Najnowsze artykuły
- ArtykułyWyzwanie czytelnicze Lubimyczytać. Temat na czerwiec 2024Anna Sierant1099
- ArtykułyCzytamy w długi weekend. 31 maja 2024LubimyCzytać330
- ArtykułyLubisz czytać? A ile wiesz o literackich nagrodach? [QUIZ]Konrad Wrzesiński19
- Artykuły„(Nie) mówmy o seksie” – Storytel i SEXEDPL w intymnych rozmowach bez tabuBarbaraDorosz2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Alejandro Radawski
2
6,0/10
Pisze książki: utwór dramatyczny (dramat, komedia, tragedia)
Urodzony: 1983 (data przybliżona)
Alejandro Radawski (ur. 1983) – polski dramaturg i reżyser teatralny. Mieszka w Krakowie, pracuje w Polsce, Finlandii, Włoszech i Argentynie. Ukończył studia magisterskie na Wydziale Dramatycznym Universidad Nacional de Artes w Buenos Aires w Argentynie oraz studia magisterskie uzupełniające z pisarstwa kreatywnego na Universidad Internacional de Valencia w Hiszpanii. Nagrodzony stypendiami Stowarzyszenia Kultur Nuoren Voiman Liitto (2018) na pobyt w Villa Sarkia w Sysmä w Finlandii; Narodowego Funduszu Sztuki w Argentynie (2016); Funduszu Wyszehradzkiego (2015) dla polskich pisarzy na pobyt w Willi Decjusza w Krakowie i Hiszpańskiej Akademii Królewskiej (2013) na pobyt w Rzymie.
Spośród jego ostatnich prac teatralnych należy wymienić następujące: Dom Bernardy A. (2018) – reżyseria, wersja i scenografia Domu Bernardy Alby Francisca Garcii Lorki (Narodowy Stary Teatr Kraków); Smuga cienia Josepha Conrada (2017) – reżyseria i adaptacja; Los ineludibles escombros de Szymborska (2017) – koncert z wykorzystaniem wierszy Wisławy Szymborskiej – reżyseria muzyczna i kompozycja; Ferdydurke Witolda Gombrowicza (2017) – reżyseria i adaptacja; Pierwszy raz Michała Walczaka (2017) – reżyseria i adaptacja; La clase viva (2017) – instalacja performatywna o Tadeuszu Kantorze – reżyseria i adaptacja; Scarlett (Mecanismo de amor) (2013),wersja Monizy Clavier Sławomira Mrożka, sztuka performatywna dla dorosłych z lalkami – reżyseria, adaptacja i lalkarz. Opublikował cztery książki zawierające jego osiem sztuk teatralnych w języku hiszpańskim (Ediciones Corregidor w Buenos Aires). Napisał także scenariusze do dwóch filmów długometrażowych: Gritos en la noche (premiera 2009) oraz Bares Baires (premiera 2016).
Spośród jego ostatnich prac teatralnych należy wymienić następujące: Dom Bernardy A. (2018) – reżyseria, wersja i scenografia Domu Bernardy Alby Francisca Garcii Lorki (Narodowy Stary Teatr Kraków); Smuga cienia Josepha Conrada (2017) – reżyseria i adaptacja; Los ineludibles escombros de Szymborska (2017) – koncert z wykorzystaniem wierszy Wisławy Szymborskiej – reżyseria muzyczna i kompozycja; Ferdydurke Witolda Gombrowicza (2017) – reżyseria i adaptacja; Pierwszy raz Michała Walczaka (2017) – reżyseria i adaptacja; La clase viva (2017) – instalacja performatywna o Tadeuszu Kantorze – reżyseria i adaptacja; Scarlett (Mecanismo de amor) (2013),wersja Monizy Clavier Sławomira Mrożka, sztuka performatywna dla dorosłych z lalkami – reżyseria, adaptacja i lalkarz. Opublikował cztery książki zawierające jego osiem sztuk teatralnych w języku hiszpańskim (Ediciones Corregidor w Buenos Aires). Napisał także scenariusze do dwóch filmów długometrażowych: Gritos en la noche (premiera 2009) oraz Bares Baires (premiera 2016).
6,0/10średnia ocena książek autora
2 przeczytało książki autora
1 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Dramaturgia antysnobistyczna Alejandro Radawski
6,0
,,Dramaturgia antysnobistyczna" to zbiór czterech scenariuszy sztuk teatralnych. Ich autor, Alejandro Radawski to polski dramaturg i reżyser teatralny, o którym - przyznam szczerze- nigdy wcześniej nie słyszałam. Z przedstawionych w książce sztuk podobały mi się: ,,Niemiec, który mieszka we mnie" i ,,Negacja". Pozostałe wydają się w porządku, ale nie wzbudziły we mnie żadnych refleksji ani nie myślałam o nich po skończeniu lektury. Dodam jeszcze, że nie jestem ogromną fanką teatru ani żadnym specem w tej dziedzinie i być może, zaważyło to na moim odbiorze książki. Na pewno było to dla mnie ciekawe doświadczenie czytelnicze, ale trudno mi powiedzieć czy jeszcze kiedyś sięgnę po coś podobnego.