I nie było już nikogo

Tajemniczy klimat posiadłości na odizolowanej od reszty świata wyspie, wierszyk zapowiadający tragiczny los bohaterów, a na deser - rozwiązanie podane w liście w butelce wrzuconej do morza. Fantastyczna sprawa! Świetnie się bawiłam, chociaż mordercy wszystko szło idealnie po myśli, aż za łatwo. Pozostali bohaterowie zachowywali się za to aż zbyt spokojnie, biorąc pod uwagę co się wokół nich dzieje. Brakowało mi większej iskry szaleństwa i nieprzewidywalności w ich działaniach, pozostawali praktycznie bezczynni, trochę jak kukiełki. Dodatkowo, mało było wglądu w ich myśli, a w konsekwencji nie za bardzo mogłam się do nich przywiązać czy chociaż specjalnie przejąć ich losem. No, ale nie licząc tych drobnych wad - całość czytałam zaintrygowana, próbując odgadnąć jakie będzie rozwiązanie, a w kryminale to się chyba najbardziej liczy.

Tajemniczy klimat posiadłości na odizolowanej od reszty świata wyspie, wierszyk zapowiadający tragiczny los bohaterów, a na deser - rozwiązanie podane w liście w butelce wrzuconej do morza. Fantastyczna sprawa! Świetnie się bawiłam, chociaż mordercy wszystko szło idealnie po myśli, aż za łatwo. Pozostali bohaterowie zachowywali się za to aż zbyt spokojnie, biorąc pod uwagę...

10 osób zamkniętych w jednym pokoju, każdy jest podejrzany, każdy ma coś na sumieniu... Nikt nie jest niewinny. Przyznam, że w niektórych momentach sama się bałam. Można się mocno wkręcić w akcję dziejach się w książce.

Sama autorka i jej książki są szeroko znane na całym świecie, ale ja pierwszy raz miałam z nimi styczność.

Nie zawiodłam się 🤍

10 osób zamkniętych w jednym pokoju, każdy jest podejrzany, każdy ma coś na sumieniu... Nikt nie jest niewinny. Przyznam, że w niektórych momentach sama się bałam. Można się mocno wkręcić w akcję dziejach się w książce.

Sama autorka i jej książki są szeroko znane na całym świecie, ale ja pierwszy raz miałam z nimi styczność.

Nie zawiodłam się 🤍

Wiersz o 10 żołnierzykach staje się przekleństwem 10 gości na wyspie U.N.Owen. W pewnym momencie każdy staje się podejrzanym, a zarzuty są rzucane między bohaterami bez przerwy. Porcelanowe figurki ze stołu jadalnianego znikają coraz prędzej.

Wiersz o 10 żołnierzykach staje się przekleństwem 10 gości na wyspie U.N.Owen. W pewnym momencie każdy staje się podejrzanym, a zarzuty są rzucane między bohaterami bez przerwy. Porcelanowe figurki ze stołu jadalnianego znikają coraz prędzej.

Moje pierwsze zetknięcie z twórczością Agathy Christie, i na pewno nie ostatnie! :) Świetna książka ❤️ Jednak nie jestem do końca zadowolona z zakończenia. Spodziewałam się czegoś w tym stylu, więc autorka mnie nie zaskoczyła, zwłaszcza że z podejrzeniami co do mordercy również trafiłam, aczkolwiek mimo wszystko polecam każdemu!

Moje pierwsze zetknięcie z twórczością Agathy Christie, i na pewno nie ostatnie! :) Świetna książka ❤️ Jednak nie jestem do końca zadowolona z zakończenia. Spodziewałam się czegoś w tym stylu, więc autorka mnie nie zaskoczyła, zwłaszcza że z podejrzeniami co do mordercy również trafiłam, aczkolwiek mimo wszystko polecam każdemu!

Książka bardzo pomysłowa, oczywiście jak na Agathę Christie to już normalne. Czyta się bardzo przyjemnie, praktycznie jednym tchem. Przeczytałam w jeden wieczór i zakończenie było tego warte. Podoba mi się również styl okładki, minimalistyczny, ale za to przepiękny. Polecam z całego serca :)

Książka bardzo pomysłowa, oczywiście jak na Agathę Christie to już normalne. Czyta się bardzo przyjemnie, praktycznie jednym tchem. Przeczytałam w jeden wieczór i zakończenie było tego warte. Podoba mi się również styl okładki, minimalistyczny, ale za to przepiękny. Polecam z całego serca :)

Królowa jest tylko jedna i jest z nią Agata Christie.
Tytuł który znam od dawna, który czytałam już kiedyś dawno dawno temu jeszcze jako "Dziesięciu murzynków" i który jest zupełnie inny jak wszystkie książki Agathy Christie, ale i tak jest cudowny.
Historia całkowicie niemożliwych morderstw, które wykonały się na wyspie i które są swoistego rodzaju wymiarem sprawiedliwości co można chcieć więcej?
Ostatnio dowiedziałam się, że ten tytuł wszedł do kanonu lektur szkolnych w szkole podstawowej i nie ukrywam że bardzo się z tego cieszę bo znaczy to, że może w końcu dzieciaki będą dostawać to co ich zachęci do czytania a nie tylko samą klasykę.

Moja ocena bardzo mocne 8/10.

Królowa jest tylko jedna i jest z nią Agata Christie.
Tytuł który znam od dawna, który czytałam już kiedyś dawno dawno temu jeszcze jako "Dziesięciu murzynków" i który jest zupełnie inny jak wszystkie książki Agathy Christie, ale i tak jest cudowny.
Historia całkowicie niemożliwych morderstw, które wykonały się na wyspie i które są swoistego rodzaju wymiarem...

Książkę czyta się z zapartym tchem. Bardzo wciągająca historia, w dodatku trzymająca w napięciu.
Oczywiście zagadki nie da się rozwiązać samemu :/

Książkę czyta się z zapartym tchem. Bardzo wciągająca historia, w dodatku trzymająca w napięciu.
Oczywiście zagadki nie da się rozwiązać samemu :/

9 podejrzliwych spojrzeń na 10

9 podejrzliwych spojrzeń na 10

Jedna z bardziej nietypowych powieści Christie. Niestety, nie da się do końca wyjaśnić czemu jest nietypowa nie wdając się w spojlery, ale można przynajmniej spróbować wyjaśnić jej niezwykłość ;-)

W tej historii Agatha Christie nie zaprasza nas do prowadzenia śledztwa, ale do… uczestniczenia w zbrodni. Dziesięć nieznających się osób zaproszonych do pobytu na Wyspie Żołnierzyków staje się - jedna osoba po drugiej - ofiarami tajemniczego zabójcy. A może zabójców? Co łączy te dziesięć ofiar? Tylko jedna rzecz: nim się pojawiły na kartach powieści każda z nich miała na sumieniu własną zbrodnię. Mówiąc krótko: bohaterami są mordercy, ich oprawcami... właściwie nie wiemy kto, gdyż ofiary nie znały się, żadna ze zbrodni nie miała wspólnego mianownika z inną (poza, rzecz jasna, samym faktem zaistnienia morderstwa). Finałem tej historii nie jest - jak to zwykle u Agathy - rozwiązanie zagadki, ale raczej... coś dokładnie przeciwnego: splecenie tajemnicy.

"I nie było już nikogo" to praktycznie rzecz biorąc thriller psychologiczny, w którym obserwujemy zaszczutych ludzi, obciążonych popełnionymi wcześniej zbrodniami, a teraz próbujących walczyć o własne życie. Odizolowani od świata są skazani na samych siebie, zarazem przeczuwają, że oprawcą może być ktoś z nich. Agatha stworzyła zaskakująco spójny i emocjonujący thriller w czasach, kiedy thrillery jeszcze nie istniały. Ale "I nie było już nikogo" to zarazem odświeżenie klasycznego motywu zbrodni i kary - tutaj w ujęciu niemalże metafizycznym, gdyż zbrodnia zostaje pomszczona przez niepoznaną siłę, wszechwładną, wszystkowiedzącą, kontrolującą bieg wydarzeń, pozostającą zarazem w ukryciu.

Świetna powieść i nie bez przyczyny uznawana za jedną z ważniejszych w dorobku Agathy Christie.

PS. Tak naprawdę na koniec dowiadujemy się kto, czemu i jak zabijał, ale z uwagi na to, iż informacja jest podana dosłownie w postaci listownego wyznania zabójcy, nijako doklejonego do gotowej historii przyjmijmy, że właściwa fabuła kończy się otwartą zagadką.

Jedna z bardziej nietypowych powieści Christie. Niestety, nie da się do końca wyjaśnić czemu jest nietypowa nie wdając się w spojlery, ale można przynajmniej spróbować wyjaśnić jej niezwykłość ;-)

W tej historii Agatha Christie nie zaprasza nas do prowadzenia śledztwa, ale do… uczestniczenia w zbrodni. Dziesięć nieznających się osób zaproszonych do pobytu na Wyspie...

Książka przeczytana kilka razy. Klasyka, nie wymagająca reklamy. Stary, dobry kryminał w niezapomnianym, nostalgicznym klimacie.

Książka przeczytana kilka razy. Klasyka, nie wymagająca reklamy. Stary, dobry kryminał w niezapomnianym, nostalgicznym klimacie.