życia nieznośnych osób.

Porwę się nawet na stwierdzenie, że można by każdorazowo tasować wszystkie zdania tej książki - też za każdym razem będzie "inna" - i nawet nie zauważyć różnicy.


Ps. Mój ulubiony fragment:
" - Miałeś kiedyś mokre nogi o północy? Bo Jelly Roll miał, widać po tym, jak śpiewa. To się czuje, stary.
- Mnie się lepiej maluje, jak mam suche nogi"

Czy jest ktoś w stanie mi wyjaśnić jak to jest być "pewnym siebie jak pies albo jak skrzynka pocztowa"?

Paulo Coelho Turbo 3000 XXL wersja Deluxe. Pierdololo o paskudnych i pretensjonalnych ludziach co prowadzą dysputy o jazzie, Awerroesie i Heisenbergu, ale żyją całą bandą w wielkim obłoku wyziewów wódy, mają brudne nogi i śmierdzą im dupy (no dobra, to już dodatek ode...

Paplanina. Hipertroficzna nadinterpretacja seksualności godna starego libertyna. Sto stron więcej i by udowodnił, że mycie rąk i zbieranie orzechów należy do sfery ludzkiej seksualności (albo i niezbieranie - jako praktyka wstrzemięźliwości).

Ale, ale. Jeszcze należy odnieść się do tytułu, bo "Historia seksualności" historią seksualności nie jest. Jest to najwyżej "Seksualność w antyku", bo właściwie poza ten czas nie wybiega. Ja rozumiem, że umarł i nie skończył, ale można było na tytuł dać stan faktyczny (albo dodać choćby "Część I, kolejnych nie ma" w podtytule) a nie ordynarnie oszukiwać uczciwych ludzi.

Idąc dalej, jest to najwyżej "Seksualność mężczyzn w antyku", bo perspektywa jest tu w 100% męska. Zdaję sobie sprawę, że ubogość materiału źródłowego w temacie seksualności kobiet w starożytnej Grecji graniczy z niebytem, ale wspomnieć o Safonie można było.

Notabene, ja gdybym chciał opisać ewolucję seksualności, która doprowadziła do wykształcenia seksualności współczesnego człowieka z kręgu kultury Europy zachodniej zacząłbym jednak od czasów starotestamentalnych. No, ale może miał w planach wrócić do tego w kolejnych tomach, kto go tam wie.

Koniec końców - może i dobrze, że nie skończył. Bo czy faktycznie potrzeba nam słuchać wykładów o seksualności od człowieka, który w 1977 podpisał się pod petycją w obronie oskarżonych o seks z nieletnimi, umarł na AIDS a zupełnie niedawno zarzucono mu dokonywania nikczemnych czynów w Tunezji w latach sześćdziesiątych?

(w kontekście tych ostatnich każde wspomnienie o seksualności dzieci w jego pismach wygląda podejrzanie)

Paplanina. Hipertroficzna nadinterpretacja seksualności godna starego libertyna. Sto stron więcej i by udowodnił, że mycie rąk i zbieranie orzechów należy do sfery ludzkiej seksualności (albo i niezbieranie - jako praktyka wstrzemięźliwości).

Ale, ale. Jeszcze należy odnieść się do tytułu, bo "Historia seksualności" historią seksualności nie jest. Jest to najwyżej...