Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Co się dzieje, gdy zdrajca nie zostaje powieszony, tylko skazany z litości na więzienie?
Może zza krat inspirować zbrodniczą hołotę.
Wszystko w tym tomie zaczyna się od opowiadania, co wyczyniają bolszewicy w królestwie.
Czytałem, a właściwie słuchałem audiobooka wręcz z obrzydzeniem, pamiętając, co bolszewia wyczyniała w Polsce, w osobach choćby takich „sędziów” jak Helena Wolińska i Stefan Michnik, ludzi dopuszczający się mordów sądowych wcale nie mniej agresywnie, niż powieściowa „sędzia”. Nienawidzę bolszewizmu tak bardzo, że obrzydły mi właściwie wszystkie postaci w tej książce, nawet te, które dały się wcześniej choć trochę lubić. Teraz słuchając audiobooka życzyłem im wszystkiego najgorszego, niestety autor najgorzej potraktował tych, których być może dałoby się jeszcze uratować dla polubienia, a pozostawił przy życiu i władzy najgorsze śmieci, które jako czytelnik obdarzam najjadowitszą nienawiścią.
Tak więc przesłuchanie tej książki było dla mnie przykrością w ostateczności.

A bolszewizm z książki w sumie chyba najbardziej przypominał to, co się działo w ZSRR tuż po rewolucji.
Zniszczyć fabryki, bo mało płacą, tylko jak zniszczyć fabryki, to nie będzie tego, co one produkowały.
Jak zabić piekarza, za to, że za drogi chleb, to nikt tego chleba nie wyprodukuje i nastąpi przecież jeszcze większy głód.
Ale tak działa marksistowska rewolucja.
Motłoch marksistowski jest całkowicie pozbawiony zdolności do racjonalnego myślenia i działania. To siła wyłącznie niszcząca, destrukcyjna i autor wymyślił świetną nazwę dla tej „partii” – Destruktorzy. I Podpalacze.
Dokładnie tak, jak odbywało się w bolszewizmie – działania marksistów przynoszą dokładnie odwrotny skutek do zamierzonego i nikomu nie może być w marksizmie lepiej, z wyjątkiem obrzydliwców kierujących motłochem, zagarniających wyprodukowane wcześniej dobra i mających władzę życia i śmierci nad wszystkimi, także nad tą tłuszczą. Hołota może zostać zmuszona do pracy wyłącznie siłą, bo naturalne mechanizmy gospodarcze już nie działają.

A potem mamy w książce upadek bolszewizmu i jak to z wiatrem historii: gdy mocno wieje, najgorsze śmieci się podnoszą. To też przypomina to, co w Polsce mamy teraz. Minęło 30 lat, a najgorsze śmieci u władzy jak były, tak są.
Książka zasługuje na wyższą ocenę, tak obiektywnie, ale obniżam ilość gwiazdek z uwagi na przykrości doznawane przy jej czytaniu.

Co się dzieje, gdy zdrajca nie zostaje powieszony, tylko skazany z litości na więzienie?
Może zza krat inspirować zbrodniczą hołotę.
Wszystko w tym tomie zaczyna się od opowiadania, co wyczyniają bolszewicy w królestwie.
Czytałem, a właściwie słuchałem audiobooka wręcz z obrzydzeniem, p...

Rozwiń

Zwiń

Ironiczny wydaje się tytuł tego tomu, jeśli zważyć, ile miejsca w nim zajmuje opis pewnej krwawej bitwy.
Książki tego autora jak dotąd są tak pisane, że na końcu mamy coś przypominającego happy end.
Byłem ciekawy, czy i tym razem intuicja mnie nie zawiedzie, bo czuję wyjątkowe obrzydzenie do zdrajców, tym bardziej do zdrajców powodujących wojnę domową i masowe ofiary, będące ostatecznie skutkiem działania tychże obleśnych zdrajców.
Uważam, że zdrada stanu powinna być karana przez powieszenie zdrajcy i jestem od lat oburzony zmianą w naszym polskim prawie usuwającą z kodeksu karę śmierci za zdradę i to także w przypadku wojny.
Co spotkało zdrajców w tej książce i czy moja „paskudność” została w tym względzie nakarmiona – dowiecie się czytając ten emocjonujący tom.
Pod koniec aktywizują się znowu marksiści sygnalizując, że następny tom serii będzie już poświęcony tylko im.
Nie wiem, jak z tego wybrnie autor, bo dla mnie ukazani w książce marksistowskie oszołomy, to kreatury równie, albo wręcz bardziej odrażające, niż zdrajcy w niniejszym tomie: zważywszy na historię marksizmu w naszym rzeczywistym świecie, pełnym masowych ofiar takich zbrodniarzy marksistowskich, jak choćby Stalina, PolPota i innych. Zresztą postaci rewolucjonistów obecne w tej książce są też wystarczająco wstrętne, by ktoś taki jak ja życzył im w następnym tomie wszystkiego najgorszego.

Ironiczny wydaje się tytuł tego tomu, jeśli zważyć, ile miejsca w nim zajmuje opis pewnej krwawej bitwy.
Książki tego autora jak dotąd są tak pisane, że na końcu mamy coś przypominającego happy end.
Byłem ciekawy, czy i tym razem intuicja mnie nie zawiedzie, bo czuję wyjątkowe obrzydzenie ...

Rozwiń

Zwiń

Audiobook czytał, po mistrzowsku – Wojciech Żołądkowicz.
Jak zwykle wysoki poziom, jeśli chodzi o pomysł na książkę, u tego autora.
Seria niniejsza, czyli „Epoka obłędu”, powinna być czytana po zakończeniu serii książek z cyklu „Pierwsze prawo”, czyli:
„Ostrze”
„Nim zawisną”
„Ostateczny Argument”, a po nich innych książek z „Uniwersum Pierwszego Prawa”, a mianowicie:
„Zemsta najlepiej smakuje na zimno”
„Bohaterowie”
„Czerwona kraina”.
I dopiero po nich sięgnięcie po książki z cyklu „Epoka obłędu” da czytelnikowi najlepsze rozumienie tego, co się w nich dzieje, gdyż są one poniekąd kontynuacją opowiadanej wcześniej historii.
W niniejszej książce mamy wspaniały opis marksistowskiej rewolucji proletariackiej. Znajdujemy tam nawet partię marksistowską, oczywiście pod inną nazwą, bardziej odpowiadającą jej cechom istotnym, czyli dążeniu do destrukcji, niszczenia i rozpieprzenia wszystkiego, co było dotąd, bez zastanawiania się, co dalej. Mamy nawet pewną sugestię, że za marksistami stoi jakaś inna siła sprawcza, destrukcyjna, a wszystko to ukazuje analogię do świata w którym dziś żyjemy.
A marksizm jak zawsze i jak wszędzie – prowadzi do zbrodni.
Coraz mocniej odnoszę wrażenie, że książki z „Uniwersum Pierwszego Prawa” są pełne paraboli rodem z naszego świata, a umieszczenie tego wszystkiego w świecie fantasy pozwala pisarzowi o nie martwienie się sprawami wolności słowa, ograniczanej dziś coraz brutalniej przez nowych marksistów 21 wieku.
Zgadzam się z głosami, że tłumaczenie Wojciecha Szypuły jest świetne. Wraca on między innymi do takich określeń, jak „powrót do błota” na określenie śmierci, co stanowi istotną część oryginalnego świata wykreowanego przez pisarza.
Książkę oczywiście polecam.

Audiobook czytał, po mistrzowsku – Wojciech Żołądkowicz.
Jak zwykle wysoki poziom, jeśli chodzi o pomysł na książkę, u tego autora.
Seria niniejsza, czyli „Epoka obłędu”, powinna być czytana po zakończeniu serii książek z cyklu „Pierwsze prawo”, czyli:
„Ostrze”
„Nim zawisną”
„Ostateczny Ar...

Rozwiń

Zwiń

Klimat, jak w innych książkach tej serii, gdzieniegdzie przewijają się znani nam już bohaterowie, niektórzy pod nowym imieniem, choć czytelnik musi się domyślić dość szybko, kim jest pewien duży mężczyzna o niewinnym imieniu OWCA.
To, co mi się w tych książkach podoba, to mniej lub bardziej wyrazisty happy end za każdym razem. Czarne charaktery dostają zwykle to, co im się należy i nie są to bynajmniej delikatne pieszczoty. Podoba mi się to, że jak należy się jakiejś kreaturze krwawa jatka, to „ci dobrzy”, których lubimy, czynią tą jatkę bez charakterystycznych dla innych pisarzy „skrupułów” i „marksomoralnych”, idiotycznych, irytujących zachowań, które w realnym świecie byłyby nie tylko nieskuteczne, ale wręcz nawet niebezpieczne, gdy jest oczywiste, że należy jakiś wredny łeb po prostu uciąć albo odstrzelić.
Na przestrzeni czasu trwania opowiadanej w pięciu tomach historii możemy zauważyć, że nikt nie jest tak samo zły czy dobry cały czas. Niektórzy ludzie ewoluują w kierunku pozytywnym, inni wchodzą w całkowitą degrengoladę, jak choćby pewien alkoholik. Trudne wydarzenia niektórych hartują i czynią lepszymi, innych zamieniają w kreatury do odstrzału.
Książka warta polecenia, a pan Joe Abercrombie zaczyna awansować powoli do grona moich bardziej lubianych autorów.

Klimat, jak w innych książkach tej serii, gdzieniegdzie przewijają się znani nam już bohaterowie, niektórzy pod nowym imieniem, choć czytelnik musi się domyślić dość szybko, kim jest pewien duży mężczyzna o niewinnym imieniu OWCA.
To, co mi się w tych książkach podoba, to mniej lub bardzie...

Rozwiń

Zwiń

Wydaje mi się, że autor w tej książce chciał pokazać, jak odrażająca jest wojna. Jest wystarczająco odrażająca, gdy walczący używają w miarę prostych narzędzi do robienia sobie krzywdy, jednak nie trudno sobie wyobrazić jak straszne są nowoczesne środki zagłady w porównaniu do tych prostych, używanych przez bohaterów książki, a już wystarczająco strasznych.
Książkę zaczyna cytat z Brechta: „Nieszczęśliwy kraj, który potrzebuje bohaterów”. Jakże dobrze pasuje do naszej rodzimej historii…
Wydawało mi się, że w pewnym momencie ktoś w książce sugeruje, że oprócz rozlicznych minusów wojny ma ona mieć tę jedną zaletę, że czyni POSTĘP.
Cóż, nie uważam tego za zaletę. Tego typu zbyt szybki postęp technologiczny wprowadza całe cywilizacje w świat kulturowo nieprzygotowany. Gdyby postęp technologiczny odbywał się wolniej, wcale nie byłoby gorzej. I tak prędzej czy później odkryto by to, co jest do odkrycia, a bez wojen więzi społeczne mogłyby być siłą kulturotwórczą, a przynajmniej kulturozachowawczą, której obecnie brakuje w agresywnie marksistowskim świecie.
Wojna jest także stanem, w którym na wierzch wypływają najgorsze psychopatyczne, złodziejskie i bandyckie śmieci tudzież szumowiny. Umierają wszelkie zasady i zaczyna działać marksistowskie marzenie pana O.: „róbta, co chceta”.
Sporo niezłych przemyśleń autora w tej książce skłania mnie do tego, by ją polecać.

Wydaje mi się, że autor w tej książce chciał pokazać, jak odrażająca jest wojna. Jest wystarczająco odrażająca, gdy walczący używają w miarę prostych narzędzi do robienia sobie krzywdy, jednak nie trudno sobie wyobrazić jak straszne są nowoczesne środki zagłady w porównaniu do tych prostyc...

Rozwiń

Zwiń

Miałem do czynienia z audiobookiem czytanym przez panią Annę Szymańczyk. Ma ona bardzo przyjemną barwę głosu, ale w odbiorze moim jej interpretacja – bez szału.
Książkę tłumaczył inny tłumacz, niż pierwsze tomy serii i wyraźnie pojawiły się niespójności. W tomach 1-3 umierający specyficznie-urokliwie „wracali do błota”, w tym tomie „wracali do ziemi”. Podobnie „Krwawa Dziewiątka” był w audiobooku czytany tym razem jako Krwawy Dziewięć”, co było w odbiorze dziwaczne.
Wydaje mi się, że tłumacz powinien najpierw przeczytać tomy 1-3, zanim zabrał się za tłumaczenie „Zemsty”. Nie byłoby tak irytujących elementów w książce.
Jeśli chodzi o fabułę, to jak u tego autora często bywa – świetna, a nawet zaskakująca klamrą na końcu.
Trochę dużo filozofowania, ale nieraz z sensem.
Pojawia się pewien zamęt aksjologiczny, ale to autorowi zawsze wolno w świecie fantasy.
Książkę polecam.

Miałem do czynienia z audiobookiem czytanym przez panią Annę Szymańczyk. Ma ona bardzo przyjemną barwę głosu, ale w odbiorze moim jej interpretacja – bez szału.
Książkę tłumaczył inny tłumacz, niż pierwsze tomy serii i wyraźnie pojawiły się niespójności. W tomach 1-3 umierający specyficzni...

Rozwiń

Zwiń

Trzeci tom najlepszy. Świetne postacie, dużo dobrej akcji.
Momentami rewelacyjne u autora, aczkolwiek specyficzne poczucie humoru.
Polecam.

Trzeci tom najlepszy. Świetne postacie, dużo dobrej akcji.
Momentami rewelacyjne u autora, aczkolwiek specyficzne poczucie humoru.
Polecam.

Świetne. Podobało mi się. Coraz więcej akcji i sytuacja się zagęszcza. Mamy jedną regułę występującą przed każdą potyczką: gdy walka jest już tuż tuż, naszym bohaterom zawsze, niezmiennie, koniecznie – chce się siusiać.
A wrogowie grają znaczonymi kartami.
Pojawiają się nadzwyczaj ciekawe relacje damsko-męskie i chciałoby się im kibicować, bywa nieźle, choć czasem nadchodzi smutny koniec.
Świetny jak zawsze Mistrz Filip Kosior.
Polecam.

Świetne. Podobało mi się. Coraz więcej akcji i sytuacja się zagęszcza. Mamy jedną regułę występującą przed każdą potyczką: gdy walka jest już tuż tuż, naszym bohaterom zawsze, niezmiennie, koniecznie – chce się siusiać.
A wrogowie grają znaczonymi kartami.
Pojawiają się nadzwyczaj ciekaw...

Rozwiń

Zwiń

Pierwszy tom jakiejś historii, bez zakończenia nawet jakiegokolwiek zawartego w tej opowieści wątku.
Trzeba chyba potraktować tę książkę, jako prezentację postaci dramatu, który zacznie się chyba dopiero w drugim tomie, bo w tym działy się wyłącznie zdarzenia epizodyczne, pozwalające poznać owe postaci dramatu, a właściwie jedynie sposób, w jaki mogą się one zachować wobec nadchodzących wydarzeń.
Gdzieniegdzie wspaniałe stwierdzenia, jak to, w którym autor mówi, że wojna to nie jest walka dobra ze złem, tylko walka złego z jeszcze gorszym. Genialne, prawda?
Wobec powyższego aż dziw bierze, jak dobrze się słucha audiobooka, który czytany jest przez mistrza Filipa Kosiora.

Pierwszy tom jakiejś historii, bez zakończenia nawet jakiegokolwiek zawartego w tej opowieści wątku.
Trzeba chyba potraktować tę książkę, jako prezentację postaci dramatu, który zacznie się chyba dopiero w drugim tomie, bo w tym działy się wyłącznie zdarzenia epizodyczne, pozwalające pozn...

Rozwiń

Zwiń

Zastanawiam się, czy to jakiś błąd tłumacza, czy nieuctwo samego autora, ale po raz kolejny zostało także w tym tomie użyte stwierdzenie, że poprzednia wojenka naszych bohaterów odbywała się „w innej galaktyce”. Takich bzdur autor czy też tłumacz (nie wiem, kto jest winny) powinien unikać. Tysiąc lat świetlnych, to niewielka odległość w skali kosmicznej i nie ma w tak bliskiej odległości „innej galaktyki”.
Jeśli spuścić zasłonę milczenia na tę bzdurę, to bawiłem się przy tej książce rozkosznie, tak bardzo, że już nie mogę się doczekać na kolejny tom tej serii. I dlatego, bardzo subiektywnie, dałem dziewięć gwiazdek.
Końcowe sceny jak w Hitchcocku, zgodnie z zasadą, że powieść winna zaczynać się od trzęsienia ziemi, a potem napięcie tylko rośnie. Tu w zakończeniu mamy apogeum trzęsienia ziemi.
Jednakże niniejszego tomu nie kończy jakiś straszliwy cliffhanger: można uznać, że pewne wątki zostały pomyślnie doprowadzone do końca, a czytelnik wie, że walka będzie musiała toczyć się dalej, choć nikt z naszych bohaterów nie jest w momencie zakończenia tomu bezpośrednio zagrożony. Zagrożone jest wszystko, co kochają i będą musieli coś z tym zrobić, choć mogliby gdzieś uciec i schować się na drugim końcu Galaktyki, z dala od kłopotów.
Polecam książkę wielbicielom kosmicznych awanturników.

Zastanawiam się, czy to jakiś błąd tłumacza, czy nieuctwo samego autora, ale po raz kolejny zostało także w tym tomie użyte stwierdzenie, że poprzednia wojenka naszych bohaterów odbywała się „w innej galaktyce”. Takich bzdur autor czy też tłumacz (nie wiem, kto jest winny) powinien unikać....

Rozwiń

Zwiń