Wojciech Harpula – dziennikarz, publicysta i menedżer mediów. Były redaktor naczelny „Gazety Krakowskiej”, laureat Nagrody im. Macieja Szumowskiego za reportaż prasowy. Współautor, wraz z prof. Andrzejem Chwalbą, książek „Zwrotnice dziejów. Alternatywne historie Polski” oraz „Polska – Rosja. Historia obsesji, obsesja historii”. Z Marią Mazurek napisał książkę „Nad życie. Czego uczą nas umierający”.
Największe rozczarowanie tego roku!
Tytuł książki bardzo mnie zaciekawił, od razu zamówiłam i nie mogłam doczekać się lektury. Naprawdę bardzo ciekawy i wartościowy temat, a może raczej ciekawy tytuł j tyle.
Mamy tutaj wywiady z osobami, które na co dzień spotykają się ze śmiercią. Jest relacja osoby duchownej, kobiety po chorobie nowotworowej, pielęgniarki. Wszystko brzmi super, ale po pierwsze książka nie daje odpowiedź czego uczą nas umierajacy, a po drugie i co najgorsze: autorzy tych wywiadów są stronniczy i oceniający. Te pytania są tak irytujące, że aż dziwne, że ci ludzie, którzy na nie odpowiadają podeszli do tego że stoickim spokojem. Dla przykładu: wywiad z kobietą pracująca w hospicjum dla dzieci, która opowiada, że są kobiety, które pomimo iż wiedzą o ciezkiej chorobie dziecka, chcą je urodzić, chcą je zobaczyć, bo do końca maja nadzieję i wierzą że ich dziecko jest zdrowie. Autorzy po tej wypowiedzi zadają pytanie: ' nie uwierzę dopopoki nie zobaczę? Fal elektromagnetycznych też nie widać. Ani atomów. Proszę wybaczyć ocenę, ale to niezbyt racjonalna postawa'
Następnie wywiad z księdzem, który opowiada o mężczyźnie, który przed śmiercią chciał się pojednac z synem, którego zostawił jak był mały. Komentarz autorów: 'Zalosne'.
Niestety nie da się tej książki czytać, to naprawdę nieporozumienie i całkowity brak profesjonalizmu.
Zmarnowany mój czas i zmarnowany potencjał.
Świetnie zaprezentowana namiastka historii Polski, w której zaprezentowano w sposób przystępny i wciągający, a do tego wypełniony ciekawostkami, wybrane pełne emocje chwile z życia naszego kraju. Jako domorosłego historyka i fana historii kontrfaktycznej cieszy mnie, iż ten sektor poznawania realiów zaczyna zdobywać szersze uznanie, także wśród wcześniej negatywnie nastawionego światka akademickiego.
Bezsprzecznie w przyswajaniu wiedzy pomaga forma wywiadu, która odrywa nas od żmudnego przebijania się przez ściany tekstu zwykłych podręczników i pozwala w trakcie dialogu na swobodną wymianę myśli, spostrzeżeń i wiedzy.
Na początku nieco rozdarty byłem między potrzebą zaspokojenia mojej wybujałej fantazji a przyziemnym snuciem wizji opartych na sensownych przesłankach i delikatnych zmianach zwrotnic dziejów. Szybko jednak wyzbyłem się oporów i dałem się ponieść tej książce, zgadzając się, iż snucie prawdziwie fantastycznych alternatywnych historii ma swoje miejsce w innych dziełach; cieszę się, że ta książka przybrała taką formę. Oby powstawało więcej takich tytułów.
I w tym wszystkim chyba najgorsze jest to, że ta lektura jest słodkogorzka dla każdego Polaka. Możemy być dumni z naszego kraju dzisiaj, i tego co zdołaliśmy przetrwać jako naród, ale ogromny niesmak pozostaje względem niektórych wyborów naszych przodków…