Cytat dnia
Chcę czuć głód alkoholowy, chcę, żeby chciało mi się pić, żeby mnie ciągnęło, szarpało, darło do chlania, tylko w ten sposób może uda mi się...
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2023
2022
2011
2010
2008
Halt. Zapiski z domu trzeźwienia Jakub Zając 
Jakub Zając być może nie jest pisarzem z wykształcenia ani autorem z kilkoma bestsellerami na koncie. Jednak jego debiutancka książka pt. Halt. Zapiski z domu trzeźwienia dorównuje najlepszym tytułom z literatury faktu. Dlaczego? Ponieważ na kartkach tego reportażu zawarł prawdę. Jego opowieść, ociekająca tragedią i realizmem, porusza do głębi i pozwala choć na chwilę zrozumieć niemoc uzależnionego – cierpienia człowieka, który dawno stracił kontrolę nad otaczającą go rzeczywistością.
Książka opowiada o ciężkiej pracy, jaką jest leczenie alkoholizmu. Na przykładzie swoim oraz innych podopiecznych domu trzeźwienia, autor ukazuje wszystkie etapy popadania, jak i wychodzenia z choroby. Dzięki temu, łatwiej jest zrozumieć osoby uzależnione, nie tylko od alkoholu - ich problemy oraz trudności, z którymi już zawsze będą się zmagać.
Jednak najbardziej, od innych tego typu publikacji, ten reportaż wyróżnia jego forma. Autor w piękny sposób posługuje się językiem, słowami, by w pełni oddać wszystkie emocje, napięcia, bóle i złości. W ten sposób przestajemy być tylko czytelnikami. Stajemy się uczestnikami wydarzeń. Możemy poczuć to, co towarzyszy chorym. Choć na chwilę. Zrozumieć ten świat, w którym słońcem jest alkohol, a uzależnieni krążą na jego orbitach, zbliżając się coraz bliżej nieuchronnego sparzenia.
Nie zamierzam spoilerować zakończenia. Niech będzie dla Was niespodzianką. Autor użył tam bardzo ciekawego zabiegu, który po wykryciu, pozwala na jeszcze głębsze zrozumienie historii.
W ogólnym rozrachunku książka nie niesie ze sobą zbyt pozytywnego przesłania. Pozostawia czytelnika bez złudzeń. Ledwie garstka chorych faktycznie uwalnia się z nałogu. Wielu alkoholików z piciem kończy dopiero na cmentarzu. Jednak Halt. Zapiski z domu trzeźwienia daje nadzieję. Pokazuje, że z dawką solidnej pomocy, można wyjść z nawet największej otchłani.
Anna i Pan B. Jakub Zając 
Młody pisarz K. dostaje zaproszenie od swojej czytelniczki, Anny, do jej rodzinnej wsi Pilchowice (być może kojarzycie most, który miał zostać wysadzony na użytek filmu Mission: Impossible 7? no to most Toma Cruise'a znajduje się właśnie w tej dolnośląskiej wsi) na krótkie wakacje od życia. Rozstanie z dziewczyną i niedawny odwyk sprawiają, że wyprawa do domu Anny staje się dla K. idealną ucieczką od świata, i jednocześnie wyprawą w poszukiwaniu siebie. W podróży tej towarzyszy mu tajemniczy Pan B., kolejne wcielenie Baudelaire’a, który, niczym anioł stróż, czuwa nad K. pojawiając się wtedy, kiedy młody pisarz, świadomie lub nie, potrzebuje rozmowy czy wsparcia.
.
“Anna i Pan B.” to druga, po wybitnym “Halcie”, książka Jakuba Zająca. Książka podobna, a jednak zgoła inna. Z jednej strony czuć w książce wątek autobiograficzny znany z poprzedniej powieści, z drugiej, jak zgaduję, tworzy on jedynie ramy powieści, a jej sedno stanowi w przeważającej części fikcja literacka. Tym, co jednak znacząco różni te książki jest fakt, że “Halt” wydawał się być przypadkowo skonstruowany, pisany pod wpływem potrzeby, pod wpływem chwilowego natchnienia. “Anna…” jest literaturą przemyślaną, świadomą, pełną. I odnoszę wrażenie, że każdy odnajdzie w niej element, który go przyciągnie, zachwyci i zauroczy. U mnie tych elementów było kilka. Poczynając od samej wsi, poprzez cudownie ciepłą Annę, po samą postać ducha poety w czwartym wcieleniu, to wszystko sprawiało, że powieść nabierała ciepła, ciała i duszy. Jakub Zając stworzył powieść o chłopcu w ciele mężczyzny, niestabilnym, rozchwianym, który odnajduje w sobie pierwiastek “gęsty, nieprzepuszczalny, ciemny i twardy”, który na nowo próbuje odnaleźć i zdefiniować siebie, który stara się być bardziej, który jednak nie wie w czyich ramionach i w jakim miejscu na świecie może odnaleźć siebie. Autor posługuje się językiem w sposób wyszukany i sprawny, wspaniale buduje zdania, gra motywami i odniesieniami, momentami ciężko uwierzyć, że pisarz jest na początku swojej twórczej drogi, a jego erudycja nie wynika tylko z oczytania i inteligencji, ale także z doświadczenia. Niezwykle doceniam także zabawę autora z realizmem magicznym, który dodaje całości ciekawego smaku i tajemnicy. Dla mnie “Anna i Pan B.” to książka o początkach i końcach, o rzeczach, które trzeba zamknąć, rozliczyć, przez rozpoczęciem nowego etapu, o ludziach, którzy, jak dobre duchy, pojawiają się na naszej drodze do szczęścia i rozświetlają ją swoim ciepłem i światłem. Mam wrażenie, że to również książka, która ukryła przede mną parę ciekawych rzeczy, które odkryje przede mną przy kolejnej jej lekturze. To książka bogata językowo, pełna przemyśleń, refleksji, metafor. Wiem, że nie do każdego ta książka trafi. Wiem, że podzieli (podzieliła?) ona czytelników. Ale wiem też, że czytać ją warto. I czekam na kolejne książki Jakuba Zająca, wiem bowiem, że napisane będą pięknie i wyjątkowo.
