Napoleon. Człowiek i mit

„Napoleon” Adama Zamoyskiego nie dostarcza nam tak naprawdę odpowiedzi na pytanie, kim był człowiek schowany za napoleońskim mitem. To chyba zresztą niemożliwe: zbyt dużo energii poświęcił Bonaparte na tworzenie maski, za którą żył co najmniej od czasów pierwszej kampanii włoskiej. Ale książka dostarcza wielu poszlak, wyważonych podpowiedzi, jakich chyba tylko autor zawieszony w swym życiu między Wielką Brytanią a Polską mógł udzielić. Książka jest monumentalna, choć widać też chwile skrótu i przyspieszenia, szczególnie w momencie, gdy akcja przenosi się na Świętą Helenę. Może i dobrze dla mnie, bo moje bonapartystyczne serce mogłoby tego nie przetrwać. Polecam.

„Napoleon” Adama Zamoyskiego nie dostarcza nam tak naprawdę odpowiedzi na pytanie, kim był człowiek schowany za napoleońskim mitem. To chyba zresztą niemożliwe: zbyt dużo energii poświęcił Bonaparte na tworzenie maski, za którą żył co najmniej od czasów pierwszej kampanii włoskiej. Ale książka dostarcza wielu poszlak, wyważonych podpowiedzi, jakich chyba tylko autor...

Jedna z najlepszych biografii Napoleona, jaką czytałem. Adam Zamoyski opisuje dzieciństwo cesarza, jego drogę na szczyt i jakże bolesny upadek. Zagłębia się w meandry specyficznej osobowości, dzięki której tak wiele osiągnął. Wszystko poparte jest dużą ilością tekstów źródłowych.

Jedna z najlepszych biografii Napoleona, jaką czytałem. Adam Zamoyski opisuje dzieciństwo cesarza, jego drogę na szczyt i jakże bolesny upadek. Zagłębia się w meandry specyficznej osobowości, dzięki której tak wiele osiągnął. Wszystko poparte jest dużą ilością tekstów źródłowych.

Chyba lepsza dla rasowego historyka. Czego innego oczekiwałem po tej książce. Szacunek dla autora, bo wiedza tu zgromadzona musiała kosztować dużo pracy.

Chyba lepsza dla rasowego historyka. Czego innego oczekiwałem po tej książce. Szacunek dla autora, bo wiedza tu zgromadzona musiała kosztować dużo pracy.

Fakty historyczne i analiza osobowości podana w tak dynamicznej formie, że nie można się nudzić choć przez chwilę.

Fakty historyczne i analiza osobowości podana w tak dynamicznej formie, że nie można się nudzić choć przez chwilę.

Jest to chyba moja 10 biografia Cesarza. Czy jest to książka najlepsza? Osobiście za taką uważam książkę Andrew Robertsa, ale dzieło Adama Zamoyskiego uważam idealny, no właśnie nie chce użyć słowa dodatek, bo to źle zabrzmi, ale jest to książka, która dopełnia wiedzę o Napoleonie i jego czasach, chociaż mnie jako interesującego się tą tematyką od lat, wprowadziło kilka razy pewne zamieszanie.

Każdy z jego biografów, przedstawia inaczej dane chwile, momenty u Zamoyskiego dużo jest zupełnie inaczej przedstawionych. Bazuje on aczkolwiek na bogatej literaturze listach, korespondencjach. Chociaż jest znany z tego, że nie lubi Cesarza, nie widać tego wprost. Książka jest napisana raczej bez emocji (co uważam za dobrą rzecz),ponieważ dzięki temu narracja jest prowadzona bez zacietrzewienia w jakąś ze stron, tylko dyplomatycznie opisuje to co się działo. Jest to biografia opisująca życie Cesarza i jego otoczenia, nie ma tutaj opisów bitew oraz walk czego mi nie brakowało bo mam inne książki na ten temat. Podsumowując, zdecydowanie polecam te biografię, ale proszę aby Ci co nie interesują się okresem Napoleońskim, nie oceniali Cesarza jedynie na podstawie tej książki :)

Pozdrawiam

Jest to chyba moja 10 biografia Cesarza. Czy jest to książka najlepsza? Osobiście za taką uważam książkę Andrew Robertsa, ale dzieło Adama Zamoyskiego uważam idealny, no właśnie nie chce użyć słowa dodatek, bo to źle zabrzmi, ale jest to książka, która dopełnia wiedzę o Napoleonie i jego czasach, chociaż mnie jako interesującego się tą tematyką od lat, wprowadziło kilka...

Wielbicielem twórczości Adama Zamoyskiego jestem już od wielu lat. Ten polsko-brytyjski historyk i pisarz stworzył cały szereg inspirujących dzieł dotyczących nie tylko epoki napoleońskiej czy dziejów Polski w XX wieku. Jest również autorem biografii postaci tej rangi co Fryderyk Chopin czy Ignacy Jan Paderewski, a to i tak zaledwie niewielka część jego dotychczasowego dorobku. Wreszcie przyszedł czas, by i ten autor zmierzył się z jednym z największych przywódców i bohaterów historii, z Napoleonem Bonaparte. Dzieło to tym większe i zadanie trudne tym bardziej, że nie był pierwszym, który wziął na swe barki tak ogromną odpowiedzialność i trud, tak więc ci czytelnicy, którzy znajomość z Napoleonem zawarli za przyczyną innych jego biografii, z pewnością dokonywać będą porównań. Tytułem przykładu wspomnijmy choćby znamienite dzieło Andrew Robertsa "Napoleon Wielki". Ta wyśmienita, monumentalnych rozmiarów książka jest zarazem ważną analizą polityki Napoleona, a także jego licznych militarnych podbojów. To udana próba ukazania strategicznego i militarnego wymiaru jego geniuszu. Książka Zamoyskiego podobnych aspiracji nie wykazuje. Sporo tu wprawdzie polityki, jednak problematyka wojskowa pozostaje w tle innych zagadnień. Pierwsze skrzypce grają tu bowiem stosunki dworskie, układy i kamaryle, a także wiele z tego co składało się na osobiste życie Napoleona i koleje jego losu wpierw jako korsykańskiego patrioty (nieco niechcianego sojusznika generała Paolo),jakobińskiego polityka, pierwszego konsula czy ostatecznie Cesarza Francuzów, w tej ostatniej roli ochoczo i bez umiaru restytuującego zwyczaje i rytuały właściwe dworowi Ludwika XVI. Tak oto spadkobierca Rewolucji Francuskiej sam stał się "monarchą", a to przecież nie pierwszy i nie ostatni ze znanych nam paradoksów historii. Z drugiej jednak strony ten wielkiego formatu imperator i autokrata swoich czasów uczynił wiele dla utrwalenia w Europie zdobyczy Oświecenia. Był przywódcą bezwzględnym i brutalnym (choć może nie aż tak, jak ci o wiek późniejsi) , który mimo to, a może i dzięki temu cywilizował Europę burząc wciąż jeszcze na poły feudalny ład. W tym miejscu warto wspomnieć choćby tylko "Kodeks Napoleona",fundament ówczesnego ładu prawnego, po dziś dzień z zapałem studiowany przez kolejne pokolenia teoretyków prawa. Stał się też uosobieniem polskiego marzenia o niepodległości. Wszyscy wszak wiemy, że za jego to przyczyną powstało Księstwo Warszawskie wraz z oktrojowaną przezeń konstytucją (to ostatnie Zamoyski przemilczał). Nadzieje te okazały się płonne, a sam Napoleon traktował sprawę polską zgoła instrumentalnie i gotów był wyrzec się jej, o ile jego własny interes by tego wymagał. Mimo to odbywamy z Napoleonem podróż aż po kres jego życia i w jakiś dziwny sposób przepełniają nas smutkiem jego końcowe niepowodzenia i klęski. To mit wciąż jeszcze żywy. Przed kilkoma laty chęć napisania jego biografii deklarował Antony Beevor, a Ridley Scott przymierza się do ekranizacji jego historii. Podobno w postać Napoleona ma się wcielić Joaquin Phoenix, który w filmie tego samego reżysera zagrał już kiedyś Kommodusa.

Wielbicielem twórczości Adama Zamoyskiego jestem już od wielu lat. Ten polsko-brytyjski historyk i pisarz stworzył cały szereg inspirujących dzieł dotyczących nie tylko epoki napoleońskiej czy dziejów Polski w XX wieku. Jest również autorem biografii postaci tej rangi co Fryderyk Chopin czy Ignacy Jan Paderewski, a to i tak zaledwie niewielka część jego dotychczasowego...

Zacznijmy od tego, że książkę bardzo dobrze się czyta. Jest napisana w interesujący i ciekawy sposób. Również tłumaczenie na język polski jest bardzo dobre. Pozycję przeczytałem w jeden tydzień od deski do deski.

Sięgając po tą pozycję chciałem odświeżyć sobie dawne zafascynowanie Napoleonem i tutaj pojawia się pierwszy zgrzyt.

Bowiem autor nie przedstawia Napoleona jako nadczłowieka. Troszkę ta biografia przypomina "rozprawienie się z mitem Napoleona". Jest tutaj dużo faktów historycznych z dużą ilością dokumentów źródłowych. ot Napoleon od urodzenia do śmierci. Można by powiedzieć że był sobie taki oto człowiek co nazywał się Napoleon osiągnął to to i to i na tym koniec. Autor jako historyk zebrał dostępne materiały i przedstawił je w historycznej formie. Zupełnie jak protokolant na sali sądowej. Bez uczuć. (Co jednak wcale nie musi być wadą dla niektórych biorąc pod uwagę że jest to pozycja historyczna a nie pean na cześć Napoleona)

Troszkę brakuje głębi, pewne kwestie traktowane są po macoszemu, na pewne kwestie nie starczyło miejsca, po pewnych wydarzeniach autor prześlizgnął się zbyt szybko.

Bardziej byłem zauroczony takimi pozycjami jak Napoleon i jego marszałkowie, Napoleon Wielki autorska Robertsa, czy choćby Napoleon Eugeniusza Tarle.

Zacznijmy od tego, że książkę bardzo dobrze się czyta. Jest napisana w interesujący i ciekawy sposób. Również tłumaczenie na język polski jest bardzo dobre. Pozycję przeczytałem w jeden tydzień od deski do deski.

Sięgając po tą pozycję chciałem odświeżyć sobie dawne zafascynowanie Napoleonem i tutaj pojawia się pierwszy zgrzyt.

Bowiem autor nie przedstawia Napoleona jako...

Na razie DNF

Na razie DNF

Książka bardzo dobrze opisuje drogę dojścia Napoleona do władzy, rozwój jego kariery, a także brutalny upadek. Uzurpator, dziecko rewolucji, Cesarz Francuzów z wątpliwej legalności koronacji. Opis wewnętrznych przeżyć, emocji targających Bonapartem, a także ukazanie go jako niezwykle wewnętrznie kontradyktorycznego. Brakuje jedynie próby umiejscowieniai oceny Napoleona przez pryzmat XVIII i XIX wiecznych wydarzeń. Krzewiciel rewolucji na krańce Europy, czy obrońca i restaurator status quo w nominalnym znaczeniu- to pytania na które każdy po lekturze musi sam sobie odpowiedzieć. Godna polecenia pozycja.

Książka bardzo dobrze opisuje drogę dojścia Napoleona do władzy, rozwój jego kariery, a także brutalny upadek. Uzurpator, dziecko rewolucji, Cesarz Francuzów z wątpliwej legalności koronacji. Opis wewnętrznych przeżyć, emocji targających Bonapartem, a także ukazanie go jako niezwykle wewnętrznie kontradyktorycznego. Brakuje jedynie próby umiejscowieniai oceny Napoleona...

Wybitna i erudycyjna książka niezrównanego Adama Zamoyskiego.

Wybitna i erudycyjna książka niezrównanego Adama Zamoyskiego.